De greppel

Alle recensenten zijn het eens: wat hebben wij weer een literair kado gekregen van Herman Koch. Mijn vrouw en ik hebben het beiden gelezen. Ondanks al jaren fan zien wij geen plot, magere verhaallijn, niet uitgewerkte karakters en trage tenenkrommende ''pageturners'. Wij denken aan een jiskefet aflevering waar de schrijver alles wat hij nog op plank en in lades had liggen, bijeen heeft gegooid. Het actuele sausje en hippe cult sfeertje doet hem lachend weer een paar honderd duizend boeken verkopen.

Halverwege het boek begon ik mij af te vragen waarom ik het aan het lezen was; een weinig interessante en met zichzelf ingenomen man die niet in staat is te overzien hoe hij zijn eigen leven verziekt. Een aantal niet uitgewerkte 'teasers' en nodeloos geheimzinnig gedoe rond namen en de herkomst van zijn vrouw ... uiteindelijk boeit het niet bijzonder. Het boek is bij vlagen geestig en leest vlot weg, daarom haalde ik het eind. Het heeft het boek wat mij betreft niet kunnen redden.

Herman Koch stond hoog in mijn vaandel, het Diner, geweldig, het Zwembad, al minder , de heer M, kon nog net, maar de Greppel, na pagina 202, ben ik gestopt ( een andere lezer al na pagina 80 ). Ik mis zijn humor en er is geen enkele verhaallijn, daar zit je op te wachten, maar er gebeurt niks, helemaal niks. Oeverloos geklets, slap verhaal over zijn relatie, met een sneer naar de politiek en A'dam. De burgemeester is wel erg met zichzelf ingenomen en tevreden over zichzelf. Ik dus niet. Het lijkt een beetje op de geschiedenis van Saskia Noort, Terug naar de kust, haar debuut, geweldig, de Eetclub, ook een prima verhaal, daarna het verval met Nieuwe Buren en de Verbouwing, toen was ik klaar met haar. Met Herman Koch dus hetzelfde. Ze teren op hun succes, maar dat houdt bij mij op.

Geschreven bij De greppel

Ik keek met plezier uit naar de 'nieuwe' Herman Koch, maar wat een teleurstelling. Het verhaal loopt traag, de hoofdpersoon blijft maar hangen in zijn vermoeden van bedrog. Dit het hele boek door, totdat het ongeloofwaardig en vervelend wordt. De personages zijn dun en missen diepgang, behalve die van de bejaarde ouders van de hoofdpersoon. waardoor het niet mogelijk is om je met hen te vereenzelvigen. Ook heel jammer dat het persoon van de wethouder niet verder wordt belicht. Hiervoor blijft het boek zichzelf herhalen als een soort reperterende plaat. Het einde is ineens daar en voelt afgeraffeld aan. Er zijn betere romans van de heer Koch!

Geschreven bij De greppel

De greppel is een roman volgens het intussen bekende Koch-recept. Je leest wel door, maar aan het einde blijft er niet veel hangen.

Geschreven bij De greppel

Na het lezen van Het Diner valt de greppel tegen. Halverwege kon ik niet wachten tot ik het uit had. In tegenstelling tot het Diner mist het boek spanning en ontaard het in blijvend gezever van een man die denkt dat zijn vrouw vreemdgaat. Koch snijdt de nodige maatschappelijke thema's aan, maar haalt nergens diepgang.

Ik ben Koch fan van het eerste uur, koop een nieuw boek blindelings. Dit boek was daarom voor mij een grote teleurstelling. Matige verhaallijn, geen spanning, geen plot. Volgende keer misschien toch de reviews afwachten.

Het begin van het boek kon ik zeker waarderen. De verhaallijn sprak mij aan en de schrijfstijl ook. Dit laatste zorgt ervoor dat ik het boek wel uit lees, maar qua verhaallijn vond ik het steeds zwakker worden.
Geen spanning en vooral sommige keuzes van de "burgemeester" zijn voor mij niet te plaatsen.
Ik vind andere boeken veel beter van deze schrijver.

Geschreven bij De greppel

Een doodsaai raar boek, wat ik niet uit heb kunnen lezen. Het is bij Koch of een heel goed boek of het is helemaal niets. Deze hoort bij de categorie " helemaal niets".

Ik mag Koch graag lezen, maar dit verhaal is zo traag dat ik me er niet eens toe heb kunnen zetten het boek uit te lezen. Jammer, ik had me verheugd op een lekker stukje leesvoer.