De jongen die opgroeide als hond en andere verhalen uit het dagboek van een kinderpsychiater

De ervaringen die een mens opdoet tijdens de eerste 3 jaren van het leven, de periode waarin het brein groeit tot 90% van het totaal, vooral díe ervaringen zorgen ervoor hoe iemand later in de wereld staat. Ik las hierover in het boek van Bruce Perry (neurowetenschapper en kinderpsychiater, hij adviseert ook de FBI), 'De jongen die opgroeide als hond'. Verhalen over kinderen die in deze zo beslissende periode mishandeld of verwaarloosd werden, en wat dat in hun latere leven aanrichtte, en bij de mensen om hen heen. Dit leidt zelfs tot het vermoorden en verkrachten van onschuldige mensen. Sommige mensen gaan zichzelf snijden, om maar even te kunnen ontspannen door de opiatenstroom die dit in het lichaam op gang brengt. Sommigen van hen vallen flauw (een extreme vorm van dissociatie). En ik las over hoe Bruce en zijn team deze kinderen hielp bij herstel. De jongen die bijvoorbeeld door zijn grootvader werd opgevoed en aan een ketting werd gelegd te midden van andere honden in de kennel, heeft nu een gezin en een baan. Of het nu de relatie is met de therapeut, de verzorgers van kinderen of door de relatie met klasgenootjes, Perry trekt de conclusie dat herstel vooral plaatsvindt door veilige, liefdevolle, warme relaties. Liefdevolle ervaringen die het kind steeds weer opnieuw kan ervaren is wat geneest. Wanneer een kind een trauma meemaakt, is er veel geduld en herhaling van deze liefdevolle input nodig. Wat destructief blijkt en de situatie alleen maar erger maakt, zijn straf en dwang! Ook blijkt het negatief dat gepijnigde kinderen bij elkaar worden gezet. Perry pleit er tevens voor om iets te doen in scholen aan de emotionele ontwikkeling. Volgens hem zijn we veel te veel gericht op de cognitieve ontwikkeling (Ja graag, aandacht voor de taal van gevoelens en behoeften in de klas!) Aanrader, voor alle (pleeg)ouders en iedereen wie met kinderen te maken heeft. Want een groot percentage van kinderen maakt voor het 12e jaar trauma mee.

Zeer zwaar boek qua onderwerp. Door de manier waarop het gebracht wordt is het ook voor de leek nog steeds goed te volgen en zeer begrijpelijk. Het is mooi hoe er continu geen sterk oordeel wordt geveld, waardoor je als lezer je eigen mening kan vormen. Ik raad dit boek aan bij mijn vrienden die een studie volgen in psychologie of met kinderen werken. Maar ook mensen waarvan ik denk dat ze dit onderwerp interessant vinden en er meer over willen lezen. Fijn ook om te lezen dat alles een begin, midden en eind heeft zodat je het als lezer ook kunt afsluiten en niet te veel met vragen blijft zitten.

Bijzonder mooi boek waarin Bruce Perry je haarfijn uit kan leggen wat er met de hersenen van kinderen gebeurt bij trauma of verwaarlozing en wat voor effect dit heeft op de ontwikkeling van deze kinderen. Voor mij een inspirerend boek omdat het behandelmogelijkheden verklaard vanuit de neurowetenschap. De afwisseling tussen theorie en verhaal maakt dat ik het boek zeker ook mensen aanraad zonder hulpverleningsachtergrond.

Om te lezen van een psychiater die zo goed en met een 'open mind' blijft kijken naar de kinderen die hij ontmoet/behandelt/spreekt en daarbij volhardt in zijn zoektocht naar antwoorden op de trauma's die hen zijn overkomen, deed me heel erg goed. Hoopgevend om te zien wat de therapieën, die hij ontwikkelt bewerkstelligen. En dat systemen, die soms maar rudimentair ontwikkeld waren, toch weer aangesproken kunnen worden. Dat zwaar getraumatiseerde kinderen weer mogelijkheden tot groei ontwikkelen.
Ik vond het een prachtig boek, een aanrader, zeker voor mensen die werken met kinderen bij wie veel is misgegaan.

Voor mijn studie diende ik dit boek te lezen. Het boek heeft mooie verhouding tussen theorie en praktijk. Dit maakt dat de theorie meer gaat leven en het makkelijker toepasbaar is als je deze zelf wilt gaan toepassen als hulpverlener. Het heeft mij heel veel inzicht gegeven op welke wijze traumatische ervaringen van invloed zijn op de ontwikkeling van de hersenen. Daarnaast heeft het ook veel inzicht gegeven hoe ik zelf ben geworden als gevolg van mijn ervaringen uit mijn verleden. Al met al een goed boek!

Snelle en nette bezorging, een boek dat voor mensen die voorkennis hebben over hechting en trauma in een adem uit te lezen is. Ontzettend goed beschreven casussen die op verschillende niveaus worden uiteengezet. De menselijke kant van het hulpverlenen en van de effecten van vroege verwaarlozing, maar ook de impact op het jonge brein. Waarbij de complexe systemen in de hersenen op een overzichtelijke manier worden beschreven. Een aanrader voor iedereen die met beschadigde kinderen woont of werkt.

Een aanrader (of zelfs must) voor wie kinderen heeft of ermee werkt. Het beschrijft op een bevattelijke manier hoe trauma/stress de hersenen van kinderen en bijgevolg hun gedrag beïnvloedt. Vaak wordt dat gedrag uit onwetendheid verkeerd geïnterpreteerd. Hoewel de verhalen schrijnend (!) zijn, gaat er een positieve boodschap van uit: de beste therapie is menselijke liefde. Opvallend is hoe kwetsbaar het menselijk ras eigenlijk wel is en hoe dapper veel kinderen (moeten) zijn. De auteur zet op het eind terecht vraagtekens bij de evolutie van onze maatschappij, waar 1 verzorger op 4 kinderen als luxe wordt beschouwd, terwijl er vroeger in de uitgebreide familie 4 verzorgers waren voor 1 kind. En dan wagen wij het onze kinderen met die van vroeger te vergelijken… Een eyeopener op vele gebieden.

Een boek waardoor hulpverleners een veel beter inzicht kunnen verkrijgen ten aanzien van het gedrag van kinderen, die uit huiselijk geweld situaties komen, slachtoffer zijn van misbruik verwaarlozing of de onmacht van de opvoeders.
Een echte eye opener, het laat zien waar bepaald gedrag vandaan komt en waarbij het werken met deze kinderen en hun opvoeders, de kans krijgt een goede richting in te gaan en daadwerkelijk iets teweeg kan brengen, zoals een positieve wending in het gedrag en het leven van deze kinderen en hun opvoeders. Een echte aanrader in deze tijd!

Mooi geschreven, leerzaam, maakt veel indruk op je.

Wat is nu werkelijk het gevolg van vroege trauma's. Bruce Perry maakt je dat aan de hand van een aantal voorbeelden heel duidelijk. Hoe door verwaarlozing, bepaalde hersengebieden zich niet of nauwelijks ontwikkelen en andere gbieden zich 'overontwikkelen' waardoor kinderen bv. in een voortdurende staat van stress verkeren en reageren vanuit een overlevingsdrang.
Perry geeft een andere kijk op de stempels die veel 'hulpverleningskinderen' krijgen opgedrukt; autisme, gedragsstoornissen, reactieve hechtingsstoornissen, enz. Het boek is een leidraad voor hulpverleners. Hoe benader ik deze kinderen, wat hebben ze nodig en het allerbelangrijkste: hij geeft hoop op 'genezing'. Een must voor iedereen die in de jeugdhulpverlening werkzaam is.