De poel Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De poel

Dit is een heerlijk boek. Geschreven als een gesprek met jezelf. Lees dit terwijl je in de warme zomeravond zon zit, of bij de warme kachel in de herfst en winter.

Niet alleen neemt Pauline de Bok je mee in haar gedachtegang over haar leefomgeving in Duitsland, maar ook met haar bevindingen. Zo leer je over verschillende dieren en insecten maar ook over de jacht en de gevolgen van het kappen van een bos. Ze schrijft bewustmakend, niet oordelend. Uitlopend over de kleinste organismen naar de grote gevolgen van de corona pandemie. Persoonlijk en observerend.

Dit boek raad ik iedereen aan die een tuin of een balkon heeft, aan iedereen die ook maar in de minste mate geeft om de omgeving om zich heen. Aan klimaatontkenners en klimaatstrijders. Het roept op te kijken naar je omgeving, en dan onderdeel daarvan proberen te zijn in plaats van de omgeving alleen aan de eigen behoeften aan te passen.

Geschreven bij De poel

Natuurlijk evenwicht

De poel is het eerste boek dat ik van de schrijfster Pauline de Bok las. Maar zeker niet het laatste.

In haar eentje woont de ik-figuur al dik twintig jaar een groot deel van het jaar teruggetrokken op een boerderij in het noordoosten van Duitsland. Ze schrijft boeken, maar heeft de focus vooral gericht op haar ruige en natuurlijke leefomgeving. De natuur kan er in zijn ongereptheid zijn gang gaan. Met eigen ogen en anders wel via de wildcamera neemt ze dagelijks een diversiteit aan dieren waar, kleine dieren als muisjes en insecten, maar ook grote roofdieren waarop ze ook daadwerkelijk jacht maakt. Maar ze geeft het wild ook een faire kans. Ze wordt er één met haar leefomgeving en vooral met de natuur. Akkers, meren, bossen en intensieve landbouw passeren de revu binnen één zogenaamd ecosysteem. Ze komt nauwelijks van het erf af. Ze ziet de natuurlijke omgeving stilaan, maar wel resoluut veranderen. De ongereptheid lijkt langzamerhand te verworden tot rampzaligheid. Krampachtig poogt ze de wegkwijnende natuur te redden. Voortdurend vraagt ze zich af waarmee ze bezig is. Filosofische vragen als “Geef ik een dier een nekschot? Hoe en waarom breng ik regenwater naar de poel? Moet het wel regenwater zijn of mag kraanwater ook?” Ze onderzoekt haar biotoop en maakt telkens een afweging tussen haar eigen belang en het belang van de natuur die maar al te vaak wispelturig is. Uiteindelijk komt ze tot de conclusie dat de mens zijn leefgebieden aan het verwoesten is. Het ecosysteem staat onder permanente druk en dreigt in zijn huidige vorm te bezwijken. Een natuurlijke poel is niet te vervangen door een kunstmatige leemplas, alle goede bedoelingen ten spijt. Het boek toont ons parallellen met de hoogvlieger Icarus, het virus van de Afrikaanse varkenspest en met de huidige coronapandemie, waarin contacten voornamelijk via zoom tot stand komen. Maar we zoomen ook steeds verder in en uit, nooit zijn we –met Icarus- zo hoog gestegen en zo diep gezonken. Waarbij Icarus niet enkel de mythologische figuur is, maar ook een programma dat een poging doet antwoord te bieden op het verval in de natuur. De schrijfster geeft blijk van een verbluffende kennis van flora en fauna. Indrukwekkend en heerlijk om te lezen. De ik-persoon komt tot de conclusie dat we poelen niet kunnen vormen naar de beelden die we zelf hebben gedefinieerd, want we weten niet wat we daarmee verstoren. Waarbij de poel staat als een metafoor voor de leefomgeving. Ook zonder water is de poel een poel, ook zonder water is een wilg een boom aan een poel. De wereld is niet onze wereld, de wereld is natuur. En dat hebben we te respecteren.

Het verhaal is geschreven in een vlotte stijl en is derhalve prettig leesbaar. Een aanrader voor iedereen die zich het lot van de natuur aantrekt. En zeker ook voor degenen die dat nog te weinig doen.

Arno Walraven

Geschreven bij De poel

De auteur Pauline de Bok woont afwisselend in Amsterdam en Mecklenburg-Vorpommern, een plaats in het noordoosten van Duitsland. Het boek De poel beschrijft haar leven en haar liefde voor de natuur/dieren in Duitsland. Ze is tevens jager. Het lijkt tegenstrijdig jager zijn en liefde voor dieren. Niets is minder waar. Pauline laat dit in haar boek duidelijk voelen aan de lezer. De Poel, is de titel van dit boek. Een poel, is een omsloten stilstaand en ondiep oppervlaktewater (bron Wikipedia). Vlak bij de boerderij in Mecklenburg-Vorpommern ligt een poel die door de droogte helemaal ingedroogd is. De dieren die in de poel leefden zijn verdwenen. Pauline overweegt om de poel kunstmatig in stand te houden, maar vraagt zich daarbij wel af of het nut heeft om in te grijpen, want waar mensen ingrijpen verandert het evenwicht. Dat is althans wat zij in dit boek aan alle kanten laat doorschemeren. Ze vraagt zich af welke rol wij als mens(dier), zoals zij de mens noemt, in het hele systeem mogen vervullen. Moeten we niet meer de natuur koesteren? Haar liefde voor de dieren weet ze in mooie bewoordingen duidelijk te maken. Ook als zij gaat jagen…schieten of toch maar laten leven?
De verschillende dieren observeert ze en beschrijft zij op een manier waardoor je mee kijkt in haar belevingswereld. Heel mooi. De eenzaamheid waarin zij daar leeft, helemaal een met de natuur. En dan komt ook nog de eenzaamheid van de pandemie om de hoek kijken.
Onduidelijk is mij gebleven of de boerderij waar zij in verblijft nog in bedrijf is of een voormalige boerderij is. Daar wordt niet over gesproken. Mijn ervaring is dat de boerenzwaluw namelijk graag gezelschap van ander vee zoekt vanwege de grote hoeveelheid aan vliegen in de stal als er vee staat. Wel wordt over industriële landbouw gesproken…. Tjsa, de landbouw weer als boosdoener. Dat is voor mij in dit boek het enige punt waar ik moeite mee heb. De landbouw wordt iedere keer gezien als anti-natuur, terwijl de landbouw de natuur koestert en volledig afhankelijk is van de natuur en de consument leeft van het voedsel wat in de landbouw wordt geproduceerd.
Ondanks dit minpunt een boek waar menigeen van zal genieten en veel over de natuur zal kunnen leren door de prachtige beschrijvingen van de dieren die Pauline rondom haar boerderij observeert.

Geschreven bij De poel

Pauline beschrijft op een ingenieuze manier het leven van alle dieren en planten op haar erf in Noordoost Duitsland. Een gebied omringd met meren en bossen.
De beschrijvingen van de ooievaar, de wantsen, de ritnaald, de wasbeer, zijn zo levendig en gedetailleerd dat ik tijdens het lezen de natuur in eigen omgeving geheel anders ben gaan zien.

Indringend is het hoe het evenwicht of juist de disbalans ontstaat door het verdwijnen van insecten en planten door ingrijpen van de mens. Het verwijderen van “onkruid”en de gevolgen voor een vlinder of ooievaar die er afhankelijk van is, zijn ingrijpend.
Ook de gevolgen van het uitblijven van de regen en de poel die droog blijft, zijn groot.
Wat is de rol van de mens in de natuur? Behoren wij als mensen inderdaad tot de mens-dieren? Het is zeer knap hoe Pauline de vragen aan zichzelf stelt en ons als lezer.

Vragen over de veranderingen in het klimaat worden op een mooie open manier gesteld.
Elk leven heeft iets te betekenen in het grote geheel, hoe klein en kort een leven ook is. Een zin die prachtig uitgewerkt wordt als Pauline aan het jagen is, is; “alles wat de aarde voortbrengt is er voor iedereen”. Deze zin zegt ook iets over ons zijn hier op aarde.
Het boek bepaalt ons erbij dat er eindeloos veel is om je over te verbazen.

Het boek is meer dan een aanrader, een must om de aarde en ons zijn hier iets beter te begrijpen.

Geschreven bij De poel

Onthaasten, dat is het eerste woord dat bij mij opkomt tijdens het lezen van ‘ De Poel’ van Pauline de Bok.
Doordat je start in de file, met de wens om voor het donker wordt, de eindbestemming te bereiken, stap je met een gehaast gevoel het verhaal in. Naarmate je langer op het erf vertoeft, ga je steeds wat langzamer lezen.
De poel achter de koeienstal staat centraal. Nog nooit stond deze droog. Deze poel bood een leefplek aan vele dieren, aan vele insecten en planten. Ze doet nog een poging hem te redden, gaat op zoek naar leven in de droge grond.
Diverse dieren komen op haar terrein. Door de levendige beschrijving zie je bijna echt hoe een ooievaar een slang met moeite wegklokt, hoe de zwaluwen het nest verlaten en hoe drie verwilderde, tamme schapen zich niet laten vangen en lekker rondscharrelen. Je hoort het gescharrel van de veldmuizen in en om het huis. Je voelt de spanning tijdens haar jacht op reebokken, zwijnen en wasberen en vraagt je af hoe wasbeer smaakt.
Je herkent onze menselijke trekken om bij ieder dier te denken dat zij denken zoals wij, hun gedachten in te vullen. Dit benoemt ze ook regelmatig. Net als dat een dier anders naar zijn omgeving kijkt dan een mens. Al was het maar omdat hun ogen anders waarnemen.
Ik had verwacht dat dit boek mij zou achter laten met een zwaar gevoel. Wij mensen roven de aarde leeg. We denken het beter te weten dan de natuur zelf en leggen dus poeltjes aan, schieten dieren af omdat er anders teveel van zijn en trekken onkruid uit dat anders de planten overwoekert waarvan wij vinden dat ze meer levensrecht hebben. ‘De beste bedoelingen gaan altijd gelijk op met het ongenadigste eigenbelang’.
En toch geeft dit boek je geen gevoel van zorg en onmacht. Nee, het maakt dat je meer gaat kijken naar de wereld om je heen. Die wereld waar wij mensdieren eigenlijk geen of weinig weet van hebben, maar na het lezen van dit boek een enorm respect voor moeten hebben.
Als laatste moet ik toch ook nog het boomkikkertje noemen. Want wie wil na het lezen van ‘De Poel’ nou niet alles van dit wezentje en de bioakoestiek weten?
Al met al kan ik niet anders dan een enorme bewondering voor dit boek opbrengen. Zelfs dagen later ben ik er nog mee bezig. Pauline de Bok schrijft zoals ze waarneemt, met alle discussies die dit oplevert in haar eigen hoofd. En dat leest fijn.
Een echte aanrader dus.

Geschreven bij De poel

Als je denkt dat dit boek alleen maar over een poel gaat dan heb je dat mis! Want het verhaal gaat om veel meer dan dat! Het gaat over de natuur en onze rol daarin als mens -als zelfverkozen opperdiersoort- hoe wij met haar omgaan. De schrijfster geeft tot in de kleinste details aan hoe de omgeving van haar plattelandsstek in Duitsland in korte tijd is veranderd. En ze probeert, met de middelen die zij heeft, soorten te behouden en te bestrijden om haar omliggende natuur te helpen herstellen. Maar dat gaat met vallen en opstaan.

Het verhaal wordt gebracht door de ogen en gedachtes van een natuurfanaat wat soms in schril contrast staat met haar jagershart. Ondanks dat, is het boek een aanrader voor iedereen met interesse in de natuur en liefhebbers van het platteland!

Geschreven bij De poel

Pauline de Bok verruilt een deel van het jaar haar woning in Amsterdam voor een boerderij in het oosten van Duitsland. Hier probeert ze met de natuur op haar erf, en met name de daar aanwezig poel, in een goede harmonie te leven, al is ze een gepassioneerde jager. Dit kan de lezer in eerste instantie afschrikken, maar ze maakt ons ook deelgenoot van haar twijfels. Het is niet prettig om te lezen hoe zij een wasbeer doodt, maar ze beschrijft ook wat ze moet overwinnen om dit te doen.
Ze maakt ons getuige van haar strijd om de poel in stand te houden en van haar leerproces ten aanzien van de natuur om haar heen. Ze beschrijft zonder enige terughouding haar mislukkingen en de verkeerde keuzes die ze soms maakt, vaak voorkomende vanuit antropocentrische overwegingen. En je leeft mee met de successen, die ze gelukkig in deze tijd ook meemaakt.
Ze geeft ook weer hoe de coronacrisis haar leven in Duitsland, waar ze misschien niet eens mag zijn. beïnvloedt, en je neemt het haar niet kwalijk dat ze zich niet altijd netjes aan de regels houdt. Iemand moet toch voor dat huis zorgen?
Het kost al lezende steeds minder moeite om haar recent ontwikkelde passie voor de jacht te accepteren, omdat je als lezer ook haar overwegingen meekrijgt. Ze probeert ons niet te overtuigen van de juistheid van haar keuzes, maar legt haar beweegredenen duidelijk uit zonder de schijnheiligheid die hier vaak bij anderen bij komt kijken.
In de loop van het boek krijg je steeds meer sympathie voor de schrijfster en leef je met haar mee. Het is duidelijk dat ze worstelt om de juiste keuzes te maken.
Al met al is dit een prettig boek om te lezen, al moet je soms bij de jachtscènes even slikken.

Geschreven bij De poel

Auteur Pauline de Bok woont afwisselend in Amsterdam en Meckelenburg-Vorpommern in Noordoost Duitsland. Ze schrijft en vertaald en is het liefste buiten bezig.

In De poel gaat het niet alleen maar over de poel, maar over de vele dieren en planten die ze op haar erf of in haar omgeving in Duitsland tegenkomt. De poel speelt wel een prominente rol. Ze schrijft zoals het in haar hoofd zit en het is net of ze hele gesprekken in haar eentje voert of met de dieren. Af en toe zelfs met vraag en antwoord dit brengt ook een glimlach bij mij teweeg.

“Er zijn plekken waar ik nooit kom. Omdat ik niet zonder vaste grond onder mijn voeten kan. Omdat ik geen vacht of veren heb en water niet gewoon van me af kan schudden, het doorweekt mijn kleren tot ze aan mijn vel kleven en mijn laarzen lopen ermee vol. Omdat ik niet hard kan lopen, goed kan klimmen, of op kan vliegen als er gevaar dreigt”

Zo begint het boek en het had me gelijk te pakken. De titel De poel vind ik niet het boek dekkend, want het gaat over zoveel meer. Ze omschrijft de dieren en planten die ze tegenkomt maar ook haar contacten met de buren als de corona uitbreekt en ze terug zou moeten naar Nederland.

Het voelt af en toe tegenstrijdig, want de auteur is ook jaagster, ze vangt wasberen maar wil tevens dieren redden en een plekje geven, zoals zwaluwen, vleermuizen en insecten bij een aan te leggen leemplas. Dat maakt haar ook menselijk. Haar beweegredenen worden duidelijk uiteen gezet en je voelt de liefde voor haar omgeving. De vraag welke plaats heeft de mens in de natuur en wanneer moet je wel ingrijpen en wanneer niet, komen ook regelmatig aan bod.

Een boek dat je een inkijkje geeft op het erf (en omgeving) en het leven van Pauline de Bok in Duitsland. Met plezier gelezen door de fijne verteltrant, ze maakt je echt deelgenoot van haar belevenissen.

Met dank aan AtlasContact voor het leesexemplaar, dit heeft geen invloed op mijn mening gehad.

Geschreven bij De poel

Pauline de Bok neemt je mee naar haar koeienstal in Duitsland. Ze beschrijft de natuur, de planten, de dieren en de wateren waarmee ze omringt is. Het verhaal kabbelt langzaam voort terwijl de natuur om haar heen veranderd, hierover gaat ze in gesprek met de dieren en zichzelf. Wat is haar rol in de veranderingen? Wanneer moet ze ingrijpen en hoe willekeurig is eigenlijk ons menselijk ingrijpen?

Tijdens het lezen van dit boek waande ik me telkens bij Pauline in Duitsland. Ik hoorde de dieren scharrelen, rook de bloemen, de (uitblijvende) regen en zag de natuur door haar ogen veranderen. Ik voelde de spanning in haar lijf tijdens het jagen, de innerlijke strijd over ingrijpen en leefde met haar en de dieren in haar kleine biotoop mee.

Haar filosofische overdenkingen maakte dat ik langzaam las en met andere ogen naar de natuur in mijn eigen omgeving ging keek. Volgens mij ben ik me niet eerder zo bewust geweest van al de vogels in mijn tuin.

Dit boek was een heerlijke ontdekkingstocht en ik zal zeker nog meer van haar gaan lezen.

Geschreven bij De poel

Je kunt de krant niet opslaan, een nieuwsprogramma beluisteren en/of bekijken of klimaat verandering is in een of andere vorm onderwerp van gesprek op het terrein van o.a. ecologie, biodiversiteit, klimatologie, economie of industrie . Zo neemt ook Pauline de Bok je mee in haar nieuwe boek ‘De poel’ over het haar functioneren in wat zij waarneemt in haar omgeving in het noordoosten van Duitsland na een reis vanuit Amsterdam, waar zij woont. Zij ziet zich zelf als onderdeel van het ecosysteem, dat al jaren verandert als het gevolg van het menselijk gedrag. Zij is naast jager, die vanaf de hoogzit, de kansel waarneemt en oogst, ook opzoek naar oplossingen op bijvoorbeeld de website van Duitse Natuurmonumenten om bepaalde soorten te helpen zoals de zwaluw. Alle soorten mossen, planten, bomen, dieren groot en klein komen langs in Pauline’s waarneming. Zij probeert het ecosyteem te helpen waar mogelijk. Zij twijfelt of het effect heeft met verwijzing naar de omslag van Ljoedmila Petroesjevskaja boek over een kind dat angst heeft voor onbekende wezens. De Poel is een aanrader vanwege de veelzijdigheid van het ecosysteem dat langs komt en wordt bedreigd.