Het meisje zonder naam

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Ik kan niet anders zeggen . Dit boek wat fantastisch mooi ,echt de moeite waard. Hopelijk komt er snel weer een nieuwe van deze schrijfster uit.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Het meisje zonder naam is een prachtig boek, mooier eigenlijk dan ik had verwacht.

Op de cover staan een paar kinderen met een koffer, gereed om te vertrekken per trein.
Het verhaal speelt zich af aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Joden worden dan al vervolgd in Duitsland en zijn hun leven niet zeker. Dan breekt de Kristalnacht aan en doet de kans zich aan kinderen per trein (het zogenaamde kindertransport) naar het - naar men denkt - veilige Engeland te sturen, wordt deze kans aangegrepen. Maar Londen wordt gebombardeerd en kinderen zijn daar ook niet veilig. Als Lisa tijdens zo’n aanval gewond raakt en haar geheugen verliest, wordt het verhaal nog aangrijpender.

Het boek leest goed weg, de schrijfstijl is fijn, hoewel het in de eerste hoofdstukken iedere keer wel vaak over de bombardementen ging. Maar ja, het is natuurlijk wel oorlog.
De karakters komen goed over, je kan je heel erg inleven. Hoe verder ik las, hoe meer ik wilde weten hoe het zou eindigen. Het voelde net of dat ik er bij was.
Het zou ook zo maar een autobiografisch verhaal kunnen zijn, zo kwam het in ieder geval op mij over. Het verhaal is heel goed opgebouwd: spanning, drama, emotie, alles komt voorbij.

Ik vond het een prachtig, aangrijpend en ontroerend boek, heel goed geschreven. Ik kan het boek dan ook aanbevelen en ga zeker ook het andere boek van deze auteur lezen.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Diney Costeloe groeide op met boeken dankzij haar vader die uitgever was in Londen. Met haar roman ‘De verloren kinderen’ brak ze internationaal door. Costeloe heeft inmiddels wereldwijd meer dan een half miljoen boeken verkocht. ‘Het meisje zonder naam’ is haar nieuwste roman en is gebaseerd op historische feiten rond de Tweede Wereldoorlog.

Londen, 1939. De Joodse Lisa Becker is pas dertien jaar als ze aankomt in Londen. Haar moeder heeft voor Lisa één van de felbegeerde plekken op een Kindertransport weten te bemachtigen. In Londen wordt ze ondergebracht bij een pleeggezin. Alleen in een vreemde stad, de taal niet machtig, moet ze zich overeind weten te houden. Met de hulp van haar pleegouders slaat ze zich hier kranig doorheen. Lisa maakt op school snel vrienden. Maar dan begint de Blitzkrieg. Tijdens een bombardement raakt Lisa gewond. Ze brengen haar naar een ziekenhuis, maar wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis weet ze niet meer wie ze is en hoe ze heet.

‘Het meisje zonder naam’ is een prachtige, ontroerende en indrukwekkende roman. We volgen de Joodse Lisa die op Kindertransport is gezet naar Engeland. Thuis in Duitsland zijn de Joden niet meer veilig. Haar moeder heeft een plaatsje voor haar geregeld in de trein. Omdat haar broertje Martin blind is gaat Lisa alleen naar Engeland. Het leven is moeilijk in een onbekend land en met een onbekende taal die ze niet beheerst. Haar pleegouders, Dan en Naomi Federman, vangen haar liefdevol op, en op school maakt Lisa gelukkig snel vrienden. Hilda wordt haar beste vriendin en Lisa komt veel bij haar thuis. Ook ontmoet ze de Duitse Heinrich die zich nu Harry laat noemen. Hij komt voor haar op wanneer de kinderen van school haar pesten. Tijdens een zwaar bombardement wordt Lisa tijdens haar vlucht geraakt op straat. Ze wordt naar een ziekenhuis vervoerd en het duurt lang voordat ze bijkomt. Maar als ze bijkomt kan ze zich niks meer herinneren. Niet wie ze is, waar ze vandaan komt, en zelfs haar naam is ze vergeten. Diney Costeloe heeft het voor elkaar gekregen om met ‘Het meisje zonder naam’ een diepe indruk op de lezer achter te laten. Vanaf het begin zitten we in het verhaal en het is moeilijk om het los te laten. De gebeurtenissen volgen elkaar in een rap tempo op, Lisa wordt niet gespaard door deze verschrikkelijke oorlog. Costeloe heeft een mooi verhaal geschreven dat gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het boek is vanuit verschillende perspectieven belicht en leest vlot. Costeloe hanteert een fijne maar eenvoudige schrijfstijl. Doorzettingsvermogen, angst, wanhoop, goed of kwaad maar ook de liefde van de pleegouders voor hun kind komen rijkelijk aan bod in dit verhaal.

‘Het meisje zonder naam’ is absoluut een pareltje. Een roman waar je als lezer heerlijk in weg kunt duiken om er vele uurtjes van te genieten.
Ik waardeer het dan ook met 4,5*

Geschreven bij Het meisje zonder naam

De cover is mooi en bijzonder. Er staat een groepje kinderen en een meisje met haar koffer. Waar gaan ze naar toe? De titel is duidelijk. Het meisje zonder naam staat centraal in het verhaal. De vertelperspectief is 3e persoon. daarnaast is er een alwetende verteller. De dialogen geven kracht en enige verdieping aan het verhaal. In de basis zijn er 3 verhaallijnen. We beginnen met Lisa, die woont in Duitsland. Zij wordt door haar moeder op kindertransport gezet naar Engeland. Waar het veiliger moet zijn. Maar gezien de oorlog steeds sterker wordt, is het in Engeland niet altijd even veilig te noemen. Daarnaast lezen we over Harry, ook van Duitse afkomst. En hij komt uit dezelfde streek als Lisa. En ze kunnen het goed vinden. Tenslotte lezen we ook over Naomi, de Engelse pleegmoeder van Lisa. Ze zijn erg blij met de komst van Lisa, want ze hebben zelf geen kinderen. Via hen leert ze de taal en krijgt ze een beetje vertrouwen. De schrijfstijl is hel;der maar vrij eenvoudig. Het verhaal wordt duidelijk beschreven, maar heeft niet erg veel diepgang. In eenvoudige zinnen lezen we wat Lisa allemaal meemaakt, tijdens de oorlogstijd in Engeland. Naast de verhaallijnen lezen we ook over de oorlog en wat er gebeurt gedurende de jaren.

Thema's als oorlog, verdriet, liefde en pijn komen voorbij. Gelukkig heeft Lisa veel steun aan de mensen in haar omgeving. Zij geven haar steun in de liefde die zij nodig heeft. En haar ook de kracht geven om door te gaan.

Conclusie

Het meisje zonder naam is een mooi en meeslepen verhaal. De fijne schrijfstijl van Diney Costeloe neemt je gelijk mee, zo het leven in van Lisa. Maar daarnaast heeft het niet altijd de diepgang of achtergronden die het verhaal eigenlijk vraagt. In de ongeveer 500 bladzijden mag je zit zeker wel verwachten. Het is een mooi geschreven verhaal en net genoeg om er toch van te genieten. Het is helder en duidelijk, maar soms ook wat langdradig. Je bemerkt dat Costeloe iets met kinderen heeft. Haar vak als leraar komt zo hier en daar naar boven. De volwassenen die Lisa tegenkomt zijn aardig voor Lisa en gaan met respect met haar om. Enig gepest wordt de kop in gedrukt. En geeft gelijk een goed signaal af.

Costeloe heeft een mooi verhaal neergezet gebaseerd op waargebeurde feiten. Het komt levensecht over. Is eenvoudig geschreven. Maar mist hier een daar wat diepgang.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Geweldig boek, aangrijpend en emotioneel. Je wilt blijven lezen.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

SuperMooi boek! Het eerste boek (de verloren kinderen) was al prachtig maar deze is net zo mooi! Wat een top schrijfster

Een zeer aangrijpend verhaal als je het even moeilijk hebt en je leest dit verhaal dan zie je het nog best goed hebt.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Meeslepend verhaal je kunt niet stoppen met lezen

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Aangrijpend verhaal de moeite om te lezen

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Wat een ontroerend verhaal. Lisa wordt door haar moeder op kindertransport gezet naar Engeland om te ontkomen aan de Nazi’s. Daar komt ze bij een Engelse gezin terecht die haar opvangt. Ze wordt niet echt geaccepteerd. Ze sluit vriendschap met een Engels meisje met een Duitse achtergrond en een Duitse jongen. Tijdens de blitz raakt ze haar geheugen kwijt. Je leeft ontzettend mee met de hoofdpersonages die van alles meemaken. Ze beschrijft alles heel realistisch en je waant je in de blitz. De korte hoofdstukken dragen bij aan de spanning en het leesplezier. Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen.