Kartonnen dozen Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Kartonnen Dozen

Kartonnen dozen is een verhaal over Tom Lanoye zijn jeugd. Zijn verhaal begint over zijn eerste doos namelijk zijn eerste kamp met de mutualiteit. Daar ziet hij Z. Voor de eerste keer. Daar worden ze vrienden. Maar worden pas echt beste vrienden in de secundaire school. Ondertussen leert hij de masturbatie kennen. Het gevoel voor masturbatie wordt alleen maar sterker als hij op verliefd wordt op Z. Hij verteld niet alleen over zijn liefde voor Z. maar ook over de belangrijke mensen in zijn leven. Zijn zus, zijn moeder, Wieske de vriendin des huizes en Pit Germaine de oudste zus van Tom zijn moeder. Als ze op school vakantie gaan. Wordt zijn gevoel alleen maar groter zeker voor Z. Hij markeert ook zijn gebied en zijn record door te masturberen in het toilet. Z. heeft ook een kusspelletje uitgevonden. Maar dat stopt al als ze terugkomen. Ondertussen vertelt hij verder over zijn passie over Z. Hoe hij zich beelden van Z. voor zich voor ziet van tijdens de LO lessen. Hij beschrijft ook de leerkrachten die heeft in de loop van de jaren. Zijn droedels die hij tekent. Tom overtuigt de mensen om naar Griekenland te vertrekken in plaats van het saaie Rome. In het leuke Griekenland wordt zijn liefde groter en groter. Ze slapen twee nachten bij elkaar zal hij het overleven. Zal zijn liefde misschien beantwoord worden? Ja hoor zijn lange liefde wordt beantwoord. Ze kleedden elkaar uit, ze kussen elkaar hevig. Bevredigen elkaar bijna maar dan gebeurt iets. Z. trekt zich terug. Toms wereld strot in. Z. heeft hem afgewezen. Ze blijven vrienden maar het blijft moeilijk. Uiteindelijk lukt het om Z. los te laten. Maar hij zal hem nooit vergeten

Het verhaal is goed opgebouwd hij geeft inleiden informatie. Zijn verhaal is goed ingedeeld in verschillende dozen. Alle dozen worden uitgebreid verteld.

De personages zijn goed uitgelegd. Je kan goed meevolgen met de reacties die ze geven. Pit Germaine die vele verhalen verteld.

Wendingen die me zijn bijgebleven zijn: de gebeurtenis in Griekenland als ze elkaar de liefde geven. Als Z. de liefde ontkent.

De schrijfstijl van Tom is grappig. Een beetje lastig maar dat gaat wel. Tom durft dingen te schrijven die andere mensen niet durft. Zij humor moet je wel kunnen begrijpen. Het is een humor die ligt of niet. Ik vind het een leuke schrijfstijl.

Ik zou het boek willen aanraden aan de mensen die er tijd voor hebben. Ik heb er een tijdje aan bezig gezeten. Maar het is de moeite waard. Je leert veel bij hoe homo’s zich voelen. Een echte aanrader.

Geschreven bij Kartonnen dozen [10de druk, luxe-editie]

Zeer mooi, hier nog wat weetjes over de auteur: Hij is een bekend dichter, theaterauteur, scenarist en performer. Hij woont en werkt in Antwerpen en in Kaapstad. Geboren in Sint-Niklaas in 1958.

Geschreven bij Kartonnen dozen

Het boek, Kartonnen dozen van Tom lanoye gaat over de jeugdjaren van de schrijver en vooral over het ontdekken van zijn homoseksualiteit. Het is een interessant boek dat je op sommige momenten aangrijpt. Het is duidelijk te merken dat Lanoye het moeilijk had met zijn geaardheid en het uiten ervan. Hij wordt verliefd op een jongen maar wacht er jaren mee om de eerste stap te zetten en hem te kussen. Lanoye gebruikt veel beeldspraak, soms wel te veel naar mijn mening.
De beeldspraak maakt het boek minder eentonig en saai maar doordat er zoveel beeldspraak wordt gebruikt maakt het het boek soms te ingewikkeld. Overigens zijn er enkele pagina’s die gaan over zijn leerkachten in het middelbaar onderwijs, interessant tot hij over geschiedenis begint te vertellen. Dat was te langdradig en heeft geen meerwaarde in het boek.
Het is een boek dat veel mensen zal kunnen bekoren maar het boek is niet helemaal aan mij besteed. Dit door de overvloed aan beeldspraak en de soms saaie verhalen over zijn jeugd.

Geschreven bij Kartonnen dozen

Het boek handelt over Tom, de schrijver, die zijn leven vertelt. Hij gaat op kamp met de Christelijke Mutualiteit. Daar leert hij een jongen kennen, genaamd Z. Ze worden vrienden en nadat het kamp gedaan is verwaterd hun vriendschap. Na twee jaar zien ze elkaar terug in de middelbare school. Tom wist dat hij naar zijn school zou komen want dat had Z. hem verteld dat hij naar zijn school zou komen over twee jaar. Hij zit op een katholieke school waar ze les krijgen van priesters. Doordat Tom alle heel uitgebreid verteld, wordt het na verloop van tijd een saai boek. Maar het was wel toevallig dat ze in dezelfde klas zitten. Tom wordt verliefd op Z. en tijdens een spelletje dat ze spelen, bedrijven ze liefde. Door dit spelletje komt Z. te weten dat hij niet homoseksueel is. Tom heeft een hele hechte band met zijn zus. Zijn zus is vijf jaar ouder en behandelt Tom als haar eigen pop. Ze doen heel wat tezamen. Het is best wel schattig om de goede band tussen broer en zus te zien. Tom heeft ook vier oudere broers. Daarmee heeft hij niet zo een hechte band. Maar hij vindt toch wat verbondenheid met zijn oudere broer Guy. Dit blijkt uit een brief die hij naar Guy stuurt. Maar Guy beantwoorde de brief niet, waardoor hij teleurgesteld was.

In het boek komen heel wat flashbacks voor. Hierdoor kan je het verhaal wat beter volgen. Want de ene keer is hij twee jaar als hij iets aan het vertellen is en de andere keer is hij ouder. Het is vrij saai vertelt want in het begin komt gebeurt er niet zo veel in het boek. Maar eens het midden van het verhaal erbij komt er heel wat interessante informatie in voor. Vooral voor de mensen die graag seksueel getinte boeken lezen. De personages worden heel uitgebreid beschreven ofwel uiterlijk ofwel qua karakter. Maar ook landschappen en geuren die hij ruikt verteld hij. De geur wordt vooral uitgebreid verteld wanneer hij liefde bedrijft met Z. De schrijver gebruikt vaak lange zinnen en er zijn geen hoofdstukken waardoor het boek lang lijkt te duren. Het is nogal een langdradig boek want je kan iets kort vertellen maar de schrijver verteld het zeer uitgebreid, soms iets te uitgebreid. Een gebeurtenis die me heel het boek bijgebleven is, is wanneer hun frietketel in brand staat en de moeder die zomaar naar buiten draagt alsof het niets is. Ze deed dit omdat ze niet wou dat haar huis in brand stond. Dat vond ik heel moedig maar ook heel erg gek. Want ze heeft heel wat brandwonden opgelopen daardoor.

Het boek begint heel saai waardoor je niet door het boek geraakt bij het lezen maar eens je de helft van het boek gelezen hebt gaat het wat vlotter omdat er andere gebeurtenissen zijn die wel wat nuttige informatie bevatten. Ik zou het boek afraden als je niet van langdradige boeken houdt. Ook al heeft het boek maar 148 pagina’s. Na de eerste helft van het boek leest het boek vlotter. Er komen heel wat personages in voor waardoor je soms wel personages verwisselt met elkaar. Er komen ook veel onbelangrijke details in voor. De schrijver heeft een aparte stijl van schrijven want hij spreekt meer dan een keer de lezer aan waardoor je je in het boek betrokken voelt. Er is ook een gebeurtenis dat je in het echte leven niet vaak zal voorkomen of zelfs niet voorkomen. Zoals die frietketel. Ik zou het boek geen tweede keer meer lezen. Voor mensen die graag een levensverhaal lezen, die zouden het boek kunnen lezen uit interesse. Of mensen die graag het leven van Tom willen volgen.

Het boek lijkt een autobiografie van Tom Lanoye te zijn. Hijzelf is het hoofdpersonage. Het verhaal wordt verteld door middel van dozen die in zijn studeerkamer staan. In elke doos zitten herinneringen uit zijn jeugdperiode. De eerste doos is er één die als valies gebruikt werd bij reisjes georganiseerd door de CM. Bij de tweede doos werd vooral beschreven hoe zijn seksuele geaardheid ontwikkelde en hoe zijn leven op de lagere school was. De derde doos bevat veel informatie over zijn middelbare school. De leerkrachten worden er te uitgebreid beschreven en zijn liefde voor Z. werd steeds groter. Het hoogtepunt daarvan werd bereikt op een schoolreis in Griekenland. De vierde doos is die die alles relativeert. Er is één doorlopend thema in het boek: Toms homoseksualiteit. Dat is van het begin al meteen duidelijk. Ook wordt er een goed zicht gegeven op het schoolleven toen.

De personages uit het boek worden heel uitgebreid beschreven. Je kon een duidelijk beeld vormen van de protagonist Tom Lanoye en de antagonist Z.. Zo hadden ze beiden zwart haar en leken wel broers. Tom was wel wat breder, kleiner, had een bril, een spitsere kin en een kleinere neus. Van karakter verschillen ze wel. Tom was een lawaaimaker en maakte soms wel eens een leugentje voor bestwil. Z. was de onbereikbare liefde voor Tom. Hij was een knappe goedlachse jongen die met iedereen overeen kwam. Ook de leerkrachten worden voluit beschreven.

Het verhaal verloopt vrij chronologisch. Er zijn wel een paar flashbacks om het verhaal te verduidelijken. Eerst zijn er een aantal korte fragmenten van toen hij twee en vier jaar was. Daarna begint het verhaal pas echt. Het loopt van zijn tiende tot zijn achttiende. Op zijn 32e kijkt hij nog eens terug op zijn leven toen.

Ik had niet verwacht dat de homoseksualiteit het hoofdthema zou zijn. De eerste liefde word heel uitvoerig beschreven. Eerst vond ik het wel vreemd, omdat ik nog niet eerder een verhaal over homoseksuele liefde heb gelezen. Hierbij kan ik me wel vinden in het vorige review, geschreven door MatthiasM. Tom had er echt door afgezien en zijn liefde was zo onbereikbaar dat hij er steeds meer naar verlangde. Als het over deze groeiende liefde ging, vond ik het boek leuk om te lezen. Het is een mooi verhaal.

Ik vond wel dat er heel veel informatie word gegeven die er helemaal niet aan toe doet. Soms werd er eerst een gebeurtenis uitvoerig beschreven, maar werd het niet afgemaakt en werd er dan later ook niet meer over gesproken. Zoals toen Toms mama heel haar gezicht verbrandde door een frietketel en hij enkele dagen erna zijn communie moest doen. Wat kwam er daarna? Daar ergerde ik me aan in het eerste deel. Ook gaat Lanoye over sommige zaken heel snel en vaag. Het volgende stuk is dan weer super uitgebreid. Het boek wordt wel steeds beter naar mate het verloop van gebeurtenissen. Het wordt meer en meer één verhaal.

Tom Lanoye heeft zijn eigen schrijfstijl. Hij beschrijft alles tot in de puntjes, maar gaat er vaak ook net over. Zijn woordenschat is heel uitgebreid. Je leert dus meteen ook wat bij. Hij maakt ook heel sterke en cynische opmerkingen. Hij komt scherp uit de hoek.

Toch geef ik “Kartonnen dozen”, maar een 3/5. Ik hou niet echt van de manier waarop Tom Lanoye schrijft. Er waren ook stukken (vb. over de leraren) die me helemaal niet boeiden. Op zich hadden die ook niks met het verhaal te maken. Ik zou deze zaken zelf maar kort eens aanhalen. Ook lees ik graag boeken met andere thema’s. Ik zou zelf niet nog eens een boek van dit genre lezen.