Meisjes En Vrouwen Met Asperger

Ik vond het boek over het algemeen teleurstellend, hoewel het interessant was om de persoonlijke verhalen te lezen van de meisjes en vrouwen in dit boek vind ik dit boek teveel geschreven vanuit Amerikaans oogpunt om een hulp te zijn voor meisjes en vrouwen die in een andere samenleving dan de Noord-Amerikaanse leven.
Het idee van een boek voor en over meisjes en vrouwen met Asperger vind ik opzich goed, aangezien de meeste beschikbare informatie over Asperger vooral op ervaringen met personen van het mannelijk geslacht is gebaseerd, omdat er nou eenmaal meer jongens en mannen zijn met de diagnose Asperger.
Ik was daarom erg enthousiast over dit boek, tijdens het lezen kelderde dit aanvankelijke enthousiasme als snel, vooral vanwege de hierboven al genoemde reden maar ook omdat ik de toon van het boek erg betuttelend vind.
Ik moet toegeven dat ik bepaalde hoofdstukken wel ok vond maar zoals ik in mijn eerste zin al zei vind ik dit boek over het algeheel teleurstellend.
Dit idee had veel beter uitgevoerd kunnen worden naar mijn mening!

Ik ga mee met de onderstaande reactie dat het oogpunt van het boek weinig te maken heeft met de cultuur hier. Ik vond dat er enorm doorgezaagd werd over hoe kwetsbaar deze meisjes zouden zijn en dat de seksuele voorlichting zo enorm belangrijk is. Zijn dan niet alle meisjes van die leeftijd kwetsbaar? Moeten ze niet allemaal voorgelicht worden? Dat voorlichting op school weinig resultaat heeft is wel bekend, maar geld niet alleen voor meisjes met asperger!
Voorlichting over verandering van het lichaam ed. zou niet veel moeten verschillen. Al zou het voor een meisje met asperger makkelijk zijn om het gewoon uit een boek oid te halen.
Ook het hoofdstuk over gedrag van meisjes onderling met de groepjes indeling was erg highschool achtig, waaruit eigenlijk bleek dat een meisje met asperger per definitie buiten de groep valt, er raar uit ziet en rare dingen doet. En dat ze zich maar zo moest gaan kleden en gedragen als de middenmoot om geaccepteerd te worden. Terwijl dan elders in het boek wel weer staat wat voor gevecht het is om normaal te moeten zijn terwijl je vanbinnen anders bent. Erg tegenstrijdig. (tuurlijk is dit ook input van meerdere mensen, maar ik vond het erg vreemd.)
Zo kan ik nog wel even doorgaan, nee ik vond het boek geen recht toedoen aan vrouwen met asperger, zelfs een tikje beledigend hier en daar.

Geweldig! Eindelijk een boek waar ik , als ouder van een dochter met asperger, wat aan heb.Al een jaar zoek ik naar een boek waar wij wat mee kunnen omdat ik in geen enkel boek vind wat ik eigenlijk zoek. Voor meisjes is het allemaal net iets anders. anja

Informatief boek. Ook voor iemand met Asperger goed te lezen doordat vooraan ieder hoofdstuk al een korte samenvatting staat en gebruik wordt gemaakt van kaders, waardoor het gestructureerd overkomt. Hopelijk dat hulpverleners beter gaan snappen hoe de 'binnenkant' van Asperger eruit ziet. Denkend vanuit een andere logica kunnen mensen met Asperger een verrijking zijn om tot creatieve oplossingen te komen i.p.v. als 'dom' of 'lastig' versleten te worden omdat ze het niet zoals de goegemeente gesnapt hebben. Mogelijk dat 'ontaarde moeders' het een stuk beter zouden doen met hun kinderen als ook bij jeugdzorg meer aandacht is voor deze mogelijke diagnose en hen begeleiding en uitleg wordt geboden i.p.v. sancties. (Het verhaal van Ruth Snyder)