Rivieren winnaar ECI Literatuurprijs 2016

Geschreven bij Rivieren

Een boek met drie verschillende verhalen met als enige overeenkomst dat zij zich op en om een rivier afspelen.
Het eerste verhaal betreft een eenzame met drank overgoten kanotocht met een bijzonder einde. Het tweede gaat over het leven van houtvlotters in Duitsland in de vorige eeuw. In het laatste relaas vormt een rivier de steeds veranderende grens tussen het land van twee families in Frankrijk die elkaars grondeigendom betwisten.
Stuk voor stuk mooi en meeslepend beschreven.

Geschreven bij Rivieren

Mooie verhalen, meeslepend met de stroom van de rivieren. Had van deze schrijver nog niet gehoord, zeker onthouden die M.M. Driessen

De schrijver wist mij direct te boeien, hij slaagt erin met een paar rake beschrijvingen direct een sfeer te scheppen, die misschien niet altijd aangenaam is, maar wel de lezer direct beroert.

Geschreven bij Rivieren

Mooi boek, leest lekker weg. Leuk om 3 verhalen te lezen rondom het thema rivier en toch 3 heel verscillende verhalen.

Geschreven bij Rivieren

Geweldig geschreven, ik las het in 1 adem uit

Het boek van Driessen neemt je mee in de wereld van de verschillende personages. Zelfs wanneer het onderwerp minder actueel is kon de schrijfstijl me overhalen om het boek volledig te lezen in een paar gezellige avonden !

Geschreven bij Rivieren

Het laat een wereld zien die je niet kent.

Geschreven bij Rivieren

Gevarieerd boek met mooie verhalen langs of op de rivier.
Veel menselijke diepgang.

Geschreven bij Rivieren

Als de tekst op papier had gestaan en niet zoals in mijn geval op tablet, had ik er na het lezen van het eerste verhaal subiet de kachel mee aangemaakt.
Na lezing van de overige twee verhalen is mijn eindoordeel iets milder, maar mijn hoofdbezwaren tegen het eerste verhaal bleven helaas ook voor het boek als geheel staan.

1. Het betreft weliswaar kort verhalen waarin grondige verdieping en duiding van karakters misschien teveel gevraagd is. Toch, om je als lezer te kunnen verhouden met wat voor verhaal dan ook, moet je toch iets van empathie kunnen voelen met de personages. Dat lukte mij in geen van de verhalen, maar eerst en vooral niet in het eerste verhaal, het verhaal van de mislukte acteur die, om met zijn falen en bovenal zijn drankzucht af te rekenen, een solo-kanotocht onderneemt in de Ardennen. Dat avontuur loopt voor de acteur fataal af, maar voor het zover is laat hij opzettelijk een koe van de rivieroever afdonderen zodat die gespietst wordt op een omheining, en -eigenlijk in 1 moeite door, vermoordt hij ook nog de boerendochter die de koe te hulp wil schieten. -Als iemand zo'n monsterlijke misdaad begaat wil je graag kunnen invoelen hoe iemand daartoe kan komen. Helaas, de schrijver doet werkelijk geen enkele moeite om je mee te nemen in het hoofd van zijn personage. De hoofdpersoon verwordt daarmee tot niet meer dan een houten klaas, gevuld met alcohol. Brandhout.

2. De taal. Ten eerste is de zinsbouw is af en toe afwijkend van wat je zou verwachten, zodanig dat je herhaaldelijk denkt: wie is nou wie in deze zin, op wie slaat dat 'hem' en dat 'hij' nou weer. Dan moet je gaan reconstrueren, hetgeen het leesgenot in niet geringe mate ondermijnt. Ten tweede gebruikt de schrijver hier en daar een beetje archaische woordenschat. Ten derde wat diverse oneffenheden: bijvoorbeeld 'het ree' in plaats van 'de ree' ('het ree' schijnt weliswaar onder jagers gebruikelijk te zijn, maar dan kan je dat woord dus alleen een jager laten gebruiken, wat hier niet het geval was); of 'de gebeenten' van een heilige, terwijl normaliter 'het gebeente' wordt gebruikt voor de verzameling van alle beenderen (ook hier weer: misschien speciaal jargon, van clericalen). Misschien niet fout, maar het leidt wel weer af van het leesgenot.

Aan het eind overheerst de ergernis.

Machtig goed boek!