Selma de vrouw die Sobibor overleefde

Vorig jaar heb ik Sobibor bezocht. Van het kamp zelf is niet meer over, maar er is wel een indrukwekkend grote asheuvel en een laan met herdenkingsstenen. Sobibor licht diep in de bossen, in een naargeestige omgeving. Je hoorde zelfs geen vogels. Ik had daar gehoord dat Ad van Liempt bezig was met een boek over Selma. Ik heb het onlangs gekocht en in één adem uitgelezen. Niet alleen wordt het persoonlijke verhaal van Selma verteld, ook wordt een goed beeld geschetst van het kamp zelf. En natuurlijk wordt de opstand beschreven, wat ik een zeer spannend deel vond, ik kon het boek maar niet wegleggen. De journalistieke stijl van Van Liempt is wars van effectbejag en valse sentimenten. Meeslepend is het verhaal op zich toch al, ook dankzij de dagboekfragmenten. Ad van Liempt heeft Selma op een mooie, goede en waardige manier vereeuwigd.

Qua schrijfstijl niet het beste boek wat ik heb gelezen over de WOII, maar het verhaal van Selma en alle andere mensen in Sobibor is een bijzonder verhaal, of beter gezegd, is een uniek verhaal, gezien het feit dat helaas zo weinig mensen Sobibor hebben overleefd. Voor iemand van ver ná de oorlog als ik, is het onvoorstelbaar wat daar is gebeurd. Het is vervreemdend en schokkend. Hoewel ook nu marteling en moord in de wereld om ons heen nog elke dag gaande is, is de omvang en het systematische van de WOII met niets te vergelijken. Wat het verhaal van Selma en Chaïm ook uniek maakt is hun beschrijving van hun terugkeer na de bevrijding. Hoe 'koud' en hardvochtig Nederland met hun medelanders, die waren 'teruggekeerd uit de dood' omgingen. Laat een ieder waakzaam en alert blijven en naar voren stappen op het moment dat een dergelijke ontsporing van mensenrechten en veiligheid waar aan de orde is.

Een "mooi" boek om te lezen. Zeer goed geschreven en wanneer je interesse in deze ligt dan is dit zeker een aanrader. Eigenlijk is het jammer dat deze mensen binnenkort niet meer "live" kunnen vertellen op scholen enz. Toch zou er vanaf de basisschool wekelijks een korte periode voor moeten worden ingeruimd.

Zoals geschreven, het is een zekere aanrader in deze categorie.

Heel indrukwekkend, leest vlot en is tegelijkertijd een waarlijk tijdsdocument.
Om niet te vergeten is het een absolute "must" om dit in je bezit te hebben.
Heel verzorgd doordat er een DVD bijgeleverd is.

Een heel interessant boek. Ik vond het persoonlijk nog mooier dan het dagboek van Anne Frank.

Het boek is heel vlot geschreven waardoor het lekker wegleest.

Het is verschrikkelijk wat deze mensen tijdens de oorlog en in kamp Sobibor hebben moeten doormaken.

Er zit ook een leuke dvd bij met interviews o.a. met Selma zelf. Deze dvd kun je het beste kijken na het boek gelezen te hebben, want het hele verhaal wordt namelijk op de dvd verteld.

Veel leesplezier!

Het is een ontzettend goed boek. Zelf had ik niet gehoord over de ontsnapping. Het is leesbaar geschreven en vooral ook schokkend.
De DVD zou ik later lezen na het boek. Daar staat nl het verhaal ook in grote lijnen op.

een fijn boek !!! Makkelijk te lezen en ook een aanrader voor kinderen van voortgezet onderwijs. Deze tijd mag niet vergeten worden. Het neemt je mee naar een tijd die bijna niet te geloven is. Een persoonlijk verhaal uit het leven van een bijzonder mens.

Goed gedocumenteerd. Ben blij dat deze kant van de geschiedenis niet onderbelicht is gebleven.

In de eerste hoofdstukken van het boek maken we kennis met Selma en haar familie. We lezen over haar jeugd, over het uitbreken van de oorlog, het onderduiken, de gevangenneming van Selma en uiteindelijk het transport naar Sobibor.
In hoofdstuk 4 wordt de geschiedenis van Sobibor uit de doeken gedaan met daarin gruwelijke details, zoals dit: ‘Daarna volgt een proefvergassing.’ Er worden 250 Joden in ongeveer 10 minuten gedood, het kamp kan gaan draaien.

Al direct na aankomst moet Selma, die niet direct vergast is, maar te werk is gesteld, opdraven op een feest van SS’ers. Sommige gevangenen moeten muziek maken, anderen moeten dansen. Selma wordt ten dans gevraagd door de Pool Chaim Engel. Vanaf dat moment zijn zij samen gebleven.

Boeken over concentratiekampen zijn vaak moeilijk te lezen en dat geldt ook voor dit boek. De beschrijving van de periode dat Selma ziek was, ze kreeg tyfus, is vreselijk.Hoe is het mogelijk dat iemand dit overleeft?

Het verslag van de ontsnapping is buitengewoon spannend, veel gevangenen worden neergeschoten, veel worden er weer opgepakt, maar Selma en Chaim weten uit handen van de Duitsers te blijven, ze kunnen onderduiken en verblijven negen maanden!! op de zolder van een stal. Een zolder die te laag is om recht op te staan. Wat er in die negen maanden gebeurde is een beproeving waarvan je niet kunt geloven dat mensen het doorstaan.

Over de behandeling die Selma en Chaim na de oorlog in Zwolle ten deel valt kun je je alleen maar verbazen, zo ongevoelig en mensonterend. Van Liempt kan deze periode niet anders dan met ingehouden woede en niet zo ingehouden cynisme beschrijven.

Een bijzondere bijlage is het fagboek van Selma Engel zoals ze dat bijhield tijdens haar onderduikperiode in Rakolupy-Polen.

Selma Engel-Wijnberg: “Wat mij vooral bezig houdt is de vraag: hoe is het toch mogelijk dat ze al die mensen hebben kunnen vermoorden? Hoe is dat toch mogelijk? Dat er niets tegen gedaan is, ik kan daar nog nachten van wakker liggen?”

Als lerares in het onderwijs, ben ik al vele jaren mordicus tegen het openbaren aan kinderen, ook die van het voortgezet onderwijs, van de gruwelijkheden van WO 2. Het is voldoende als kinderen er globaal wat van weten, maar dit soort materiaal als dit boek (en op internet de interviews van deze dame) zijn uit den boze. Ik vind het een slechte gewoonte dat elke generatie van na de oorlog meent te moeten veronderstellen, dat kinderen hiervan kennis zouden moeten nemen.
Enige geschiedenisles is verplicht, onderwijswet, en dat is afdoende, ook voor WO2.
Als kinderen er zelf vragen over stellen, is het duidelijk dat ze er vanuit zichzelf behoefte aan hebben, maar ik maak al vele jaren mee dat het hen zo vaak wordt opgedrongen, met alle wreedheden, details en mensonterende situaties die erbij horen. Door kinderen hiermee te confronteren, meent men een goede toekomst voor eenieder te kunnen waarborgen, herhaling te voorkomen, maar alle buitenlanden
waar het al vele jaren oorlog is, bewijzen nu juist het omgekeerde.
Ik vind een liefdevol gezin met vrijheid van ontplooiing en spreken voor eenieder, een veel betere garantie. Daar ontbreekt het vaak nog aan, stel ik vast als ik naar de praktijk kijk.
Vrijheid van spreken, schrijven, geldt dus ook voor docenten met een afwijkende mening, zoals ik.
Daar is niets ongepasts aan!