SONKE 1 - Wodka & Ranja

Een boek wat je meeneemt in een leven van zowel een moeder met verslaving als kinderen die verwaarloosd worden. Indrukwekkend, het maakt je even stil.

Pakkend geschreven, je wilt in 1x doorlezen. Aangrijpend verhaal. Als je het uit hebt, ben je benieuwd hoe het verhaal verder gaat.

Schokkend. Een confrontatie op zich, dat is Wodka & Ranja. Yvonne Sonke heeft een schrijnende situatie geschept, waarin twee jonge meisjes door hun alcoholverslaafde moeder verwaarloosd worden. In de eerste plaats wordt het verhaal vanuit het perspectief van de moeder verteld, waarin duidelijk de strubbelingen van de moeder naar voren komen, al wordt het oppervlakkig duidelijk waardoor deze moeder zo gruwelijk de mist in is gegaan. Je zou denken dat zij juist het tegenovergestelde voor haar kinderen wil. Het deel dat twee jaar later vanuit het oudste meisje wordt laten zien, is ronduit schrijnend en ontroerend, en hoewel het verhaal wat platonisch aandoet, is het toch leesbaar gebleven, al had er wel even beter naar de snelle tikfoutjes gekeken mogen worden. De geloofwaardigheid schommelt een beetje met name doordat de meisjes dan weer volwassen uit de hoek komen, en dan toch weer laten zien hoe klein ze in werkelijkheid zijn. Toch zal dit boek een goede aanwinst zijn, omdat het de lezer een betere kijk op kinderverwaarlozing kan geven, en daarom een mustread voor elke gezinsvoogd.

Ondanks dat Ria weet dat drank niet goed is blijft haar liefde voor alcohol aanhouden. Wat voor gevolgen heeft alcoholgebruik van een moeder die ontzettend veel van haar kinderen houdt? Je leest het in het ontroerende en meeslepende verhaal ‘Wodka & Ranja’ van Yvonne Sonke.

Als lezer zie je eerst de kant van moeder Ria die net haar derde kindje heeft gekregen. Helaas zijn er complicaties opgetreden en mag ze hem niet mee naar huis nemen. Thuis heeft ze nog twee jonge meisjes, Jasmijn en Imke. Ria weet dat ze van de drank moet afblijven en voor haar meiden moet zorgen. Ze doet zo haar best, maar de drank blijft haar roepen.

‘Wodka & Ranja’ is een ontroerend en meeslepend verhaal. Het is een belangrijk verhaal dat verteld moet worden. Ondanks dat een moeder zoveel van haar kinderen houdt, heeft de alcoholverslaving haar in haar macht. De twee kanten van moeder Ria en dochter Jasmijn worden goed beschreven en je waant je in een huis waar drank net zo belangrijk is als kinderen of toch iets meer… Je voelt de onmacht en hoopt zo dat het goed komt. De roman is geïnspireerd op flarden van herinneringen (grotendeels fictie) en Sonke heeft hiermee een goed en sterk verhaal neergezet met een heel passend einde.

Goed om te weten: De helft van de royalty’s voor ‘Wodka & Ranja’ gaan naar ‘Het vergeten kind’.

(Volledige recensie op Boekrecensiesblog.nl)

Geschreven bij SONKE 1 - Wodka & Ranja

Een mooi boek over het leven van twee hele jonge meisjes die zich staande houden ondanks de armoede en alcoholverslaving van hun moeder. Triest maar mooi geschreven

“Je bedoelt Macaroni met Smack. Morgen zal mama dat maken, oke? Mama is nu een beetje ziek”
Wodka, Ria kan niet zonder en ondanks dat ze zwanger is en al twee jongen kinderen heeft rondlopen is de wodka haar beste vriend. Haar zoontje Menno komt ter wereld maar moet de eerste tijd in het ziekenhuis blijven, te klein en verslaafd geboren, ook de rodehond waar Ria in de eerste maanden van haar zwangerschap mee in aanraking is gekomen doet de kleine man geen goed. Jasmijn en Imke de twee jonge meisjes weten niet beter of mama heeft vaak hoofdpijn en is vaak een beetje ziek. Maar Jasmijn en Imke vinden hun mama heel lief en mama vindt de meiden ook heel lief. Wodka en Ranja vertelt de lezer het verhaal, wat helaas nog veel te vaak voorkomt en waar we het liefst de ogen voor sluiten!
“Mama is de liefste en beste mama van de wereld; zeg ik hardop tegen mezelf Ik ga haar nog meer helpen en goed op Imke passen en voor haar zorgen”
Hoe schrijnend kan het zijn, in Wodka en Ranja komt non-fictie erg dicht bij de werkelijkheid, Dit verhaal is iets wat helaas nog veel te vaak voorkomt, een verhaal waarbij je soms je gevoel even moet uitschakelen eer je verder leest. Gebeurt dit echt, ja helaas. Yvonne Sonke opent de ogen van de lezer, deze roman geeft een inkijkje in een gezin waarbij alcohol een groot probleem is. Yvonne Sonke legt met deze roman de vinger op de zere plek en weet de lezer te raken tot diep in het hart. Ondanks het schrijnende verhaal blijf je door de vlotte schrijfstijl door lezen, je leest het verhaal vanuit moeder Ria en ook de 6-jarige dochter Jasmijn komt aan het woord, in haar kinderlijke eenvoud laat zij de lezer toe in haar kijk op het leven en de dingen die zij mee maakt. Dit is aangrijpend en zal je niet onberoerd laten, persoonlijk voel ik ook enorm veel empathie voor de moeder, want ondanks alles proef je haar strijd, haar liefde voor de kinderen en weet je dat het bij haar vroeger ook mis is gegaan. Roeien met de riemen die je hebt…. Toch zal de lezer van alles voelen tijdens het lezen en ik moest het verhaal af en toe weg leggen om het even te verwerken, het idee dat dit achter de voordeur kan plaats vinden en waar nog veel te vaak de ogen voor wordt gesloten gaat pittig onder je huid zitten.
Respect, voor Sonke hoe zij dit verhaal weet over te brengen aan de lezer, het is haar debuut en ik zal het niet snel vergeten. De manier waarop zij het vanuit twee perspectieve aan de lezer beschrijft, verdient niet alleen respect maar getuigt ook van lef. Sonke vertelt je een verhaal wat je eigenlijk liever niet wilt weten, maar wat zeker meer aandacht verdient. De helft van de opbrengst van dit boek gaat naar Het vergeten kind, alleen daarom al zou je dit boeken moeten aanschaffen, maar zeker ook omdat het een verhaal is dat onder de aandacht moet worden gebracht, we mogen onze ogen niet langer meer sluiten

In het boek vertelt eerst Ria, de mama, haar verhaal in een soort dagboekvorm. Haar relaas is heel rauw, ze weet dat ze verkeerd bezig is, maar weet niet hoe het anders moet. De liefde voor haar kinderen is wel groot, en dat maakt het zo triest. In het 2de deel vertelt Jasmijn , de oudste dochter, het verloop van de dagen. Dit stuk vond ik persoonlijk nog schrijnender. De liefde voor hun mama is overweldigend, en dan word je geconfronteerd met de ontberingen die ze dagelijks ondervinden. Dit laat je niet onberoerd.
Het verhaal wordt verteld zoals het is, puur, soms hard, soms rauw, de pure realiteit... die jammer lgenoeg soms echte realiteit is. Het pakt je en komt wel hard aan, wetende dat er in de straat misschien zo'n schrijnende toestanden gebeuren.
Het leest heel vlot , alhoewel ik af en toe vond dat het iets te veel in herhaling viel, maar dat zal dan ook wel zo zijn in de realiteit. Mooi en pakkend boek die toch tot nadenken zet. Mooie 4 sterren!
Dus zeker een aanrader des te meer een deel van de royalties naar het goede doel "Het vergeten kind" gaan . Daarmee kunnen we hopelijk in de toekomst veel kinderen veel leed besparen! ❤

Geschreven bij SONKE 1 - Wodka & Ranja

Goh... ik heb dit boek toch even moeten laten bezinken voor ik neer kon schrijven wat ik ervan vond.
Eerst en vooral vond ik het spijtig dat ik hem als ebook had gelezen. Het is zo’n boek waar je af en toe nog eens doorheen wil kunnen bladeren. Met een ebook zal dat niet hetzelfde gevoel met zich meebrengen. Dus dit boek komt nog ooit in mijn kast te staan.
Ik denk dat het verhaal mij heel erg aansprak en aangreep omdat ik erg gevoelig ben voor het welzijn van kinderen. Dagelijks werk ik met kleuters en ben ik alert voor signalen binnen de gezinssituatie. Ik moet zeggen dat mijn haren dus ook vaak omhoog gingen staan bij het lezen dit verhaal.
Wat had ik enorm veel bewondering voor de kinderen. Vooral voor de oudste dochter. Wat een verantwoordelijkheidsgevoel dat kind had op zulke jonge leeftijd. Hoe zij voor haar zusje en haar moeder zorgde. Heel knap. Zij was de lijm die dat gezin samenhield.
De moeder daarentegen, had ik liever eens goed door elkaar willen schudden. ‘Wordt wakker uit je roes’ wilde ik tegen haar zeggen of misschien wel roepen. Maar alcohol is nu eenmaal een vies beestje zodra je niet meer zonder kan. Ik was al blij dat de moeder niet agressief werd van de drank, dan was het een heel ander verhaal geweest.
In ieder geval: dit is een boek dat de moeite waard is om te lezen.
Ik raad het dan ook aan iedereen aan.

Yvonne Sonke heeft een mooi verhaal gecreëerd waarin twee meisjes verwaarloosd worden door de alcoholverslaafde moeder.
Tijdens lezen van de eerste deel (het verhaal van moeder Ria) kreeg ik medelijden voor meisjes, maar ook voor moeder Ria. Want ze wil allen maar de beste voor haar meisjes, en dat hoop je te lezen in het vervolg van het verhaal.
Het is duidelijk dat er iets misgegaan is met de moeder waardoor zij alcoholverslaving kreeg en dat heeft Yvonne Sonke door het verhaal heel mooi beschreven.
Tweede deel (het verhaal van Jasmijn) is echt aangrijpend verhaal en het maakt je af en toe stil.
Deze deel heb ik in een keer gelezen.
Ik vind het heel erg mooi hoe Jasmijn voor Imke zorgt en haar helpt met haar angst voor Jacob.
Mooi geschreven. Personages goed neergezet. De angst en honger van de meisjes zijn bijna voelbaar.
Al met al, een prachtig boek.

Een schokkend boek dat je direct met de neus op de feiten drukt:
De gevolgen van overmatig alcoholgebruik.

Het boek begint met de schrijnende situatie waarin moeder Ria terecht is gekomen. Door haar drankgebruik heeft haar ongeboren kind tijdens haar zwangerschap rode hond gekregen en diverse afwijkingen. Bij de geboorte van haar zoon Menno moet ze hem in het ziekenhuis achterlaten omdat men vindt dat Ria nog niet capabel is haar zoon te verzorgen. Zal ze hem ooit mogen ophalen naar huis?

Thuis probeert Ria alles draaiende te houden maar als alcoholverslaafde verwaarloost ze haar jonge kinderen Jasmijn (4 jaar) en Imke (2 jaar).

Het eerste deel wordt beschreven door de ogen van Ria, de moeder. Ze beseft dat het niet goed gaat en dat ze haar kinderen en haar huishouden verwaarloost. Ze vertelt over haar voornemen om het anders te willen doen om de drank achter zich te laten. Maar de geest is zwak: er moet altijd voldoende wodka en bier in huis zijn terwijl er vaak nauwelijks eten in huis is voor de kinderen. Ook de aandacht voor de persoonlijke hygiëne voor de kinderen wordt steeds minder; zij moeten - hoe jong ze ook zijn - vaker voor zichzelf zorgen.
Terwijl ze weet waar ze zo gruwelijk de mist in gaat, geeft ze het eigenbelang voorrang.

Het tweede deel speelt zich twee jaar later af en wordt geschreven door de ogen van Jasmijn, die op dat moment 6 jaar is. Zij vertelt over de onvoorwaardelijke liefde voor haar moeder en haar zusje Imke. Hoe zij steeds meer zorgt voor haar zusje Imke omdat mama 'een beetje ziek is' 'hoofdpijn heeft' of 'omdat mama een poosje weg is'. Hoe zij en Imke omgaan met die 'oom' die te pas en te onpas op bezoek komt en blijft slapen en waarbij die oom vaak ruzie maakt met mama. Aan de hand van de beschrijvingen van Jasmijn is te zien hoe klein, jong en kwetsbaar de meisjes eigenlijk nog zijn.

In het boek zijn er momenten dat je Ria door elkaar wilt schudden en wakker maken 'kies voor je kinderen, zij zijn toch veel belangrijker dan wodka en bier!' Of schakel hulp in! Maar het boek laat ook zien hoe moeilijk dit is wanneer je er - voor je gevoel - alleen voor staat en geen hulp durft te vragen uit angst je kinderen te verliezen.

Het boek geeft een goede inkijk op kinderverwaarlozing.