Apostelkind In de greep van een gesloten genootschap

Heel herkenbaar en goed geschreven!

Geschreven bij Apostelkind

Renske heeft met dit boek een zeer persoonlijk verhaal geschreven waarmee zij velen een stem geeft! Het geeft inzicht in de verborgen processen binnen het apostolisch genootschap en legt tevens een belangrijk maatschappelijk vraagstuk bloot!

Zo herkenbaar. Alles valt nu op zijn plaats.

Toen ik het boek kocht was ik daadwerkelijk nieuwsgierig wat ik zou aantreffen.
Ik heb zelf van 1971 tot en met 1986 gevolgd in
Den Haag en heb daarna het werk verlaten (op mijn 15e jaar). Na slechts 20 bladzijden lezen zag ik de rode draad die mijn fragmentarische (jeugd)herinneringen hierover met elkaar verbond. Zeer herkenbaar en vele malen een “ aha erlebnis” . Complimenten aan de schrijfster voor het realistische en evenwichtige verhaal dat zij vertelt.
Björn B.

Geschreven bij Apostelkind

Goed geschreven boek over het Apostolisch Genootschap, de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap en de eigen ervaringen met en inzichten in het Apostolisch Genootschap.

Voor veel ex-Apostolischen die in de jaren 70, 80 en 90 zijn opgegroeid binnen het Apostolisch Genootschap een zeer herkenbaar verhaal.

Goed geschreven zonder af te rekenen met haar geloof. Ze ordend haar verleden en benoemt hoe het werkelijk was. Het bijzondere is dat door het boek ook inzicht komt over hoe je je voelde in het door haar genoemde parallelle leven..Het is alsof je er zelf bij bent ....erg goed geschreven.. Er zal best wat kritiek zijn uit de apostolische hoek en ook dat hoort bij een goed boek..

Een aanrader voor partners, kinderen en vrienden van apostelkinderen. Helder geschreven hoe de jeugd is geweest voor deze groep kinderen.

Dit boek van Renske zal altijd actueel blijven! Of dacht je dat een sekte geen sekte meer zou zijn enkel en alleen omdat ze zouden zijn " veranderd "?
Bedankt dat je dit belangrijke boek schreef Renske.

Het boek Apostelkind is voor mij als generatiegenoot zeer herkenbaar, het getuigt van moed om deze periode zo op papier te zetten. De heldere analyse van die tijd en de persoonlijke herinneringen samengevat maken na zoveel jaren nog veel los.

Een van mijn mindere ervaringen binnen het Apostolisch Genootschap was dat nogal wat geestelijk verzorgers, naast alle goede bedoelingen, gefascineerd zijn met macht en aanzien, en daardoor ook de neiging hebben vooral te willen omgaan met degenen bij wie de macht ligt. Met de daarbij behorende quasi wetenschappelijke verhalen, dubbele moraal en hoogmoed.

Als kind van ambitieuze Apostolische ouders zag ik hoe zij langzaam opklommen binnen de hiërarchische organisatie en na de aanwijzing als priester/voorganger veranderden in zgn. ‘moeilijke mensen’. De vriendenkring werd meer en meer elitair en de agenda werd steeds drukker. Als je wilde afspreken dan moest dat 3 maanden van te voren worden ingepland. Tijd voor de geboorte en kraambezoek van kleinkinderen was ook al ‘lastig’, want Baarn kwam eerst. Ook andere familierelaties kwamen zwaar onder druk te staan omdat het Werk altijd op de eerste plaats kwam.

De tijd voor en na mijn afscheid waren bijzonder lastig aangezien de hele familie Apostolisch was. Er heerste groepsdruk waarbij je als verloren werd weggezet en als zondebok werd gebruikt. Om dit alles beter te begrijpen ben ik meer gaan lezen over (religieus) narcisme, wat ook in het boek terecht wordt aangehaald. Zoals Johan Cruijff het zei “je gaat het pas zien als je het door hebt”.

Naast de mooie muziek, de leuke en ontroerende momenten en veelal lieve broeders en zusters in de banken zie je pas op latere leeftijd onder welke geconditioneerde omstandigheden je bent opgegroeid en deze je niet makkelijk loslaten.

Geschreven bij Apostelkind

Apostelkind vertelt het waargebeurde autobiografische verhaal over het leven van Renske Doorenspleet. De eerste 25 jaar van haar leven was ze lid van het Apostolische Genootschap. In dit boek vertelt ze over haar jonge leven, dat bestond uit twee verschillende levens. Vanaf vijf uur begon het leven binnen het geloof, overdag was ze een gewoon meisje waaraan niet veel was op te merken.

Eerlijk gezegd ben ik mij nooit zo bewust geweest van het Apostolische Genootschap, terwijl ze wel openbaar “reclame” maakten voor hun geloof. In Apostelkind vertelt Renske uitgebreid over het geloof, waarbij ze het bestaan van dit Genootschap beschrijft totdat ze er uitstapte. Ook haar leven hierna vertelt ze op interessante wijze: hoe het geloof toch nog doorvloeit in haar leven en dat van haar man.

Het Apostolische Genootschap beschrijft Renske als een geloofsgemeenschap, maar ook als een sociale gemeenschap die neigt richting een sekte. Toch ervoer ze in haar jonge leven veel plezier aan de bijeenkomsten. Zo zongen ze veel, waren er kringgesprekken en elke kerst een uitvoering. Maar de andere zijde van het geloof is toch de strengheid. Want wie zich niet houdt aan de reglementen wordt in het ergste geval, na waarschuwingen, verbannen. Zo moest men zich houden aan kledingvoorschriften, opdagen bij bijeenkomsten en zeker niet in het openbaar klagen of het geloof bespotten of te schande brengen.

Apostelkind is een boek dat veel informatie bevat en soms wat langdradig aanvoelt. Toch wilde ik het boek doorlezen, omdat ik onder de indruk was van de gebeurtenissen en het standpunt van dit geloof. De twee gezichten die de leden van de gemeenschap hebben, is voor de buitenwereld onopvallend, maar voor de leden een strenge levensstandaard. In het boek vertelt ze ook over Volkert van der G, de moordenaar van Pim Fortuyn. Hij was ook lid van de gemeenschap. Niet alleen in Nederland kent het Apostolische Genootschap veel leden, maar ook in veel andere landen.

Opvallend is dat er in de media weinig te vinden is over dit genootschap. Elk bericht lijkt al snel onder te sneeuwen in ander nieuws. Het Genootschap is gesloten en kent zijn eigen (leef)regels. Renske heeft een prettige opbouw in het verhaal gebracht, waardoor het verhaal chronologisch leest. Hierdoor neemt ze de lezer bijna aan de hand mee in haar verhaal.

Apostelkind in een indrukwekkend geschreven verhaal, dat wel veel informatie geeft. Wat mij betreft had de auteur wat minder informatieve tekst kunnen gebruiken. Hierdoor zou het boek nog meer duidelijkheid en betrokkenheid bieden aan de lezer. Toch ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen. Het is voor mij een eyeopener geweest, maar het raakte mij ook. Een geloof dat veel mensen steun geeft, maar ook het gevoel van gevangenschap. Het is aan de lezer om zelf te oordelen hoe tegen het Apostolische Genootschap aan te kijken.

Wie graag boeken leest over het geloof en die ook nog eens autobiografisch zijn, zou Apostelkind zeker eens moeten lezen. Het is een verhaal dat je tot denken aanzet en je een kijkje geeft in hoe in dit genootschap het geloof gezien en beleefd wordt.