Boerenbloed melkquota, megastallen en het verdwenen idyllische platteland

Boerenbloed van Kees Kooman is een buitengewoon boeiend boek dat je aan het denken zet over het agrarische leven. Tegenover het boerensprookje van Boer Zoekt Vrouw, geeft het boek van deze journalist uit het Friese Ee een veel reëler en rauwer verhaal. Het is niet alleen leerzaam, maar gaat dieper. Koeien geven melk, maar de auteur maakt inzichtelijk dat het gaat om aantallen liters per koe per jaar, en koeien die te weinig geven gaan naar het slachthuis.
Koeien zijn eigenlijk hun hele leven zwanger, want kalfjes baren houdt de melkstroom gaande, al voeden de koeien mensen met hun melk. Kooman schetst in zijn boek boeiende portretten van agrarische families, maar toont ook de keerzijde, de overproductie, de schaalvergroting, en stelt vraagtekens bij het nut daarvan. Verplichte kost voor iedereen in Nederland.
DeRecensieNL

Dit boek is perfect getimed nu veel boeren, burgers, buitenlui en politici zich afvragen hoe het verder moet met de melkveehouderij nu, na 30 jaar, er geen melkquotum meer is. Kees Kooman heeft duidelijk een groen hart maar laat toch een zeer divers gezelschap van Friese melkveehouders aan het woord. Voorstanders en tegenstanders van een ontwikkeling naar meer melk en grotere bedrijven, biologische melkveehouders, weidevogelboeren passeren allemaal de revue. De interviews en de inkijk in het hart van het hoofd van de boer en boerin staan centraal, waardoor het heel leesbaar boek is, ook als je niet zo bezig bent met de melkveehouderij en het landbouwbeleid. Maar daarnaast biedt het boek ook een schat aan goede informatie over hoe de melkveehouderij praktisch in elkaar zit en inzicht in de soms onnavolgbare Haagse en Brusselse wereld van het landbouw- en milieubeleid. En die inzichten zijn nodig om te zien voor welke dilemma’s de melkveehouder, de vogelaars, de politici, en dus wij allemaal staan waar het gaat om de toekomst van de melkveehouderij en het Friese platteland. Iedereen die dit boek leest zal zich afvragen of de dwingende ontwikkeling naar meer en goedkope melk, en naar steeds grotere bedrijven (met grotere schulden) goed is. Het laat zien dat er alternatieven zijn, maar dan zonder een gemakkelijk afserveren van de gangbare melkveehouder. Ik hoop dat ook veel tweede kamerleden, belangenbehartigers het boek in de vakantiekoffer hebben gestopt. Want dit is een licht verteerbaar, humoristisch maar vooral verhelderend boek over een van de grote vraagstukken van dit moment.

Moii geschreven en heel interessant voor iedereen die interesse heeft in het boerenleven.

Dit boek zet je aan tot nadenken.

Hoe tendentieus wil je het hebben. Lees Boerenbloed. De schrijver is tegen de moderne landbouw en dat zullen we weten. Hij strooit met “alarmerende” cijfers, maar geeft nauwelijks enige context waarmee je als lezer een mening kunt vormen. De stank van de mest vergelijken met de gassen die Hitler gebruikte voor de genocide op de Joden. Je moet maar durven. In welke hoek duw je de voormannen van de moderne landbouw dan. Niet melden dat dankzij Mansholt de armoede van het Europese platteland, met name buiten Nederland, verdwenen is, is manipulatief. Niet melden dat kunstmest de honger van miljarden mensen heeft voorkomen getuigt van een ongekende vooringenomenheid. Aanschurken tegen het succes van Geert Mak. Je moet maar durven.
De negatieve kanten van de moderne landbouw en voedingsindustrie mogen en moeten aan de kaak worden gesteld. Maar niet op deze manier. Zelden zo'n slecht boek gelezen.

Ik heb het boek in iets meer dan 2 dagen uitgelezen. Voordat ik er aan begon scande ik het boek en schreef Kees Kooman: Ik heb je boek natuurlijk direct gescand. WOW. Ik heb er kippenvel van. Veel herkenning, want ik ben zelf geboren in Veenwouden, begon mijn loopbaan in hotel Hurdegaryp, ging naar school in Ljouwert, ken het buurtschap Elba bij Dokkum en ben getrouwd met een boerendochter.

Nadat ik het had gelezen schreef ik: GREAT! TOP *****, UNIEK, ACTUEEL, MUST Read! Nu is het niet gebruikelijk dat een boek recensie bestaat uit slechts 5 woorden, dus bij deze:

Om te beginnen met (H)erkenning. Het zijn niet alleen de hierboven geschreven aanknopingspunten, maar het is het ook de liefde voor de natuur en zorg voor de toekomst van de auteur die ons bind. Iedereen weet inmiddels wat de gevolgen zijn van het gebruik van asbest, DDT, round up, roken, ongezonde voeding en alcoholgebruik. We kunnen wachten op de gevolgen van vervuilde ether (Wi-Fi etc.). Het boek gaat in op de gevolgen van het loslaten van de melkquota. Na 31 jaar mogen de melkrobots en zuivelfabrieken op volle toeren gaan draaien. 20 tot 30 % productiegroei. Die melk heeft een hoge prijs! Vervuilde en uitgeputte grond, nitraatvervuiling, een aanslag op onze Nederlandse drinkwatervoorziening, mestoverschot, een stikstofprobleem, ziektes, het uitsterven van dieren en een veranderend landschap. Volwassen Europeanen hebben al sporen van pesticiden in hun urine!

Het boek is een wake-up call. Als je terugkijkt op: MKZ, Q-Koorts, gekke koeienziekte, vogelgriep, het ruimen van meer dan 250.000 koeien, dan kun je niet weg (blijven) kijken.

Ik heb erg van het boek genoten. In andere recensies wordt niet voor niets verwezen naar de bestsellers van Geert Mak (Hoe God verdween uit Jorwerd) en Frank Westerman (De Graanrepubliek). ‘Boerenbloed’ leest als een roman, waarbij ik overwoog om het woord “Streekroman” te gebruiken. Daarmee zou ik de lezer echter op het verkeerde been zetten. Het gaat (ook) over heel Nederland en de rest van de wereld, Australië, Nieuw-Zeeland, China, Zuid-Amerika, Canada, Europa, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk en Brussel. Je kunt het zien als een roman, doorspekt met het verontrustende resultaten van het onderzoek van Kooman. Je kunt het ook zien (of lezen) als een studie doorspekt met ontroerende en ingrijpende verhalen van “Echte” mensen. Achtereenvolgens komen voorbij:

Gelukkig, moderne, ongeduldige, biologische, tegendraadse en ambitieuze boeren. Ontroerende verhalen. Ze hebben mij diep geraakt!

Het boek beschrijft de historie van de agrarische sector. Interessant en leerzaam. De auteur heeft een goed gevoel voor humor en laat dat in het boek merken. De foto’s verrijken het boek.

Als het boek een scriptie was, zou ik het predicaat “met genoegen” uitreiken.

Tot slot. Het boek is inderdaad een MUST Read voor Lobbyisten, Boeren, Bankiers, Landbouwers, Veehouders, Politici, Beleidsambtenaren, Leden van de Raad van Bestuur van de Wageningen Universiteit, Hoogleraren, Docenten, Studenten, Opvoeders, Onderzoekers en vooral “Gewone” mensen die verder willen kijken dan ‘Boer zoekt vrouw’. Ook consumenten moeten zich het boek aantrekken. We blijven de plofkippen gewoon kopen…..