Crowded House The Complete Chordbook

Nieuwzeelandse meesters van de drie minuten popsong.
Crowded House ontstaat in '84 uit de puinhopen van Split Enz. Deze groep wordt in '72 opgericht
door zanger Tim Finn en gitarist Phil Judd. De hoes van het debuut Mental Notes laat het bizarre
uiterlijk zien waarmee de band veel opzien baart: opgeschoren puntkoppen, beschilderde
gezichten en kleurrijke carnavalskleding. De voornamelijk door Judd geschreven songs zijn een
kruising tussen de intelligente pop van 10Cc en de decadente artrock van Roxy Music. Begin '78
wordt Judd vervangen door Tims jongere broer Neil Finn. Frenzy laat een nieuwe koers horen,
waarbij de gekunstelde arrangementen plaats hebben gemaakt voor heel wat spontaner
klinkende Beatle-eske pop. Met True Colours boekt Split Enz voor het eerst commercieel succes
buiten Nieuw-Zeeland en Australië. I Hope I Never wordt ook in Nederland een hit. See Ya 'Round
levert de tijdelijk in het Noordhollandse Bergen woonachtige groep haar grootste succes op met
het door Neil geschreven Message To My Girl. Kort daarop verlaat Tim de band. Neil Finn zet Split
Enz nog even voort, maar zet er na een succesvolle afscheidstournee ook een punt achter. Hij gaat
samen met Enz-drummer Paul Hester op zoek naar een bassist en laat zich op een mediafeestje
door Seymour verzekeren (beiden zeer dronken) dat hij die gevonden heeft. Seymour maakt in de
jaren zeventig furore in diverse Australische punkbands en studeert onder meer aan de
kunstacademie, regisseert voor tv en film en zal zich in de toekomst dan ook over de
hoesontwerpen en video's van Crowded House ontfermen. Vierde bandlid is korte tijd gitarist
Craig Hooper. In '85 worden dan onder de naam The Mullanes (de meisjesnaam van moeder Finn)
demo's opgenomen, vertrekt Neil naar Los Angeles, New York en Londen voor een tocht langs de
platenmaatschappijen en wordt voor het eerst door Australië getoerd. Eind '85 tekent Capitol de
groep, op voorwaarde dat er een andere groepsnaam komt en dat toetsenist Mitchell Froom als
producer achter de knoppen zit. The Mullanes wordt Crowded House en Froom blijkt een gouden
greep. Zijn Hammond-orgel voorziet Finns popsongs van een stevige, soulvolle basis. Ondanks
goede kritieken komt Crowded House niet verder dan lokale roem in Nieuw-Zeeland en Australië,
totdat in het voorjaar van '87 Don't Dream It's Over op single verschijnt en uitgroeit tot een
wereldhit. Aldus worden van Crowded House alsnog meer dan een miljoen exemplaren verkocht,
evenals van Temple Of Low Men, hoewel daarop echt grote hits ontbreken. Beide albums blijken
groeiplaten die steeds meer mensen in hun ban krijgen. Mooie melodieën met teksten vol
diepgaande psychische en sociale kronkels en het Beatle-achtige vakmanschap van Neil (die zowel
de Lennon- als de McCartney-kant in zijn ideeën tot uiting weet te brengen) maken de platen tot
een verademing temidden van de vele synthesizer- en computerprodukties. In '89 maakt
Crowded House een wereldtournee, waarbij de groep wordt aangevuld met toetsenman Mike
Gubb. Het optreden in Paradiso maakt veel indruk, met name door een verbluffende akoestische
set. Tussendoor werkt Crowded House nog mee aan het Building Bridges-project (waarvan ook
een plaat verschijnt) ten bate van de aboriginals, georganiseerd door Midnight Oil-voorman Peter
Garrett. Intussen formeren oud Split Enz-collega's Phil Judd en Noel Crombie de groep Schnell
Fenster en doet Tim Finn, eveneens onder produktionele leiding van Froom, met Tim Finn een
poging tot een comeback. Eerder worden Escapade en Big Canoe terecht met gemengde
gevoelens ontvangen; ze hebben niet de diepgang en variatie van de Split Enz-platen. Met Tim
Finn zijn de vergelijkingen met Crowded House niet van de lucht (vergelijkbare stem, zelfde
producer, Neil op gitaar en achtergrondzang). Wanneer de plaat niet het gehoopte succes brengt,
ligt het voor de hand dat Tim toetreedt tot Crowded House. Dat gebeurt in de zomer van '90.
Songs die aanvankelijk zijn bedoeld voor een duoplaat van Neil en Tim (als The Finn Brothers)
belanden op Woodface, het meest evenwichtige album in de reeks. Deze plaat bezorgt de groep
de definitieve internationale doorbraak. Ook in Nederland bereikt Woodface dank zij hitsingles als
Chocolate Cake en Weather With You de platina status. De CD-single van Weather With You bevat
als bonus drie Byrds-covers uit een gezamenlijk optreden met Roger McGuinn uit '89. Het aanzien
van Crowded House wordt verder vergroot doordat Paul Young (meester van coversuccessen als
Come Back And Stay en Love Of The Common People) een grote hit heeft met een cover van
Don't Dream It's Over. In oktober '91 komt onverwachts het bericht dat Tim Finn de groep alweer
heeft verlaten. Omdat er geen ruimte is voor twee kapiteins op het schip, prefereert hij het
voortzetten van zijn solocarrière. Before And After komt tot stand met hulp van o.a. Richard
Thompson, de Hothouse Flowers en broer Neil, en verschijnt in de zomer van '93. Het album bevat
dezelfde vlotte melodieën als de platen van Crowded House, maar klinkt wat gepolijster. Crowded
House zelf komt kort daarna met Together Alone, waarop de al vanaf '90 assisterende live-kracht
Mark Hart als vaste toetsenman is toegevoegd en die gekenmerkt wordt door de atmosferische
produktie van Youth. Het songmateriaal op deze plaat, die bijdragen kent van o.a. Tim Finn, Noel
Crombie en de ook al uit Split Enz afkomstige toetsenist Eddie Rayner, is minder direct, wat een
verklaring kan zijn voor de tegenvallende verkoopcijfers. De optredens op Pinkpop, Halfway en als
onderdeel van het rondreizende W.O.M.A.D.-festival zijn echter onverminderd succesvol. Tijdens
de tournee haakt drummer Hester af. Intussen vermaakt Tim zichzelf door te drummen in Alt, een
gelegenheidstrio met Liam O'Maonlai (Hothouse Flowers) en de eveneens Ierse singer/songwriter
Andy White. Altitude is echter rommelig en weinig geïnspireerd. Voorjaar '95 komt het bericht dat
Tim en Neil Finn in Melbourne weer samen aan nieuw materiaal werken.

Bron: OOR
Popencyclopedie