De helaasheid der dingen

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik heb al meerdere recensies gelezen op het internet en telkens kwam hetzelfde onderwerp terug: "De volwassen Dimitri Verhulst onderbreekt het verhaal te vaak waardoor je geen band krijgt met het hoofdpersonage." Ik heb hierover eens diep nagedacht en denk te hebben ontdekt waarom hij dit deed. Het feit dat hij regelmatig tussenkomt verstoort inderdaad het ritme van de lezer die zich probeert in te leven in het verhaal. Ik ben ervan overtuigd dat Verhulst dit met opzet doet zodat de lezer het boek eerder gaat zien als een biografie. Daardoor word je je snel bewust dat je eigen situatie al bij al echt goed meevalt... Het valt niet te ontkennen dat Verhulst regelmatig harde woorden in de mond neemt en zich niet inhoud om zijn slechte thuissituatie te beschrijven maar ik vond dit niet storend, integendeel. Door het overmatig gebruik van vuile woorden wordt alles wat hij zegt nog eens extra in de verf gezet. Dit was het eerste boek dat ik las van Dimitri Verhulst en het was meteen een schot in de roos. Dit boek is zeker een aanrader voor zowel beginnende als gevorderde lezer!

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Voor wie Vlaanderen een beetje kent, is dit boek beeldend gezien erg herkenbaar.
Het verhaal maakt je regelmatig aan het lachen, maar het sobere leven in een Vlaams dorp is zo beeldend neergezet dat het ook enigszins beklemmend is.

Bij deze schrijver is het even wennen aan de schrijfstijl, maar als je daar eenmaal aan gewend bent is het een makkelijk leesbaar boek dat absoluut onder het kopje "literatuur" in de boekenkast past!

Geschreven bij De helaasheid der dingen / Midprice

In dit boek verhaalt Dimitri Verhulst over zijn rotte jeugd in een 'white trash' familie in het troosteloze durp Reetveerdegem. Over hoe hij wordt 'opgevoed' door zijn oma en in hetzelfde armetierige huis moet wonen als zijn vader Pierre en zijn ooms Herman, Zwaren en Potrel, alle vier werkloze drinkebroeders. De moeder van 'Dimmetrieke' is dan allang gevlogen.
Gelukkig blijft het boek ondanks de weinig opwekkende materie zeer leesbaar door de nonchalante en humoristische schrijfstijl van Verhulst. Hij is een goede verteller en blijft je vasthouden tot de laatste pagina. Ook vergroot hij alles zodanig dat het weer grappig wordt, zoals het relaas over Nonkel Potrel's versie van de Tour de France. Hierbij moeten de etappes afgelegd door het drinken van alcohol, veel alcohol. Voor vlakke etappes bier, maar bij de bergetappes representeren wodka en jenever de gemene cols. Tja, alhoewel het boek autobiografisch is, lijkt het toch wel behoorlijk aangedikt te zijn.
Ergens aan het einde van het boek wil de hoofdpersoon niet meedoen aan een onderzoek van etnografen naar 'drinkliederen'. Hij vindt dit 'aapjes kijken' van de intellectuele elite maar verwerpelijk. Toch wel gek als je bedenkt dat dit boek precies hetzelfde doet: het geeft ons een smeuïg inkijkje in het bestaan van de laagste regionen van de sociale onderklasse. Zeker als je bedenkt dat dit boek -met alle ordinaire scenes- nog is verfilmd ook. Tja...
Hoe het ook zij, dit boek was op zich wel vermakelijk, maar eigenlijk ook niet heel veel meer dan dat. Het blijft allemaal wat oppervlakkig, misschien wel doordat je nauwelijks iets te lezen krijgt over wat voor iemand Dimitri zelf nu is. Dat zorgt ervoor dat het melancholisch bedoelde slot, waarin Dimitri ontdekt dat hij zijn afkomst is ontgroeid, niet echt overkomt...

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Ik heb het boek met ontzettend veel plezier gelezen. Het boek hield mij in zijn greep vanaf de eerste bladzijde. Doordat de twaalf hoofdstukken zo geschreven zijn dat je het idee hebt dat je twaalf verhaaltjes leest, blijft het interessant. Het gaat niet eindeloos door. De ontwikkeling van de hoofdpersoon is goed zichtbaar. Het is een triest boek, maar minstens zo vermakelijk door de zwartgallige humor. Verhulst heeft een ontzettend poëtische schrijfstijl en zijn woordkeuze is minstens zo verassend. Een absolute aanrader.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Echt alles gaat mis voor de jonge hoofdpersoon uit dit boek. Hij groeit op in de lagere sociale klasse en heeft het al niet getroffen met zijn familie, die van de ene in de andere bizarre situatie terechtkomt. Alles zeer geloofwaardig, maar wat een gebeurtenissen toch allemaal. Ik kon niet anders dan sympathiseren met de kleine jongen en hopen dat hem een beter lot wachtte. Ik vond het prachtig, een beetje lekker vreemd en vooral vernieuwend en toegankelijk. Voor mij een dikke vier sterren!
Overigens lees ik graag Vlaamse boeken en ook hierin heb ik mezelf weer heerlijk in een hoekje kunnen laven aan de prachtige woorden af en toe.

Het lezen van De Helaasheid der Dingen was voor mij, die doorgaans vrij tot zeer weinig boeken leest, een aangename ervaring. Het boek vertelt een autobiografisch verhaal over de ellendige jeugd van Dimitri Verhulst. We krijgen een kijk in de triestige omgeving waarin hij opgroeide, met weinig hoop op een mooie toekomst. Hij woont in een arm dorp, zijn moeder heeft hem verlaten en hij woont met zijn vader en drie nonkels, allen wat boertig en af en toe eens aan de drank, bij zijn grootmoeder. De titel vind ik goed passen bij het verhaal, alsook het voor mij de manier waarop het verhaal wordt gebracht mooi in beeld brengt. De directe en cynische manier van schrijven zorgt er zowel voor dat de boodschap duidelijk overkomt als dat de triestige inhoud humoristisch wordt overgebracht. Het verhaal verveelt niet en wekte mijn nieuwsgierigheid naar het vervolg telkens opnieuw op. Ondanks deze cynische en directe schrijfwijze merkte ik namelijk een zeer ontroerend verhaal dat enorm op de empathie inspeelt. Met De Helaasheid der Dingen heeft Dimitri Verhulst een stevige prestatie neergezet.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Al een poos terug dit boek gelezen. Deed me denken aan Louis-Paul Boon zaliger. Een rauw realisme, hard en cru, maar met liefde en mededogen geschreven. En dat door een toch relatief jonge man. Je moet het maar kunnen...

Een subliem boek die het leven verteld van een arm gezin in het dorpje Reetveerdegem.
De ernst van de omstandigheden wordt verhuld door de humor van Dimitri Verhulst waardoor het boek zowel als een drama als een humoristisch boek beschreven kan worden.
Het boek leest zeer vlot dankzij de goede verhaallijn. Om in één ruk uit te lezen
Een uitstekend boek dat zeker aan te raden is.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik vind dit boek al bij al nog redelijk goed. Mijn grootste kritiek op het boek is dat het leven van Dimitri wel zeer pessimistisch wordt voorgesteld en ik kan me moeilijk kan voorstellen dat één persoon zoveel miserie heeft meegemaakt. Volgens mij is het boek echt doorspekt met miserie en dysfemismes en het geeft het je soms een naar gevoel tijdens het lezen. Misschien ligt dit aan mijn verwaande 21e-eeuwse levensstijl maar toch... Het boek is wel een goede aanzet om eens na te denken over zaken als je relatie met je ouders, wat je met je leven wilt doen,... Dit boek heeft mij echt geraakt op deze vlakken en deed me soms even wegkijken om na te denken. Er zijn ook echt hilarische momenten in het boek zoals het idee van zijn nonkel Potrel ( die nog niet eens meerderjarig is) om een drinkspel te organiseren dat gebaseerd is op de Ronde van Frankrijk met heuse ‘cols’ en tijdritten. Voorts is het boek echt niet zo dik en dat maakt het een toegankelijke ietwat psychologische roman voor iedereen. Alles samengevat zou ik dit boek zeker aanraden aan iemand anders. Niet aan eender wie, maar iemand die graag leest ( en tegen het cynisme kan) zal het echt een aangenaam en vlot boek vinden.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Tja, als een schrijver al vóór de eerste bladzijde schrijft "eventuele gelijkenis van bepaalde personages in dit boek met bestaande personen berust op louter mensenkennis", dan ben ik eigenlijk wel al verkocht. Mij was gewaarschuwd dat dit boek nogal plat en soms onsmakelijk was. Ja, dat is het, maar wat een briljant en hilarisch boek! Ik heb zo vaak hardop zitten lachen bij dit boek - bij de fantastische beschrijvingen van het opgroeien in een huishouden met een aantal zuipende en werkloze "nonkels" in een Vlaams dorpje - dat ik er regelmatig de slappe lach van kreeg. En dan ineens komt er weer zo'n prachtige en schrijnende zin voorbij, dat je weer helemaal ontroerd bent. Het is eigenlijk een triest leven als je er bij stilstaat, maar zo mooi en grappig verteld, dat je al die nonkels uiteindelijk toch wel heel sympathiek gaat vinden. De schrijver is uit dit milieu ontsnapt, maar denkt er ook met weemoed en warmte aan terug.

Geschreven bij Helaasheid der dingen - filmeditie

De eerste hoofdstukken zijn hilarisch en vertellen over hoe een jongen opgroeid in een sociaal achtergestelde omgeving waar werkloosheid en drankmisbruik dagelijkse onderwerpen zijn. Ondanks alle dronkenschappen en problemen komt deze familie wel voor elkaar op. Het hoofdstuk over de drink-tour-de-france is wat mij betreft veruit het meest hilarisch

In de laatste hoofdstukken wordt beschreven hoe het verder afloopt met de hoofdpersoon. Dit is duidelijk een minder deel van het boek en beantwoordt niet alle vragen die je hebt. Ik wacht nog even met het lezen van een volgend Verhulst boek.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Een boek dat je als lezer een onbestemd gevoel geeft. Het jongetje van een jaar of 13 dat moet leven in omstandigheden die te erg voor woorden zijn maakt dat je de beklemmende narigheid kunt voelen. Knap van Verhulst dat hij dit weet te bereiken.
Het betreft hier een verhaal dat opgebouwd is uit verschillende hoofdstukken die steeds net weer een ander accent hebben. Het geheel vormt geen doorlopend verhaal, maar het grote plaatje is heel duidelijk voor te stellen.

Met grote verwachtingen begon ik aan 'De helaasheid der dingen'. Het boek dat het verhaal vertelt over de woelige jeugd van Dimitri Verhulst die opgroeit in de cultuur van het kroegleven in het fictieve Reetveerdegem. Ik had er al veel goede dingen over gehoord en enkele mensen hadden me het boek aangeraden, toch werden mijn verwachtingen niet helemaal waargemaakt. In de eerste plaats vond ik het wel een boeiend boek dat vaak vol hilariteit zat door de talrijke uitspattingen van Verhulsts frappante nonkels. De schrijfstijl van Verhulst is tevens uniek en kenmerkend door zijn gestileerde taalgebruik, hierdoor leest het boek heel vlot. Maar soms stapelt hij echter de aforismen op of melkt hij hele verhalen uit, dat het op bepaalde momenten ietwat langdradig wordt. Vooral in het voorlaatste hoofdstuk vond ik het wel op zenuwen werken.
Het is eigenlijk een vrij triestig boek, want de omstandigheden waarin Dimitri opgroeit verdient geen enkel kind, toch slaagt hij er in alle gebeurtenissen heel luchtig en vaak dus komisch over te brengen. Al bij al moet ik zeggen dat ik me kostelijk heb geamuseerd met 'De helaasheid der dingen'.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Sinds het lezen van Mevrouw Verona daalt de heuvel af ben ik een fan van Dimitri Verhulst. 'De helaasheid der dingen' is een rauwere maar tevens zo humoristische vorm. Dimitri schrijft vanuit de ogen van de jongste van het als asociaal te betitelen gezin, de puberzoon van een van de vier broers, tevens de schrijver. Het boek is zo overtuigend geschreven, dat je zo zou geloven dat het Verhulst zelf is, die in dit gezin is opgegroeid. Ondanks veel rauwheid en ranzigheid voel je de diepe genegenheid vanuit de vroegwijze zoon, die zich geleidelijk aan uit dit milieu probeert te ontworstelen.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Mooi boek. waard om gelezen te worden. Wat een boek. Pijn om door te lezen, maar toch doorlezen. Vlaams Nederlands is soms rauwer, terecht een bestseller.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Van begin tot einde een prachtig verhaal, kan niet stoppen met lezen

Geschreven bij De helaasheid der dingen / Midprice

De helaasheid der dingen is zeker een boek dat ik kan aanraden voor lezers die niet direct veel willen lezen, maar wel op zoek zijn naar iets om de tijd mee te doden. Het toffe aan dit boek is natuurlijk de overvloed aan humor en het gebruik van dialect. Als kritiek wordt er vaak gezegd dat Dimitri pessimistisch terug kijkt op zijn jeugd maar ik zelf heb dit nooit gevoelt tijdens het lezen. Ik denk dat hij er met een zekere vorm van trots op terug kijkt omdat zijn jeugd hem gemaakt heeft tot wie hij nu is. Als enigste punt van kritiek zou ik wel kunnen zeggen dat het boek niet zeer vlot lees, soms wordt de situatie zeer gedetailleerd beschreven waardoor het een beetje saai wordt.

In 'De helaasheid der dingen' neemt personage Dimmetrie Verhulst de lezer mee naar zijn jeugd in het klein vergeten dorpje Reetveerdegem. Hij groeide op bij zijn vader Pierre, zijn drie nonkels en zijn grootmoeder Maria. Een familie die, met uitzondering van de vader, niets voor de kost doet en waarvan de mannen hun dagen doorgaans doorbrengen op café. Voornamelijk de alcoholische taferelen waarin hij in het dagelijks leven verkeert, staan op de voorgrond. Maar Verhulst weet op subtiele wijze ook andere thema’s aan te snijden zoals die van de relatie tussen kind en ouder – of misschien nog beter gezegd, tussen vader en zoon –, de maatschappelijke klasse die de familie inneemt binnen de maatschappij, maar ook de loyaliteit aan de familie en het dorp waarin hij opgroeide komt sterk naar voren. Enerzijds is er in het boek sprake van een afscheid van zijn familie en de omstandigheden waarin hij opgroeide, anderzijds kan er ook gesproken worden van een zekere eerbied voor zijn familie en het dorp waarin hij opgroeide.

Dit komt tevens in de opbouw van het boek naar voren. In het begin gaat het voornamelijk over de omstandigheden waarin hij opgroeit, later wordt een sprong van twintig jaar in de tijd gemaakt en is hij inmiddels vader van een zoon, Joeri. Wanneer hij zijn jeugd in Reetveerdegem beschrijft komt dit ook nadrukkelijk naar voren door grotendeels in ‘we’-vorm te vertellen en vanuit dit perspectief de dingen te verantwoorden. Hierbij gaat het om Dimmetrie zelf, zijn vader Pierre en zijn nonkels Potrel, Herman en Zwaren en wordt een neutrale weergave neergezet. Later wanneer Verhulst afstand doet van zijn jeugd, keert dit opvallend genoeg om naar het ‘ik’-perspectief, wat enigszins ook overeenkomt met de inhoud die de lezer voorgeschoteld krijgt.

Hierbij is echter nog niet alles gezegd over de opbouw van het boek. Ieder hoofdstuk betreft een bepaald moment uit het leven van Verhulst. Hij heeft zijn hoofdstukken echter zo weten op te bouwen dat ze elk afzonderlijk van elkaar gelezen kunnen worden. De hoofdstukken volgen niet noodzakelijk op elkaar, elk deel vertelt weer een nieuw verhaal uit het leven dan wel de jeugd van Dimmetrie. De manier waarop Verhulst dit tot stand heeft gebracht, maakt dat het verhaal voor de lezer boeiend blijft en dat deze niet in een bepaalde sleur blijft hangen. Deze tactiek vormt dan ook een ideaal middel om eventuele langdradigheid tegen te gaan.

Tot slot dient ook iets over de schrijfstijl gezegd te worden. Steevast staat dat Verhulst zijn schrijfstijl gekenmerkt wordt door zijn Vlaamse vocabulaire – die soms ook wat plat naar voren komt – die in het boek rijkelijk aanwezig is. Dit vergt voor de Nederlandse lezer mogelijk enige aanpassing, maar er moet gesteld worden dat het eigenzinnig taalgebruik zijn werk siert. Bovendien weet Verhulst ook een humoristische toon te zetten. Hierdoor leest het boek prettig en valt het verhaal niet te zwaar. Verhulst heeft hiermee een perfecte balans kunnen vinden voor zijn boek 'De helaasheid der dingen'.

Het boek vertelt het verhaal van de jonge Verhulst die samen met zijn vader en 3 nonkels inwoont bij hun grootmoeder. Het boek zit vol met aangrijpende gebeurtenissen, maar deze worden weggewerkt door de humor waarmee Dimitri Verhulst ze neerschrijft. Dit is meteen het grootse pluspunt van het verhaal. Doordat het boek is onderverdeeld in verschillende fragmenten waarin een verhaal wordt verteld, blijft het gevarieerd en leest het vlot.
De film had ik al gezien, maar deze vond ik in vergelijking met het boek minder goed. In de film is niet zo veel van de humor terug te vinden dat het boek zo sterk maakt. Wat ik minder vond aan het boek is dat het voorspelbaar was. Persoonlijk lees ik graag boeken die complexer in elkaar zitten, waar je zelf op zoek moet gaan naar het einde. Dit was hier spijtig genoeg niet het geval. Maar naast dit alles heb ik dit boek meer veel plezier uitgelezen.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

De helaasheid der dingen is te vergelijken met een ontstoken, niet schoon te houden wond, die steeds verder openbreekt. Vanuit de krochten van het Belgische platteland beschrijft de hoofdpersoon de dagelijkse beslommeringen bij het zichzelf overeind houden temidden van de drank en schulden. Op een ironische, zeer vermakelijke manier worden korte, deels fictionele deels autobiografische verhalen over deze dagelijkse strijd door Verhulst uiteengezet. Het is als een kroeggesprek met het kroegmeubilair op een duistere dag. Alles is verzopen, maar hij houdt stand. Zeker één van de beste boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Alleen al door het grote aandeel als one-liner te gebruiken grappen.

Dit boek van Dimitri Verhulst is een echte parel! Van het begin tot het einde wordt je meegezogen in het levensverhaal van de schrijver zelf vanaf zijn kinderjaren tot nu. De manier waarop hij zijn verhaal vertelt is zo aangrijpend en tegelijkertijd zo grappig dat je niet kan ophouden met lezen. Hij schrijft over zijn belevenissen als kind in het dorpje Reetveerdegem, waar hij is opgegroeid, over hoe hij opgroeide bij zijn familie zonder moeder en met nonkels en een vader die bijna altijd strontzat waren maar hij schrijft ook over hoe hij zelf vader is geworden. Ik was in het begin niet zo overtuigd om het te beginnen lezen maar ik ben nu zo dankbaar dat ik het wel heb gedaan! Een echte aanrader!

Een ode is het zeker, met een even positieve bijklank. Herman Verhulst slaagt er namelijk in om aan de hand van een grote portie humor, oer-Vlaamse schrijnende taferelen een zekere sympathie mee te geven . De alcoholische versie van de Tour de France, de incontinentie van zijn moeder en de gokschulden van de Zware (zijn nonkel), het hoofdpersonage vertelt er allemaal over.
Hierbij geldt wel dat als je houdt van veel diepgang, dit waarschijnlijk een teleurstelling kan vormen omdat het geheel bestaat uit twaalf losse verhaaltjes waar vooral wordt ingezoomd op de vaak hilarische gebeurtenissen en minder op gevoelens. Ook moet gezegd worden dat deze losse verhaaltjes (die de hoofdstukken vormen) hoewel in min of meer chronologische volgorde, het soms wat moeilijker maken om altijd te kunnen volgen.
Maar laat dit je vooral niet afschrikken om eraan te beginnen. Het boekje leest zeer vlot en je zal je een breuk lachen bij de beschreven situaties die je je ongetwijfeld levendig kan voorstellen. Het dialect waarin geschreven wordt, leest aangenaam en geeft je het gevoel dat je een nostalgisch verhaal van een fictief familielid aan het lezen bent. Nu ja, fictief... dat is niet zeker. Het hoofdpersonage "Dimetrieken", zoals zijn nonkels hem noemen, is namelijk dezelfde Dimitri als de schrijver. Wat nog maar eens een extra dimensie aan het verhaal geeft, een verhaal dat naar mijn mening de moeite waard is om te lezen zonder zware literatuur te vormen.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Al is het boek geen meesterwerk, het is wel leuk om te lezen.
De manier waarop het boek geschreven is is niet bepaald spannend. Je kan het dus niet vergelijken met een thriller. Maar, je lacht wel veel. Het is op een leuke manier geschreven.
Persoonlijk vond ik het een leuk boek. Ik heb veel gelachen. Om te genieten van het boek moet je dus wel humor hebben, en liefst wat platte humor.
Ik vond het ook chique om te zien hoe de auteur van een redelijk erg verhaal iets grappig kan maken.
Het is een aanrader voor zowel tieners als volwassenen. Heb je zin om te lachen is dit het perfecte boek voor jou.

Geschreven bij Helaasheid der dingen - filmeditie

Dit is het eerste boek van Dimitri Verhulst wat ik heb gelezen. De manier van vertellen in dit boek is mij op het lijf geschreven, ik heb genoten. Met name van het eerste driekwart. Eigenlijk kan ik beter zeggen dat ik de laatste twee hoofdstukken minder vond, de overgang was te groot en ik ben met wat vragen blijven zitten. Er bekroop mij zelfs het gevoel alsof ik een hoofdstuk miste, of dat Verhulst zijn boek wat te snel wilde afronden.

Ik ga snel zijn andere bekende boek lezen, Godverdomse dagen op een godverdomse bol. Hopelijk weet hij mij daar weer te boeien.

Een dikke 4 sterren voor dit boek, het had een halve ster hoger kunnen zijn als het einde beter was geweest.

De helaasheid der dingen is een boek dat zich afspeelt in het Vlaamse dorpje Reetveerdegem. De familie Verhulst is dan wel aan lager wal geraakt, maar niemand mag en zal aan hun trots komen. Een Verhulst is en blijft nu eenmaal een Verhulst.
Ten eerste denkt iedereen dat het gaat over een autobiografisch boek. Ergens is het wel zo, maar er zitten wel wat fictieve dingen in. Een Vlaamse familie dat denkt aan drinken en kroegentochten maakt het boek net zo leuk en hilarisch. Dimitri is totaal andere. terwijl zijn nonkels en vader denken aan de Tour de France(drankenspel) is Dimitri volop bezig met zijn sport. Als je veel van humor houdt en een beetje drama is dit zeker een aanrader. Ik heb er zelf mijn plezier mee gehad. En de film moet je zeker niet als eerst gezien hebben. Het boek is in dit geval veel beter.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

De helaasheid der dingen is geschreven door Dimitri Verhulst. Het verhaal gaat over het fictieve leven van Verhulst hemzelf. Hij leeft in een familie waar enkel mannen en zijn grootmoeder leven omdat de mannen hun vrouwen kwijt zijn inclusief de moeder van Dimitri. Het verhaal draait dus vooral rond de familie Verhulst en hun uitzonderlijke levensstijl waar ze constant drinken en roken wat voor een hoop problemen zorgt.

Eerlijk gezegd had ik hogere verwachtingen. Het boek is niet slecht, maar het is wel een van zijn zwakste boeken tot nu toe. Ik heb al een paar boeken van Verhulst gelezen en deze viel mij tegen.

Het boek wordt omschreven als een komisch boek, maar de gevoelens die ik heb ervaren zou ik niet zo zeer omschrijven als een blij gevoel. Ik voelde medelijden met de personages, elk personage werd onder druk gezet en het gedrag van de Familie Verhulst gaf me een somber gevoel. Maar het moment dat een deel van de familie beter probeert te leven, warmt dat de lezer wel op.
Het verhaal was op vele momenten langdradig en wanneer er is actie verwacht werd, viel het verhaal terug stil. Het maakt dit verhaal niet echt vlot leesbaar, maar Verhulst heeft dit probleem gedeeltelijk kunnen camoufleren door zijn vloeiende manier van schrijven. Het verhaal had iets poëtisch en het boek had een paar - misschien wel onbedoelde- rijmpjes.

Ik kan niet zeggen dat ik echt van dit boek genoten heb,
wat me zeer sterk verbaast van een boek van Verhulst.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik vond de roman "De helaasheid der dingen" een interessante ervaring. Graag wil ik het hebben over de tijd en ruimte in deze verhaallijn.

Het verhaal speelt zich af in het heden, in een dorpje Reetveerdegem. Dit Belgische dorpje is gelegen in de omgeving van Aalst. Dat is wel fijn, Aalst is op een kwartiertje van mijn gemeente verwijderd. De hoofdpersonages dweilen alle cafés af. Ze zien enkel hun thuis en de cafés. Je kan dit vergelijken met vroeger. De werklieden gingen de hele dag werken en 's avonds gingen zij een glaasje bier drinken in hun stamcafé om tot rust te komen. Het is verschil is dat de hoofdpersonages alleen gingen (zwart) werken als hun zuurverdiende centen opgedronken waren.

In de verhaallijn ervaar je het leven van Dimitri(ken) Verhulst vanaf zijn kindertijd tot ongeveer zijn dertigjarige leeftijd. (Hij wordt al vroeg ongewenst vader van Joeri.) De eerste hoofdstukken gaan voornamelijk over Dimitri zijn jeugdjaren. (Voorbeeld: Roy Orbison was toen heel populair.) De laatste hoofdstukken spelen zich af in het heden, men spreekt reeds over het gebruik van de euro. (Voorbeeld: Dimitri kocht een smurf voor 4 euro op de verzamelbeurs.)

Ik vond dat de keuze van de tijd en de ruimte wel goed zat.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

het gemak en het cynisme waarmee Verhulst in dit boek zijn leven vertelt is gewoon prachtig. Hij leeft in dit boek samen met zijn vader en nonkels bij zijn grootmoeder in huis. geld is er niet en wat er is wordt terstond in vloeibaar goud (lees bier) geïnvesteerd. Leven op de rand van de maatschappij. In elk hoofdstuk zijn er meerdere momenten waarvan ieder van ons door de grond zou zakken van schaamte en die door de schrijver op een luchtige en soms hilarische manier worden voorgesteld. Op deze manier zou men bijna alcoholieker willen worden :). Schol!!!

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

het is een super boek ik heb nog nooit zo een mooi en leuk boek gelezen ook al is het soms triest.maar daar licht de kracht van dit boek.ik heb me een slag in de ronte gelachen. als er nog meer is in deze stijl geschreven dan koop ik derest ook.

De hardheid en naaktheid van het leven in heel wat milieu,s ontdaan van het culturele laagje waaronder al eeuwen geld en sex schuilgaan , wordt hier zonder culturele camouflage beschreven

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Echt een aanrader (zoals veel boeken van Dimitri Verhulst)... een super boek, in 1x uitgelezen! Hoe iemand zoveel ellende kan meemaken en dan nog op een humoristische wijze kan vertellen! Petje af! Mooiste gedeelte: de tour de france met drank echt in 1 woord geweldig!

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Geweldig boek! Door zijn prachtige schrijfstijl weet Verhulst op een hilarische manier te verhalen over de meest walgelijke dingen. De trieste omstandigheden waarin hij is opgegroeid zet hij op zo'n humoristische en toch ook respectvolle wijze neer, dat je voortdurend moet glimlachen bij het lezen van dit boek. Echt een aanrader!

De helaasheid der dingen is een vrij bekend boek, maar toch vond ik het wat tegenvallen, omdat ik het soms nogal langdradig vond. De schrijver springt vaak van de hak op de tak, daardoor is de verhaallijn soms moeilijk te volgen. Sommige verhaalllijnen worden niet afgewerkt.
Een groot pluspunt is wel dat het boek vlot leest. Het verhaal gaat over verschillende dramatische gebeurtenissen uit de jeugd van Dimitri Verhulst, maar toch slaagt de schrijver er in om deze op een luchtige manier te vertellen.
Het einde van het boek is op zijn minst verrassend te noemen, omdat we te weten komen dat het hoofdpersonage zijn levensstijl helemaal omgegooid heeft. Op het einde is het helaas nog steeds niet duidelijk of het verhaal over de jeugd van de schrijver zelf gaat of dat het fictie is.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Tja niet goed , niet slecht. Het hangt er tussen in.
De lijn in het verhaal is helder, maar het is ook wel veel van hetzelfde.
( verrassende) wendingen zijn er niet.
Het is humoristisch, soms meeslepend en ook treurig, maar ook hier veel van hetzelfde.
Je hebt in het begin het gevoel dat je gaat meeleven met de hoofdpersoon, maar het vervlakt, het zijn veel o ja erlebnissen. Jammer.
Schrijfstijl is rauw en daardoor wel leuk, moet ik zeggen.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Het verhaal is redelijk moeilijk te volgen door de toch wel onafhankelijke hoofdstukken over de familie Verhulst. Zo wou ik na elk stukje meer weten, maar het werd stopgezet. Dit vind ik een negatief punt.
De helaasheid der dingen is geschreven door Dimitri Verhulst met zichzelf als hoofdpersonage. Hij wil ons beter doen inleven in het verhaal, ook al was dat niet mogelijk met de onderwerpen waar ikzelf niet extreem mee in contact kon. De verhalen die hij beschrijft over zijn verleden lijken onrealistisch. Hun leven lijkt voortdurend te draaien rond drank, gokken en vrouwen. Hebben ze dan niets interessanter te doen?
De taal die Verhulst gebruikt vind ik wel passend bij het onderwerp. Zijn uitspraken zijn de dag van vandaag nog steeds herkenbaar in zulke milieus.
Ik vond niet dat er veel humor in het boek stond, zoals velen menen. De onderwerpen lijken mij niet echt lachwekkend, hoewel hij wel inventief kan zijn in de manieren waarop de personages de rode draad van het verhaal kunnen voortzetten. Zo werd er bijvoorbeeld een wielerwedstrijd gehouden met drank.
Het boek leest vlot, maar qua inhoud vind ik het minder aantrekkelijk.

Geschreven bij Helaasheid der dingen - filmeditie

zo snel mogelijk aub op luister cd voor mijn vriend want hij is blind, het wasa een heerlijk boek, mijn kaak lag voortdurend op de bank.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Wat een armoe was zijn jeugd! Maar wat prachtig beschreven en vol met humor. Vond dit boek veel beter dan mevrouw Verona. Daarin gebruikt hij lange te lange zinnen voor mijn gevoel. Maar dit boek is een echte aanrader! Vooral de tour de france liefhebbers zullen smullen :-)

Een tragisch verhaal, dat met heel veel humor is geschreven. Dat maakte dat ik het boek in het begin geweldig vond, maar na een tijdje wordt het saai. Veel van hetzelfde, de hoofdpersoon maakt geen ontwikkeling door. Pas aan het eind werd dat beter, maar daar werd het verhaal ook met beduidend minder humor verteld.

Het was verplichte literatuur op school, maar ik heb er van genoten! Het feit dat het een waargebeurd verhaal is, maakt het dat het boek gaat leven. De vader-zoon-relaties in het boek zijn bizar te noemen, en daarin heel sterk!

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Boek gebruikt bij een boekenkring als inleiding op een ander boek van Verhulst. Het is een boek dat je ontroert, maar ook schrik je van het ruwe taalgebruik, verder ontbreekt de humor niet. De vlaamse uitdrukkingen zijn geweldig. Heb het in een"ruk"uitgelezen.
Ik hoop nog meer boeken van Verhulst in handen te krijgen.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik had over dit boek gehoord en was nieuwsgierig geworden. Het is best een beetje bizar boek. Je wordt meegenomen naar een deel van Belgie wat je eigenlijk niet kent, een beetje mistroostig, een beetje asociaal. Maar wel waargebeurd. Het verhaal is een beetje bizar, maar ergens ook ontroerend. Het is toch een verhaal dat je gelezen moet hebben. Je wordt er misschien niet vrolijk van, maar als je het uithebt, heb je toch een bepaald voldaan gevoel.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Dit is een triest en melancholisch boek;goede sfeer neergezet van ernstig verwaarloosde, barre omstandigheden waarin een kind moet opgroeien. Door de humor die steeds terugkomt in het verhaal heb ik het met een lach en een traan gelezen. Prachtig!

Geschreven bij Helaasheid der dingen - filmeditie

Prachtig en indrukwekkend, bizar verhaal over armzalige jeugd van hoofdpersoon. Met veel understatement en humor verteld.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Dimitri Verhulst weet prima de sfeer van een Vlaams dorpje neer te zetten met een hoog Paul Jambers gehalte. De verschillende karakters zijn aandoenlijk en grappig uitgewerkt. Ik heb dit boek met een grote glimlach gelezen.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Wat een bizar boek. Vanaf het eerste moment zat ik er midden in en kon het niet meer neerleggen. Wat een taalgebruik, wat een mooie portretten! Wanneer wordt het verfilmd? Toffe kijk in Belgisch gezinsleven. Als ook maar de helft autobiografisch zou zijn, amai...

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Een fantastisch boek, een echte aanrader voor iedereen die van Louis Paul Boon houdt. Schaterlachen tot je er bij neer valt, in een woord geweldig!!

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Wat een heerlijk boekje vol met humor en ijzersterke omschrijvingen van een abnormaal maar vooral asociaal 'gezin'.

Leuk boek om te lezen, aparte verhaal met een andere kijk op de wereld. Bevalt leuke anekdotes.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Verhulst is er in geslaagd de geur van de vlaamse kroeg zo je neus binnen te laten fietsen,. Wat een ellende in één boek schitterend weergegeven. Bijna niet te geloven dat deze roman autobiografische trekjes heeft.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

vlot geschreven en soms echt om je dood te lachen. Wel gewaagd dit boek een literatuurprijs toe te kennen.

5 jaar geleden bijzonder genoten van dit boek. Blijven me eeuwig bij: het tour de france spel in de caravan, de ode aan Roy Orbison.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

het verhaal is zo intriest maar zo geweldig beschreven dat het met de humor van Verhulst een bonbon is op je nachtkastje.

Het is een fantastisch verhaal en een mooie cover, meer kan je niet willen !

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Dit boek is zo goed. Je gaat zelfs lezen in het Vlaams. Heerlijk geschreven. Elk woord is goed gekozen. Blind kopen!

Geschreven bij De helaasheid der dingen

'De helaasheid der dingen' is een schrijnend en sober verhaal. Dimitri Verhulst toont hierin een rouwe schrijfstijl die mij wel aanspreekt. Hoogstaand schrijfwerk over een simplistisch bestaan.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Dit boek is voor mij is 3 woorden te beschrijven: Ranzig schoon beschreven! Ellen

Je moet eerst de film gezien hebben voor een totaalbeeld alhoewel de personages een andere naam hebben

Goed bowk. Makkelijk te lezen.

Zeer grappig geschreven. Echte aanrader.

Geschreven bij De helaasheid der dingen / Midprice

Ik ben het zuip,poep,en pies nivo al voorbij

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Dit boek moet je eigenlijk meenemen op vakantie, om dat daar lekker in de zon te lezen. Binnenpretjes en herkenbare scenes gegarandeerd. Zeker goed als je van een losjes geschreven boek houdt. Je leest er makkelijk doorheen, en het is ook niet zo dik. (Ook een goeie als je nog een boek zoekt voor een boekverslag)

Geschreven bij De helaasheid der dingen / Midprice

Dit boek stond op mijn boekenlijst. Ik moest 4 boeken uitkiezen en ik koos onder andere Herlaasheid der dingen. Eerst dacht ik wat een stomme titel maar uiteindelijk blijkt het toch een leuk boek te zijn! Onder andere doordat er dingen instaan die ook in het dagelijks leven gebeuren. Echt een aanrader!!

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Het boek is heel erg grappig. De manier van schrijven is hilarisch en het grootte pluspunt van het boek. Het boek is alleen vaak saai. Helemaal niet meeslepend en er gebeuren alleen voorspelbare dingen. Het is soms ook moeilijk. Het knappe is wel dat een tragische gebeurtenis erg grappig beschreven word. Het is een aanrader voor ouderen, maar zeker niet voor jongeren. Je moet ook humor hebben om het boek leuk te vinden. Maar als je voor een spannende thriller gaat, is dit niet een goede keuze voor jou.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Ik heb dit boek gelezen voor een opdracht van Nederlands. Ik had de film reeds gezien, maar vond deze niet super. Het boek is dan ook veel beter. Ik heb genoten van de eerlijke schrijfstijl van Verhulst en hoewel je in de film medelijden krijgt met Gunther en de sfeer niet zo prettig is, draait het boek toch vooral om de seksuele en dronken humor van zijn familie. Het verhaal is opgedeeld in deelverhalen of herinneringen, en elk hoofdstuk heb ik met even veel plezier gelezen. Het was niet mijn favoriete boek, ik ben namelijk meer te vinden voor thrillers, maar het was wel amusant en grappig. Perfect om nog een hoofdstukje te lezen en te lachen, vlak voor je gaat slapen.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

dit boek gaat over een persoon met een vader die een alcoholprobleem heeft, waardoor de leven van die jongen niet al te best is. Het boek heeft 200 bladzijden en speelt zich af over 3/4 maanden. Dit boek is een aanrader voor mensen die ervan houden om zich helemaal in te leven in het verhaal

Geschreven bij De helaasheid der dingen

Veel geld voor een dun boekje dat niet nieuw meer is (2006).
Ik zag hier alleen maar goede recensies staan en ben enorm verbaasd.
Ik had moeite om het boekje uit te lezen! Ik kan de humor niet vinden. Ik vind het gewoon ordinair en plat! Het gaat alleen maar over n**ken en bier. Triest.