Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Geschreven bij Zilver Pockets 441 - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Dit boek gaat inderdaad over een schizofreen meisje, Deborah, en haar moeizame tocht naar geestelijke en lichamelijke gezondheid. Het gaat ook over een dokter die de mens blijft zien in de patiënt en die begrijpt dat de schizofrene wereld die geschapen wordt, niet zo maar losgelaten kan worden, want het biedt bescherming. Een dokter die de nadruk legt op wat er aan geestelijke gezondheid aanwezig is, om vanuit daar langzaam te beginnen aan een gezamenlijke wederopbouw.

Het boek geeft inzicht in welke waanwereld een patiënt terecht is gekomen en hoe deze wereld is ontstaan. Niet omdat van de een op de andere dag iemand “knettergek” werd. Het verhaal maakt duidelijk dat de mechanismes die Deborah heeft ontwikkeld om zichzelf te beschermen tegen de pijn die het leven doet en het onvermogen om met deze pijn om te gaan, ook mechanismes zijn die herkenbaar kunnen zijn voor mensen die soortgelijke ervaringen hebben met het leven, zonder daar uiteindelijk schizofreen van “te worden”. Wie kent de Censor niet die constant er voor waakt dat je geen stomme dingen doet, of een “eindeloze opsomming van ..fouten”, stemmen die je vertellen hoe stom, achterlijk, schuldig en idioot je bent. Er zijn vele tinten grijs voordat het pikzwarte van de schizofrenie een mens inhaalt.
Het verhaal laat zien dat wanneer je opgroeit in een wereld waarin schone schijn, status en aanzien belangrijk zijn, dit leidt tot leugens en onwaarachtigheid. Sommige kinderen kunnen dat feilloos aanvoelen en weten niet beter dan dat zijzelf de oorzaak zijn van deze leugenachtigheid. Blijkbaar verdienen zij niet beter. Deborah leeft in deze wereld als kind, maar heeft geen idee hoe zich hierin te gedragen en denkt dat zij schuldig is. Op de afdeling Ernstig Gestoorden van de inrichting waar zij is opgenomen, ervaart Deborah een omgeving waarin geen leugens en leugenachtige goede manieren meer nodig zijn. Iedereen is zo gek als een deur en niemand ontkent het. Voor het eerst voelt ze zich ergens thuis horen.
Het boek laat zien dat de weg terug naar geestelijk evenwicht, leven met jezelf en de beschermingslagen af leggen, is geen eenrichtingsverkeer naar het geluk, er wacht geen rozentuin aan het eind. Er zijn meerdere pogingen nodig en altijd draag je je verleden met je mee. Wanneer dat je inhaalt, ben je weer terug op de afdeling Ernstig Gestoorden. Het menselijk evenwicht is een kwetsbaar iets, en met name het menselijk evenwicht dat verstoord is geraakt door schizofrenie.
Langzaamaan begint Deborah te beseffen dat een groot deel van haar leven is ingericht op het incasseren van letterlijke en figuurlijke klappen en wanneer de buitenwereld haar die niet toedienen, dan dient haar eigen schizofrene binnenwereld die klappen uit, want pijn, geestelijk en lichamelijk, zijn bekende, oude vrienden geworden. Vanuit dat besef groeit langzaam de kracht om, met vallen en opstaan, te kiezen voor de realiteit en de waan van de schizofrenie af te breken en achter te laten.
Een fascinerend boek..

Geschreven bij Zilver Pockets 441 - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Voor iemand die ooit met mensen in de psychiatrie te maken hebben of hebben gehad een zeldzaam mooi boek. Hier wordt je duidelijk dat gek niet gek is, en hoe en waarom men in de psychiatrie terecht kan komen. Het kan iedereen gebeuren.
Dit meisje had een zeer goede psychiater die haar met veel geduld laat inzien hoe ze naar haar genezing kan toewerken..
Hou er wel rekening mee dat het geschreven is in de jaren 60 van de vorige eeuw en er nu totale andere medicijnen en inzichten zijn.
Des ondanks een aanrader, je krijgt een beter inzicht waarom en hoe het er in de psychiatrie aan toe gaat.

Corrie

Geschreven bij Zilver Pockets 441 - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Prachtig boek, ooit in het Engels begonnen maar was te ingewikkeld uiteindelijk deze besteld en gelezen, een echte aanrader als je 'iets met psychiatrie' interessant vindt.
Ook een prachtige kaft.

Geschreven bij Zilver Pockets 441 - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Erg mooi boek (auto-biografisch) over een meisje in een gekken tehuis. Het interessante is dat je zowel kan lezen wat zij in haar hoofd mee maakt als hoe ze de echte wereld ervaart. Alle "rare" dingen die gekken doen worden hierdoor opeens logisch. Ook voel je goed mee hoe het genezingsproces gaat.

Er zijn er erg veel gebeurtenissen, zowel in haar hoofd als in het tehuis met de andere gekken waardoor je het boek steeds opnieuw kan lezen zonder het boek zat te worden.

Bij het lezen van dit boek moet je je echter wel bedenken dat dit een oud boek is en dit over gekkentehuizen van vroeger gaat. Tegenwoordig is er veel veranderd, het is minder een taboe en worden meer met medicijnen of schoktherapie genezen dan met praten.

goed boek voor een leuke prijs

Het is een goed en interessant boek.

goed boek.

Positief aan dit artikel vind ik: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam
Wat me tegenviel: Kwetsbaar