PARAVION

Geschreven bij Paravion

Even wat misverstanden uit de weg helpen. Paravion betekent niet "Naar Amsterdam" zoals Anoniem uit Rotterdam beweert. Iedereen met een beetje Frans of die enveloppen heeft bekeken weet wat het betekent. Ook heeft de schrijver, Hafid Bouazza, geen borsthaar, laat staan een "tapijtje"; de lezer is ongetwijfeld in de war met de tapijtenhandelaar in de roman zelf. Ik heb de schrijver persoonlijk ontmoet. Het verhaal speelt zich niet af in het Rif-gebergte, maar zo'n 300 km ten zuiden daarvan, waar Bouazza geboren en ook opgegroeid is.

Geschreven bij Paravion

Dit boek is een prachtig mozaïek. Een mozaïek van personages die hun plaats in de wereld proberen te vinden, sommigen in het saaie maar soms ook betoverende Rif-gebergte, sommigen in het vreemde, vijandige maar ook aanlokkelijke Amsterdam. Een mozaïek van gevoelens en culturen: van verlangen naar een andere wereld, heimwee naar het thuisland en de gespletenheid die dat (hier letterlijk) teweeg brengt. En vooral ook een mozaïek van taal; in een stijl die soms meer doet denken aan poëzie dan aan proza, waarvan de inzet hoog is, die soms over het randje gaat, maar die altijd vol passie én intelligentie is.

Geschreven bij Paravion

Prachtig boek, mooie beschrijvingingen en scènes. Ik heb er erg van genoten, vooral van het eerste deel en hoe daarin waarheid en fantasie/symboliek subtiel door elkaar lopen. Op een gegeven moment raakte ik de loop van het verhaal een beetje kwijt, maar zelfs dan deert het eigenlijk niet omdat je nog steeds kunt genieten van de mooie beschrijvingen.

Geschreven bij Paravion

Waw, mooi, nog een keer! Wanneer je in het verhaal van Paravion terecht komt dan wil je er ook niet meer uit komen. Het boek is geweldig, fantasierijk en verbouwd werkelijk om tot fictie op een zeer leuke manier. Wanneer je het uitleest wil je het nog een keer lezen en nog een keer en nog een keer omdat je er maar geen genoeg van kunt krijgen.

Geschreven bij Paravion

De personages lopen teveel door elkaar. Wanneer wordt er over de vader of over de zoon geschreven. En dan dat verhaal ertussen over het vliegende tapijt, dat had er van mij ook wel uit mogen blijven, voegt totaal niets toe enkel bladvulling. Voor het eerst vind ik een boek te duur voor het geleverde leeswerk. Jammer.

Geschreven bij Paravion

Een spectaculair boek met prachige verwoordingen, petje af voor Bouazza! Beter dan zijn debuut "De voeten van Abdullah".

Geschreven bij Paravion

Het boek was in prima staat en we hadden het snel in huis.

Geschreven bij Paravion

Mooi geschreven!

Geschreven bij Paravion

ben halverwege het boek gestopt met lezen omdat ik het boek maar niets vond. voor mij 1 grote warboel met teveel beeldspraak, oninteressante verhalen.
Ben achteraf op internet naar de korte samenvatting gaan kijken om te weten waarover het boek nu juist ging, denk dat dit genoeg zegt.

Geschreven bij Paravion

Afgelopen zomer verscheen een programma op de buis genaamd ‘Zomergasten’. Het was mijn eerste visuele kennismaking met de grote, ietwat kalende Hafid Bouazza. Een zwartglimmend overhemd en een tapijtje van zwart krullend borsthaar staken de kijker in het gezicht. Hij vertelde de kijker iets over zijn drugservaringen waarbij hij hoeveelheden innam waarmee je een Afrikaanse olifant drie maanden in coma kunt krijgen. En dan hebben we het niet over de amateur-drugs zoals XTC en heroïne. Of hij ook boeken schreef tijdens deze ‘hemelse’ tripjes is mij niet bekend. Maar dat hij onder de invloed was tijdens het schrijven van dit boek staat bij mij buiten kijf. Baba Baloek is een zwarte Marokkaan die afstamt van vrij gevochten slaven. Zijn vader Baba Baloek is evenals zijn grootvader Baba Baloek vertrokken naar Paravion, een verbastering van Par Avoin, wat ‘naar Amsterdam’ betekent. Hij woont in een klein dorpje waar iedereen elkaar kent. Daar wonen ook de zeven vrouwen waarmee hij seksuele avonturen beleeft. Seksuele voorlichting kreeg hij op zijn zevende in een badhuis, waar hij van een naakte afzichtelijke aan elkaar vastgegroeide Siamese tweeling de werking van de anatomie van de mens voorgeschoteld kreeg. ‘zie je dit, mouwken (wijzend naar het eigen naakte vrouwelijk lid), hieruit ben je gekomen en je zult hevig verlangen er weer terug te keren, daarmee, met je tottoe’. De schaamteloze gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Een onderwijzer en een karretier worden vastgebonden en verkracht door een zevental gestoorde dochters. Een Marokkaanse jongen die onder de les masturbeert zonder dat de docent iets in de gaten heeft. De gastarbeiders die zich te buiten gaan aan Amsterdamse hoeren. Zoals alle andere Marokkaanse troetelallochtonen beschrijft hij de Marokkaanse moslim op een zo’n ranzige en pervers mogelijke manier. Het boek zou nog te doen zijn als er nog enige structuur in het verhaal aanwezig was. Op een zeer omslachtige en vermoeiende wijze ploeter je door een verhaal waar geen touw aan vast te knopen is. Aan het eind komt de ontknoping die nog teleurstellender is dan het bezoek van de nepsint op pakjesavond.