Toen ik dood was

‘Toen ik dood was’ is alweer de 25e thriller van Loes den Hollander. Wat heeft ze een erg interessante psychologische thriller geschreven. Kenmerkten de thrillers van deze auteur zich eerst door de spanning om op zoek te gaan naar een bepaalde dader, tegenwoordig zitten ze psychologisch erg verfijnd in elkaar. Dat geldt ook voor dit nieuwste boek.

Den Hollander heeft een zeer prettige schrijfstijl. Ze gebruikt korte hoofdstukken, waardoor je als het ware door het verhaal heen vliegt. Vanuit verschillende personages lees je het verhaal. Je weet hierdoor meer dan de personen zelf, maar toch laat de auteur je soms nog even versteld staan. Je vermoedt wel bepaalde zaken, maar niet alles is zoals het lijkt te zijn. Heerlijk om te lezen!

Als je eenmaal in ‘Toen ik dood was’ bent begonnen, wil je het liefste door blijven lezen. Waarom wilden zowel Floris als Tony van hun vrouwen scheiden? Wat hielden zij voor hen geheim? En waar zijn ze gebleven nadat ze spoorloos verdwenen waren? Op deze en vele andere vragen krijg je uiteindelijk je antwoorden. Daarna kun je niet anders concluderen dan dat Loes den Hollander tot de top van de Nederlandse thrillerschrijvers behoort. Op naar de volgende 25!

In 2006 debuteerde Loes den Hollander als thrillerschrijfster met “Vrijdag”, een goed verhaal dat een grote belofte inhield voor haar toekomst als auteur. Loes gaf sedertdien blijk van een hoge productiviteit én van een constante hoge kwaliteit van haar boeken.

Op 11 oktober jongstleden werd de vijfentwintigste (!) thriller van Loes den Hollander ten doop gehouden. Een verslag van de feestelijke bijeenkomst bij Drukkerij Wilco in Zutphen is op mijn blog te lezen. Het boek draagt de enigszins mysterieuze titel “Toen ik dood was”.

De hoofdrollen in het verhaal zijn weggelegd voor een drietal vrouwen die elkaar (nog) niet kennen.
Maryan Brandhorst is getrouwd met Floris Atsma. Maar hun huwelijksgeluk vertoont fikse barsten. Zij heeft een boezemvriendin in Jasmijn, wier man Jacob in een verpleeghuis verblijft. Maryan werkt in de thuiszorg. Dan is er Fanny Lemaire, een alleenstaande vrouw die door haar komaf en door een dramatische gebeurtenis in haar jeugd voor het leven getekend is. En Thaïs Brederode maakt het trio compleet. Zij is getrouwd met Tony en moeder van de vijfjarige May. Ook haar huwelijk staat onder hoogspanning, en dat niet in positieve zin.

Kort nadat blijkt dat de huwelijken van zowel Maryan als Thaïs op hun einde zullen lopen, verdwijnen Floris en Tony spoorloos. Bij toeval blijkt vervolgens dat beide mannen eenzelfde dubbelleven leidden. Heeft dat met hun verdwijning te maken?

De vriendschap tussen Maryan en Jasmijn bekoelt snel als Maryan bepaalde signalen opvangt die haar niet bevallen. Als ze vervolgens in contact komt met Fanny, ontstaan er vriendschappelijke gevoelens die wel érg ver lijken te gaan.
Thaïs krijgt een bijzondere band met de sympathieke Lidewij. Dat is nogal opmerkelijk gelet op wat er met Lidewij is gebeurd voor hun ontmoeting.
In korte hoofdstukken vanuit steeds wisselend perspectief ontwikkelt zich een boeiend verhaal over (on)betrouwbaarheid, vriendschap en de broosheid daarvan, trauma’s, verbijsterend dubbelleven en schone schijn.

Loes den Hollander behoort tot de absolute top van de Nederlandse thrillerauteurs. Haar schrijfstijl en woordgebruik staan op zeer hoog niveau. Als bijna geen ander weet Loes in enkele, veelal korte, zinnen de lezer te biologeren. En daarna laat ze niet meer los. De korte hoofdstukken zijn stuk voor stuk even kernachtig als krachtig. Ook nu hebben de belangrijkste karakters van het verhaal een ruime dosis intrigerende diepgang meegekregen. Kort samengevat: het boek is “een échte Loes”.

Opvallend is dat de plot minder complex is dan in veel van de eerdere boeken van Loes. Het verhaal is evenwel door de vele psychologische elementen van begin tot eind boeiend.

“Toen ik dood was” is “gewoon” weer een zeer goed boek van Loes en krijgt vier psychologisch verantwoorde sterren.

Geschreven bij Toen ik dood was

Ik heb veel boeken van Loes den Hollander gelezen dit boek vond ik wat chaotisch .

Geschreven bij Toen ik dood was

Heb alle boeken gelezen van Loes den Hollander, maar deze kon mij niet bekoren

Geschreven bij Toen ik dood was

Twee pluspunten: spannend en fantasierijk.

Als je van een spannend boek met een goed verhaal houdt, dan is dit een echte aanrader. Het verhaal leest lekker weg waardoor je dit boek niet snel weg kunt leggen.

Geschreven bij Toen ik dood was

ik vond het een goed boek weer van loes de hollander ,ik wist alleen al heel snel wie de dader is ,en ik denk eigenlijk al haar lezers .Dat maakte niks uit voor de spanning en het verhaal dat was weer super.

Een spannend boek, je wilt blijven lezen. Af en toe wel lastig volgen omdat het meerdere personages bevat zodat ik geregeld even "terug moest lezen".

Toen ik dood was is de vijfentwintigste thriller van thrillerkoningin Loes den Hollander. Maryan is getrouwd met Floris. Zijn mededeling dat hij na tien jaar huwelijk wil scheiden, komt rauw op haar dak. In eerste instantie zegt hij dat 'de liefdeskoek' op is maar later komt Maryan erachter dat hij een relatie heeft met een andere vrouw. Ook Thaïs en haar man Tony staan op hetzelfde punt in hun huwelijk. En ook Tony beweert dat er geen andere vrouw in zijn leven is. Net als Maryan ontdekt ook Thaïs dat zij is bedrogen. De beide vrouwen lopen rond met allerlei gevoelens en pogingen om het een plaatsje te geven wanneer ze een volgende klap te verwerken krijgen. Beide mannen zijn spoorloos verdwenen en hebben een dubbelleven geleid. De wraakgevoelens krijgen steeds meer de bovenhand.

Wederom bewijst Loes den Hollander met Toen ik dood was dat ze tot de absolute top van Nederlandse thrillerauteurs hoort en ze haar titel De Thrillerkoningin met trots mag dragen. Zoals we zijn gewend van Loes, is haar schrijfstijl zonder overbodige of moeilijke woorden en leest het heerlijk. Vanaf de eerste letter word je als lezer het verhaal ingetrokken en laat het je niet meer los. De korte hoofdstukken nodigen uit om verder te lezen. De drie vrouwen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, de wereld die Loes creëert is zo echt dat je veronderstelt dat ze het over vrouwen van vlees en bloed heeft. Het is bijna niet voor te stellen dat, als je een foto van Loes ziet, zodra ze in het hoofd van Fanny(de nieuwe vriendin van Maryan) kruipt, zo'n akelig personage kan beschrijven. Als lezer zit je in het hoofd van Fanny omdat haar verhaal in de eerste persoon is geschreven en soms word je zelfs een beetje bang van haar. De spanning bouwt zich steeds verder op en de lijntjes komen steeds dichter naar elkaar toe totdat alles duidelijk is geworden. Een vergelijking: bolletjes garen, losse draadjes, breinaalden: de pennen tikken tegen elkaar en de draadjes worden verweven tot een mooie trui. Zo gaat het ook met Toen ik dood was. En aan het einde zijn er geen losse draadjes (verhaallijntjes) meer te vinden.

Petje af voor Loes die wederom een spannende thriller heeft geschreven met menselijke personages. Een 'echte' Loes dus. Een thriller waarin vriendschap, ontrouw, trauma, dood en godsdienst maar een paar van de onderwerpen zijn.

Alsje van spanning houd zijn de hoeken van Loes den Hollander helemaal geweldig