Vette Pech Voor Iedereen Die Zichzelf Te Dik Vindt

Geschreven bij Vette pech

Met verbazing lees ik het onderstaande review. Ik heb juist heel veel aan dit positieve boek gehad. Ik voel me eindelijk niet zo alleen in mijn verdriet of verdrietjes zoals de auteur het noemt. En het is bewonderenswaardig dat je over een eetverslaving zo open en eerlijk durft te schrijven. Dat is geen zelfmedelijden, dat is eindelijk eens de zaken benoemen zoals de zaken zijn. Het is niet leuk om dik te zijn. Niemand is vrijwillig dik. De onderste twee reviewers zijn duidelijk nog niet uit hun Angry Fat Woman fase, en hebben de strekking van dit boekje niet begrepen anders zouden ze wel anders piepen. Het houdt je een spiegel voor en dat het niet altijd leuk is wat je ziet... nou daar zit dus de essentie van het probleem en meteen ook de oplossing!

Nee echt, (beetje) volle vrouwen van Nederland. Lees dit boek stop met diëten en begin met nadenken. Bewustzijn is op liefde na het mooiste cadeau dat we elkaar kunnen geven en daar is dit boekje ZEKER in geslaagd!

Eindelijk eens een boek dat zo dicht bij je eigen gedachten komt, dat het soms griezelig is, maar daarnaast ook zo heerlijk om te ervaren, dat je niet zo gek in elkaar zit als jezelf denkt. Herkenbaar vanaf bladzijde 1. Een hulp om verder te komen? Niet in de eerste plaats, maar wel een goede eye-opener om eens verder te denken dan alleen dat waarover het boek gaat. Je kunt zoiets niet alleen , dus heb je hulp nodig en die heb ik nu en dat werkt! M.a.w. je komt er ook nog verder mee, maar moet het wel zelf doen.

Een heel herkenbaar boek voor iedereen die met zijn of haar gewicht worstelt! Het boek geeft geen pasklare oplossingen, maar laat je wel nadenken. Ik zou het boek ook laten lezen door mensen in je omgeving! Echt een aanrader!

Zeer mooi geschreven boek, je krijgt een echte kijk op hoe het er eigenlijk echt aan toe gaat in een hoofd van een zwaarlijvig persoon, ook een persoon met gevoelens, emoties,....
Zelf was ik ook zo'n persoon tot die ene dag de klik er plots was en langzaam aan de kilo's eraf gingen.
Hoe een persoon kan opgesloten zitten in zijn eigen lichaam.

Het boek geeft geen richtlijnen over afvallen of lijstjes en weekplannen. Verhoeff beschrijft wel hoe zij ertoe is gekomen om uiteindelijk meer op haar voedselinname te gaan letten. Het kan voor andere mensen inspirerend zijn, maar ik kan me ook voorstellen dat mensen denken: ok, maar wat nu?

Het is dan ook geen zelfhulpboek maar een memoir: het boek vertelt hoe Verhoeff het dik-zijn ervaart en hoe zij kilos probeert kwijt te raken. Dat het voor andere mensen ook zo zal werken, valt nog te bezien. Wel is het boek een verhaal van herkenning voor heel veel dikke mensen, geschreven door iemand die wéét dat afvallen niet “gewoon een kwestie is van minder eten en meer bewegen”.

Heel persoonlijk en leuk geschreven, een herkenbaar verhaal, inspirerend.

Geschreven bij Vette pech

Met stijgende verbazing heb ik dit boek gelezen, wat alleen maar lijkt te bestaan uit zelfmedelijden. Ook ik heb overgewicht, maar ik leef tenminste wel. Ze schrijft over haar dik-zijn alsof ze voor alle mensen met overgewicht spreekt, maar ik hoop niet dat alle mensen met overgewicht zich zo voelen. Daar word ik echt verdrietig van. Ik voel me echt niet zo. Ik heb het idee dat Larissa Verhoeff nog andere problemen heeft of hulp moet gaan zoeken om te leren van zichzelf te houden. Nee, ik ben niet blij met mijn overgewicht en ja, ik heb ook veel pogingen ondernomen om daar verandering in aan te brengen. Maar ik heb nooit zelfmedelijden gehad, heb gezond zelfvetrouwen en ook zelfrespect. Als je jezelf niet respecteert, zal een ander het zeker niet doen. En als je jezelf veroordeelt, kan een ander dat ook doen. Dit boek doet het in ieder geval niet voor je. Ik hoop voor Larissa dat ze hier haar weg in vindt. Ik wens haar een mooi en gelukkig leven toe!

Geschreven bij Vette pech

Het is inderdaad vette pech als je dit boek gekocht hebt. Het gaat alleen maar over het dik zijn en wat anderen ervan vinden en helaas ook ervan zeggen. Ik ben er in ieder geval niet blijer van geworden. Ik ben ook een wat dikkere vrouw en hoopte in het boek te lezen hoe ik een knop om kon zetten om me er toe te zetten om minder te gaan snaaien als ik het moelijk heb. Maar mijn ervaring met dit boek heeft het tegendeel bewezen. Toen ik met lezen begon had ik al zoiets van pffff moet ik hiervan leren mijn eet gedrag te veranderen?
Ik zat op een gegeven moment met tranen in mijn ogen het boek te lezen omdat het o zo herkenbaar is. Op een gegeven moment ben ik opgestaan en heb er ook maar wat te snaaien (chocolade) bij gepakt. Want echt vrolijk word je er niet van om elke keer er aan herinnerd te worden dat je ook eens wat aan je gewicht moet doen, en dat elk pondje door het mondje gaat..... Wie weet dat niet!?!
Ik heb spijt ervan dat ik het boek gekocht heb........ ik voel me zo 1 met het boek dat ik nog meer ben gaan snaaien door het boek te lezen...............