
Chic
Belangrijkste en meest succesvolle zwarte discogroep van <br>de late jaren zeventig, in '76 in de Newyorkse wijk The Bronx opgericht door Rodgers, Edwards en <br>drummer Tony Thompson, gedrieën eerder actief als de jazzrock-formatie The Big Apple Band. Het <br>drietal heeft maar één aspiratie: dóórbreken. Zorgvuldige bestudering van de markt leert hen dat <br>de opkomende disco-rage de opening vormt. Dit gebeurt dan met Chic, waarop twee stevige <br>hitsingles staan: Everybody Dance en Dance, Dance, Dance, (Yowsah, Yowsah, Yowsah), de eerste <br>van een lange reeks millionsellers. De groep bestaat dan nog voornamelijk als studioformatie, met <br>als zangeressen Alfa Anderson en Norma Jean Wright. Laatstgenoemde verlaat de groep na Chic <br>voor een solocarrière; ze wordt vervangen door Luci Martin. Chics handelsmerk (pakkende riffs op <br>bas en gitaar, stevige maar vooral 'groovy' beats en zwoele vocalen) komt op C'Est Chic nóg <br>sterker naar voren. Ook de uitgekiende, elegante, chique, Franse presentatie draagt daartoe bij. <br>Perfect gesneden kostuums, dure Fiorucci-gewaden, zorgvuldig gekozen kapsels, niets wordt <br>onbeproefd gelaten om de groepsnaam eer aan te doen. Afgezien van het visuele draait alles om <br>de meeslepende muziek. Dit levert hen met het van C'Est Chic afkomstige Le Freak een <br>gigantische wereldhit op: de bestverkochte single die tot dan toe ooit door Atlantic is uitgebracht. <br>Van Risque komt een tweede ijzersterke monsterhit, Good Times. Deze invloedrijke plaat <br>functioneert bovendien als ritmetrack voor zowel een der eerste rapsingles, Rapper's Delight van <br>de Newyorkse Sugarhill Gang, als ook Queens Another One Bites The Dust. Het langs jazziër wegen <br>voerende Real People geldt als een verdere perfectionering van de Chic-sound, niet in de laatste <br>plaats te danken aan Edwards' en Rodgers' producerskwaliteiten. Terwijl zij als producers <br>successen boeken, gaat het met Chic zelf langzaam minder. Take It Off en Tongue In Chic laten een <br>matig geslaagde overgang naar wat zwaardere funk horen. Nile Rodgers boekt weinig succes met <br>zijn eerste solo-elpee Adventures In The Land Of The Good Groove, maar de plaat is kwalitatief <br>een stuk beter dan Glad To Be Here, de eerste en al snel in de anonimiteit verdwijnende <br>solovlucht van Edwards. Terwijl de heren het genoegen smaken dat hun Good Times wederom als <br>basistrack wordt gebruikt voor Grandmaster Flash's fantastische scratch- en breakplaten The <br>Message en Adventures Of The Wheels Of Steel, betekent Believer een terugkeer naar het meer <br>lichtvoetige geluid van de eerste Chic-elpees, maar de plaat scoort desondanks niet. Nile Rodgers <br>verbreedt zijn muzikale horizon door als producer en gitarist mee te werken aan tientallen platen <br>die vooral in commercieel opzicht stuk voor stuk succesvol zijn. Dit is heel goed te horen op de <br>geslaagde B-Movie Matinee, waar hij zijn Chic-disco weet te transformeren tot Prince-achtige Dor <br>(Disco Oriented Rock) en zich distinctief in een aantal voor hem nieuwe muzieksoorten (als hiphop <br>en Europop) beweegt. Ook Tony Thompson vindt het dan hoog tijd om zijn vleugels eens uit te <br>slaan; na een eerste schnabbel in The Power Station, het hobbyclubje van Duran Duran-leden <br>Andy Taylor en John Taylor en zanger Robert Palmer, voorziet hij in die behoefte als veelgevraagd <br>sessiedrummer. Hoe tijdloos de muziek van het dan nog altijd officieel bestaande Chic zelf is, blijkt <br>als in '87 Le Freak in een nauwelijks van het origineel afwijkende house-mix als Jack Le Freak <br>opnieuw een hit wordt. In '90, tijdens het verjaardagsfeestje van Nile Rodgers in de Newyorkse <br>China Club, staat de groep plotseling weer eens op het podium. De reacties zijn dermate <br>enthousiast dat Rodgers en Edwards besluiten een cd op te nemen met twee nieuwe <br>zangeressen: Sylver Logan Sharp en Jenn Thomas. Chic-Ism, opgenomen met studiodrummers, <br>laat een geactualiseerd geluid horen en de funky tracks herbergen zelfs rap en andere hiphop- <br>elementen, maar er is ook plaats voor enkele romantische ballades. Met Chic Mystique heeft de <br>groep een wereldhit die in diverse mixen op de markt wordt gebracht. In '93 duikt ook Luci Martin <br>weer op, als leadzangeres van de jazzdanceformatie The Larry Joseph Project. <br> <br>Bron: OOR <br>Popencyclopedie