
King Crimson
Standvastig boegbeeld van de Britse progressieve rock. De <br>grote man in deze Londense formatie, Robert Fripp, omschrijft haar muziek als georganiseerde <br>anarchie. Tot '67 speelt Fripp in groepjes als Cremation, Shame en The Gods. Daarna richt hij met <br>de gebroeders Pete Giles (bas) en Mike Giles (drums) de groep Giles Giles And Fripp op. Na twee <br>singles en één aardig album, The Cheerful Insanity Of Giles Giles And Fripp, die alle floppen, gaat <br>de inmiddels met toetsenist Ian McDonald en ex Fairport Convention-zangeres Judy Dyble <br>uitgebreide groep in januari '69 over in King Crimson, waarbij ex Gods-bassist Greg Lake de plaats <br>van Pete Giles inneemt en Dyble weer vertrekt. In oktober komt In The Court Of The Crimson King <br>uit; op dit debuut zijn teksten, muziek en prachtige hoes één totaalcreatie en staat ook de <br>klassieker 21st Century Schizoid Man. Na een Amerikaanse tournee ontstaan er problemen binnen <br>Crimson en in december '69 verlaten Mike Giles en McDonald de groep. Op In The Wake Of <br>Poseidon doen Pete Giles, pianist Keith Tippett, vocalist Gordon Haskell en fluitist/saxofonist Mel <br>Collins mee. Tijdens de opnamen van In The Wake Of Poseidon kondigt Greg Lake aan King <br>Crimson te willen verlaten, om met Keith Emerson een groep te beginnen. Hierna volgen er binnen <br>een kort tijdsbestek diverse bezettingswijzigingen. Fripp maakt met Collins, Gordon Haskell, die nu <br>ook basgitaar speelt, en drummer Andy McCulloch Lizard. Twee dagen na het uitkomen van Lizard <br>verlaat Haskell de groep om een solocarrière te beginnen, iets later gevolgd door McCulloch, die bij <br>Arthur Browns Kingdom Come gaat spelen. Met hun respectieve vervangers Boz Burrell en Ian <br>Wallace wordt vervolgens Islands opgenomen, welke plaat eind '71 verschijnt. Het is de laatste <br>waaraan Pete Sinfield meewerkt; de tekstschrijver wordt wegens steeds stroever lopende <br>creatieve samenwerking door Fripp aan de kant gezet. Fripps daad blijft niet ongestraft; na een <br>Amerikaanse tournee in het vroege voorjaar van '72, waarvan Earthbound een teleurstellend <br>verslag is, blijven Collins, Burrell en Wallace achter in de Verenigde Staten om onder de naam <br>Snape Accidentally Born In New Orleans op te nemen met blueslegende Alexis Korner en kan Fripp <br>weer opnieuw beginnen. Al in juli echter is de nieuwe Crimson een feit, met naast Fripp zelf <br>zanger/bassist John Wetton (ex-Family), percussionist Jamie Muir, violist David Cross en voormalig <br>Yes-drummer Bill Bruford. In deze bezetting, algemeen beschouwd als de beste tot dan toe, maakt <br>men Lark'S Tongues In Aspic, een album dat in zijn nuchtere complexiteit en krachtige sound <br>behoorlijk afwijkt van het eerdere King Crimson-werk. Op Starless And Bible Black ontbreekt Muir <br>en Cross vertrekt voordat Red uitkomt. Fripp kondigt aan dat hij King Crimson zal ontbinden. Usa <br>bestaat uit live-opnamen die zijn gemaakt tijdens de laatste King Crimson-tournee door de <br>Verenigde Staten in juni '74. Na het uiteenvallen van de groep stapt Bruford over naar Gong, <br>Wetton naar Roxy Music en gaat Fripp eerst een jaar in therapie alvorens een zeer eigenzinnige <br>solocarrière te starten, waarbij hij zijn in '73 gestarte samenwerking met Brian Eno voortzet en zich <br>later toelegt op technisch hoogstaand gitaarwerk onder de noemer Guitar Craft. Na vele <br>omzwervingen ontmoeten Fripp en Bruford elkaar opnieuw in de groep Discipline, die wordt <br>gecompleteerd door Adrian Belew (Zappa, Bowie, Talking Heads) en de kaalhoofdige bassist en <br>stickbespeler Tony Levin, die o.a. bij Paul Simon heeft gespeeld en sinds jaar en dag tot de vaste <br>live-band van Peter Gabriel behoort. Na een aantal succesvolle try-outs, waaronder een in het <br>Amsterdamse Paradiso, en de opnames van Discipline besluit Fripp dat de plaat op naam van King <br>Crimson zal komen te staan. De muziek op Discipline heeft inderdaad duidelijke parallellen met de <br>eerste platen, alleen gebruikt Fripp nu in plaats van een mellotron een meer geavanceerde <br>polyfone gitaarsynthesizer. Ook Beat, hoewel minder verrassend dan zijn voorganger, wordt <br>gekenmerkt door hoogwaardige muziek. Op Three Of A Perfect Pair bereikt de groep een zeker <br>evenwicht tussen de complexe instrumentexploraties en een meer toegankelijke popstructuur. <br>Eind '84 valt ook deze groep uit elkaar. Fripp vervolgt zijn solocarrière en trouwt met actrice annex <br>zangeres Toyah (Willcox), de voormalige kroonprinses van de Britse new wave. Samen maken ze <br>de magere platen Bewitched en - onder de naam Sunday All Over The World - The Lady Or The <br>Tiger. Adrian Belew vormt korte tijd een eigen groep, The Bears, maar gaat daarna solo verder. In <br>'93 tekent Fripp voor de release van The First Day, een weinig overtuigend <br>samenwerkingsverband met ex Japan-zanger David Sylvian, waarop ook een duo-tournee volgt. <br>Daarna trekt Fripp met zijn gitaar de wereld rond, onder meer resulterend in 1999/Soundscapes- <br>Live In Argentina en Radiophonics: 1995 Soundscapes Vol. 1, voorafgegaan door de maxi-single Pie <br>Jesu, platen vol geïmproviseerde 'soundscapes'. In '94 steekt Koning Karmozijn na tien jaar <br>wederom de kop op. In een unieke dubbeltrio-opstelling, met Trey Gunn en Pat Mastelotto (ex- <br>Mr. Mister), wordt eerst de mini-CD Vrooom uitgebracht, gevolgd door Thrak, waarop een breed <br>scala aan stijlen de revue passeert. De band gaat ook weer op tournee, waarvan een Argentijnse <br>weerslag is te vinden op de dubbele live-CD B'Boom/Official Bootleg-Live In Argentina. Fripp heeft <br>inmiddels gebroken met Eg Records en is een eigen label gestart, Dgm (Discipline Global Mobile), <br>waarop ook platen worden uitgebracht van The California Guitar Trio, Trey Gunn en The Robert <br>Fripp String Quintet De weg van de meeste weerstand is voor Fripp nog altijd de enige. Thrakattak <br>bevat louter instrumentale muziek, live opgenomen in de Verenigde Staten en Japan, al is dat <br>nauwelijks te horen. Epitaph is een dubbel-cd met live-opnames en Bbc radio-sessies uit de <br>beginperiode van de groep en Nightwatch bevat het concert dat de band in het Amsterdamse <br>Concertgebouw heeft gegeven. King Crimson 1989 is een in beperkte oplage verschenen 4cd-box <br>ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van Eg Records, The Essential King Crimson: Frame By <br>Frame een 4cd-box met vijftien jaar studiowerk en The Great Deceiver een in beperkte oplage <br>uitgebrachte live-box, eveneens bestaande uit vier cd's. ProjekCt Two is een splintergroep met <br>Fripp, Belew en Trey Gunn, waarvan Space Groove het hoofdzakelijk geïmproviseerde resultaat is. <br>Om aan de tomeloze creativiteit uiting te geven brengt de groep een reeks ProjeKcts-platen uit, <br>vol geluidslandschappen variërend van ambient tot drum'n'bass-achtige ritmiek. Absent Lovers is <br>een in '84 in Montreal opgenomen live-plaat van het kwartet. Op The Construkction Of Light is de <br>groep zonder Bruford en Levin weer een kwartet. Samen met gitarist David Torn en trompettist <br>Chris Botti zijn die laatste twee actief onder de naam Upper Extremities met het fusion-album <br>(103). Fripp maakt The Gates Of Paradise ter nagedachtenis van zijn moeder. Heavy Construkction <br>is de live-registratie (3cd's) van de Europese tournee in '00. Om het dertigjarig bestaan van King <br>Crimson te memoreren worden In The Wake Of Poseidon, Lizard en Islands geremastered en in <br>oorspronkelijke (klap)hoesjes heruitgebracht. Vrooom Vroom is een dubbele live-cd. Via de DGM- <br>website - - kunnen fans zich aanmelden bij The King Crimson Collectors Club met o.a. toegang tot <br>speciale CD-uitgaven, hoofdzakelijk concertregistraties, welke niet hieronder zijn opgenomen. 21st <br>Century Schizoid Band is de naam van een groep met de voormalige KC-leden Michael Giles, Ian <br>McDonald, Mel Collins, en Peter Giles, plus Jakko Jacszyk (ex-Level 42). Voorafgegaan door de Ep <br>Happy With What You Have To Be Happy With is The Power To Believe het eerste KC-studioalbum <br>voor het Sanctuary-label, opnieuw vol tijdloze muziek en instrumentale krachtpatserij. The Music <br>of Robert Fripp is de titel van een Paradiso-concert van het Metropoolorkest in het kader van het <br>Holland Festival 2003. De band zelf treedt aan op North Sea Jazz '03. Daarna verschijnt in '04 de <br>compilatie (box) The 21St Century Guide To King Crimson Vol. One 1969-1974 en de Dvd Eyes Wide <br>Open, met op één Dvd een concert in Tokyo uit 2003 en op de ander opnamen van een Europese <br>tournee uit 2000. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie
Alle artikelen van King Crimson
Verder kijken?
- Waar wil je dit mee vergelijken? Je kan in totaal vijf artikelen kiezen. Er is nog plaats voor andere artikelen. ander artikel.