Dagboek uit de rivier

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Allereerst valt me de bijzondere manier van schrijven mij op. Vanuit het perspectief van de auteur in de Ardennen wordt het verhaal verteld. Er zit weinig dialoog in en de dialoog die er in voorkomt is of bedacht door deze auteur of heeft hij van Barbara gehoord. Het zorgt voor een apart sfeertje. Waar ik dit eerst heel erg wennen vond en later verfrissend, ben ik aan het eind van het boek van mening dat het me ook een beetje irriteert. Het haalt de vaart uit het verhaal, maar aan de andere kant wordt er ook een deel van de informatie achtergehouden, waardoor er weer spanning opgebouwd wordt.
Frederik Baas – oftewel Jan van Mersbergen – kan zeker wel schrijven. Dat je in zo’n ‘jeukende’ schrijfstijl toch een spannend verhaal weet te vertellen, getuigt van een bepaald talent. Hoewel de spanning traag opbouwt in de eerste driekwart van het boek, schiet de spanning op het eind omhoog, om vervolgens (naar mijn mening) ineens in te zakken als een pudding.
Het einde wordt vervolgens een beetje afgeraffeld. Het laat je met vragen zitten, wat ongetwijfeld de bedoeling ook is. En dat irriteert mij. Een paar open eindjes is niet erg, maar nu is er eigenlijk maar één vraag beantwoord. Het plot is verder goed uitgewerkt, maar sommige personages hadden wat mij betreft iets meer diepgang mogen hebben. Zodat we ze net iets beter leren kennen en we ons makkelijker met hen hadden kunnen identificeren.
Al met al vind ik het geen slecht boek, maar ook niet geweldig. In ieder geval niet geheel mijn smaak. Zoals gezegd heeft Frederik Baas talent en kan hij absoluut schrijven, maar het is mij iets te gekunsteld. Daarom kom ik uit op 3*** voor Dagboek uit de rivier. Gemiddeld, laten we het daar op houden.

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Barbara is een beschadigde vrouw, de rugzak die ze meebracht is zwaar. Ze wil een gelukkig gezin zijn en een normale gezinsvakantie hebben samen met haar vriend Robbert en haar zoon Rens. De 2 geliefde verschillen in voorkeur, maar er komt een compromis. Een vakantie in de idyllische Ardennen zou hun prille (stief)gezin goed doen.
Via 1 van de schrijvers die verbonden is aan de uitgeverij van Robbert huren ze een vakantiehuisje, niet ver bij de schrijver vandaan. De schrijver zit vast in zijn boek, komt niet verder en de vakantie van Robbert en Barbara voelt als een hete adem. Door een gebrek van een klein onderdeel van de moderne techniek, ontstaat er een spel om de kleine Rens bezig te houden. Dit spel brengt echter meer teweeg, dan de vakantieprikkeling van Rens.
Het verhaal is als een kabbelend beekje geschreven. Het verloopt rustig met hier en daar ineens een kleine verdieping of versnelling in het verhaal, maar merendeels rustig. Het laatste deel krijgt ineens een twist en het beekje, het verhaal, raakt in een stroomversnelling. Een mooi, verrassend en beeldend verhaal, welke je met vragen laat zitten op de juiste manier.

Het verhaal komt zeer moeizaam op gang, pas op het einde denk je dat het spannend wordt,
Maar uiteindelijk valt het einde ook tegen.

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Heeft alles in zich voor een spannende thriller met verrassende afloop. Helaas is het einde onwaarschijnlijk en ongeloofwaardig en gaat het boek als een nachtkaars uit. Jammer, gemiste kans.

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Als Barbara, haar zoon Rens en haar vriend in de Ardennen een vakantieboerderij huren om een weekje vakantie door te brengen worden zij, op bezoek bij een bevriende schrijver en zijn hond Clint, door hem deelgenoot gemaakt van een vermissing van een jonge vrouw uit dit kleine dorp, Emma, 4 jaar daarvoor. Thema voor een nieuw boek van hem? Zolang niemand weet wat er gebeurd is kan dat boek echter niet geschreven worden. Of is het de obsessie die hem al jaren achtervolgd?
De vermissing is voor Barbara een uitkomst als Rens zich gaat vervelen omdat zijn tablet leeg is en de oplader niet meegenomen blijkt te zijn, want grotten bekijken, vissen en zwemmen is even leuk, maar hoe breng je de vakantie verder door?
"Waarom niet de verdwijning als basis van een zelf verzonnen spel gebruiken?" Barbara geeft op ingenieuze manier de aanzet voor een speurtocht naar Emma. Om Rens te prikkelen en bezig te houden, maar misschien ook om het nog te schrijven boek een nieuwe impuls te geven.
Het idee slaagt en de zoektocht naar Emma wordt in gang gezet met als deelnemers Barbara, Rens en de schrijver. Als de duik in het verleden een onverwachte wending oplevert is vooral Barbara degene die voor een verrassing komt te staan. Het spel wordt ineens ingehaald door feiten die haar leven overhoop gooien en het spel is plotseling geen spel meer. Alles gaat in sneltreinvaart naar de ontknoping.

De onbekende 4e persoon - "ik" - verbeeldt de schrijver, de verhalenverteller, die de lezer meeneemt in zijn verhaal waarin hij vertelt wat Barbara, Rens en haar vriend -tevens zijn uitgever- in hun vakantie zeggen, denken, deden en doen. Hij verzint hun gedachten, boetseert hun karakters, neemt waar, noteert veronderstellingen, beoordeelt en voorziet zelfs wat er nog te gebeuren staat. Heel spaarzaam laat hij iets over zichzelf los. Langzaam bouwt het verhaal zelf de spanning op.

Een klein en relatief simpel gegeven is op aansprekende manier verwerkt tot een aardig en vermakelijk verhaal. Ingrediënten van een thriller, maar kan ook gezien worden als een roman met een spannende twist. Het lijkt qua schrijfstijl en vorm een beetje op een opstel, heel apart, maar dit geeft het boek de vreemde, andersoortige vorm en een inhoud die als mozaïekstukken nergens helemaal lijnrecht aansluiten maar via alle rafelranden toch een volledig geheel vormen. Er zitten jammer genoeg wel een paar gaatjes in het plot, maar het is zeker een lekker leesbaar tussendoortje.

Vlotte en goed geschreven literatuur

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Vlugge en goede afhandeling

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Het verhaal wordt verteld door een van de hoofdpersonages, in de ik-vorm. Tegelijkertijd vervult die persoon de rol van alwetende verteller en dat is best raar. Hij maakt de lezer deelgenoot van details waarvan hij zelf niet op de hoogte kan zijn. Het boek had baat gehad bij twee vertellers, twee hoofdpersonages die allebei hun verhaal doen.

De schrijfstijl van Frederik Baas is een bijzonder aangename verrassing. Hij gebruikt mooie, vloeiende zinnen die ervoor zorgen dat je ontzettend geniet van het boek, ook al is het verhaal op zich niet grensverleggend. Door de vele beschrijvingen van de Ardense locatie waar het verhaal zich afspeelt, waan je je bijna ter plaatse.

De karakters zijn goed uitgewerkt, de personages komen helemaal tot leven. De auteur zet zijn lezers hier en daar op het verkeerde been, goed en slecht zijn niet altijd even duidelijk te definiëren.

'Dagboek uit de rivier' is de eerste thriller van Baas, die tot nog toe romans schreef. En dat merk je, het is een ontzettend mooi geschreven verhaal, maar de verwachte spanning is niet voldoende aanwezig. Toch is dat niet heel erg, omdat de auteur het aangedurfd heeft van de geijkte paden af te wijken, 'Dagboek uit de rivier' is een a-typische thriller.

Plot 7, Spanning 6, Schrijfstijl 9, Originaliteit 8, Leesplezier 9

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Een aardig boek, dat qua spanning maar langzaam op gang komt.
Het plot is echter zeer aardig en onverwacht.
Al met al leuk om te lezen.
Een aanrader!

Geschreven bij: Dagboek uit de rivier

Dagboek uit de rivier is Frederik Baas zijn thriller debuut. Frederik Baas is het pseudoniem van Jan van Mersbergen.

Het boek wordt verteld vanuit de auteur, dit is een van de hoofdpersonen uit het boek. De overige hoofdpersonen zijn de uitgever genaamd Robbert, zijn vriendin Barbara en haar zoontje Rens. Doordat het geschreven is vanuit de ik-vorm, en in derde persoon vond ik het enigszins wennen. Er is gebruik gemaakt van korte zinnen, wat het boek vlot leesbaar maakt. Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken, wat makkelijk en snel leest.

Het verhaal greep mij meteen vanaf het begin, dit omdat ik steeds het gevoel had dat er wat ging gebeuren. Je voelt duidelijk dat er meer speelt dan dat je op het eerste moment denkt.

Dagboek uit de rivier is zeker geen thriller waarbij je de spanning niet meer aankunt, wel trekt het verhaal je mee en wil je steeds verder lezen. Het gevoel bekroop me wel dat ik wist wat er ging gebeuren, doordat je zo meegetrokken wordt door de speurtocht in het boek. Bij iedere nieuwe aanwijzing , voelde ik de spanning opbouwen en dacht ik te weten hoe het zou aflopen. De plottwist heeft mij zeker weten te verrassen.

Het boek beoordeel ik met 4 sterren. Ik kijk uit naar een volgende thriller van Frederik Baas. Dit omdat het boek vlot geschreven is, makkelijk leesbaar, orgineel met een spannende verhaallijn. Het verhaal blijft je aandacht gehouden en zakt nergens in.