De goede grap van Norman Foreman

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Ik mocht een vooruitexemplaar van dit boek lezen. Boffen, want ik houd van dit genre. En ook bij deze roman werd ik zeker niet teleurgesteld. Wát een prachtig en warm boek! De schrijfster weet de personages zo levensecht neer te zetten dat je meteen in het verhaal zit. Je leeft helemaal met ze mee. Met alle twijfels en succesjes, met het verdriet en het plezier. Het verhaal zit goed in elkaar en is mooi afgerond. Ook al denk je vrij snel te weten hoe het afloopt, Henderson weet je toch nog te verrassen.
Hou je van de boeken van Moyes dan moet dit boek absoluut meteen op je leesstapel!

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Wat een louterende roadtrip, wat een hartverwarmende personages. Een boek met een lach en een traan, met thema’s als rouw, vriendschap, loslaten en vertrouwen. Snelle, intelligente schrijfstijl die wel wat van je concentratie vraagt. Geweldige wijze rollercoaster, waar ik even in moest komen, maar die ik voldaan en koesterend dicht sla.

Ik heb even moeten doorlezen om het leven van Norman en zijn moeder Sadie te begrijpen. Het doet in het begin wat mistroostig aan. Het taalgebruik en de zinsbouw is intelligent en gaat met een snelheid en dwarsverbanden waar ik even aan moest wennen. Ook de vertaler heeft dit knap gedaan. Het overlijden van Jax, de vriend van Norman, haalt de glans uit hun leven. Als Norman (was hij het wel echt?) het vijfjarenplan omzet in een vijfwekenplan om op te treden op de Fringe, een comedyfestival, deelt Sadie haar zorg met Leonard, haar collega. Leonard gaat aan het plannen om de droom van Norman en de zoektocht naar zijn vader vorm te geven en dan gaan ze op weg. Wat volgt zijn mooie ontmoetingen, wijze lessen en een louterende ontwikkeling zowel bij Norman als bij Sadie.

Ik heb genoten van dit prachtige boek, echt een feelgood. Aanrader!

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Norman en Jax zijn de beste vrienden. Jax is zelfs Normans enige vriend. Heel groot is dan ook het verdriet en gemis als Jax plotseling komt te overlijden. Hun plan om over 5 jaar als comedy duo op het Edinburgh Fringe Festival te staan, valt daarmee in duigen.
Toch wil Norman als eerbetoon aan Jax dit plan doorzetten in zijn eentje. Alleen niet over 5 jaar, maar al over 5 weken.
Normans moeder Sadie besluit om deze droom van haar zoon uit te laten komen, ook al moet ze haar eigen verleden onder ogen komen omdat Norman ook meteen zijn vader wil zoeken.
Vergezeld door de oudere Leonard gaan ze op reis, ieder opgaand in hun eigen besognes, maar toch met elkaar verbonden.

“Mijn hart viel met een plons in Leonards thee en deed daar een paar kokend hete rugslagen. Het was volkomen belachelijk en ik had geen idee wat het überhaupt moest voorstellen, maar het was ook honderd procent, niet-normaal zo geweldig.”

Norman en Sadie nemen je in hun afwisselende hoofdstukken mee op hun roadtrip en zorgen ervoor dat je Leonard ook goed leert kennen. Hij wordt hun chauffeur, speurneus, en vooral hun maatje.
Met de hulp van Leonard kan Norman zijn eerbetoon aan Jax waarmaken en misschien ook wel zijn wens om zijn vader te vinden uit laten komen.

“Toen keek ik weer naar Norman, stralend op zijn melkkrat, en ik had de rest van mijn leven wel zo naar hem willen kijken.”

Sadie vindt in Leonard een luisterend oor en kan zich daardoor steeds meer openstellen.
Sommige van haar onzekerheden binnen het moederschap zijn ook heel herkenbaar en ook zij heeft haar verdriet van het overlijden van Jax, wat ook in haar leven een groot gat slaat en wat je als lezer aangrijpt.

“Want een zandbal op je kop krijgen van Jax is het leukste wat er is.”

“En Jax zegt altijd: als je niks probeert, krijg je niks gedaan.”

En dan lieve, dappere Norman. Je kan alleen maar grote bewondering hebben voor hem hebben, voor zijn grote plan om Jax te eren en zijn vader te vinden, en voor de manier hoe hij zich staande houdt.
Ondanks hun strubbelingen hebben zowel Norman als Sadie een heel groot wapen, humor!
Het gebeurt niet vaak dat humor echt lekker tot uiting komt op papier, maar in dit boek doet het dat zeker wel.
Norman pakt je bij de hand en neemt je mee op zijn reis met verdriet, humor, liefde en vriendschap. Het duurt ook even voordat hij je weer loslaat na het uitlezen van dit prachtige verhaal.

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Hartverwarmend en hart verscheurend. Een intens lief boek met heel veel humor maar wat je ook raakt, “worstjes en diepgang” Het klinkt absurd maar die zin zegt alles over wie Norman Foreman is. En het feit dat een tienermoeder die naam heeft gegeven aan haar kind zegt veel over de stijl van het boek.

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

De van oorsprong Australische Julietta Henderson heeft jarenlange ervaring met schrijven, maar debuteert nu met haar eerste roman: De goede grap van Norman Foreman. Daarmee heeft Henderson meteen een rake feelgood geschreven over een vertederende roadtrip van een moeder en haar zoon.

De 12-jarige Norman Foreman leidde een eenzaam leventje, tot hij Jax ontmoette. Norman en Jax waren onafscheidelijk en samen vormden zij een komedianten-duo dat zichzelf tot doel stelde om over vijf jaar op te treden op hét Edinburgh Fringe Festival. Maar Jax komt plotseling te overlijden. De wereld van Norman stort in één klap in. Gesteund door zijn wankele moeder Sadie, besluit Norman het vijfjarenplan om te zetten in een soloactie. Niet over vijf jaar, maar nu. En o ja, Norman wil ook graag op zoek naar de vader die hij nooit heeft gekend. Wanneer de tachtigjarige collega van Sadie het plan opvangt, besluit hij spontaan mee op avontuur te gaan. Wat volgt is een aandoenlijke reis langs vier mogelijke vaders op weg naar hét optreden van Norman.

Henderson laat zowel Norman, als zijn moeder Sadie afwisselend aan het woord. Beide perspectieven zijn doorspekt met een mistroostige stemming. De dappere Norman gaat gebukt onder het verdriet om de dood van Jax. Zijn wanhopige eenzaamheid druipt van het papier. Norman lijdt bovendien aan een extreme vorm van psoriasis. Zowel zijn innerlijke als fysieke pijn zijn door Henderson voelbaar op papier gezet. Ook Sadie heeft geen makkelijk leven gehad. Achtervolgd door haar eenzame verleden, de last van een alleenstaande ouder en het toezien op een gebroken kind, laat zichtbare sporen bij Sadie achter. En dan is daar nog de tachtigjarige Leonard: de altijd optimistische mascotte in dit melodramatische verhaal. Samen vormen zij een hartverwarmend trio, die je als lezer niets anders dan een beetje geluk in het leven toewenst.

Hoewel de plot doordrenkt lijkt van deprimerende verhaallijnen, is niets van dat alles waar. De stops tijdens de roadtrip brengen stuk voor stuk bijzondere ontmoetingen met zich mee, die het verhaal tot een optimistischer level brengen. Met elke ontmoeting bloeit Norman meer en meer op. Met Jax in zijn gedachten, sterkt hij zichzelf om dapper te blijven. En ook Sadie kruipt langzaam uit haar timide schulp. De melancholische tone-of-voice wordt gecompenseerd met droge, Britse humor. Vooral Leonard houdt dit met zijn positieve mentaliteit in evenwicht.

Ondanks dat Henderson de emoties op rake wijze weet te vatten in haar woorden, dreigt de lezer van tijd tot tijd ook wel eens af te dwalen. Henderson besteedt veel zorg aan het gedetailleerd beschrijven van situaties. Het verhaal kan daardoor soms wat langdradig aandoen. Toch voert vooral barmhartigheid de boventoon en zal de lezer zich hoofdzakelijk ontroerd en geïnspireerd voelen door deze hartverwarmende roadtrip. De goede grap van Norman Foreman is een verhaal over de kracht van vriendschap, familie en liefde. Het neemt je op een vertederende reis, die je met een glimlach beleeft.

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Gewoon een hartstikke leuk boek!

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

#hebbanbuzz leuk dat ik dit boek mee mocht buzzen. Het was een erg leuk en vooral grappig avontuur!
Bedankt voor het recensieexemplaar @uitgeverijdefontein

Recensie
De goede grap van Norman Foreman
@juliettahendersonauthor
@uitgeverijdefontein
@hebbannl
Roman/feelgood

'Je kunt nooit weten'

'Comedyregel nr 1 lees dit boek!

'Comedyregel nr 1 als iemand lacht dan is het grappig'

Samenvatting:

De twaalfjarige Norman en zijn beste vriend Jax hadden een plan. Over vijf jaar hun comedyshow opvoeren in Edinburgh.
Maar als zijn beste vriend Jax plotseling overlijdt, stort de wereld van Norman in.
Sadie wil haar zoon graag helpen en steunen, samen met de hulp van haar tachtigjarige collega Leonard.
En ze besluiten op roadtrip te gaan naar Edinburgh, zodat Norman als eerbetoon voor Jax toch nog de show kan opvoeren.
Maar Norman heeft nog een plan, en dat is zijn vader vinden....

Wat ik er van vond:

Wat een heerlijke roman! Dit is echt zo'n boek wat iedereen gelezen moet hebben.
Er zit zoveel humor in, maar ook heel veel ontroerende momenten. Een verhaal met een traan en een lach.

Het verhaal zit goed in elkaar, en is op een prettige manier geschreven.
En door de korte hoofdstukken leest het heel fijn en vlot.
Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven.
Norman en moeder Sadie. Norman verteld ook echt het verhaal als een twaalfjarige. Daar is zeker aandacht aan besteed.

De personages zijn goed uitgewerkt en erg leuk! Vooral Norman en Leonard heb ik echt in mijn hart gesloten. Ik ga Norman missen. Ik heb erg genoten van deze roadtrip met alle gekke avonturen en nog gekkere personages.
Dit is zeker een aanrader!

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Julietta Henderson heeft jarenlang geschreven aan haar debuut de goede grap van Norman Foreman. Het is een verhaal geworden dat binnenkomt, zowel emotioneel, als humoristisch. De erin voorkomende karakters sluit je in je hart.
Norman’s leven staat op zijn kop, als zijn boezemvriendje Jax overlijdt. Hij is twaalf jaar en had met Jax een vijfjaren plan gemaakt. Hun droom was over vijf jaar optreden op de Fringe, een comedy festival in Edinborough.
Als Sadie op haar werk met Leonard, een tachtig jarige collega hierover praat stelt deze voor om met zijn drieën op roadtrip te gaan naar Edinborough, en wel over vijf weken. Een bijkomstigheid is dat ze tevens op zoek gaan naar de (onbekende) vader van Norman. Hierdoor ontstaan soms hilarische situaties.
Als ze eenmaal op stap zijn beleven ze onderweg allerlei avonturen. Eenmaal in Edinborough neemt het verhaal een wending die je absoluut niet verwacht.

De manier waarop Sadie met haar zoon Norman omgaat is best bijzonder. Ze heeft een warm hart, waarin plaats is voor mensen die ‘anders’ zijn, in wat voor op zicht ook. Sadie is geen doorsnee moeder en doet alles net even anders en makkelijker. Het eten mislukt dan ook regelmatig, maar ze heeft alles over voor Norman om hem gelukkig te maken. Haar litteken op haar buik komt regelmatig ter sprake op humoristische wijze.

“Het was een gevoel dat ik nooit echt kon omschrijven, en dat altijd aan de vlezige randjes begon te knagen als iets slecht ging, of juist te goed.”

Norman is onzeker, wordt gepest en is een buitenbeentje, die dolgraag wil weten wie zijn vader is. Hij schrijft zijn grappen op geeltjes en bewaart deze in een schoenendoos.
Tijdens hun reis `groeit` hij en zijn motto is “Makkelijk is voor watjes”. Wel heeft hij last van schuldgevoelens, omdat hij zich af en toe blij voelt, want de roadtrip is bedoeld ter nagedachtenis aan Jax, niet om hem te vergeten.
“Maar die lach drong niet door tot zijn blik, maar gleed bij zijn jukbeenderen weer omlaag, via de hals van zijn gekreukte T-shirt om ergens in zijn eentje een borrel te drinken.”
Leonard weet van wanten en is van alle markten thuis en heeft overal wel een cursus in gedaan. Leonard weet Norbert en Sadie iedere keer weer te verbazen met de dingen die hij regelt.
Sadie heeft in eerste instantie niet veel vertrouwen in hun onderneming, daar zij door de roadtrip mede haar verleden herbeleeft. Ze voelt zich verantwoordelijk voor het geluk van Norman en Leonard en zoekt antwoorden op de vragen die het moederschap oproept.

“Ik was zo snel boven op die plannen gesprongen, de coole moeder uithangen die deze krankzinnige droom waar wilde maken, omdat ik geen idee had hoe ik deze pijn weg moest nemen.”
Het is een ontroerend verhaal vol hartverwarmende personages met humor.
Het is vlot geschreven en soms kun je je lachen niet binnenhouden.
“…….het gevoel dat een gigantische harige buffel zich met mes en vork naar buiten baat, dwars door zijn ingewanden.”
Zie je het voor je?
Afwisselend zijn de hoofdstukken vanuit Norman en Sadie verteld. Het is een uniek verhaal, waarin Norman en Sadie beiden hun angsten en onzekerheden de baas worden en veel over zichzelf leren..
De goede grap van Norman Foreman neemt je mee op een bijzondere roadrip waarin de kracht van vriendschap, familie, alleenstaand ouderschap, psoriasis, rouwen en liefde goed naar voren komt.

Geschreven bij De goede grap van Norman Foreman

Norman en zijn beste vriend Jax zijn er rotsvast van overtuigd het te maken als comedy duo. Op hun 10de maken ze een vijfjarenplan wat behelst dat ze op hun vijftiende zullen optreden op het belangrijkste comedyfestival ter wereld dat doorgaat in Edinburgh. Maar wanneer Jax op 12-jarige leeftijd plots komt te overlijden stort de wereld voor Norman in. Hoe kan hij nu alleen het vijfjarenplan tot een goed einde brengen?
Als hulde aan Jax besluit hij om het plan niet zomaar op te geven en te herwerken, al zal het in de nieuwe versie iets sneller moeten gaan dan in de oude, want het comedyfestival is al over vijf weken. Samen met zijn moeder Sadie en haar 80-jarige collega Leonard gaan ze op pad, niet alleen naar het comedyfestival maar ook op zoek naar de vader van Norman. Want wie dat is, daar kan Sadie geen duidelijk antwoord op geven, er zijn namelijk 4 “kanshebbers”.
Samen met Norman, Sadie en Leonard gaan we op roadtrip, een avontuur dat ik niet wilde missen. Ondanks de vele details en toevalligheden die naar mijn mening wel bij dit genre horen, las ik het boek met een lach en een traan, maar bovenal met een heel warm gevoel. Het verhaal wordt enerzijds verteld vanuit het standpunt van Sadie en anderzijds vanuit het standpunt van Norman. De schrijfster is er in geslaagd om hun gevoelens goed naar voren te brengen waardoor ik als lezer precies voelde wat de zij voelden: de angst van Sadie om Norman los te laten, maar ook de trots die je als ouder kan voelen voor je kind. De onmacht die ze voelde toen Jax stierf. Of het verdriet van Norman wanneer hij afscheid moet nemen van zijn beste vriend, de zenuwen die hij heeft voor hij het podium op moet. Misschien kon dit alles in iets kortere zinnen beschreven zijn, want af en toe moest ik toch eens iets herlezen om precies te begrijpen wat bedoeld werd, de schrijfster heeft haar doel niet gemist. Ze heeft me met het boek weten te raken, maar wat ik vooral zal onthouden uit het boek is the show must go on, want je weet nooit.
De Australische Julietta Henderson schrijft jarenlang, eerst als journalist, maar ze schreef ook reisboeken. Met De goede grap van Norman Foreman schreef ze haar eerste roman, waardoor we schoonheidsfoutjes zoals de lange soms moeilijke zinnen niet te zwaar afstraffen en ik het boek beoordeel met 3,5 sterren