Ellen Tamm - De meisjes zonder naam

Ellen werkt als misdaadverslaggeefster en stuit op de zaak van een vermoord meisje, verminkt en niemand die haar mist. Daarnaast kan de lezer de blogger Linn volgen die door haar moeder naar de meisjesschool Täcktaholm is gestuurd. Daar wordt ze meteen meegezogen in de huidige conflicten. Als een van de meisjes van de school verdwijnt, realiseert Linn zich dat ze mogelijk zelf gevaar loopt. En dan blijkt meisje nummer twee dood.

De meisjes zonder naam is een makkelijk te lezen en spannende thriller. Het is geschreven in korte hoofdstukken die het verhaal weergeven vanuit het perspectief van Linn en Ellen. Het verhaal is hedendaags en geeft de kwetsbaarheid van de jonge meisjes in deze tijd weer.

Het boek leest lekker vlot, ook door de al eerder genoemde korte hoofdstukken. De Auteur beschrijft het beelden, je waant je echt in het Zweedse landschap en mede hierdoor komen de personages goed over. Ze zijn goed uitgediept. Het plot is niet echt verrassend, je hebt als lezer op een gegeven moment wel door hoe en wat. Maar toch weet de auteur je aandacht er bij te houden want wat was de beweegredenen van de dader en kan Ellen het tij keren?

Dit is het eerste boek wat ik van deze schrijfster lees en wat een heerlijke schrijfstijl. Je vliegt er doorheen.
Je leest het boek vanuit 2 personages. Linn een tiener met ADHD en Ellen een journalist.
De verhaallijnen zijn goed uitgewerkt en het is een steengoede thriller. Ik ga de eerdere boeken ook zeker een keer lezen.

goed geschreven

Meisjes zonder naam is het vierde boek van Mikaela Bley met hoofdpersonage Ellen Tam. Elle Tam is misdaadjournaliste en onderzoekt de moord op een jong meisje.

Het verhaald wordt verteld vanuit het perspectief van 2 hoofdpersonen, Ellen Tam en de jonge Linn.

Linn, een succesvolle vlogster, is door haar moeder aangemeld bij meisjeskostschool Täcktaholm in Södermalmland, Zweden. Dit geheel tegen de zin van Linn, Na de dood van haar vader en de haatmails die volgden op de vlogs, die ze schreef na zijn overlijden, heeft Linn het moeilijk.
Het boek start met de autorit van Linn en haar moeder naar de afgelegen kostschool, het is winter en de kostschool ligt in een afgelegen gebied. Er ligt een dik pak sneeuw, wat het gebied nog meer geisoleerd maakt. Als ze vervolgens ook nog haar telefoon moet afstaan, is Linn helemaal van de buitenwereld afgesloten.

Ellen Tamm krijgt een geheimzinnig telefoontje. In de plaats waar zij opgroeide is lichaam van een vrouw gevonden, het hoofd ontbreekt. Ellen vertrekt samen met cameraman Andreas naar Södermalmland.

Het boek wisselt tussen de 2 hoofdpersonen, in prettig te lezen korte hoofdstukken.Je wordt meegenomen in de zoektocht naar de dader en beleeft samen met Linn het bijzondere bestaan binnen de kostschool.Tijdens het lezen zijn er aanwijzingen die het slot wel enigszins voorspelbaar maken. Desondanks is het een prettig te lezen verhaal, mooi verteld vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonen.

Mikaela Bley heeft jarenlang gewerkt als inkoper bij TV4 in Zweden. Dit TV station heeft dan ook een belangrijke rol in haar boeken.

Alle boeken van Bley hebben een opbouw met verschillende hoofdpersonages en een verhaal dat zich binnen een kort tijdsbestek. Met korte hoofdstukken, binnen een subhoofdstuk van een dag, wordt verhaal vanuit de hoofdrolspelers verteld.
Voor de lezer is deze opzet aangenaam en blijft het verhaal goed en begrijpelijk te volgen. Het tijdsbestek is ook kort waardoor je goed in het verhaal blijft. Dit gebeurt in een aangenaam tempo en houdt je nieuwsgierig naar hoe het met de personages gaat en wat er aan de hand is.

De meisjes zonder naam is het vierde boek uit de reeks met Ellen Tamm. Waarbij Ellen en enkele personages weer terugkeren. In de boeken wordt voldoende informatie over het verleden gegeven zodat je als lezer weet wie Ellen is. Het is dan ook, op enkele kleine details na, niet noodzakelijk alle boeken op volgorde te lezen.

Ellen werkt als misdaadverslaggever bij TV4 wordt door een oude bekende getipt over een gevonden lichaam in haar geboortestreek. Vanaf het moment dat de tip is bevestigd bijt Ellen zich vast in de zaak.

In de tweede verhaallijn leren we Linn Rosen kennen. Als succesvolle tiener op internet is Linn bij veel mensen bekend geworden. Omdat ze echter moeilijk handelbaar is, en op school slechte resultaten haalt wordt Linn naar een internaat gestuurd.
Al snel maakt Linn zich zorgen over een ander meisje dat zich plotseling niet lekker voelde en ineens weg is.

De meisjes zonder naam staat niet strak van de spanning. Het begint met een rustige opbouw waarin de situatie waarin Ellen en Linn zitten duidelijk wordt. Ook krijg je al vrij snel een idee van hoe de zaak in elkaar steekt en waar het heen gaat. Waar dit vaak een minpunt is, heeft dit het leesplezier niet voor me aangetast. Het verhaal zit verder goed in elkaar en werkt toe naar een slot dat dus wel wat voorspelbaar is.

Al bij al is De meisjes zonder naam een aangenaam en interessant verhaal met een geloofwaardig onderwerp. De manier waarop dit wordt opgelost is dan weer ongeloofwaardig en heeft een wel wat voorspelbare twist.

Al van jongs af aan heeft Mikaela Bley ervan gedroomd om te schrijven en verhalen te creëren. Ze had ze altijd al in haar hoofd, maar nooit op papier gezet. Een schrijfcursus die ze had gevolgd, was de aanzet om ermee te beginnen. Ze nam ontslag als inkoper bij het Zweedse tv-station TV4 en debuteerde in 2016 met Dochter vermist, het eerste deel van een serie met TV4-verslaggeefster Ellen Tamm. Vier jaar later verscheen De meisjes zonder naam, het vierde deel uit de reeks. Haar boeken worden inmiddels in verschillende landen uitgebracht.

De 17-jarige Linn Rosén is een succesvol blogster en influencer, maar onder andere met school wil het niet zo lukken. Haar moeder stuurt haar naar het meisjesinternaat Täcktaholm, waar ze haar opleiding af moet maken. Wrijving met de meeste andere meisjes geven haar een slecht gevoel en nadat een van haar klasgenoten in rook lijkt te zijn opgegaan, beseft ze dat ze gevaar loopt. Ellen Tamm ontvangt een tip dat het lichaam van een meisje gevonden is. Ze is vermoord. Als niet veel later opnieuw een meisjeslichaam gevonden wordt, wil Ellen nog maar één ding, de waarheid achterhalen en nieuwe slachtoffers voorkomen.

Een veelgebruikte uitdrukking bij een teamsport is ‘Never change a winning team.’. Wat hiermee bedoeld wordt, is dat je niet moet afwijken van een formule waarmee je succes hebt. Daarom hanteert Bley in De meisjes zonder naam hetzelfde concept als in de drie voorgaande delen: een onderverdeling in opeenvolgende dagen en een verhaal dat verteld wordt vanuit wisselende perspectieven. Het effect daarvan is dat het zich in een redelijk tempo afspeelt, niet uitzonderlijk hoog, maar ook niet tergend langzaam. Dat het zowel vanuit het gezichtspunt van Linn als Ellen wordt verteld, zorgt ervoor dat de lezer wil weten hoe het ieder van hen vergaat, het maakt enigszins nieuwsgierig.

Dat Ellen een oude bekende is, hoeft in principe geen beletsel te zijn om dit vierde deel afzonderlijk van de eerdere drie te lezen. Het verhaal is op zichzelf staand en de enige reden om de serie op volgorde te lezen, is om de ontwikkeling van de terugkerende personages vanaf het begin te willen volgen. Ook de persoonlijke omstandigheden van Ellen kunnen een argument zijn om toch bij het eerste deel te starten. Maar noodzakelijk is dit niet, want gedurende de plot krijgt de lezer voldoende informatie om haar, maar ook haar voorgeschiedenis, te kunnen doorgronden. De uitwerking van haar personage, maar ook dat van Linn, is ruim voldoende.

Het verhaal zit psychologisch behoorlijk in elkaar en daardoor ontstaat er vooral in het begin een heel beperkte spanningsboog. De verstandhouding tussen de meisjes onderling is voelbaar, tussen enkele van hen lijkt sprake te zijn van een bepaalde mate van rivaliteit. Het lukt de auteur echter niet om hier een vervolg aan te geven. Ondanks dat er meer dan genoeg gebeurt, blijft het spanningsveld klein en zijn er veel te weinig verrassende ontwikkelingen. Halverwege het verhaal krijgt de lezer een vermoeden wat er op het internaat aan de hand is, wie de moorden heeft gepleegd en wat er uiteindelijk gaat gebeuren. De ontknoping bevestigt deze voorspelbare en niet verrassende hypothese.

In Zweden wordt Bley de nieuwe thrillerkoningin genoemd. Dat ze kan schrijven heeft ze wel bewezen en dat laat ze in De meisjes zonder naam, dat vertaald is door Tineke Jorissen-Wedzinga en Sophie Kuiper, opnieuw zien. Maar dat ze in haar eigen land na het schrijven van een paar thrillers al tot vorstin benoemd is, is schromelijk overdreven. Daarvoor zal ze zich toch nog wat meer moeten ontwikkelen.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

Geschreven bij De meisjes zonder naam

De meisjes zonder naam is het vierde deel in een meeslepende Zweedse thrillerserie.

Op een koude winterdag wordt de 17-jarige Linn afgezet bij de meisjeskostschool Täcktaholm in Södermanland. Na het overleiden van haar vader kan haar moeder haar niet meer aan en probeert op deze manier weer een goede relatie te krijgen met haar dochter.
Na aankomst bij de kostschool probeert Linn er het bete van te maken, maar algauw raakt ze verwikkeld in enkele conflicten met haar nieuwe schoolgenoten.

Misdaadverslaggever Ellen Tamm van TV4 krijgt een anoniem sms bericht dat het ongeïdentificeerde lichaam van een meisje is gevonden vlak bij het stadje Nyköping. De politie classificeert de zaak als moord.

De korte hoofdstukken met de verhaallijnen van Linn en Ellen volgen elkaar erg snel op en lijken in de eerste plaats niets met elkaar gemeen te hebben.

Nadat het lichaam van een tweede meisje wordt gevonden reist Ellen af naar de kostschool, op zoek naar antwoorden. Ze moet de waarheid achterhalen voordat er nog meer meisjes sterven.

Dit vierde deel uit de serie Ellen Tamm is heel goed zelfstandig te lezen en leest lekker vlot weg, de eerste twee delen had ik al gelezen maar ik ga nu ook snel het derde deel Kwaad licht lezen.

Geschreven bij De meisjes zonder naam

De 17-jarige Linn, vlogster en influencer wordt wegens gedragsproblemen gestuurd naar een strenge meisjeskostschool in Tacktaholm ( Zweden) . Linn voelt zich onveilig, wordt gepest en vreest voor haar leven als een van haar medeleerlingen onverwacht verdwijnt.
Op dat moment richt Ellen Tamm, misdaadjournaliste, zich op een onderzoek , naar een moord op een jong meisje in dezelfde omgeving, de omgeving waar Ellen is opgegroeid. Als er nog een moord wordt gepleegd doet Ellen ondanks tegenwerking van haar baas, er alles aan om deze misdaden op te lossen.

Het boek volgt twee verhaallijnen, vanuit de hoofdpersonen geschreven, die aanvankelijk niets met elkaar te maken lijken te hebben. In een opeenvolging van dagen wordt vanuit een wisselend perspectief het verhaal van Linn en Ellen beschreven om zo toe te werken naar de toch wel voorspelbare plot.
De schrijfstijl is prettig, maar echt spannend wordt het niet. Het boek bevat veel Zweedse namen en gebruiken, waardoor het soms wat lastiger is om je in de omgeving te verplaatsen.

Meisjes zonder naam is het vierde boek van Mikaela Bley met misdaadjournaliste Ellen Tamm de hoofdrol, maar prima afzonderlijk te lezen. Mikaela Bley wordt in Zweden, de nieuwe thrillerkoningin genoemd, maar dit boek heeft mij niet weten te overtuigen. Het blijft wat tam en oppervlakkig.