De Onzichtbare Jongen

Geschreven bij De onzichtbare jongen

Het verhaal is erg pakkend. Er zijn twee verschillende hoofdpersonen, enerzijds een sportliefhebber en anderzijds een wetenschapper. De kinderen worden met elkaar bevriend, en zo leert de ‘ik-persoon’ de ‘onzichtbare jongen’ kennen.

Het verhaal zit vol mooie momenten en is goed te lezen! Ook zitten er veel wijsheden in en mooie zinnen. Een echte aanrader!

Geschreven bij De onzichtbare jongen

Heb dit boek gelezne voor mijn literatuurlijst (lang geleden) en die heeft mij een voldoende bezorgd. wilde hem dus in mijn boekenkast hebben. is een typisch bernlef boek dat een zwaar thema pakt en je het door andermans ogen laat beschouwen.

Omdat ik niet net als iedereen Hersenschimmen op mijn lijst wilde hebben, koos ik voor dit boek van Bernlef... Een uitstekend boek, leest lekker weg en staat goed op je lijst. Voor de mensen die moeten lezen voor hun lijst maar houden er niet van is dit een ideaal boek.

De verborgen en onuitgesproken liefde tussen twee jongens, na vele jaren komen Max en Wouter elkaar weer tegen. Wouter is op, wil alleen nog gewiegd worden door de wind en de zee. Wouter is woedend op Max als Max zelfmoord pleegt. Twee prachtig beschreven momenten in dit boek vol werkelijkheden.

Nu weet ik het zeker: Bernlef is een van mijn favoriete schrijvers! Uiteraard zal zijn bestseller Hersenschimmen me altijd bijblijven, maar ook dit boek heeft me geraakt. Bernlef schrijft prachtig eenvoudig. Zonder opsmuk raakt hij precies de juiste snaar. Een mooie roman met een bijzonder ontroerend eind.

Ik kan er niet veel aan toevoegen behalve dan dat het boek echt lekker vlot wegleest. Waar de hoofdpersonen in de eerste helft van het boek bijzonder interessant zijn, lijken ze in de tweede helft van het boek wel enigszins tegen te vallen. Max verdwijnt een tijd lang uit beeld en Wouter leeft, na het opgeven van zijn droom, een weinig interessant leven. Toch weet Bernlef de spanning weer even terug te vinden door de twee vrienden elkaar weer te laten ontmoeten op een wel heel vreemde plek: een psychiatrische instelling. Maar als die passage afgelopen is, lijkt het boek uit te gaan als een nachtkaarsje. Dat is jammer, maar niet al te bezwaarlijk. Het verhaal blijft mooi.

Iedere keer als ik weer aan een Bernlef begin, zijn mijn verwachtingen hoog gespannen. En iedere keer weet deze meester die te overtreffen. Ook De onzichtbare jongen is een prachtig boek, met veel verstilde schoonheid dat aanzet tot nadenken. Het tijdsbeeld dat de schrijver schetst van het Nederland kort na de Tweede Wereldoorlog is zonder meer geloofwaardig. De vriendschap tussen het wonderkind Max en Wouter is vertederend en is prachtig beschreven. De vele symboliek van de wind waar Max door is geobsedeerd, de snelheid van de hardloper Wouter versus zijn immobiliteit als hij een mysterieuze aandoening aan zijn benen krijgt. Het teveel aan herinneringen, beelden en geluiden die het hoofd van Max topzwaar maken. Van kinds af aan oefent hij zich in onzichtbaarheid, zoals de wind dat is. ‘De wind zelf kun je niet zien, zei Max, alleen maar voelen. Wind heeft iets anders nodig om zich te tonen.’ (p.8) Ook de meest eenvoudige zinnetjes, waarachter een hele wereld schuilgaat. De moeder van Max is afwezig, in de oorlog meegegaan met een Canadees, al blijft dat duister. Wouter bekijkt in die wetenschap zijn eigen moeder. ‘Ze had een gezicht dat mij altijd geruststelde. Zacht en vriendelijk. Vol geduld. Zij zou er altijd zijn.’ (p.28) Dat laatste zinnetje toont de meester. Als iedere keer ook nu weer: chapeau!

Geschreven bij De Onzichtbare Jongen

Na ´Buiten is het maandag´ weer zo´n prachtig boek van Bernlef. Het blijft aan je trekken om verder te lezen. En dan is het boek uit. Echt een aanrader

Geschreven bij De Onzichtbare Jongen

Van de boeken die ik van Bernlef gelezen heb, vond ik deze het beste. Het verhaal bevatte veel emotie die niet met zoveel woorden werd uitgesproken. De stijl van Bernlef komt goed naar voren in dit boek, hij schrijft redelijk simplistisch met een duidelijk aangegeven structuur. Bij Bernlef geldt Less is More.

Dit boek is een echte aanrader, zelfs als je niet erg van Nederlandse literatuur houdt. Zeker lezen!

Geschreven bij De Onzichtbare Jongen

Soms zijn er van die boeken die je niet weg kunt leggen...