De waarheid over de zaak Harry Quebert

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Het mooie dikke boek zag er altijd zo bekoorlijk uit. En ik hou erg van "wie heeft het gedaan en hoe zit het precies??" verhalen. Lezen dus! Als e-book in mijn geval.

Al in de eerste paar hoofdstukken valt het me op dat dit niet de schrijfstijl is die ik gewend ben van andere romans en thrillers die ik lees/heb gelezen.

Dit betreft een soort kinderlijke versie van gepassioneerde dialogen, met korte zinnen, véél uitroeptekens, en een hoop romantisch (lees: ontzettend klef) dan wel quasi-diepzinnig gewauwel. Het kwam een beetje over alsof dit de grote lijn van het verhaal was, maar dat het in detail nog herschreven moest worden. Of alsof je (op het gebied van de dialogen) een transcript van een toneelstuk zit te lezen.

Nee, ik vond het dus een vre-se-lijk boek. Ik heb het wél uitgelezen, want ik was benieuwd of er nog een interessante plot twist kwam. Die kwam er gelukkig wel, op het gebied van de verdwijningszaak. Qua einde voor de hoofdpersoon was het allemaal nog steeds lauw en saai.

Dus, als je op zoek bent naar een goede thriller, zoek dan vooral verder.

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Een boek uit de Bouquet-reeks is realistischer dan dit boek.

Waarschuwing: zodra je in dit boek begint, kun je niet meer stoppen. Je vergeet te eten of drinken en krijgt gegarandeerd een structureel slaaptekort. Met andere woorden: fenomenaal.
Centrale vraag is of Harry Quebert, een vermaard schrijver en mentor van de hoofdpersoon, verantwoordelijk is voor de dood van een 15-jarig meisje. Om die vraag heen zijn verschillende verhaallijnen opgebouwd, die op een werkelijk weergaloze en toch geloofwaardige wijze bij elkaar komen in een plot die je niet ziet aankomen.
De roman heeft al vele prijzen gewonnen en dat is meer dan terecht: het is van een originaliteit, creativiteit en schrijversvakmanschap die doet denken aan Het Parfum, De verborgen geschiedenis, de ontdekking van de hemel en De Vreemdeling.
'Wat is een goed boek?' vraagt de hoofdpersoon aan zijn mentor. 'Dat is een boek waarvan de lezer het jammer vindt dat het uit is', antwoordt de mentor. Enigszins meewarig kan ik dat alleen maar bevestigen. Daarom: veel plezier met lezen.

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Dat dit boek een 'literaire sensatie' wordt genoemd vind ik onbegrijpelijk. Platte karakters, erg kinderachtige scenes, oppervlakkig plot en nauwelijks een dubbele laag te ontdekken. 'Leest lekker weg' zou een betere typering zijn. Het was mij de aanschaf in ieder geval niet waard.

Wat een drama, dit boek. Totaal onlogisch verhaal, waarbij de zogenaamd onweerstaanbare vrouwelijke hoofdpersoon niets anders is dan een kirrend wicht dat elk kwartier omslaat van ‘ik hou van je, ik ben niets zonder jou!’ naar ‘ik haat je, ga weg uit mijn leven!’. Zo oppervlakkig en doodvermoeiend. Ironisch, de ‘schrijflesjes’ aan het begin van elk hoofdstuk: de schrijver kan zelf nog behoorlijk wat schrijfles gebruiken

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Veelbelovend boek, te zien aan de recensies, dus verwachtingen hoog gespannen, te hoog zoals op het einde bleek. De eerste zinnen waren een beetje moeizaam in te komen, nu ja een boek dat gaat over een schrijver die een boek wil schrijven over een schrijver..... de opbouw kon mij wel bekoren, de lessen die de oudere schrijver aan de jongere schrijver geeft, het heen en weer slingeren tussen het toen en het nu werkte soms was moeilijk maar dat went wel. De laatste honderd bladzijden draaiden echter uit op een grandioze teleurstelling, wat een vrij eenvoudige situatie zou kunnen geweest zijn draaide ineens uit op een vaudeville van personages die niet waren wat ze voorgaven te zijn. Pakweg halfweg was het duidelijk dat er een bepaalde onderzoekslijn niet werd gevolgd, en dat werd pas op het einde weer opgepikt, wat dan rap rap, aan mekaar geflanst diende te worden om.yoch maar enigszins geloofwaardig over te komen. 600 bladzijden, om dan op,zo' n manier te eindigen.... had mijn tijd beter aan iets anders besteed.

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Het verhaal gaat over de schrijver Harry Quebert en zijn leerling Marcus Goldman. Harry en Marcus ontmoeten elkaar als Marcus gaat studeren aan Burrows University. Harry wordt daar Marcus mentor, aangezien Marcus graag een boek wil schrijven. Uiteindelijk gaan de twee ook privé met elkaar om en komt Marcus meer te weten over het leven van Harry.

Het boek speelt zich voornamelijk af op twee momenten in de tijd. De tijd dat Harry 34 jaar was (1975) en werkte aan zijn 2e boek. En ook in 2008, het moment dat Marcus werkt aan zijn 2e boek. Marcus heeft last van een writer's block en besluit bij Harry te gaan wonen om over zijn blokkering heen te komen.

In die periode wordt in de tijd van Harry het lichaam van de op 15 jarige leeftijd verdwenen Nola gevonden. De politie verdenkt Harry van de moord en hij wordt in voorarrest genomen. Marcus gelooft in de onschuld van Harry en start zijn eigen onderzoek.

Door de mooie verwevenheid van de twee verhaallijnen is het een ijzersterk verhaal. Het aantal moment dat je denkt niets is wat het lijkt is erg hoog. Toch zorgt dit er niet voor dat het boek ongeloofwaardig wordt. Mensen spreken nou eenmaal niet de waarheid als ze iets te verbergen hebben.

De hoofdkarakters van Harry, Marcus en Nola, maar ook de bijfiguren Chief Pratt, Travis, Jenny, haar moeder en vader, Vader Kellergran en anderen zijn sterk neergezet.

Het verhaal verloopt traag en is met veel nauwkeurigheid geschreven, dat zorgt er wel voor dat het op een gegeven moment tot stilstand komt rond pagina 280. Maar de laatste 150 pagina's maken dit weer helemaal goed.

Zeker een aanrader!

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Ik heb moeite om dit boek weg te leggen, ik ben slechts op de helft en wil graag weten hoe het afloopt.

Geloof het of niet, maar als ik dit boek in de trein lees, wil ik graag dat de trein vertraging heeft, dan kan ik nog wat langer lezen. Het was de bedoeling om dit boek eigenlijk alleen in de trein te lezen, maar dat gaat niet (meer) lukken. Ook buiten het reizen om, pak ik graag dit boek op.

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

De eerste helft van het boek (ongeveer 300 blz.) vond ik ongelofelijk saai en dwaas. Normaal zou ik in dergelijk geval al na 100 blz. gestopt zijn, maar omdat een vriend het mij had aangeraden, heb ik het zuiver op wilskracht, uitgelezen. De tweede helft is iets minder op de maag blijven liggen en werd bij momenten zelfs spannend. Vandaar dat ik mij afvraag of hier misschien 2 auteurs aan het werk geweest zijn. Al bij al een naïef verhaal waarin het toeval een veel te belangrijke rol speelt. Mijn beoordeling: 2 zijnde het gemiddelde van 1 voor de eerste helft en 3 voor de tweede helft.

Geschreven bij De waarheid over de zaak Harry Quebert

Na het zien van zoveel positieve reviews dacht ik dat het wel aan mij zou liggen, ik vond er namelijk niks aan ! Maar later zag ik toch dat ik niet alleen staat, er zitten ook enkele negatieve bij. Normaal is dat je bij het begin van een boek er even in moet komen, maar hier begon het verhaal pas ongeveer bij bladzijde 300. Heb het wel uitgelezen maar met weinig plezier. Doodziek werd ik van de schrijfstijl en dan m.n. de overdrijving ! De naam Joel Dicker zal ik onthouden.....alleen al om te voorkomen dat ik ooit weer een boek van deze beginneling zou kopen.
Dat de schrijver zoveel positieve kritieken heeft ontvangen is mij een raadsel....geeft hij bonussen ????