Het antiracismehandboek

Ik heb dit boek binnen een paar uur uitgelezen, maar dit betekent absoluut niet dat ik klaar ben.

Ik was er - als zwarte vrouw - heilig van overtuigd dat ik al aardig anti-racistisch was. Tóch kon ik al snel concluderen dat ook ik, me schuldig maak aan aspecten die racisme in stand houden. Het is feitelijk. Theoretisch. Pijnlijk. Confronterend, maar het belangrijkst; hoopvol.

Ik heb hele duidelijke tools en handvatten meegekregen om mezelf, en de mensen om mij heen, uit te dagen om het geïndoctrineerde racisme te ontmantelen. Om het gesprek aan te gaan, en in gesprek te blijven. Om in actie te komen. Om andere aan te spreken. Om mezelf en andere te verdedigen. Om mijzelf te onderbouwen. Om sterker in mijn schoenen te staan, als mens die anti-racistisch wil zijn.

Niet racistisch zijn is niet voldoende, anti-racisme is ‘the absolute bare minimum’ en ik wil Chanel bedanken voor de munitie om de strijd tegen racisme actief aan te kunnen gaan.

Je hebt geschiedenis geschreven. Heldin!

Dit boek is een hulpmiddel in de strijd tegen racisme. Het heeft me wat meer diepgang gegeven omtrent de content die Chanel op haar instagram deelt. Het is duidelijk en gestructureerd geschreven, wat erg prettig leest.
Onwijs respect voor hoe Chanel dit boek heeft kunnen schrijven, wetende hoe pijnlijk dit voor haar is.

Chanel schrijft heel duidelijk en gebruikt heldere voorbeelden waardoor je het snel begrijpt. Het is een confronterend boek maar zo ontzettend nodig.. Ik weet nu meer dan ooit dat niet racistisch zijn niet genoeg is. lees en leer!

Iedereen die twijfelt: koop dit boek.
Chanel Lodik heeft een prettige, persoonlijke schrijfstijl waardoor het lezen voelt als een gesprek met een vriend. Mw. Lodik zet het onderwerp racisme, wat door velen als een zwaar onderwerp wordt ervaren, zeer duidelijk uiteen en wind er geen doekjes omheen. Desondanks is de toon van het boek niet zwaar. Dat vind ik knap gedaan.

Als Zwarte vrouw vind ik dit boek soms confronterend, door de herkenbaarheid, daarom leg ik het zo nu en dan even weg om te laten bezinken. Tegelijkertijd is het een boek dat als je er eenmaal in bent begonnen, dat je het graag door wil lezen.
Ik leer ook nieuwe dingen tijdens het lezen en het boek biedt handvatten voor eenieder die tools wil hebben om antiracistisch te zijn en de valkuilen van hun omgeving (zowel privé als op het werk) en in henzelf wil aanpakken. Dit is het boek dat je er bij kunt pakken wanneer je merkt dat je vastloopt in gesprekken met je omgeving of behoefte hebt aan reflectie.

Dit is een boek voor alle mensen, ongeacht hun etnische achtergrond. Dit boek leent zich prima om cadeau te doen aan familie of vrienden: lees het samen, ga er over in gesprek. Een waardevolle toevoeging voor iedere boekenkast en e-reader!

Dit is wat Nederland - en de wereld - nodig heeft! Is er al iemand begonnen aan een vertaling maar het Engels?

Een pijnlijk, maar ontzettend leerzaam boek.

Dank voor dit Chanel!

Een aanrader voor iedereen! Heel helder geschreven, goede uitleg, compleet, confronterend, vraagt om actie. Niet iedereen kan een boek schrijven, maar Lodik

Het onderwerp is belangrijk. Institutioneel racisme moet worden aangepakt, meer sensitiviteit ontwikkelen en bewustzijn en ook verantwoordelijkheid nemen en iets zeggen als racistisch gedrag voorkomt.

Maar het is geen handboek, meer een activistisch pamflet waar veel boosheid uit naar voren komt. En ook wel begrijpelijk maar ik mis daarin wel nuance, Vind de toon erg veroordelend naar ‘witte’ mensen en daarmee polariseert het boek. De arme ‘witte’ yogajuffen krijgen een schop na en dan mag er ook nog van alles niet in kleding omdat die uit een ander cultuur afkomstig is, maar als je dan zelf uit een niet dominante kleur afkomstig bent dan mag dat weer wel.

Als ‘witte’ persoon heb je je witte privilege en discriminatie de andere kant op bestaat niet want daar zit geen macht. Dit ontkent de gelaagdheid in het geheel. De doorsnee persoon gaat niet over de wetgeving en de politie of zorg organisatie. Maar worden daar nu wel op aangesproken. Terwijl in het interpersoonlijke contact naar mijn idee vanuit gelijkwaardigheid wederzijds koudwatervrees bestaat voor cultuur of achtergrond die we niet kennen en dat lost zich op door elkaar te leren kennen. In ieder geval voor de goedwillende personen.
Mensen die kiezen anderen neer te halen op huidskleur of op andere kenmerken zullen dit doen totdat ze hier op worden aangesproken of dan nog niet.
Het is onze aller verantwoordelijkheid om mensen inderdaad aan te spreken.

Maar het boek gaat er volledig aan voorbij dat er goedwillende normale witte mensen zijn, naast volstrekt normale goedwillende zwarte of gekleurde mensen die gewoon met elkaar omgaan en vrienden zijn. Het is net alsof je als witte persoon per definitie fout zit en dat je als zwarte of gekleurde persoon per definitie goed bent of slachtoffer, dat vind ik niet genuanceerd en niet helpend.

Wauw. Wat een “fijn” boek is dit. Fijn is niet het goede woord omdat je heel veel moet on-leren. Maar het is prettig geschreven, toegankelijk, duidelijk beschreven en simpelweg belangrijk. Waar Chanel haar vinger op een zere plek legt, wordt er zoet met je gesproken; het is allemaal voor een lievere en betere maatschappij. Ik dank haar voor haar woorden en hard werk. Het zal geen makkelijke reis zijn geweest, maar dankbaar dat haar werk bestaat!

Helaas enorm nodig. Als je denkt dat racisme in Nederland wel meevalt dan raad ik je van harte aan om dit boek te kopen. Dit boek is voor iedereen, mensen die zich net inlezen in racisme maar ook "gevorderden". Enorm helder geschreven en mega veel respect voor Chanel dat ze haar eigen trauma hier blootlegt

Zou het iedereen aanraden