Drama van het begaafde kind op zoek naar het ware zelf

Geschreven bij Drama Van Het Begaafde Kind

Ik heb dit boek lang geleden gelezen en daarna veel van haar andere boeken.(o.a.: In den beginnen was er opvoeding!) Ik heb er veel van geleerd. Volgens mij zou de wereld er anders uitzien als iedere mens ( en vooral opvoeders) inzicht kreeg in haar ideeën.

Geschreven bij Drama Van Het Begaafde Kind

Dit mag wel het mooiste boek ter wereld genoemd worden. Zware kost, maar een goede verstaander telt voor twee. Alles wat geschreven is is uit eigen gedachtengoed en uit eigen professionele ervaringen onttrokken. Er lligt dus geen ideologie aan ten grondslag en dat is kenmerkend voor het gedachtengoed van Alice Miller

Geschreven bij Drama Van Het Begaafde Kind

dit boek is een eye- opener. met zekerheid het beste boek om de dynamiek van zijn eigen psyche te begrijpen. het boek helpt om zijn eigen traumas niet onbewust verder te geven aan de eigen kinderen. maar niet aleen voor ouders, voor iedereen die inzicht wil krijgen in zijn eigen kindheid en de invloed die deze op het heden heeft. voor mij absoluut een van de besten boeken op dit gebiet ooit!

Geschreven bij Drama Van Het Begaafde Kind

in het boek beschrijft Alice Miller precies hoe het in het verdere leven gaat van iemand die uit angst voor niet aardig gevonden worden of niet goed genoeg zijn in de vroege jeugd wordt verstoord. Je wordt een perfect mens met een grootheidswaan die denkt dat jij als enige het juiste doet en weet. dit is echter een valkuil voor latere kans op een zware depressie en word je teruggeworpen op het feit dat ook jij menselijk bent en niet alles weet of als enige alles goed doet. Fouten mnaken is menselijk en mag ook. In je jeugd moest je perfect zijn nu niet meer. Dit is een manier om van je depressie af te komen. Leven en laten leven. Dit is het enigste boek wat mij geholpen heeft tegn mijn eigen depressie. Hier vond ik mijzelf helemaal in en ben van de auteur ook andere boeken gaan lezen. Zeer interessant. Een aanrader!!!!!!emmy

Geschreven bij Het drama van het begaafde kind | Alice Miller & A. Miller

Reeds tijdens het lezen van Het drama van het kind begonnen mijn verdrongen kindergevoelens zich te manifesteren door een hoge hartslag, snelle ademhaling, spierspanningen, een grote mate van alertheid en last but not least de proef op de som te nemen. Na een zeer intensieve therapeutische episode - waarin ik gewerkt heb met Inner child therapie en regressietherapie - kan ik niet anders dan de theorie van A. Miller (zie ook Stretcher, Stroecken & Verdult, Janov en Berne (Transactionele analyse) ondersteunen en van harte aanbevelen aan iedereen die zich niet wil laten leiden door wat verteld is en wordt, maar vooral te ervaren wat de werkelijke waarde van de gesproken/geschreven woorden voor hem/haar betekent.

Ik heb al heel veel gedaan aan persoonlijke ontwikkeling om mezelf beter te leren kennen en omdat ik steeds weer te horen kreeg van mn moeder met name en daarna in verschillende intieme relaties, dat ik toch echt heel lastig ben, moeilijk, altijd de sfeer bederfde, etc etc. Nadat ik het boek van Iris Koops : het verdwenen zelf' heb gelezen ( voor slachtoffers van narcistische mishandeling) kwam ik dit boek tegen... En ik schrok, want het probleem is zo ontzettend veel breder dan ik ooit gedacht heb... We hebben niet voor niets zo veel 'last'van dingen waar we tegenaan lopen. Grenzen aangeven, voelen wat onze behoeften zijn, gehoord en gezien willen worden, verslavingen. Iedereen is tegenwoordig op zoek naar zichzelf...En wat is dit dan een prachtig boek om EINDELIJK te begrijpen waar het stuk zat, waar ik steeds maar niet uitkwam! Ik kan het echt iedereen aanraden te lezen! Neem je geluk in eigen handen en neem de verantwoordelijkheid voor je eigen leven! Ik voel me bevrijd!

Een ontzettend goed en pakkend boek voor een ieder met een destructieve jeugd achter zich, maar van de ouders mee krijgt alsof het altijd "op handen gedragen" is (lees; ouders die naar de buitenwereld zgn. het beste voor hadden met hun zoon / dochter, maar achter gesloten deuren....) Eenmaal volwassen blijft een kind altijd schuldgevoelens naar de ouders houden én zich afvragen wat 't is geweest waarom het is afgewezen door hen, vernederd, mishandeld, etc. De ouders zullen deze vragen nooit (naar waarheid!) beantwoorden. Alice Miller omschrijft, zonder deze mensen in zwart daglicht te zetten, helder en duidelijk het eeuwenoude proces van oorzaak & gevolg...!

Hoewel de titel mij aanvankelijk op het verkeerde been zette (hoezo "het begaafde kind"? - je denkt snel aan hoogbegaafdheid, maar daar gaat het helemaal niet over), is dit boekje zeer de moeite van het lezen waard. De kern, voor mij: je ouders hebben ongetwijfeld op hun manier ongelooflijk hun best gedaan in je prilste jeugd, maar toch zijn er maar heel weinig kinderen die al hun behoeften vervuld zien tijdens diezelfde (prille) jeugd. Als aan echt basale behoeften niet voldaan is, gaat zo'n kind een onecht zelf ontwikkelen om zichzelf te beschermen tegen het ontbreken van zoiets belangrijks (zoals respect, vertrouwen, veiligheid). En van dat valse zelf kun je de rest van je leven last hebben, tenzij je er iets aan doet. Redelijk toegankelijk, niet supermakkelijk om te lezen. Aanvankelijk geschreven voor therapeuten, later wat herschreven voor 'leken'. En dat merk je toch nog wel.

Geschreven bij Het Drama Van Het Begaafde Kind

Ik ben het roerend eens met de positieve dingen die over dit boek zijn 'gereviewd'. Psychische problematiek gaat veelal gepaard met verwarring, pijn, lichamelijke klachten, angst, schuldgevoel... Als mens probeer je daar meestal uit te komen en start je een zoektocht naar de oorzaak. Vaak starten we echter eerst met symptoombestrijding. Als dat niet of niet voldoende blijkt te helpen zal je dieper moeten. De zoektocht of de dwaling gaat verder. Degene die in die situatie verkeren gun ik het boek van Alice Miller.

Het boek heeft mij een inzicht gegeven en een beschrijving van exact hetgeen door mijn hoofd en lijf giert. Het verwoordt gevoelens, maar het belangrijkste: je wordt erkent... Erkenning van gevoelens die je mag hebben. Gevoelens en ervaringen waarvoor je je niet schuldig hoeft te voelen. Dat de klappen die je kreeg (ook al waren het er niet zo heel veel, maar wel voldoende en hard genoeg), het schreeuwen, de intimidatie, de ruzies tussen de ouders waar je bij was, het negeren, het belachelijk maken en de minachting gewoonweg niet goed te praten zijn. Eindelijk iemand die eerlijk zegt dat het FOUT was en is. Het voelt als een bevrijding. Ik mag los komen van de schaamte dat ik mijn ouders beschuldig van zeer slechte aspecten in de opvoeding... Nu nog doorvoelen.