Goede van het kwaad

Geschreven bij Het goede van het kwaad

Bijzondere roman/ novelle. Bondig taalgebruik, bijna stoccato.
Het verhaal is spannend en bijna duister. De hoofdpersoon heeft continu onderhuidse spanning en veel blijft onduidelijk tot een onverwachte ontknoping.
Ik zou meer van hem willen lezen!

Geschreven bij Het goede van het kwaad

“Het goede van het kwaad” speelt zich af in de beau monde van Brussel. De hoofdpersoon is een officier van justitie die is getrouwd met Irma. Hij heeft daarnaast een relatie met de verleidelijke maar o zo geraffineerde Lidy. Eens zal hij zijn keuze moeten maken.

Ondertussen geeft Lidy hem subtiele hints, wat langzaam uitgroeit in een idee om zijn vrouw te vermoorden. Uiteindelijk blijft de vraag over hoe dat te doen? Terwijl dit hem bezighoudt krijgt hij op zijn werk een zaak toegeschoven van zijn collega Goxotte. Hierdoor krijgt de lezer een mooi inkijkje in het reilen en zeilen van de rechtspraak in Brussel. Zeker als het gaat om de georganiseerde misdaad, waar in deze zaak de daders te vinden zijn. Dan blijkt opeens dat de officier van justitie zelf het doelwit is.

De cover van deze novelle “Het goede van het kwaad” is opgesierd met een dansend paar. Nadat ik het boek had gelezen vroeg ik me af waarin de relatie met het verhaal lag, maar die ik niet heb kunnen vaststellen.

Het verhaal steunt op twee verhaallijnen en wordt vanuit de hoofdpersoon verteld, en zo beleef je het verhaal ook. De gedachten van de hoofdpersoon zijn kort en bondig verwoord in een cynische toonzetting. Dit maakt dat het luchtig en vrij makkelijk te lezen is. Gaandeweg ontstaan bepaalde frustratie waardoor het verhaal de nodige spanning krijgt.

De opbouw van het geheel is duidelijk , maar er ontbreekt iets waardoor het naar mijn gevoel niet compleet is. Het is alsof het verhaal nog niet af is.

Jaap Sikkens heeft je met zijn vlotte schrijfstijl meegenomen in de wereld van de rechtspraak in Brussel. “Het goede van het kwaad” is een novelle geworden waar wel wat meer in had gezeten.

Geschreven bij Het goede van het kwaad

De hoofdstukken zijn kort, maar lezen daardoor lekker weg. Het maakt ook dat de spanning blijft aanhouden en zich steeds maar opbouwt. Er is een plot en een hoofdpersoon. Alhoewel je weinig over de personages te weten komt en het plot rechtlijnig is, heeft dit ook wel weer z'n charmes. De suspense blijft je op die manier in z'n greep houden en je vraagt je telkens af wat de hoofdpersoon nu gaat beslissen. Het einde bevat een crescendo, maar de decrescendo slaat helaas net zo hard weer toe. Persoonlijk houd ik niet van open eindes, maar het doet verder niet af aan de plezier die ik heb beleefd met het lezen van de novelle.