Het hout

Jeroen Brouwers heeft met “Het Hout” een meesterwerk geschreven. De samenvatting van Bol.com volstaat inhoudelijk. Het is gruwelijk wat er met name in de RK-jongensinternaten in die jaren is gebeurd. Dat je daar als slachtoffer nooit meer overheen komt is meer dan duidelijk. Gestapo-methoden (Brouwers noemt dit woord bij herhaling) als pedagogiek, lijfstraffen, brainwashing, ontpersoonlijking, verkrachting, het is te gek voor woorden. De “broeders” wisten het van elkaar, maar zwegen. Zweeg het instituut RK-kerk nu maar eens, in schaamte, maar nee, er is weer eens een bisschoppensynode die uitspraken doet over “afwijkende” relatievormen, gescheiden mensen, enz. De bisschoppen moesten dit boek eens lezen. Je kent de verhalen wel uit de kranten, maar in dit boek ben je er wel heel dichtbij. Onthutsend.
De schrijfstijl is ook geweldig. De woorden vliegen je als kloostermoppen om de oren. Sommige zinnen in telegramstijl, woorden die iedere lezer wel kan raden weglatend. Heel bijzonder.

Een ontzettend aangrijpend boek dat je naar de keel grijpt. Plaatsvervangende schaamte!
Onbegrijpelijk dat mensen elkaar op zulke wijze kunnen benaderen.
Een zeer goede schrijfstijl, maar dat is Jeroen Brouwers wel toevertrouwd.
Een aanrader!

Aangrijpend verhaal op reële basis.
Ingeleefd (inlevend) tot het bot.
Emotioneel, van een glimlach tot een traan.
Treffende beschrijvingen met rijke woordenschat.
Zoals je van een Brouwers verwacht : meesterlijk.

Het hout, symbool van lijden (kruis van Jezus) en tuchtiging (houten stok waarmee de leerlingen weren afgeranseld). De afranselingen waren volgens de opvoeders verwaarloosbaar vergeleken bij het lijden van Christus, sterker nog, ze moesten er dankbaar voor zijn. Meedogenloze tirannie, gecombineerd met blinde lust. Heldere krachtige zinnen sleuren de lezer door het verhaal. Sterk beeldend taalgebruik, geen boek dat je makkelijk even weglegt. Een onthutsend en beklemmend verhaal over machtsmisbruik, hoeveel er inmiddels ook bekend is geworden over dit soort praktijken in de RK-kerk, wat door de schrijver genadeloos wordt verteld. Gruwelijk prachtig zullen we maar zeggen.

Tot nu toe was ik nauwelijks een fan van de schrijver Jeroen Brouwers, maar nieuwsgierig geworden waarom juist hij de Librisprijs gewonnen had, heb ik zijn laatste boek HOUT gekocht. In één woord: een magistraal boek, een spannende vertelling en een kijkje in de onbekende wereld van een katholiek jongens pensionaat, waar wrede geestelijken ongestraft hun lusten kunnen botvieren. Prachtig creatief taal gebruikt!

De beste recensie over dit onvergetelijke boek lees je op de website van NRClux. Beter kan ik het niet verwoorden.

Wat een boek, en wat een schrijfstijl....Ik heb zelf in 1965/66/67, in Blijerheide gezeten,en herken elk hoekje alsof ik er gisteren nog zat. Heel herkenbaar,en vele ervaringen,tot de namen aan toe..Je wordt er niet vrolijk van maar het is een MUST voor iedereen die er gezeten heeft om te lezen..Jeroen bedankt..

Jeugdmisbruik moet openbaar gemaakt en bestraft, waar het ook plaatsvindt! De slachtoffers moeten geholpen. Dat is na het lezen van dit boek evident. Maar wat een knap boek! Wat een goede parallel met de nazipraktijken. Indringende vragen als "Wat zou ik doen? Zou ik er ook ingetrapt zijn?" Ben je onschuldig en alleen slachtoffer? Moet je blijven om erger voor de leerlingen te voorkomen? Eldert Haman kiest voor zichzelf, voor de liefde! Daarom is het voor mij een "Bildungsroman".

Adembenemende roman die zich afspeelt in een katholiek jongenspensionaat in de naoorlogse jaren van de vorige eeuw. Hoofdpersoon is broeder Bonaventura, docent Duits. In een dagelijkse realiteit van vernederingen en manipulaties tussen de kloosterlingen onderling en diverse misdadige vormen van geweld tegen de leerlingen probeert Bonaventura zich als min of meer redelijk mens staande te houden. Als het slachtofferschap zich echter ook aan hem onontkoombaar opdringt voelt hij zich gedwongen een ingrijpend besluit nemen.
Nog afgezien van de fabelachtige stijl die Brouwers in elke roman weer opnieuw laat zien blijft na het lezen van ‘Het hout’ vooral het deprimerende gevoel van alom aanwezige dreiging nog lang bij de lezer hangen. Een fantastisch geschreven roman, vlijmscherp en soms geestig sarcastisch. In recensies in de serieuze pers volkomen terecht een meesterwerk genoemd. Annelies Leijdeckers

De sfeer in dit boek blijft tot op de laatste pagina beklemmend. Een onthutsend boek.