Ik kan er nét niet bij

Ik hield het niet droog bij het lezen en alleen al dat maakt dit boek tot een boek dat 5 sterren verdient. Eigenlijk meer, maar we geven er niet meer dan 5. Vanaf het moment dat Sander en zijn vrouw aan een kind willen beginnen, zit het tegen. Maar uiteindelijk raakt zijn vrouw - met wat ingrepen - zwanger van een tweeling en er worden twee gezonde jongens geboren. Tenminste: daar lijkt het op. Tot ze er na 9 maanden achterkomen dat Willem een hersenbeschadiging heeft en ze alles op alles gaan zetten om hun kleine mannetje te helpen zich toch goed te ontwikkelen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. En dan ontdekken ze dat Maurits klassiek autisme (ASS) heeft. Hun andere zoontje is dus ook een zorgenkind. Je leest  over hun tegenslagen, verdriet, hoop, wanhoop, liefde en kracht. Sander schrijft daar zo puur over dat het net is alsof je een goede vriend hoort vertellen. Het kan je niet anders dan raken. Diep onder de indruk ben ik van deze twee mensen. Je hebt geen keuze als je twee zorgenkindjes krijgt, maar je kan wel bepalen hoe je ermee omgaat. Petje af! Ook voor hoe Sander dit heeft geschreven!

Het verhaal is heel helder vertelt door de vader. De emoties die boven komen door de bijzondere tweeling raken mij als lezer. Ik herken veel uit het verhaal.
Het algemene thema van het boek is de struggle van het opvoeden, het omgaan met de omgeving en de invloed op je relatie bij het hebben van 2 kinderen met een rugzak. Ook de mooie momenten komen aan bod, zoals de eerste woordjes en de eerste stapjes van de jongens.
Ik ben heel benieuwd naar een vervolg van het boek, hoe gaat het met de tweeling, hoe gaat het met Sander en Jip.

Sander en Jip worden ouders van een tweeling, maar na de bevalling blijkt het met Willem niet helemaal goed te zijn. Hij heeft een hersenbeschadiging. Later wordt bij Maurits autisme gediagnosticeerd. In dit boek verteld Sander over zijn leven en zijn gezin.

Bij het lezen valt de opbouw van het boek op. Elk hoofdstuk is kort en beschrijft het leven van de schrijver en zijn gezin en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij zich daarbij voelde. Het is open en eerlijk geschreven, de wijze waarop hij zich blootgeeft is hartverwarmend. Als lezer ben je onderdeel van zijn gezin.
Sander verteld over de moeilijke weg naar het zwanger worden, zonder in een klaagzang te belandden, terwijl het een lange weg was. De heftige geboorte van zijn zoontjes, de zware eerste tijd en daarna de zorgen om Willem. Als Maurits dan ook nog de diagnose autisme krijgt is het een gezin waarbij de organisatorische talenten optimaal moeten worden benut om alles draaiende te krijgen en te houden.

Door de korte hoofdstukken, die doorspekt zijn met humor en zelfrelativering, leest het boek erg vlot. Samen met hem en zijn vrouw geniet je als lezer van elke vooruitgang in het leven van de kinderen, waarin niets vanzelf gaat.

Het boek is mooi, het verhaal is eerlijk en bijzonder. Het feit dat je als buitenstaander mee mag leven met dit speciale gezin geeft je als lezer het gevoel erbij te horen. De gebeurtenissen zijn zo vol liefde geschreven dat het boek met een goed gevoel kan worden dichtgeslagen. En eigenijk wil je als lezer alleen maar meer. Dit was een overzicht van de eerste vijf jaren van Maurits en Willem. De jongens hebben zich ontwikkelt tot wat ze nu zijn, maar zij zullen blijven groeien in alle opzichten en dus hoop je op een vervolg, want Maurits en Willem en hun gezin laten je niet meer los.

Prachtig, ontroerend... ik ben beginnen lezen en heb het niet meer weggelegd. Dacht eerst dat het 'zware' lectuur zou worden maar de korte hoofdstukken en de luchtige stijl maken het aangenaam om te lezen. Sander neemt je mee en laat je achter met nog zoveel vragen en vooral met de hoe-gaat-met-hen-verder-vraag. Ik weet wel :na het lezen van dit boek besef ik maar weer hoe gelukkig ik mag zijn dat mijn tweeling gezond en wel is. Ik raad echt iedereen aan 'Ik kan er nét niet bij' te lezen. Prachtig gewoon.

Om zo je leven met je gezin te vertellen vind ik heel bijzonder, de manier waarop het verhaal wordt vertelt, maar waar ook de diepte- en hoogtepunten inkomen zonder opsmuk.
Een verhaal met twee mooie kinderen, waarvan veel mensen geen idee hebben dat er ook maar iets met deze jongens aan de hand is. Een boek van onvoorwaardelijke waar de liefde voor elkaar, de kinderen en de hond voelbaar is. Ik lees heel veel, maar dit is een boek wat in de hoofd blijft hangen. Een boek wat ook duidelijk maakt dat niet alles is zoals het lijkt en wat het ouders "kost" om 2 bijzondere kinderen te hebben. Respect voor al DIE ouders, die met zoveel liefde hun kinderen grootbrengen.

Mooi boek, prachtig verhaal, fijne schrijfstijl, moeilijk neer te leggen, je wilt weten hoe het afloopt, huilen, lachen en alles daartussen

Geschreven bij Ik kan er nét niet bij

Een heel mooi, meeslepend, hier en daar humoristisch boek over een stel wat een gezin wil stichten en hiervoor de nodige hobbels neemt. Het is alles behalve rooskleurig maar ze weten hun weg te vinden. Petje af!

Het leest heerlijk weg en ik zou het zeker aanraden

Aangrijpend verhaal op een luchtige manier geschreven

In dit boek beschrijft Sander hoe zijn pad naar het ultieme huisje-boompje-beestje-scenario verloopt. Hij ontmoet de vrouw van zijn dromen en start samen met haar een gezin, te beginnen met de aanschaf van een hond. Daarna zijn ze klaar voor het echte werk: een kind. Sander en Jip krijgen, na flink wat dokteren, méér dan waar ze op hadden durven hopen: een prachtige tweeling.

Willem en Maurits lijken in eerste instantie twee voorbeeldige baby’s met alle slapeloze nachten en kleine zorgen die daarbij horen, maar na 10 maanden slaat de twijfel toe. Willem ontwikkelt zich te traag. Na onderzoek blijkt hij een zware hersenbeschadiging te hebben opgelopen, waarschijnlijk ergens tijdens de zwangerschap. Het gezin gaat de mallemolen van de diagnoses en revalidatie in. Een tijd later wordt ook bij Maurits een ontwikkelingsstoornis vermoed. Hij blijkt autistisch te zijn en Sander en Jip moeten eraan geloven: alle twee hun prachtige jongens hebben een handicap.

Het boek beschrijft op liefdevolle, nuchter-humoristische wijze het dagelijks leven van een gezin waarin niets is wat het lijkt. Alle dagelijkse hobbels, kleine zorgen en grote zorgen worden in korte, to-the-pointe stukjes beschreven. Vaak maken de stukjes de lezer aan het lachen, soms ook aan huilen. Het verdriet om alle ‘what-if?’s en ‘waarom wij?’s wordt niet uit de weg gegaan, maar er is ook plaats voor vreugde om de kleine dingen die zomaar onverwacht wél lukken. En er kan ook hard gelachen worden om alle rare capriolen die de jongens uithalen.

Dit boek is een aanrader, zowel voor mensen die zich afvragen hoe het is om gehandicapte kinderen te hebben, als voor mensen die weten hoe het is en het graag eens uit de mond van een jonge vader willen horen. De boodschap ‘doorademen en vooral veel van elkaar blijven houden, al is het tegen de verdrukking in’ spat van de pagina’s af. Het is een werk van liefde, gebouwd op een fundament van moed, beleid en wanhoop.

We zijn al aardig op weg met de tweede fles wijn, als ze even plompverloren als doelgericht die ene vraag stelt. Wil jij eigenlijk kinderen?" - p13

In 'ik kan er net niet bij' schrijft de schrijver een pakkend, eerlijk en liefdevol verhaal over zijn krachtige gezin die vol uitdagingen staan vanwege de tweeling die er 'net niet even bij kunnen'. Voor dit gezin is het echter niet alleen een verhaal, voor hen is dit het dagelijks leven. 

Vanaf het begin van het verhaal neemt de schrijver je mee. Door de korte hoofdstukken die bondig beschreven zijn blijft het verhaal interessant tot aan de laatste bladzijde. Ik heb deze schrijfstijl als heel prettig ervaren.

De schrijver heeft geen overdeven positiviteit gebruikt (waar ik me bij andere boeken nog wel eens aan kan storen). Ik heb het verhaal ervaren alsof de schrijver echt eerlijk vanuit zijn hart schrijft, met hier en daar ook de nodige humor. Ik had het eerlijke en oprechte gevoel door het hele boek heen. Dit is denk ik ook de reden dat het boek mij zo heeft geraakt. Aan de ene kant wordt heel duidelijk hoe krachtig het gezin is maar er wordt ook duidelijk hoe zwaar de strubbelingen rondom de tweeling zijn.

Als er ooit een vervolg gaat komen, wat ik absoluut hoop, sta ik vooraan in de rij. Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkeling van deze bijzondere tweeling die ik door dit verhaal in mijn hart heb gesloten. Mede door de kracht van de ouders gaan deze twee jongens een prachtig leven tegemoet. De liefde die de schrijver over brengt over zijn tweeling, maar vooral ook de liefde en waardering naar zijn vrouw. Dit laatste is iets wat mij een warm gevoel heeft gegeven in een wereld waarin dit niet meer zo vanzelfsprekend is.

Ik denk dat ik bij iedere tweeling die ik tegen kom even terug zal denken aan Willem en Maurits, een tweeling die beide nog een avontuurlijk leven voor zich hebben, beide op hun eigen manier.

Dit boek krijgt vanaf vandaag een speciaal plekje in mijn boekenkast.