Pakkenproletariaat

Geschreven bij Pakkenproletariaat

Een (h)eerlijk boek,
en dat zeg ik zelden. Begrijpelijk de alle daagse economische werkelijkheid uitleggen.
Dat is de kracht van dit boek.
Je raakt weer geïnspireerd om mee te praten en te debatteren.
Je hebt het gevoel de economie aan basisschoollerlingen uit te kunnen leggen,
dat moet de politiek/bestuurders het toch ook simpel aan het grote publiek kunnen uitleggen wat en waarom men keuzes maakt!
De kernvraag die Klaas Mulder dan ook stelt:
'leven wij om te werken?'
of 'leven wij om te leven?'

Geschreven bij Pakkenproletariaat

De auteur is een virtuoos in het omver halen van heilige huisjes. Eerder liet Klaas Mulder dat zien in zijn Handboek voor waarzeggers. Daarin werden de dominante denkpatronen in de corporatiesector gehekeld. In Pakkenproletariaat schudt Mulder aan de bomen die in veelheid staan geplant op het gebied van het onderwijs- en het arbeidsmarktbeleid.
Den Uyl sprak ooit het volk toe met de legendarische woorden "die tijd (van onbekommerde welvaartsgroei) komt nooit meer terug". De profetie van Den Uyl werd niet bewaarheid. Mulder herhaalt die boodschap, en lijkt daar anno nu meer argumenten voor te hebben dan destijds Den Uyl.
De argumentatie van Mulder is gebaseerd op een, zij het met grote halen en wellicht snel thuis, boeiend historisch en economisch exposé. Quintessens: de schatkisthonger kan niet meer op de klassieke wijze worden gestild, en daarmee valt de vertrouwde banenmotor stil.
In weerwil van de rinkelende alarmbellen blijven we geloven dat het volgen van hoger onderwijs jongeren de beste kans biedt om te ontsnappen aan het risico van werkloosheid. Mulder voegt toe aan de argumenten waarom een ander onderwijsbeleid waarin meer ruimte wordt geboden voor de talenten van jongeren (ook of juist als zij minder bedreven zijn in taal en rekenen) uiteindelijk beter aansluit op de arbeidsmarkt dan wel de voor de Nederlandse concurrentiepositie wenselijke koers. Nu leidt de monomane onderwijsfuik tot verdringing op de arbeidsmarkt en tot frustratie van talenten die we hard nodig zullen hebben.
Mulder werkt zijn betoog uit in een 15-tal hoofdstukken waarvan de meeste op zich al voldoende interessante beschouwingen en analyses bevatten om het boek aan te schaffen, ook al zou de centrale boodschap de lezer uiteindelijk niet bevallen.
Natuurlijk is er kritiek mogelijk. Het is jammer dat Mulder weinig aandacht schenkt aan de contra-indicaties. In zijn boeiende betoog over de conatische onbalans postuleert de auteur dat de computer binnenkort ook een groot deel van de denk- en besliskracht over zal nemen, ten detrimente van de witte boorden. De conatische revolutie zal echter ook nieuwe, nu nog ondenkbare banen creeren. Zoals de eerste rijdende automobiel, om veiligheidsredenen, moest worden voorafgegaan door een arbeider met een rode vlag (het voorbeeld is van Mulder zelf). En waar Mulder wat schamper doet over de recente banenplannen is het ook jammer dat hij niet wat meer zegt over de mismatch tussen die plannen en de plannen die logischerwijs bij zijn verhandeling zouden passen. En waar Mulder veel fiducie heeft in de maakindustrie is het niet logisch dat hij voorbij gaat aan de oproep om de maakindustrie terug te halen in het licht van de afnemende meeropbrengsten van het verplaatsen van productie naar orientaler oorden.
Hoe dan ook, Pakkenproletariaat is een "must read".