Plastic panda's over het opheffen van de natuur

Geschreven bij Plastic panda's

Dit boek is een betoog over dat het verdwijnen van de natuur niet per se slecht is, en dat een paar uitgestorven soorten ook niet zo'n ramp is. Dit is vanaf de eerste pagina (of eigenlijk vanaf het lezen van de cover) al duidelijk. Het hele boek is vervolgens een verzameling voorbeelden waarom dit dan zo zal zijn.

Oke, ik moet toegeven, de voorbeelden die gegeven worden zijn soms best verfrissend. Het grote nadeel van dit boek: er zit geen structuur in. Het zijn gewoon tal van voorbeelden die elke keer precies hetzelfde zeggen. Er zijn geen wijze lessen die we er uit kunnen leren (behalve dan dat het verdwijnen van natuur niet erg is). Er zijn geen conclusies die opgenoemd worden (behalve dan dat het verdwijnen van natuur niet erg is). Er zijn geen nieuwe inzichten waar vervolgens op verder wordt gebouwd (behalve dan dat het verdwijnen van natuur niet erg is).
Toen ik op de helft van dit boek was, vroeg ik me af, "Wat heb ik nu geleerd?" Tja, dat het verdwijnen van de natuur niet erg is. En hetzelfde toen ik het boek uit had. Maar waarom dit zo is - echte harde argumenten - heb ik totaal niet uit dit boek gekregen. Alleen een verzameling interessante voorbeelden.

Concluderend, Bas Haring is erg goed in het verzamelen van boeiende voorbeelden, maar deze op een logische wijze samenvoegen, om er zo enkele belangrijke lessen uit te leren, dat is iets wat hij nog nodig moet leren.

Geschreven bij Plastic panda's

Bas Haring gaat tekeer als een jonge Maarten van Rossum, relativeert alles wat los en vast zit en, zet de lezer aan het denken. Ok, hij herhaalt wel veel maar daar lees je snel overheen.

Geschreven bij Plastic panda's

Boek was lekker snel en goed binnengekomen.

Als je nog nooit eerder een boek van Bas hebt gelezen, zoals ik, leest het best lekker weg. Zijn boek heeft een totaal anders insteek dan voorgaande werken maar hij is wel duidelijke herkenbaar in zijn gedachten gang.

Hij schrijft voor de vuistweg en soms is zijn gedachten gang en vraagstelling zo onbevangen dat je het gewoon kinderlijk vindt maar wel binnen een aantal seconde realiseer je jezelf dat de vanzelfsprekendheid best gek is.

Ik heb het boek inmiddels aan een aantal vrienden kado gedaan en ook zij zijn zeer te spreken over dit boek.

Ik heb het boek een jaar of zes geleden gelezen. Het laat je kijken in een emotieloze spiegel. Je wilt het niet maar je moet het toch. Conclusie: overbevolking en biodiversiteit gaan nu eenmaal niet samen. Van welke nemen we afscheid?

Een andere kijk op het uitsterven van diersoorten en verdwijning van de natuur