Verbrande levens

Wie kan het zich niet herinneren? In de nacht van 26 op 27 oktober 2005 breekt er brand uit in cel 11 in de K-vleugel van het Detentie- en uitzetcentrum op Schiphol Oost. De elf omgekomen slachtoffers zijn uitgeprocedeerde vluchtelingen in afwachting van hun uitzetting.

Precies tien jaar later zal Claudia Biegel haar verhalenbundel Verbrande Levens op 26 oktober 2015 presenteren. Een ode aan deze elf personen die ieder hun eigen verhaal met zich meedroegen. Ieder persoon met zijn/haar reden om in Nederland asiel aan te vragen.

Vanuit verschillende uitgangs- en oogpunten beschrijft Claudia Biegel in elf fictieve flitsromans de omstandigheden van de slachtoffers. Het ene verhaal is het andere niet, ze zijn zeer divers. De ene is gruwelijk, de ander melancholisch en weer een ander in en in triest. De lezer zal zich daarom beter kunnen vinden in het ene verhaal dan in het andere.

Neem het verhaal uit Bulgarije, De laatste dansbeer, over een zigeunerjongen die door zijn vader wordt gedwongen om zijn vak als berendompteur over te nemen. Hierin wordt het ontzettende dierenleed beschreven, bij de beesten af maar ook dat er voor deze bevolking geen keus is. Het is hun bestaan en al generatie op generatie overgedragen van vader op zoon.

Of het verhaal uit Roemenië, Anna, over het alom bekende fenomeen vrouwenhandel. Gouden bergen worden haar beloofd door die aardige vriend in haar thuisland maar voordat ze het weet zit ze in een bus richting Duitsland.

En het verhaal Gedichten uit Libië over de lugubere achtergrond van een jihadstrijder die als doel heeft om te leren doden als een moordenaar. Waarom?

Al deze elf verhalen zijn gebundeld in een prachtig boekje. Mooi vormgegeven met een aansprekende cover van een eenzame boom die in brand staat. Een chique hardcover uitvoering met leeslint.

Het getal elf speelt een centrale rol in het geheel. In cel 11 van de K-vleugel (K= de 11e letter van het alfabet) stierven 11 vluchtelingen met 11 verschillende achtergronden. Achter elk getal schuilt een mens.

De enorme vluchtelingenstroom richting Europa is momenteel zeer actueel in het nieuws. Claudia Biegel haakt hier met deze verhalenbundel goed op in. In haar nawoord zijn de getallen van het aantal mensen die op de vlucht waren in 2014 becijferd. Inmiddels zullen deze getallen zeker zijn opgelopen. Voor meer informatie over feiten en cijfers wordt achter in het boekje verwezen naar Vluchtelingenwerk Nederland.

Een uitstekend initiatief van Claudia Biegel om ons mee te nemen in de verhalen achter de mens vluchteling. Een mooi boekje om cadeau te doen aan je geliefde, ouders, vrienden of kennissen. Ze zullen het zeker waarderen! Of natuurlijk gewoon voor jezelf.

De bundel bevat thema's zoals het uithuwelijken door de ouders, dierenmishandeling, vrouwenhandel en nog meer verschrikkelijks.

Soms blijkt moord de enige oplossing om nog meer leed te voorkomen, niet perse voor de hoofdpersoon maar uit liefde voor zijn of haar kinderen.
'Ondanks deze vragen en onzekerheden, komt er een soort ongekende rust over mij heen ik ik vraag me af of dit het gevoel is dat mensen geluk noemen.'
Het betreft in deze bundel niet altijd mensen die vluchten naar Nederland, Kiev of waar dan ook ter wereld. Ook mensen die vluchten uit een situatie die geen uitzicht biedt op een leven. Ze vluchten op de enige manier die ze kennen en dat kan dan leiden tot de dood van een ander. Soms zonder de plek waar ze wonen te verlaten.

Het bloedbad dat in 1986 door het Surinaamse leger aangericht werd in het Surinaamse dorpje Moiwana, komt ook aan de orde in een van deze flitsromans. Hoe de 'daders' er ook onder hebben geleden, maar wat vaak niet bekend is.

Je bent gewaarschuwd; veel van deze verhalen lezen als een thriller, niet meer en niet minder. Ik ben er danig van onder de indruk. Er zijn geen slechteriken in deze verhalen, maar alleen mensen die enorm veel pech en verdriet hebben.
Respect voor deze auteur, die met zo weinig woorden zoveel leed weet over te brengen naar de lezer. In dit geval naar mij. Het komt pats, boem binnen en blijft nog lang hangen.

Elf personen, elf verhalen.
Elf mensen die door verschillende omstandigheden bij elkaar komen in een voor hun vreemd land en zij zullen ook nooit de kans krijgen om dat vreemde land te leren kennen.
Omgekomen bij een brand.
Het gebeurt vaker dat er brand uitbreekt in een gevangenis maar bij detentie- en uitzetcentrum Schiphol-Oost verloren elf mensen hun leven. In afwachting van een uitzetting, meer niet…
Elf mensen die voorafgaand aan hun bezoek aan Nederland een geschiedenis hebben in eigen land.
Ze leven ieder op hun eigen manier en willen of moeten naar Nederland omdat dat het beloofde land is. De waarheid blijkt anders.
Mooie verhalen, soms ontroerend en keihard.
Vanuit de ik-vertelling beleef je in het kort het leven van die elf mensen voor de ramp in de gevangenis in Nederland.
Het leven is niet mooi voor die mensen. Hun leven is vol ellende door de manier van leven.
Een man die door zijn vader zijn beoogde opvolger is. Zijn vader is berenleider. Ze verdienen geld met optredens van een afgerichte beer. Zijn vader verwacht dat zijn zoon dat ook gaat doen. Hij wilt dat niet.

Claudia Biegel is er na het boek Rusteloze benen weer in geslaagd om een boeiend boek te schrijven.
De waarheid voorzien van een fictieve voorgeschiedenis is niet voor iedereen weggelegd maar Claudia is er met Verbrande levens met vlag en wimpel in geslaagd.
Het is vooral knap dat er in een betrekkelijk kort verhaal karakter aan de personen is gegeven.
Het grijpt je naar de strot ook al omdat er een kern van waarheid in zit.