Voor altijd mijn mama leven met jongdementie

Geschreven bij Voor altijd mijn mama

Een heel mooi boek en respect voor Kathleen wat ze allemaal gedaan heeft voor haar mama zeker een aanrader

Maria raakt het spoor kwijt na de plotse dood van haar man. Iedereen denkt dat ze rouwt om het verlies van haar echtgenoot tot de diagnose jongdementie valt. De jaren daarvoor dacht men dat het een hardnekkige depressie was.
Over het algemeen komt dementie voor bij ouderen, maar de ziekte komt ook geregeld voor bij jonge mensen.
Gepaste zorg blijft meestal uit omdat het lang duurt voor de juiste diagnose wordt gesteld.
Kathleen Aerts vertelt over de weg die ze met haar moeder heeft afgelegd in goede en slechte tijden.

In het boek ‘Voor altijd mijn mama’ vertelt Kathleen over de periode waarin ze haar moeder kwijtraakt aan de ziekte van Alzheimer. Als tweede titel of ondertitel van het boek is gekozen voor ‘Leven met jongdementie’.
In het geval van jongdementie neemt de ziekte je persoonlijkheid in een razend snel tempo weg. Dit was in het begin een moeilijke periode voor zowel Kathleen haar mama als voor Kathleen zelf. Toen besefte de mama nog niet dat er iets fout en dit was een enorme klop voor haar, maar die periode ging zo snel voorbij dat enkel Kathleen nog naar oplossingen kon zoeken om haar toch nog te bereiken (foto p. 110).


Kathleen Aerts was altijd het vrolijke, dansende meisje van de originele K3. Ze is ook solozangeres en musicalzangeres. Je kunt in het eerste deel van het boek zien dat ze die vrolijkheid van haar mama heeft. Het is zo mooi om haar moeder te leren kennen met al haar goede eigenschappen alvorens dementie deze kapot deed (foto tekens aan de wand).

Een boek schrijven als bekende Vlaming heeft natuurlijk zijn voordelen. Maar schrijven over een onderwerp als jongdementie maakt je kwetsbaar. Ineens weet iedereen een heel intiem stuk van je leven.
Op de keerzijde van het boek vraagt Kathleen zich terecht af ze haar moeder, familie en haar gezin niet beter moet afschermen (foto twijfels).

In haar boek ben je als lezer onder de indruk van haar onvoorwaardelijke liefde voor haar moeder. De gevolgen voor haar omgeving en keuzes die daarmee gepaard gaan, worden eerlijk verteld. Tevens heeft ze begrip voor mensen die haar mama in de steek lieten.
Terwijl ze meer doet dan andere mensen in een gelijkaardige situatie zouden opbrengen is ze extreem streng voor zichzelf (foto afscheid nemen).

Doordat het boek zo open en eerlijk geschreven is raakte me dat enorm. De grote liefde die beiden voor elkaar hebben en hadden maakt dat het beschreven proces intens verdrietig is.
Het lijkt op de liefde van een moeder voor een kind en omgekeerd. Genieten van wat er is en verdrietig zijn om wat er niet is. Naarmate de ziekte vordert kan deze liefde door haar moeder nog moeilijk getoond worden, maar blijft Kathleen toch zoeken naar dingen daarmee ze haar moeder toch nog kan bereiken.
Dit boek gaat over onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en dochter en daarom geef ik de maximale score van 5 sterren. Niet omdat het door Kathleen Aerts geschreven is maar wel omdat het zo mooi, zo puur en zo oprecht is. Het is ook een heel vlot boek om te lezen.
En ik zou het zeker aanraden om dit boek ook eens te lezen, want vroeg of laat kom je toch iemand tegen die dementie heeft en kan je er een beter beeld van maken.

Het is een boek dat vlot leest en echt de liefde van een dochter voor haar moeder laat zien.
Het geeft ook een duidelijk beeld van wat Alzheimer een mens aan doet !
Lezen en Alzheimer uit de donkere hoek halen !!!

Mooi boek waarin veel mensen zich kunnen identificeren... is niet enkel een boek over dementie ... vooral een boek rond rouwen en loslaten ook wanneer je dat niet wil ....

Moedig van Kathleen om deze ziekte die haar eigen moeder doormaakt in een boek te schrijven, ik weet zeker dat veel mensen die in dezelfde situatie hieruit moed en erkenning kunnen putten.
Zoveel liefde, zoveel verdriet, zoveel vragen..........aangrijpend.
Ik vond het een mooi, intens om te lezen, boek, met ook zowel verdrietige, liefdevolle als grappige anekdotes......zeker lezen !
Het is een verhaal waar iedereen wat aan heeft, het leert je inzicht krijgen in de ziekte, en dan ook begrijpen als je ooit eens iemand in je leven tegenkomt met deze aandoening.

Maria raakt het spoor kwijt na de plotse dood van haar man. Iedereen denkt dat ze rouwt om het verlies van haar echtgenoot tot de diagnose jongdementie valt. De jaren daarvoor dacht men dat het een hardnekkige depressie was.
Over het algemeen komt dementie voor bij ouderen, maar de ziekte komt ook geregeld voor bij jonge mensen.
Gepaste zorg blijft meestal uit omdat het lang duurt voor de juiste diagnose wordt gesteld.
Kathleen Aerts vertelt over de weg die ze met haar moeder heeft afgelegd in goede en slechte tijden.

In het boek ‘Voor altijd mijn mama’ vertelt Kathleen over de periode waarin ze haar moeder kwijtraakt aan de ziekte van Alzheimer. Als tweede titel of ondertitel van het boek is gekozen voor ‘Leven met jongdementie’.
In het geval van jongdementie neemt de ziekte je persoonlijkheid in een razend snel tempo weg. Dit was in het begin een moeilijke periode voor zowel Kathleen haar mama als voor Kathleen zelf. Toen besefte de mama nog niet dat er iets fout was en dit was een enorme klop voor haar, maar die periode ging zo snel voorbij dat enkel Kathleen nog naar oplossingen kon zoeken om haar toch nog te bemoedigen.

Kathleen Aerts was altijd het vrolijke, dansende meisje van de originele K3. Ze is ook solozangeres en musicalzangeres. Je kunt in het eerste deel van het boek zien dat ze die vrolijkheid van haar mama heeft. Het is zo mooi om haar moeder te leren kennen met al haar goede eigenschappen alvorens dementie deze kapot deed.

Een boek schrijven als bekende Vlaming heeft natuurlijk zijn voordelen. Maar schrijven over een onderwerp als jongdementie maakt je kwetsbaar. Ineens weet iedereen een heel intiem stuk van je leven.
Op de keerzijde van het boek vraagt Kathleen zich terecht af ze haar moeder, familie en haar gezin niet beter moet afschermen (foto twijfels).

In haar boek ben je als lezer onder de indruk van haar onvoorwaardelijke liefde voor haar moeder. De gevolgen voor haar omgeving en keuzes die daarmee gepaard gaan, worden eerlijk verteld. Tevens heeft ze begrip voor mensen die haar mama in de steek lieten.
Terwijl ze meer doet dan andere mensen in een gelijkaardige situatie zouden opbrengen is ze extreem streng voor zichzelf (foto afscheid nemen).

Doordat het boek zo open en eerlijk geschreven is raakte me dat enorm. De grote liefde die beiden voor elkaar hebben en hadden maakt dat het beschreven proces intens emotioneel is.
Het lijkt op de liefde van een moeder voor een kind en omgekeerd. Genieten van wat er is en verdrietig zijn om wat er niet is. Naarmate de ziekte vordert kan deze liefde door haar moeder nog moeilijk getoond worden, maar blijft Kathleen toch zoeken naar dingen daarmee ze haar moeder toch nog kan bereiken.
Dit boek gaat over onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en dochter en daarom geef ik de maximale score van 5 sterren. Niet omdat het door Kathleen Aerts geschreven is maar wel omdat het zo mooi, zo puur en zo oprecht is. Het is ook een heel vlot boek om te lezen.
En ik zou het zeker aanraden om dit boek ook eens te lezen, want vroeg of laat kom je toch iemand tegen die dementie heeft en kan je er een beter beeld van maken.

een boek dat je moet gelezen hebben, zeer aangrijpend verhaal
een aanrader voor iedereen die te maken heeft met dementie (familie of vrienden)

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

Het is een boek wat mensen raakt in het hart maar op de goeie manier. Het is een emotioneel maar supermooi boek x echt een aanrader

Leuk boek als je hiermee in aanraking komt