Was Jezus Caesar? een onderzoek

Alle gelovige en ongelovige argumenten ten spijt… Carotta heeft mijns inziens een baanbrekend en zeer leesbaar boek geschreven (enige historische kennis vooraf van Caesar is daarbij welkom, maar niet absoluut noodzakelijk), dat zeer gedocumenteerd is en zichzelf terecht een “onderzoek” noemt en niet de “waarheid”. Ikzelf heb me al tientallen jaren verdiept in de Oosterse en Westerse filosofie en religies. Dat zeg ik niet om mezelf op de borst te kloppen, maar als inleiding op mijn eigen toch bescheiden vooroordeel: Ik zag het boek “Was Jezus Caesar” in de boekhandel staan en dacht aan de titel af te kunnen lezen dat dit toch klaarblijkelijke onzin zou moeten zijn. Niets is minder waar! Ik zeg niet dat Carotta gelijk heeft, maar het is toch een zeer interessant boek om te lezen, daar kwam ik later achter toen ik het boek toch maar eens ter hand nam. Mijn nieuwsgierigheid heeft het gelukkig van mijn bescheiden vooroordeel gewonnen! Meteen gekocht en gelezen. Mijn eigen kortzichtigheid, ondanks al mijn eigen ervaringen met de Oosterse en Westerse filosofie en religie is dus terzijde gezet, gelukkig! Ik herhaal dat Carotta mogelijk geen gelijk heeft, maar zijn boek is erg goed onderbouwd, beter dan de belachelijke vertoning van de heer Van Hooff, die een hele kruistocht is begonnen tegen de bevindingen van Carotta. Je kunt je afvragen waarom iemand zich zó met hand en tand verzet tegen een bepaald boek, dat hij zelfs weigert te lezen (dus hoe kan hij er over oordelen?). Een merkwaardige vertoning… Van Hooff baseert zich qua bewijsvoering op de enkele aanname dat Christus in de historie wel degelijk is genoemd door de Romeinse historicus Tacitus, die echter dateert van omstreeks 50 jaar na de grote brand van Rome in 64 na Chr. En waarin gewag wordt gemaakt van het feit dat christelijke oproerkraaiers volgens Nero de brand zouden hebben aangestoken. Van Hooff durft te beweren dat uit het ene woord ‘chrestiani’ (Tacitus, Annalen 15.44) zou blijken dat Jezus een historische figuur zou zijn. Terwijl het woord ‘chrestiani’ letterlijk “woekeraars” betekent… En niet verwijst naar Christus, zoals Van Hooff volhoudt. Maar goed, om Jezus als historische figuur uitsluitend te baseren op een dergelijke wankele basis… Feitelijk zijn er naast Tacitus maar liefst bijna 30 Romeinse historici (Arrianus, Seneca, Damis, Lucanus, Valerius Maximus, enz.) die met geen wóórd over Jezus schrijven, dat is toch wel opvallend, maar daar hoor je criticus Van Hooff niet over. Verder is het merkwaardig dat Tacitus de Romein Pontius Pilatus (die volgens de evangeliën beval tot de kruisiging van Jezus) de gouveneur van Judea noemt, terwijl Pilatus feitelijk een prefect was. Dit bevestigt des te meer het vermoeden dat Tacitus zich meer op geruchten heeft gebaseerd dan op feiten. Hoe het ook zij, het boek van Carotta is zeker het lezen waard. Of je nu gelovig bent of niet, want dát is een heel ander verhaal. Carotta is er mijns inziens namelijk niet op uit om het atheïsme te ondersteunen en het geloof in Jezus Christus terzijde te stellen als een verzinsel. Hij probeert aan te geven wat hij heeft gevonden en dat het leven van Jezus Christus een sterke overeenkomst vertoont met het leven van Julius Caesar. Wat die overeenkomsten zijn, mag de lezer zelf gaan lezen.

Ik heb dit boek zelf een tijdje geleden gelezen. Vond onderstaande recensies minstens zo interessant als het boek zelf. Het vermakelijkst vind ik de stelligheid waarmee sommigen dit boek verwijzen naar het rijk der fabelen. Ik vermoed dat deze mensen dit doen ter verdediging van ideeen en instanties die in mijn opinie al ca 2000 jaar fabeltjes vertellen.

Dit boek zal buitengewoon verontrustend zijn voor alle Christenen die de bijbel altijd voor zoete koek geslikt hebben, en ieder woord als de Eeuwige Waarheid accepteerden. Aangezien de meeste Christenen nooit de moeite hebben genomen om het Nieuwe Testament in het Grieks te lezen, zal het hen ook niet bekend zijn hoeveel vertaalfouten er in de loop der jaren zijn opgetreden. Daarnaast is het verontrustend dat het de Christenen zo weinig zorgen baart dat de kerk in de loop der eeuwen de inhoud van de bijbel heeft bepaald, en "willekeurig" boeken heeft geschrapt die in strijd waren met hun zelf toegewezen gezag. Hoewel de link tussen Jezus en Julius niet nieuw is, heeft de auteur grondig onderzoek verricht, zonder de oogkleppen die de meeste Christenen helaas dragen. Het lijkt nog altijd niet toegestaan te zijn om het geloof zonder vooroordelen te benaderen. En het behoeft geen betoog dat "de bijbel is de waarheid" een vooroordeel is. Alleen geschikt voor Christenen die zelf durven na te denken.

Ik heb het boek al jaren geleden gelezen maar omdat ik fan van Ceasar ben kwam ik het weer tegen. Sommige recenties vind ik een beetje zielig. Al die mensen die de moeite nemen het boek af te kraken. De werkelijkheid is voor sommigen blijkbaar moeilijk te accepteren. De titelvraag kan met 'ja' worden beantwoord. Wat maakt dat eigenlijk uit?

GOED BOEK. INTERESSANT! LEZEN DUS :) PS. Holland Anton van Hooff, Probeer in je recensie wat minder van die falacy argumenten te gebruiken. (MAW,je argumenten slaan werkelijk nergens op!) DUs ff zelf het boek lezen en you know..KEEP AN OPEN MIND!

Al heel lang heb ik zelf onafhankelijk van dit boek de mogelijkheid bedacht dat het verhaal van Jezus een mystificatie is die niet alleen van religieuze aard was maar ook een van verzet en politiek in het romeinse rijk in de periode van het onstaan van het Imperator schap (keizerlijk Rome) Het kan toch geen toeval zijn dat het bestaan van de vestaalse maagden niets te maken heeft met het ontstaan van kloostergemeenschappen. De contacten aan de grenzen van het Romeinse rijk zullen ook verhalen van oosterse religie mee hebben gebracht (Boedhisme en Hindoeisme) het is bekend dat de romeinen tot aan China handel hebben gedreven. Allerlei elementen zijn nog steeds in de katholieke kerk terug te vinden. Men gaat zich afvragen of er dan geen God is, het antwoord zal voor ieder verschillend zijn, ik ben ervan overtuigd dat er een God is maar dat deze God niet die van de Bijbel of de Koran is. Het Godsbegrip is dus veel abstracter meer verwant aan het oosterse denken. Het christendom en de Islam hadden zulke mooie houvasten, de een noemt het de zoon van en de ander de profeet maar helaas is dit gewoon een mystificatie van een belangrijk staatsman die zowel de westerse wereld en die van het nabije oosten zodanig in een richting heeft gestuurd dat we heden ten dage nog steeds zijn naam weten Gaius Julius Caesar, soldaat,politicus, wetgever, dictator en mythe. RH Boks

het debat op 24 december op radio 1 onder jeroen wielaert geeft aan dat het laatste woord over dit opzienbarende boek nog niet gesproken is. Ook kenner van prof. Ouweneel hebben geen direct antwoord op deze these! Wanneer komt Carotta bij Knevel?

Eindelijk een wetenschappelijk afdoende verklaring voor het ontstaan van het christendom. Oplossingen van historische raadsels blijken toch vaak een mix van serendipity en nuchtere praxis. De eenentwintigste eeuw heeft zijn eerste genie gebaard! De dogma's van het christelijke geloof kunnen bijgezet worden op het kerkhof van de superstitie en het wensdenken. Een must voor iedereen die niet schrikt van wat moeilijke woorden.

Ind e laatste week van november vond in Utrecht een debat rond het boek Was Jezus Caesar plaats. DE auteur, de Italiaanse taalkundige Francesco Carotta, hield zijn betoog in het Nederlands. ZIjn stelling is niets meer of minder dan dat de histoirsche Jezus Julius Caesar was. JC = JC. Op het eerste gezicht een wonderlijke bewering, maar wie verder leest zal ontdekken dat de overeenkomsten tussen beide levens zo frapant is, dat toeval kan worden uitgesloten. De discussie grijpt op dit moment om zich heen, 1 december hield Paul CLiteur het boek in Buitenhof omhoog. Ik ben zeer benieuwd wat de 'kenners' van deze nieuwe gewaagde these vinden. Een ding is zeker, Carotta is geen VOn Daniken. zie ook www.carotta.de voor overzicht van het hele debat!

Al op de eerste pagina staan de nodige historische fouten en dat gaat door tot aan het eind. Een overvloed aan voorbeelden, die totaal niets aangeven. Carotta vergeet zelfs Flavius Josephus.... Voor de leek overtuigend, voor de historicus een boek voor de wc...