1953

Geschreven bij 1953

Een goed geschreven boek, je wordt als het ware meegezogen in het verhaal. Het verhaal komt een beetje langzaam op gang. Als dan de storm uitbreekt dan wil je nog maar 1 ding en dat is lezen welke verschrikkingen die mensen in die nacht hebben beleefd. Vreselijk om te lezen hoe sommige gezinnen alles in die ene nacht hebben verloren. Bewonderingswaardig wat Julia en Rutus hebben gedaan, maar als moeder doe je alles om je kind te vinden zo blijkt dan maar weer. Een aangrijpend verhaal over de vernietigende kracht van het water, en de drijvende kracht van de liefde.

Geschreven bij 1953

Het boek is vlot geschreven, spannend, maar ook simplistisch. Elke persoon is slecht, Zeeuwen zijn stug, religieuze fantasten, (protestants) Christelijk geloof is achterlijk. Verder niet geloofwaardig hoe iemand steeds in water loopt en niet onderkoeld raakt, een baby hele dag wordt rondgedragen zonder poepluier. Echt alles is negatief, er is geen positief element in terug te vinden. Ik denk daarom dat zijn eigen beschrijving van de Zeeuwen op zichzelf meer betrekking heeft

Waar de film (de Storm) maar een tijdspanne van zo'n 3 dagen beslaat, komt in het boek een veel langere periode aan bod. Het verhaal begint in de lente van 1952 op Schouwen Duiveland, als Julia, dochter uit een streng gereformeerd boerengezin, ongehuwd zwanger raakt. Naast Julia's verhaal wordt dat van Joost van de Ven (dit personage is gebaseerd op de waterstaatkundig ingenieur Johan van Veen) verteld. Hij heeft de dijken in Zeeland uitgebreid onderzocht en gemeten, en weet dat ze er slecht aan toe zijn, maar wordt door zijn superieuren bij Rijkswaterstaat als een lastpost beschouwd, waardoor zijn rapporten niet serieus genomen worden. In de nacht van 31 januari op 1 februari gaat het uiteindelijk echt mis. Zeeland overstroomt, en door voortvarend ingrijpen van Johan van Ven, wordt ternauwernood voorkomen dat heel West Nederland overstroomt. Julia raakt haar pasgeboren baby kwijt in de golven, en zet alles op alles om de kleine Ernst terug te vinden. Ze wordt hierbij geholpen door Rutus, een dienstplichtig militair met een oorlogstrauma. Door de uitgebreide beschrijving van deze zoektocht, ervaar je als lezer de kou, de ellende en de machteloosheid van die dagen als het ware aan den lijve. Regelmatig verbaasde ik me tijdens het lezen ook over de onverdraagzaamheid van de gereformeerde Zeeuwen en de incompetentie van de verantwoordelijke overheidsinstanties. Erg mooi verhaal, maar wel de film eerst kijken en dan pas het boek gaan lezen.

Geschreven bij 1953

Als je eenmaal begint met dit boek, wil je niet meer stoppen. Wat goed geschreven en meeslepend. Je wil zo graag dat het een happy end wordt, je blijft lezen en hopen op de goede afloop. Ik moest wel even slikken met het eind, maar super boek. Zeker lezen!

In één ruk heb ik dit boek uitgelezen. Vol verbazing, het kippenvel op mijn rug, maar ook een beetje beschaamd, dit wist ik allemaal niet! Natuurlijk weet ik wat er in 1953 is gebeurd, maar dat het zó gruwelijk was, daar heb ik nooit bij stil gestaan. Het boek is prachtig geschreven, leest gemakkelijk, en heeft mij in ieder geval écht aangegrepen! Een absolute aanrader!

Het boek begint prachtig, maar zodra de storm opkomt begint een vreselijk lange zoektocht van een moeder die haar baby kwijt is en allerlei personen die er onnodig bij worden betrokken. Het boek had 200 bladzijden korter kunnen zijn, naar mijn mening.

Geschreven bij 1953

Een heel spannend en meeslepend boek. Aangrijpend verhaal..

Geschreven bij 1953

Spannend tijdloos boek waarbij je meegesleept wordt in het verhaal en op het puntje van je stoel eigenlijk de allerlaatste bladzijde wil lezen om te kijken of het goed afloopt

Het is een spannend boek die je zo uit hebt. Ook wel goed om aandacht te geven aan al het leed van de watersnood ramp in 1953 en de invalshoek is ok, maar wat jammer dat hij zo stereotyperend is en negatief over zo'n beetje iedereen: zelfs Rutus mbt zijn verleden, Zeeuwen, de protestanten, het Ministerie, Gea, Diewert, echt iedereen zo'n beetje. Ook de dood van Minke komt ongeloofwaardig over en toegevoegd op laatste moment om bewijs van Ernst weg te werken. Bittere nasmaak na het lezen. Jammer

Geschreven bij 1953

Een boek dat je inderdaad in 1 ruk wil uitlezen, het is zo levensecht geschreven je voelt gewoon de kou van het water,je hoopt op een happy end maar we kennen de geschiedenis natuurlijk...