Dance with Dragons

Geschreven bij A Dance with Dragons

A Song of Ice and Fire begon ijzersterk met A Game of Thrones, ging daarmee verder in A Clash of kings, en verbeterde zelfs met A Storm of Swords. Het vierde en vijfde deel, A Feast for Crows en A Dance with Dragons, zijn helaas minder, hoewel deze beter is dan AFfC. Weer zijn er plus en minpunten.
De hoofdpersonen zijn in dit vijfde deel zijn Jon Snow, Tyrion Lannister, en Daenerys Targaryen. In geen van hun verhaallijnen zit echter heel veel vaart, en hoewel het niet saai wordt had er wat meer mogen gebeuren, of anders hadden ze minder hoofdstukken moeten krijgen.
Er zijn HEEL ERG VEEL Point of view-personages. Ongeveer twintig. Ik vond dit geen groot probleem, een nieuw personage is een klein avontuurtje. Veel personages hebben dan ook weer maar een of twee hoofdstukken; deze zijn interessanter dan in A Feast for Crows. Enkele belangrijkere personages verdwijnen halverwege. In ADwD kreeg ik het idee dat personages alleen een hoofdstuk krijgen als ze iets te vertellen hebben, en dat het verhaal daarna weer verder gaat. Dat is iets wat AFfC dringend nodig had.
De personages zijn nog steeds prima, we zien veel van Westeros en Essos (veel plekken waar we nog niet zijn geweest). Martin's wereld is nog steeds verrassend, interessant, en zover dat kan realistisch.
Misschien gaat George R. R. Martin niet de gewenste kant op zijn verhaal; dat zou zelfs heel goed kunnen, aangezien dit boek een soort keerpunt is in de serie (de personages zullen waarschijnlijk richting elkaar toe gaan bewegen in plaats van uit elkaar). Daarom raad ik je aan alle verwachtingen los te laten en open te staan voor iets nieuws en onverwachts. Dit is wat GRRM al jaren plant, dus het zal de goede kant wel opgaan, daar vertrouw ik in.
Een nadeel is dat de schrijver simpele dingen (zoals water halen) veel te lang beschrijft. Het genoemde voorbeeld duurt ong. 8 bladzijdes. Een aankomst van iemand door poorten ook, en opsommingen duren tien regels waar ze in tien woorden hadden gekund.
Dit keert vaker terug, want het tempo van deel vijf is sneller dan deel vier maar zoveel lager dan eerst. Het zou goed kunnen dat er in ASoS meer dan twee keer zoveel bereikt werd in evenveel bladzijdes. Personages die maar een enkel doel hebben in hun verhaallijn bereiken dit meerdere malen niet, en hoewel ze in elk hoofdstuk wel dichterbij komen geburt er soms gewoon te weinig. Je moet lang wachten op resoluties en soms krijg je die niet eens.
De actie is schaars maar goed, zoals het eigenlijk hoort in deze serie. Spanning is er voldoende.
Andere verhaallijnen waren echter erg leuk (Theon, Griff, Arya, Asha) en de cliffhangers aan het einde waren erg goed. Een was hartverscheurend...
Ook zet dit boek goed de stukken klaar voor het vervolg. Het Epiloog was verrassend en veranderend, zoals het hoort.
Conclusie:
Hoewel het boek soms draalt met traagheid en lange beschrijvingen is er genoeg interessants aan de gang, op zich is met het verhaal, de personages en de setting niks mis. Niet zo goed als de eerste drie delen maar beter dan deel vier, en een opbouw naar het hopelijk betere deel zes. Ik raad A Song of Ice and Fire nog steeds aan, en ik blijf hopen... het is alleen jammer dat het een beetje in is gezakt...
Nog steeds goed, maar niet meer ZO goed. (Met spijt.)

PS: met pijn in mijn hart meld ik dat deel zes, The Winds of Winter, nog jaren weg is. Ik heb alle ASoIaF boeken nu gelezen, en ben dringend toe aan afleiding; al zes maanden heb ik ASoIaF/Game of Thrones in mijn hoofd, maar ik moet er afstand van doen want anders wordt deze wachtperiode een hel. GRRM, haast je alsjeblieft. Het lange wachten begint... dan maar de huidige boeken opnieuw lezen...

Geschreven bij Dance With Dragons 5 Song Of Ice EXPORT

Wat een heerlijke serie! Can't wait for the next to come.

But remember never to ask mr George R.R. Martin how much longer until the next book, as he will kill a stark everytime the questions is asked...

Geschreven bij Dance With Dragons

Fans van het eerste uur vreesden dat Martin hetzelfde lot beschoren zou zijn als collega Robert Jordan: sterven voordat hij zijn fantasy-reeks kon beëindigen. Maar hier is dan eindelijk A Dance With Dragons. Voorganger A Feast For Crows stamt uit 2005 en behandelde maar een deel van de personages die we leerden kennen in A Game For Thrones. De belangrijkste personages uit de reeks, Tyrion, Daenerys en Jon Snow komen nu sinds A Storm Of Swords uit 2000 weer aan bod.

Toen ik de laatste keer over deze drie personages heb gelezen was ik een zeventienjarige puber (2003). Acht jaar later zag ik het lezen van A Dance With Dragons als een ontmoeting met een oude vriend: waren we uit elkaar gegroeid of was de aanstekelijke chemie er nog steeds?

Eerst kan beter de vraag worden beantwoord waar we eigenlijk gebleven zijn met de reeks. In het door burgeroorlogen verscheurde Westeros is de jonge Jon Snow gekozen als nieuwe commandant van de Wall. Hij staat onder druk van Stannis Baratheon, de nukkige troonpretendent. Daarnaast wil hij asiel bieden aan de barbaarse wildlingen, maar riskeert hiermee de loyaliteit van zijn Nachtwacht-broeders. Ondertussen nadert een eeuwenoud kwaad. Aan de andere kant van de wereld heerst drakenkoning Daenerys Targaryen over de voormalige slavenstad Meereen. Regeren valt haar zwaar en van alle kanten naderen vijanden. Op hetzelfde continent ontwaakt Tyrion Lannister uit zijn alcoholroes nadat hij alle bruggen achter zich verbrand heeft. En in de ijskoude landen van een vergeten vijand is de kreupele Bran onderweg naar de mysterieuze Three-eyed Crow.

In tegenstelling tot zijn voorganger A Feast For Crows speelt A Dance With Dragons zich niet af in het zuiden van het koninkrijk Westeros. Dit maal zijn de hoofdtheaters het grimmige noorden en het exotische oostelijke continent. Enkele verloren-gewaande personages duiken weer op en een paar nieuwe personages zorgen voor minstens even grote verassingen.

De schrijfstijl van Martin is van zeer hoge kwaliteit. A Dance With Dragons grijpt je bij de keel en laat je niet meer los. Verwacht zeker enkele slapeloze nachten! Was het vorige boek voornamelijk gevuld met hoofse intriges, dit deel is weer met bloed doordrenkt. Epische gevechten sieren menige bladzijde, waarbij Martin zich duidelijk heeft laten inspireren door historische gebeurtenissen als Napoleons veldtocht in Rusland en de Romeinse gladiatorengevechten. Ondanks deze historische overeenkomsten is dit deel ‘magischer’ dan ooit.

Het boek behandelt een aantal grote thema’s. Regeren is in dit deel het centrale thema; dat komt in de verhaallijnen van Jon en Daenerys duidelijk naar voren. Welke beslissingen maak je, wie houd je te vriend, welke offers durf je te geven? Deze kwesties komen op zeer overtuigende wijze naar voren. Martins personages lijken van vlees en bloed te zijn; dat maakt het ‘afschrijven’ van geliefde goedzakken en het voortleven van slechteriken zo frustrerend.

A Dance With Dragons is een ‘doorvoer’-boek, vergelijkbaar met The Bonehunters van Steven Erikson. Hoewel we een hoop antwoorden krijgen, heeft het boek totaal geen afrondend einde. Dit deel dient duidelijk om personages op bepaalde plaatsen te krijgen voordat de finale in de volgende twee boeken begint. Verwacht dan ook grote cliffhangers die je weer voor jaren in ongewis zullen laten.

A Dance With Dragons is zonder twijfel het verslavendste fantasyboek dat ik dit jaar gelezen heb. Ook het spannendste, emotioneelste én frustrerendste. Dit zal kenners zeer vertrouwd in de oren klinken. Dit vijfde deel van A Song Of Ice And Fire vind ik dan ook het twee-na beste boek uit de reeks, na A Storm Of Swords en A Clash Of Kings. Inmiddels ben ik acht jaar ouder, maar ik word nog net zo diep onderdompelt in de grimmige-, bloedige-, magische- en o-zo-verslavende wereld van Een Lied van IJs en Vuur. Het lijkt nu dan wel zomer te zijn, maar Winter has come… (Eru)

Geschreven bij Dance With Dragons Book 5

Fans van het eerste uur vreesden dat Martin hetzelfde lot beschoren zou zijn als collega Robert Jordan: sterven voordat hij zijn fantasy-reeks kon beëindigen. Maar hier is dan eindelijk A Dance With Dragons. Voorganger A Feast For Crows stamt uit 2005 en behandelde maar een deel van de personages die we leerden kennen in A Game For Thrones. De belangrijkste personages uit de reeks, Tyrion, Daenerys en Jon Snow komen nu sinds A Storm Of Swords uit 2000 weer aan bod.

Toen ik de laatste keer over deze drie personages heb gelezen was ik een zeventienjarige puber (2003). Acht jaar later zag ik het lezen van A Dance With Dragons als een ontmoeting met een oude vriend: waren we uit elkaar gegroeid of was de aanstekelijke chemie er nog steeds?

Eerst kan beter de vraag worden beantwoord waar we eigenlijk gebleven zijn met de reeks. In het door burgeroorlogen verscheurde Westeros is de jonge Jon Snow gekozen als nieuwe commandant van de Wall. Hij staat onder druk van Stannis Baratheon, de nukkige troonpretendent. Daarnaast wil hij asiel bieden aan de barbaarse wildlingen, maar riskeert hiermee de loyaliteit van zijn Nachtwacht-broeders. Ondertussen nadert een eeuwenoud kwaad. Aan de andere kant van de wereld heerst drakenkoning Daenerys Targaryen over de voormalige slavenstad Meereen. Regeren valt haar zwaar en van alle kanten naderen vijanden. Op hetzelfde continent ontwaakt Tyrion Lannister uit zijn alcoholroes nadat hij alle bruggen achter zich verbrand heeft. En in de ijskoude landen van een vergeten vijand is de kreupele Bran onderweg naar de mysterieuze Three-eyed Crow.

In tegenstelling tot zijn voorganger A Feast For Crows speelt A Dance With Dragons zich niet af in het zuiden van het koninkrijk Westeros. Dit maal zijn de hoofdtheaters het grimmige noorden en het exotische oostelijke continent. Enkele verloren-gewaande personages duiken weer op en een paar nieuwe personages zorgen voor minstens even grote verassingen.

De schrijfstijl van Martin is van zeer hoge kwaliteit. A Dance With Dragons grijpt je bij de keel en laat je niet meer los. Verwacht zeker enkele slapeloze nachten! Was het vorige boek voornamelijk gevuld met hoofse intriges, dit deel is weer met bloed doordrenkt. Epische gevechten sieren menige bladzijde, waarbij Martin zich duidelijk heeft laten inspireren door historische gebeurtenissen als Napoleons veldtocht in Rusland en de Romeinse gladiatorengevechten. Ondanks deze historische overeenkomsten is dit deel ‘magischer’ dan ooit.

Het boek behandelt een aantal grote thema’s. Regeren is in dit deel het centrale thema; dat komt in de verhaallijnen van Jon en Daenerys duidelijk naar voren. Welke beslissingen maak je, wie houd je te vriend, welke offers durf je te geven? Deze kwesties komen op zeer overtuigende wijze naar voren. Martins personages lijken van vlees en bloed te zijn; dat maakt het ‘afschrijven’ van geliefde goedzakken en het voortleven van slechteriken zo frustrerend.

A Dance With Dragons is een ‘doorvoer’-boek, vergelijkbaar met The Bonehunters van Steven Erikson. Hoewel we een hoop antwoorden krijgen, heeft het boek totaal geen afrondend einde. Dit deel dient duidelijk om personages op bepaalde plaatsen te krijgen voordat de finale in de volgende twee boeken begint. Verwacht dan ook grote cliffhangers die je weer voor jaren in ongewis zullen laten.

A Dance With Dragons is zonder twijfel het verslavendste fantasyboek dat ik dit jaar gelezen heb. Ook het spannendste, emotioneelste én frustrerendste. Dit zal kenners zeer vertrouwd in de oren klinken. Dit vijfde deel van A Song Of Ice And Fire vind ik dan ook het twee-na beste boek uit de reeks, na A Storm Of Swords en A Clash Of Kings. Inmiddels ben ik acht jaar ouder, maar ik word nog net zo diep onderdompelt in de grimmige-, bloedige-, magische- en o-zo-verslavende wereld van Een Lied van IJs en Vuur. Het lijkt nu dan wel zomer te zijn, maar Winter has come… (Eru)

Geschreven bij Dance with Dragons

A Song of Ice and Fire begon ijzersterk met A Game of Thrones, ging daarmee verder in A Clash of kings, en verbeterde zelfs met A Storm of Swords. Het vierde en vijfde deel, A Feast for Crows en A Dance with Dragons, zijn helaas minder, hoewel deze beter is dan AFfC. Weer zijn er plus en minpunten.
De hoofdpersonen zijn in dit vijfde deel zijn Jon Snow, Tyrion Lannister, en Daenerys Targaryen. In geen van hun verhaallijnen zit echter heel veel vaart, en hoewel het niet saai wordt had er wat meer mogen gebeuren, of anders hadden ze minder hoofdstukken moeten krijgen.
Er zijn HEEL ERG VEEL Point of view-personages. Ongeveer twintig. Ik vond dit geen groot probleem, een nieuw personage is een klein avontuurtje. Veel personages hebben dan ook weer maar een of twee hoofdstukken; deze zijn interessanter dan in A Feast for Crows. Enkele belangrijkere personages verdwijnen halverwege. In ADwD kreeg ik het idee dat personages alleen een hoofdstuk krijgen als ze iets te vertellen hebben, en dat het verhaal daarna weer verder gaat. Dat is iets wat AFfC dringend nodig had.
De personages zijn nog steeds prima, we zien veel van Westeros en Essos (veel plekken waar we nog niet zijn geweest). Martin's wereld is nog steeds verrassend, interessant, en zover dat kan realistisch.
Misschien gaat George R. R. Martin niet de gewenste kant op zijn verhaal; dat zou zelfs heel goed kunnen, aangezien dit boek een soort keerpunt is in de serie (de personages zullen waarschijnlijk richting elkaar toe gaan bewegen in plaats van uit elkaar). Daarom raad ik je aan alle verwachtingen los te laten en open te staan voor iets nieuws en onverwachts. Dit is wat GRRM al jaren plant, dus het zal de goede kant wel opgaan, daar vertrouw ik in.
Een nadeel is dat de schrijver simpele dingen (zoals water halen) veel te lang beschrijft. Het genoemde voorbeeld duurt ong. 8 bladzijdes. Een aankomst van iemand door poorten ook, en opsommingen duren tien regels waar ze in tien woorden hadden gekund.
Dit keert vaker terug, want het tempo van deel vijf is sneller dan deel vier maar zoveel lager dan eerst. Het zou goed kunnen dat er in ASoS meer dan twee keer zoveel bereikt werd in evenveel bladzijdes. Personages die maar een enkel doel hebben in hun verhaallijn bereiken dit meerdere malen niet, en hoewel ze in elk hoofdstuk wel dichterbij komen geburt er soms gewoon te weinig. Je moet lang wachten op resoluties en soms krijg je die niet eens.
De actie is schaars maar goed, zoals het eigenlijk hoort in deze serie. Spanning is er voldoende.
Andere verhaallijnen waren echter erg leuk (Theon, Griff, Arya, Asha) en de cliffhangers aan het einde waren erg goed. Een was hartverscheurend...
Ook zet dit boek goed de stukken klaar voor het vervolg. Het Epiloog was verrassend en veranderend, zoals het hoort.
Conclusie:
Hoewel het boek soms draalt met traagheid en lange beschrijvingen is er genoeg interessants aan de gang, op zich is met het verhaal, de personages en de setting niks mis. Niet zo goed als de eerste drie delen maar beter dan deel vier, en een opbouw naar het hopelijk betere deel zes. Ik raad A Song of Ice and Fire nog steeds aan, en ik blijf hopen... het is alleen jammer dat het een beetje in is gezakt...
Nog steeds goed, maar niet meer ZO goed. (Met spijt.)

PS: met pijn in mijn hart meld ik dat deel zes, The Winds of Winter, nog jaren weg is. Ik heb alle ASoIaF boeken nu gelezen, en ben dringend toe aan afleiding; al zes maanden heb ik ASoIaF/Game of Thrones in mijn hoofd, maar ik moet er afstand van doen want anders wordt deze wachtperiode een hel. GRRM, haast je alsjeblieft. Het lange wachten begint... dan maar de huidige boeken opnieuw lezen...

Geschreven bij Dance With Dragons

Na jaren heeft George Martin het vijfde deel van de Game of thrones serie afgeleverd. Maar dit is niet echt een hoogtepunt in de serie.

Het probleem is dat George Martin na een Storm of Swords met het verhaal in de knoop kwam. In plaats van het boek te schrijven wat hij eigenlijk wilde kwam hij tot de ontdekking dat er een boek tussen moest komen om het verhaal logisch te houden. Dat tussenboek "Feast for Crows" bleek lastiger dan verwacht en werd dikker en dikker. Uiteindelijk werden het dan ook twee boeken, "Feast for Crows" en "A Dance with Dragons" die zich ook nog eens gelijktijdig afspelen. Dat wreekt zich in dit boek nog meer dan in Feast for Crows. Niet alleen sluit het dus aan op "A Storm of Swords" wat ondertussen al 11 jaar geleden verscheen wat tot gevolg heeft dat veel van het verhaal bij veel mensen al aardig zal zijn weggezakt, maar ook zitten er hoofdstukken in dit boek die aanleiding zijn tot gebeurtenissen in Feast for Crows. Dat komt een beetje over als mosterd na de maaltijd.

Een ander probleem is dat er eigenlijk weinig gebeurd. Natuurlijk, het is een dikke pil met vele pagina's tekst, maar uiteindelijk is het voornamelijk een boek van poppetjes schuiven. Om het oorspronkelijke verhaal weer op te pikken moeten er dingen gebeuren en mensen op andere plaatsen terechtkomen Dat zie je gebeuren, maar er is geen echt plot in het verhaal. Je begint halverwege een verhaal en eindigt iets verder zonder een hoogtepunt te bereiken of een plot voltooid te zien worden.

Het meest positieve wat ik dan ook over dit boek kan zeggen is dan ook dat alle poppetjes nu op hun plaats lijken en George Martin met boek 6 weer verder kan met zijn verhaal. Voor liefhebbers van de serie is Dance with Dragons dan ook onmisbaar voor het verhaal, maar zelf denk ik dat ik dit boek liever had gelezen met boek 6 al in mijn bezit dan nu. Het boek heeft geen begin en einde maar wel een paar leuke clifhangers voor deel 6. Zeker met het schrijftempo van George Martin zou ik dan ook niemand aanraden om nu gelijk naar de winkel te rennen om dit boek te kopen. Een beter idee lijkt mij om gewoon nog een jaartje te wachten en het boek ofwel als pocket ofwel 2e hands op de kop te tikken. Ook dan ben je nog ruim op tijd om het boek te lezen voordat het verhaal weer echt op gang komt.

Geschreven bij Dance With Dragons

De eerste drie boeken in deze reeks zijn veruit mijn meest favoriete boeken ooit. Dat ik George RR Martin dan ook ooit een 2 sterren beoordeling zou geven had ik zelf nooit voor mogelijk gehouden. Maar ik ben nu toch gedwongen het te doen. Sterker nog, als de geweldige hoofdstukken van Arya, Bran en Davos (slechts 7 hoofdstukken) er niet hadden ingestaan had ik dit boek zelfs 1 ster gegeven.

In tegenstelling tot de vorige boeken heeft de schrijver besloten enige plotvooruitgang achterwege te laten. Waar in de vorige boeken karakters in één hoofdstuk door heel Westeros, door de Dothraki Sea, en door de Red Waste heenreisden vindt GRRM het nu nodig om elke trip tot in uitvoerig detail te beschrijven. Helaas zijn de voorheen zo geweldige hoofdstukken van Tyrion nu veranderd in een reisgids van een vrij oninteressante plek. Net als alle karakters hun uiteindelijke bestemming hebben bereikt wordt het boek te dik en kapt de schrijver het verhaal bruut af met enkele 'goedkope' en niet spannende cliffhangers die hij rustig achterwege had kunnen laten.

Wat het meeste steekt aan dit boek is dat de schrijver er 6 jaar over heeft gedaan. Ik heb dit nooit heel erg gevonden omdat ik de verwachting had dat de schrijver bezig was aan een goed boek. Ik zat er ver naast, dit boek leest alsof het in 1 jaar in elkaar is geflanst. Ook dat het boek geëdit is de afgelopen jaren valt niet terug te zien (veel spelfouten, herhaalde zinnetjes en niet vloeiende hoofdstukken).

Als slotpunt wil ik nog even zeggen dat George RR Martin in een cocon leeft, zelf haalt hij alleen de 5 sterren reviews van enkele kranten aan.. Als een lezer op GRRM's website dan laat weten dat de reviews van fans ontzettend laag zijn claimt GRRM dat die slechte reviews alleen maar door 'trollen' en 'napraters' worden geschreven en dat hij alleen maar fans serieus neemt die hij in 'real life' tegenkomt. Op het kritiekpunt van een fan die zei dat er zo weinig plot in het verhaal zat, reageerde GRRM dat plot niet het belangrijkste is van het verhaal (!) en dat hij zelf liever verhalen leest waar de omschrijvingen juist zo levendig zijn zodat het voelt alsof hij in het verhaal zit. Ik ben bang dat de man het echt helemaal kwijt is en dat het voor mij als een verrassing zal komen als het volgende boek weer op niveau is en binnen 5 jaar af zal zijn.

Geschreven bij Dance With Dragons

A Song of Ice and Fire begon ijzersterk met A Game of Thrones, ging daarmee verder in A Clash of kings, en verbeterde zelfs met A Storm of Swords. Het vierde en vijfde deel, A Feast for Crows en A Dance with Dragons, zijn helaas minder, hoewel deze beter is dan AFfC. Weer zijn er plus en minpunten.
De hoofdpersonen zijn in dit vijfde deel zijn Jon Snow, Tyrion Lannister, en Daenerys Targaryen. In geen van hun verhaallijnen zit echter heel veel vaart, en hoewel het niet saai wordt had er wat meer mogen gebeuren, of anders hadden ze minder hoofdstukken moeten krijgen.
Er zijn HEEL ERG VEEL Point of view-personages. Ongeveer twintig. Ik vond dit geen groot probleem, een nieuw personage is een klein avontuurtje. Veel personages hebben dan ook weer maar een of twee hoofdstukken; deze zijn interessanter dan in A Feast for Crows. Enkele belangrijkere personages verdwijnen halverwege. In ADwD kreeg ik het idee dat personages alleen een hoofdstuk krijgen als ze iets te vertellen hebben, en dat het verhaal daarna weer verder gaat. Dat is iets wat AFfC dringend nodig had.
De personages zijn nog steeds prima, we zien veel van Westeros en Essos (veel plekken waar we nog niet zijn geweest). Martin's wereld is nog steeds verrassend, interessant, en zover dat kan realistisch.
Misschien gaat George R. R. Martin niet de gewenste kant op zijn verhaal; dat zou zelfs heel goed kunnen, aangezien dit boek een soort keerpunt is in de serie (de personages zullen waarschijnlijk richting elkaar toe gaan bewegen in plaats van uit elkaar). Daarom raad ik je aan alle verwachtingen los te laten en open te staan voor iets nieuws en onverwachts. Dit is wat GRRM al jaren plant, dus het zal de goede kant wel opgaan, daar vertrouw ik in.
Een nadeel is dat de schrijver simpele dingen (zoals water halen) veel te lang beschrijft. Het genoemde voorbeeld duurt ong. 8 bladzijdes. Een aankomst van iemand door poorten ook, en opsommingen duren tien regels waar ze in tien woorden hadden gekund.
Dit keert vaker terug, want het tempo van deel vijf is sneller dan deel vier maar zoveel lager dan eerst. Het zou goed kunnen dat er in ASoS meer dan twee keer zoveel bereikt werd in evenveel bladzijdes. Personages die maar een enkel doel hebben in hun verhaallijn bereiken dit meerdere malen niet, en hoewel ze in elk hoofdstuk wel dichterbij komen geburt er soms gewoon te weinig. Je moet lang wachten op resoluties en soms krijg je die niet eens.
De actie is schaars maar goed, zoals het eigenlijk hoort in deze serie. Spanning is er voldoende.
Andere verhaallijnen waren echter erg leuk (Theon, Griff, Arya, Asha) en de cliffhangers aan het einde waren erg goed. Een was hartverscheurend...
Ook zet dit boek goed de stukken klaar voor het vervolg. Het Epiloog was verrassend en veranderend, zoals het hoort.
Conclusie:
Hoewel het boek soms draalt met traagheid en lange beschrijvingen is er genoeg interessants aan de gang, op zich is met het verhaal, de personages en de setting niks mis. Niet zo goed als de eerste drie delen maar beter dan deel vier, en een opbouw naar het hopelijk betere deel zes. Ik raad A Song of Ice and Fire nog steeds aan, en ik blijf hopen... het is alleen jammer dat het een beetje in is gezakt...
Nog steeds goed, maar niet meer ZO goed. (Met spijt.)

PS: met pijn in mijn hart meld ik dat deel zes, The Winds of Winter, nog jaren weg is. Ik heb alle ASoIaF boeken nu gelezen, en ben dringend toe aan afleiding; al zes maanden heb ik ASoIaF/Game of Thrones in mijn hoofd, maar ik moet er afstand van doen want anders wordt deze wachtperiode een hel. GRRM, haast je alsjeblieft. Het lange wachten begint... dan maar de huidige boeken opnieuw lezen...

Geschreven bij Dance With Dragons

Ik heb met heel veel plezier de eerste drie delen van de serie gelezen. Het was een nieuwe stijl van schrijven en zat erg goed in elkaar.
FFC vond ik persoonlijk wat minder. De karakters die je in voorgaande boeken het beste hebt leren kennen komen er niet, of bijna niet in voor en nieuwe viewpoints voegen weinig toe.
Maar ok, het is een tussenboek en het zal wel het voorbereidend werk zijn voor het volgend boek.... niet dus.
Hoewel ik het geen slecht boek vind en sommige hoofdstukken zelfs echt goed en spannend vond, was het wel erg traag en gebeurd er erg weinig in. Bij veel karakters vind geen of weinig ontwikkeling plaats er gebeurd niks in het plot en een grote onthulling die ik hier verder niet zal onthullen, wordt even tussen neus en lippen door genoemd. Zonder die in eerdere boeken of zelfs hoofdstukken op te bouwen.
Ik denk dat ik het boek hoger beoordeeld zou hebben als we er niet jaren op hadden hoeven te wachten. Het wachten is één ding, maar de schrijver verzekerde iedereen ervan dat hij écht heel erg zijn best aan het doen was en dat een meesterwerk niet zomaar geschreven is. Hij wou het boek niet afraffelen en een gehaast product afleveren. Dat is nu precies het punt waar ik moeite mee heb...het boek voelt wél of het snel in elkaar gezet is (wat het slechte edditen wel bewijst) en niet als een boek waar jaren over gedaan is om alle slechte en minder goede punten bij te schaven..

Geschreven bij Dance with Dragons

Goed passend in de lijn van de eerdere boeken.
Een fantasiewereld maar veel meer dan andere series geïnspireerd op een meer bij de middeleeuwen aansluitende en rauwere realiteit. Dit een sterk onderscheidend element van andere fantasy series, die veelal toch meer geïnspireerd zijn op jongensboek verhalen. De boeken van George R.R. Martin lijken meer gericht op volwassenen dan de jongvolwassenen waar fantasy vaak bij floreert.
Vermakelijk verhaal met verschillende plotlijnen en heel veel verschillende personages, belangrijk of niet. Dik boek, wat toch vrij snel voorbij vliegt. Minpuntjes zijn er ook: de verschillende invalshoeken in plotlijnen vind ik er maar magertjes uitkomen, en doen er vaak niet toe. Soms lijkt de schrijver ook onnodige brutaliteit toe te voegen en is de inleving in vrouwelijke personages ook wat mager. Al met al een prima boek om vele uurtjes mee te vullen!