A Saucerful Of Secrets

De 2e langspeler van Pink FLoyd is een echte "overgangsplaat" - het markeert het eind van Syd Barretts psychedelische tijdperk en luidt een nieuw Floydiaans tijdperk in met de komst van David Gilmour als zijn opvolger als gitarist/zanger. Dit komt enerzijds tot zijn recht in Barrett's Jugband Blues - zijn enige bijdrage aan dit album- anderzijds geeft het titelnummer de richting aan waar de band later verder naar zou evolureren - een lang, slepend, bij vlagen experimenteel nummer dat echt symfonisch eindigt. De overige nummers zijn van de hand van Waters (die zijn donkere kant reeds aanboort in Set the controls for the heart of the sun) en Wright (het melancholische Remember a Day is illustratief voor zijn werk).

Ik ben al 44 jaar fan van Pink Floyd maar het nut van deze re-issues ontgaat mij helemaal.
Dit zijn remasters volgens EMI .Ik hoor weinig of geen verschil met vorige remasters.Waarom heeft men niet zoals bij de re-issues van Genesis gebruikt gemaakt van 5.1 (SACD) en een extra DVD of Blue Ray.De muziek van Pink Floyd leent zich bij uitstek voor multichannel.Ook had men gebruik kunnen maken van outtakes/concertmateriaal/beeldmateriaal/interviews etc. Voor de verpakking hoef je dit ook niet aan te schaffen want het zit in een lullig papieren hoesje .Dit is een gemiste kans.
Oude wijn in nieuwe zakken en die zakken moeten weer vol met geld komen.
Pink Floyd zong het al : "Money it`s a crime"

Super, dit tweede Pink Floyd album. Toen het nog een echte psychedelische band was! Met natuurlijk Saucerful... als toptrack.

geweldig album met 2 muzikale genieën in 1 band , Roger waters en Syd Barret

Syd Barrett, de grote smaakmaker van het debuutalbum, is op de slotsong na weggewist. Dit album was het eerste uit een reeks waarop Pink Floyd zich onderdompelt in atmosferische, soms zeer symbolische geluidslandschappen. Weg met de psychedelische folklore die wemelde van heksen, kabouters en vogelverschrikkers van het eerste album. Toch is 'Saucerful of Secrets' een plaat die waanzinnige muziek aflevert, al is het geheel brozer dan 'Piper'. Hoogtepunt vormt het lange nummer 'A Saucerful of Secrets', een prototype 'Echo'. Van chaotische muziek naar een rustgevend kerkgezang. Heel mooi. 'See Saw' is ook geweldig. Zweverige muziek en hangerig gezang verwekken een nostalgische ondertoon in dit nummer, die ook het raamwerk vormt van 'Remember A Day', over het gemis op volwassen leeftijd van de onschuld van het spelende kind. Wat dat betreft is deze plaat minder vrolijk gestemd dan 'Piper', waar je van de ene in de andere verbazing viel.
Syds nummer sluit de plaat af. Wat moet je erover zeggen? Aan de ene kant is het een aansprekend nummer doordat het zo anders is qua tekst, geluid en ondertoon dan alles ervoor. Tegelijkertijd werkt dat in het nadeel van 'Jugband Blues'. Het nummer verdient zijn plaats uiteindelijk toch om de interessante tekst. Syd lijkt zich ervan bewust dat hij er niet meer bij hoort. 'I don't care if nothing is mine', zucht hij. En dan is hij foetsie.
Hij wordt weggevaagd door chaotisch getrompetter. Helemaal aan het einde zingt hij, verpletterd en naar de grond gehaald door de muzikale blitz, als laatste woorden: 'the sea isn't green / and I love the queen / and what exactly is a dream? / and what exactly is a joke?'. Syd wilde zelf een chaotisch intermezzo in het nummer - de producer was er minder blij mee. Als luisteraar krijg ik sterk het idee dat Syd de muziek gebruikt om zichzelf van kant te maken en niet langer de rest van de band in de weg te staan. Een heel triest einde, terwijl zijn bandgenoten bezig waren met nostalgie en vroeger. Zelfs de recente oorlogsgeschiedenis komt aan de beurt op 'Corporal Clegg'. Dit nummer heeft wat de tekst, de orgels en het maffe getrompetter tussendoor aangaat nog iets van Syds grappen en grollen weg en valt dan ook op. 'Let There Be More Light' is een goed nummer. Met 'Set the Controls for the Heart of the Sun' heb ik minder. Het is een vaag, spookachtig en ietwat te eentonig nummer. Gelukkig wordt het gevolgd door 'Corporal Clegg' om je weer wakker te schudden. Vanaf dan laat deze plaat je niet meer los.
Kortom, de meeste nummers zijn goed. Het geheel is wat minder perfect dan 'Piper'. Het is af en toe te verbrokkeld of te rustig. Ook het geluid van deze remaster is niet altijd perfect. Hier en daar klinkt de muziek afstandelijk. Elders zijn instrumenten zoo duidelijk van elkaar te onderscheiden, dat het lijkt of ze niets met elkaar te maken hebben; het afstand tussen sommige instrumenten klinkt in mijn oren bij wijle te groot. Zoiets verpest de sfeer die dit album probeert op te roepen.
Twijfel je tussen 'Piper' en dit album? Kies dan 'Piper'.

Deze mooie CD gekocht voor mijn verzameling van Pink Floyd. Helaas is de verpakking niet in een jewel case zoals omschreven maar in een kartonnen digisleeve.
De CD daarom geretourneerd.

Heerlijke muziek.

Uit de beginperiode van Pink Floyd

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

Geschreven bij A Saucerful Of Secrets (LP)

superblij, en binnen de tijd bezorgd.