Aan niemand vertellen

Geschreven bij Aan niemand vertellen

Het is een aardig boek, maar dat komt vooral omdat het in mijn thuisstad Alkmaar speelt. Het is al vrij snel duidelijk wie de dader is, en dat is jammer. Leest wel makkelijk weg.

Na een blz. of 50 had ik al door wie de dader was en het verliep vervolgens ook erg voorspelbaar. Het verhaal wordt ook zo geschreven dat je er bijna niet omheen kunt die persoon te verdenken. Jammer. Ben beter van Simone van der Vlugt gewend!

Geschreven bij Aan niemand vertellen

Een detective die vlot geschreven is en die lekker weg leest, maar waarvan je de ontknoping sneller ziet aankomen dan de schrijfster voor ogen heeft. In elk geval wel als je kort daarvoor ook De Reunie van dezelfde schrijfster hebt gelezen.

Zeker geen afrader, maar ook geen boek dat je echt gelezen moet hebben.
Maar hé, voor hoeveel detectives geldt dat uiteindelijk wél? :-)

Toen ik de achterkant van het boek las dacht ik:
Dat wordt spannend
Maar helaas was dit verhaal erg voorspelbaar
Dat ben ik niet van Simone gewend
Ik hoop dat haar volgende boek wel weer een onverwacht plot zal hebben

Schaduwzuster
De Reunie
Herfstlied

hadden een verrassend plot
Deze boeken vond ik dan ook vele malen beter

Afgelopen zondagavond aan het boek begonnen, te laat op de avond natuurlijk, gevaarlijk met een boek, maar ik wist toch redelijk op tijd naar bed te gaan. De volgende ochtend in de bus naar het werk verder gelezen en uiteindelijk in de avond verder thuis ook maar gelijk uitgelezen. Onmogelijk om te stoppen! :-)

Dat komt vooral ook omdat ook dit boek weer soepel leesbaar is. Toch een gave om een verhaal zo helder, begrijpelijk te schrijven, dat het geen enkele moeite kost om het te lezen en ook door te gaan met lezen. Geen moeilijke taal ook of ingewikkelde zinnen die je eerst twee/drie keer moet lezen. Als lezer kan je “meters maken” en daar hou ik van.

Het verhaal vond ik realistisch, ik kan me nu beter voorstellen hoe een politieonderzoek er aan toe gaat nu. Worden er echt zoveel uren gemaakt in een week vol met onderzoek door individuele rechercheurs. Pff, petje af. Wat in dit verband ook een leuke uitdrukking is.

De actie aan het begin zat in een zelfmoord. Je zit vanaf dat moment al anders te lezen omdat je als lezer gelijk op let of je niets mist. Ligt hier al de sleutel tot de rest van het boek?
Er volgt nog genoeg andere actie. Inmiddels weet ik het verband tussen de zelfmoord aan het begin en de rest van het boek.

Het boek richt zich meer op het onderzoek waardoor de dader al snel bekend werd. Dat was niet erg, want het is beschreven vanuit twee kanten (dader/politie) en die kanten kwamen op enig moment samen. In andere boeken wordt in de laatste bladzijdes pas duidelijk wie de dader is, nu eens niet, maar dat doet aan het boek niets af. Het gaat hier om de twee karakters die worden beschreven vanuit hun eigen perspectief.

Alles was ook weer mooi gevuld met actie en deze keer erg herkenbaar door de plaats, ik kom it Alkmaar. Een boek waar ik deze keer zelf niet al te veel plaatjes bij hoefde te maken.

De conclusie is dat ik het boek van Simone weer met veel plezier heb gelezen! Net als alle andere boeken van haar. Ik ga hem nog een keer lezen, kijken of ik niets gemist heb. Maar ik dnek het niet. De schrijfstijl van Simone is niet gecompliceerd. Prettige boeken die gerust meedere keren gelezen kunnen worden. :-)

Ik vind dit één van de mindere boeken van Simone van der Vlugt. Ik vind dat er vrij weinig gebeurtenissen plaatsvinden en wat er plaatsvindt is er voor de hand liggend. Ik vind het jammer dat er geen onverwachte wendingen waren, zoals in andere boeken van Simone van der Vlugt. Ook werpt het boek maar één mogelijkheid voor de dader op en dat is er jammer. Ik mis een beetje de spanning in het boek. De rechercheur in dit boek is wel aansprekend, al kan het karakter nog meer uitgediept worden. Als echte Simone van der Vlugt fan wil je dit boek toch hebben en is het ook nog wel enigszins de moeite waard, maar je moet er ook weer niet al te hoge verwachtingen van hebben. Ik hoop dat het volgende boek van Simone van der Vlugt weer net zo is als de voorgangers van deze, want dit waren over het algemeen erg goed.

Een niet al te spannend verhaal, leest wel makkelijk weg. Dit boek is een van de mindere van de schrijfster. Ben beter van haar gewend.

Prima boek, leest makkelijk weg. Ik vind het alleen geen thriller maar meer een detective. Persoonlijk hou ik meer van thrillers. Een volgend boek in deze serie zou ik wel lezen.

Je zit meteen midden in het verhaal, dat vlot leest en met vaart, chronologisch verteld wordt. Het speelt in deze tijd in Alkmaar, zoals meer boeken van Simone van der Vlugt. Haar boeken zijn bijzonder onderhoudend en eenmaal begonnen kun ze bijna niet wegleggen. Zo ook Aan niemand vertellen. Helaas zijn haar boeken over het algemeen ook tamelijk voorspelbaar en niet echt verrassend. In dit boek was de dader op bladzijde 70 al duidelijk en zonder te veel te willen verklappen, heb je als lezer daarna al snel in de gaten hoe het met de diverse dames zit. Dat wordt dan ook al gauw bevestigd, waarbij ik een compliment over heb voor de toepasselijke afbeelding op de cover. Dit eerste deel van een serie over het sympathieke hoofdpersonage Lois, rechercheur bij afdeling moordzaken smaakt naar meer. Hopelijk leert Simone iets minder uit te leggen en de lezer wat meer uit te dagen in haar volgende boeken. Maar nogmaals, heerlijk leesvoer dat voor een paar ontspannen uurtjes zorgt.

Geschreven bij Aan niemand vertellen

Spannend en leuk boek om te lezen. Niet moeilijk geschreven. Een boek dat je niet weg wilt leggen voor het uitgelezen is.