Aandacht in interactie de spanning tussen organiseren en laten ontstaan

Het boek aandacht in interactie is het eerste managementboek dat mij aan het lachen en huilen bracht, omdat ik me herken in de verhalen. Margret verwoordt knap wat het oplevert als je op de plek van de moeite durft te zijn. Ik las het zelf op een moment dat ik op die plek zat en daardoor raakte het boek me diep. Het boek geeft geen panklare antwoorden, maar omschrijft een zoektocht die zowel spannend als informatief is. Ontroerend is om te lezen hoe Margret liefdevol verder gaat met het promotie onderzoek van Marianne van Hoorn over aandacht in organisaties, nadat zij is overleden. De interviews met directeuren, managers, adviseurs en wetenschappers zijn verhalen waarin mensen zowel de schoonheid als worsteling van ‘aandacht in interactie’ tonen. Margret neemt je mee in talloze spanningsvelden waar je als manager en professional dagelijks mee te maken hebt. Ondertussen schrijft ze ook een echt managementboek waarin ze met simpele modellen duidelijk maakt hoe aandacht in interactie werkt en wat voor moois het oplevert. Dat is echte verbinding en beweging omdat je in alle openheid met elkaar tot de beste inzichten en besluiten komt. Om met aandacht in interactie te kunnen zijn, heb je vertrouwen nodig in het hier en nu, ook al had je liever dat hier en nu anders gezien. Het is vaak een forse uitdaging om in het hier en nu te blijven. Het is knap hoe Margret dit zelf al schrijvende doet. Leerzaam en een goede spiegel van hoe ik zelf stuntel met echte verbinding omdat ik te snel resultaat wil. Een boek waar je echt iets aan hebt en waar je regelmatig naar terug grijpt. Een aanrader dus voor elke professional die ruimte durft te geven aan wat heel lastig is voor beweging en vernieuwing.

Bij de afronding van mijn coachingstraject, vraagt de auteur mij of ik een recensie over ‘Aandacht in interactie’ wil schrijven. Omdat het boek me erg geholpen heeft durf ik geen nee te zeggen, maar weet meteen dat ik dat heel moeilijk ga vinden. Vind ik het eigenlijk wel een goed boek? Een tijd lang laat ik de vraag liggen totdat ik me besef dat dit nu precies de kern van het boek raakt. In de spanning op de plek der moeite begint de verandering, dus juist die plek niet te vermijden maar met open vizier de spanning ingaan. En dan komen ook (vanzelf) de woorden...
Het is makkelijker te omschrijven wat het boek niet is dan wat het wel is. Het is geen managementboek in de klassieke zin waarin een goeroe op basis van jarenlange ervaring zijn tips en tricks met het grote publiek deelt. Ook geen handleiding voor personal coaching. Wat is het dan wel? Het boek kun je het beste lezen (zeker het eerste deel) als een reisverslag van twee mensen die de verbinding zoeken op hoe ‘aandacht’ in de praktijk te brengen. Het eerste deel is aangrijpend omdat het een inlossing is van een belofte van Margret aan Marianne, die weet dat ze gaat sterven. Margret neemt de taak op zich het gedachtengoed van Marianne over aandacht en haar ervaringen in de weerbarstige praktijk van een bouwonderneming in een boek vast te leggen. Een heel persoonlijk en aangrijpend verhaal. In eerste instantie denk je dan wat moet ik daarmee? Maar als je het tweede deel leest, snap je dat het eerste verhaal en de worsteling die daarin naar voren komt, nodig is om verhaal twee te kunnen snappen. Dit deel is een reflectie van hoe Margret tot bepaalde inzichten is gekomen. Het mooie is dat ze de genoemde spanning niet uit de weg gaat, maar schetst als twee uitersten van een speelveld. Of ze zoals ze dat tijdens de coaching treffend zei, de twee lijnen van de snelweg, waarbinnen je kunt en moet manouvreren.
Het boek schreeuwt om een vervolg om een aantal inzichten uit te werken in een praktisch handboek. Margret een beetje kennende, gaat dat boek er niet komen.. We moeten het als lezers dus met dit boek doen, ons laten raken en inspireren door de persoonlijke verhalen over moeite, om vervolgens er zelf mee aan de slag te gaan.....