Ademloos verlangen dagboek van achttienjarige met ernstige astma

Het is een boek van een nog jonge schrijver. Dat is te zien aan haar manier van schrijven, maar dat is niet erg. Wellicht zal het daardoor meer aanspreken bij haar leeftijdgenoten. In haar dagboek beschrijft ze het leven van een astmapatiënt, en dat is niet gemakkelijk, dat is duidelijk. Ik mis een beetje de levenslust. Ze vergelijkt zichzelf vaak met tieners die gezond zijn, waardoor ze nooit de wensen die ze heeft zal kunnen verwezenlijken. Haar redacteur verdient zeker niet de schoonheidsprijs. De vele, vele fouten doen afbreuk aan het verhaal van de schrijfster. En dat is erg jammer. Dit boek verdient het om in de aandacht te komen bij astmapatiënten en mensen in hun omgeving.

Ademloos verlangen is een boek waarin je een kijkje krijgt in het dagboek/leven van Marion. Het leven van een jonge vrouw met Astma. Een vrouw die haar weg probeert te vinden met deze ziekte. Ademloos verlangen geeft je de kans om de impact van deze ziekte waar te nemen.

Heel mooi en bijzonder verhaal van Marion.
Ik heb af en toe echt moeten slikken als ik las hoe haar weg naar volwassenheid zoveel tegenslagen had.
Wat ik vooral bijzonder vond is dat ze toch positief bleef en bleef vechten om haar doelen te behalen ondanks alles wat er gebeurden.
Zo knap dat ze dit deel van haar leven heeft vertaald naar een boek en met iedereen wil delen.
Zeker een aanrader...
Iedereen kan er iets van leren. Zeker mensen die veel tegenslagen hebben met wat voor chronische ziekte ook.
Ik zeg: "Zeker lezen".

Het boek is geschreven in dagboekvorm, in een vlotte schrijfstijl. Marion heeft naast erge astma ook nog enkele andere medische problemen . Zij beschrijft haar symptomen eerlijk en is heel open ivm haar ziekte en wat ze niet kan maar wat ze ook graag zou willen. Doch verliest ze nooit de moed om te blijven vechten / zoeken om verbetering in haar situatie te maken. Uiteindelijk gaat ze naar Zwitserland , Davos, het Nederlandse kuuroord voor astmapatiënten . Ook haar zus mag mee , die is ook een astmapatiënt.
We krijgen vooral het dagelijkse verhaal van Marion te lezen, waaruit blijkt dat ze een echte vechtster is.
Na hun terugkeer uit Zwitserland gaan de zusjes samen wonen aan zee waar de lucht voor hen veel zuiverder is dan in hun vorige verblijfplaats. Ik vind ook de gedichten aan het begin van elk hoofdstuk inspirerend en ook voor de gezonde mens doordenkertjes. Ik raad dit boek zeker als een te lezen boek aan.

Erg vlot geschreven verhaal over hoe het is om als jongere astma te hebben en welke problemen je tegen komt als je daarbij door je astma nauwelijks een opleiding kunt volgen. Overal kom je rook en luchtjes tegen. als jongere wil je uitgaan,maar het kost je zoveel energie dat je de dagen daarna bij moet komen of in het ergste geval weer extra medicijnen in moet nemen. Marion beschrijft het proces in korte vlotte hoofdstukken. Ben erg onder de indruk van haar verhaal ook al omdat ik in mijn eigen omgeving persoonlijk heb meegemaakt hoe het is om astma te hebben. Dit boek is niet alleen voor jongeren met astma boeiend maar ook voor mensen zonder astma.

Dit boek is zeker een aanrader om te lezen. Het is een waargebeurd verhaal van een jong meisje die moeilijkbehandelbare astma heeft. Je neemt als lezer een blik op haar leven. Het is een boek die makkelijk te lezen is duidelijk en vlot en voor mij heel herkenbaar.Ik zou zeker weer een boek kopen van haar.

Ondanks dat het boek wat slordig is geredigeerd, blijft het de aandacht vasthouden.
Zeker een aanrader voor mensen die met deze ziekte te maken krijgen. Door de openhartige manier van schrijven krijg je een goed beeld hoe dit jonge meisje met haar ziekte leert om te gaan.

Het leven van een 18 jarig meisje met astma, het boek leest heel vlot. Je komt te weten hoe het is om te leven met zware astma, heb er van bijgeleerd, je krijgt respect voor mensen met astma, had niet gedacht dat het zo erg kon zijn. Leerrijk boek, echt de moeite waard om te lezen.

Marion is 18 jaar wanneer er bij haar zware astma werd vastgesteld. Ze begon met een dagboek. Ze vertelt over de eerste weken na de vaststelling, haar verblijf in Davos in Zwitserland, haar leven na dat verblijf en de strijd tegen alle vooroordelen: "Jij ziet er niet ziek uit, dus jij moet niet klagen."

In de proloog heeft Marion een lijstje opgesteld met wat ze ooit nog wou doen. Oké, het is een redelijk standaardlijstje (op vakantie gaan, trouwen, kindjes,...), maar dat is ook wat ze wil: gewoon leven zoals al haar leeftijdsgenoten leven. In de epiloog kijkt ze terug naar dat lijstje en ze heeft heel wat wensen kunnen invullen.

Af en toe wist ik ook niet wat enkele woorden betekenen. Een voorbeeld hiervan is discus. Ik weet dat dit in de medische wereld ook wordt gebruikt voor tussenwervelschijf, maar blijkbaar is dit ook een apparaatje voor astma-patiënten.

Het dagboek zelf leek ook qua schrijven op een echt dagboek. Ik had vaak het gevoel dat ik mijn eigen dagboek (maar dan een andere inhoud) aan het lezen was. Zo schrijf ik ook dagboeken, vakantieverslagen,...

In het begin van vele hoofdstukken staat er een gedichtje. Dit zijn heel mooie gedichtjes die verband houden met haar ziekte.

Er staat ook een mooie quote in het boek:
'Elke minuut die jij je druk maakt om het verleden gaat af van je toekomst.'

Het is een mooi boek dat heel vlot leest door het dagboekgegeven. Ik dacht ook vaak aan Kim Moelands ("Ademloos" en "Grenzeloos"): het benauwd hebben, weinig kunnen doen,... Ook al zijn de ziektes verschillend, er zijn heel wat gelijkenissen.

Een mooi (dag)boek van een jonge vrouw die nu volop van het leven geniet in Den Helder (waar de lucht nog iets of wat zuiver is).