Alleen met de goden

Ik las dit boek alsof ik een verfilming van Charles Dickens keek. Een kleine jongen uit een arm milieu die moet knokken voor zijn bestaan, het dubbeltje dat (n)ooit een kwartje zou worden. Alex Boogers spreekt tot de lezer vanuit zijn alter ego Aron Bachman en doet dit op meesterlijke wijze. Je kunt niet anders dan meeleven met deze slimme, gevoelige en verwaarloosde jongen. Ik was het niet met alle keuzes die de hoofdpersoon maakte eens, maar leefde wel mee. De afgelopen maand las ik 3 recent verschenen autobiografische coming of age boeken van Nederlandse bodem, waaronder dit boek (de andere 2 waren Wees onzichtbaar van Murat Isik en Zondagskind van Judith Visser) en wat vind ik het knap wanneer een schrijver zijn/haar jeugd op zo'n boeiende wijze in woorden weet te vangen. Een diepe buiging.

Geschreven bij Alleen met de goden

Aaron groeit op in slechte omstandigheden, en nadat zijn vader in de gevangenis belandt, heeft hij alleen nog zijn moeder, die al haar ellende op hem afreageert. Ik vond het boek meteen mooi: heel prettig geschreven en met genoeg interessante en soms ook ontroerende scènes. Maar de eerste helft van het boek dacht ik soms wel: waar gaat het heen? Het leek soms een wat stuurloos boek, maar ja, dat paste ook wel weer bij de jeugd van de hoofdpersoon. Maar gaandeweg begon het boek steeds meer lading, steeds meer lagen te krijgen, steeds mooier en heftiger te worden. Aaron vecht, letterlijk en figuurlijk, voor een betere toekomst. Hij worstelt om hoopvol te blijven, maar heeft vaak ook het gevoel dat iedereen alleen maar in hem ziet wat ze willen zien: een jongen uit een achterstandsmilieu, een jongen zonder toekomst. Hij worstelt en vecht ook met zijn moeder, met wie hij erg begaan is, maar die ook geen kans onbenut laat om hem de grond in te boren. En ondertussen blijft hij zoeken: wat wil ik, wat kan ik, wie ben ik? Ik vond het al lang voor ik het uit had een prachtig boek, maar het verrassende eind zette daar nog eens een kroon op. Een absolute aanrader die je ook aan het denken zet over (zelf)oordelen en hoe nuttig het is om te blijven vechten.

Geschreven bij Alleen met de goden

Een prachtig boek,leest als een trein.het lijkt erg autobiografisch,maar is volgens de schrijver toch af en toe fictie.mooi om te lezen hoe iemand zich ontworsteld uit zijn omgeving en opvoeding .
Ik heb het twee keer gelezen,zo mooi

Geschreven bij Alleen met de goden

Wederom bewijst Alex Boogers zijn unieke schrijftalent. "Alleen met de Goden" brengt alles samen wat zijn andere romans zo boeiend maken. Verstoorde familie verhoudingen, sport, de rauwheid van de straat, maar bovenal liefde en hoop.
Boogers beschrijft het leven van Aaron Bachman en hij neemt je mee in zijn wereld. Je leeft met hem mee, je ziet de karakters voor je die voor Aaron een belangrijke rol spelen: de muziekleraar, de snackhbar man, de man van het dierenasiel.
Boogers' taal is direkt. Elk woord is gepast. Hij kan zich meten met die andere grote Nederlandse auteurs van deze tijd.

Saai

Mooi boek, kon het bijna niet wegleggen.

Geschreven bij Alleen met de goden

Wow, wow, wow! Wat een meesterwerk weer van een van Nederlands beste schrijvers. De allereerste zin grijpt je meteen stevig vast en je wordt 520 pagina's later pas weer (enigszins) losgelaten. Dit boek deint nog lang na. De karakters zijn trefzeker neergezet, er zitten zinnen tussen om te kussen zo mooi, ja echt alles klopt aan deze titel. Het is nog maar februari maar boek van het jaar 2015 is nu reeds bekend. Echt geen minpunt te bedenken, misschien qua afwerking dan toch een heel klein puntje dat het omslag geen hardcover is geworden maar dat mag verder geen naam hebben. Twijfel dus niet en schaf dit boek aan! Verplichte kost.

Geschreven bij Alleen met de goden

Wat een prachtig boek!! Ben helemaal meegezogen in het verhaal. Na 'alle dingen zijn schitterend' zijn beste boek. Respect voor de mate waarin Alex zichzelf laat zien in het verhaal. Aanrader!!

Geschreven bij Alleen met de goden

Alex Boogers geeft je een pure blik in het leven van een kansarme jonge. Het is ongeremd, pijnlijk, sterk en soms rauw, maar na maten het boek vordert wordt je deel van de strijd die Aron levert met zijn wereld en leven. Alex omschrijft zaken die we allemaal tegen komen in het leven en daardoor laat het boek je achter met een bijzonder gevoel, alsof je even deel hebt uitgemaakt van een ander bestaan. Mooi verteld en een verhaal dat je in je hart raakt.

Geschreven bij Alleen met de goden

Er zit ontzettend veel gevoel in het boek, het heeft me erg geraakt. Beste boek dat ik het afgelopen jaar gelezen heb. Het heeft meer dan 500 pagina's, maar ik heb het in één keer uitgelezen. Hulde voor de schrijver! Ik ga zijn andere boeken ook meteen lezen.