Alleman Roth, P * Alleman

Hoe kan iemand zo mooi onder woorden brengen hoe een ouder wordend mens zich voelt, hoe hij niet meer kan volbrengen waar hij, toen hij jonger was,van droomde. Mijn man, die nooit anders leest dan maigret etc. krijg ik niet meer aan het praten. Hij is gaan lézen. Dat is allemaal te danken aan dit boek.

Dit boek begint kort na het einde opnieuw met de begrafenis van en grafredes voor de hoofdpersoon (71), die in elk van zijn laatste 7 levensjaren aan zijn hart werd geopereerd. De toespraak van zijn kerngezonde oudere broer Howie (78) is prachtig.
Philip Roth, Nobelprijswinnaar en veelbekroond auteur (ook voor dit boek) beschrijft in deze korte roman alle levensfases van zijn overleden hoofdpersoon, zijn jeugd, zijn succesvolle carrière in de reclame (een beroep vol verlokkingen) en veel later, zijn spijt en wroeging over gemaakte fouten. Als kind werd hij geopereerd aan een liesbreuk; het kind in het bed naast hem stierf ’s nachts. Al eerder zag hij het lijk van een getorpedeerde zeeman op zijn geliefde vakantiestrand. Die beelden komen later telkens naar boven in het ziekenhuis tijdens behandelingen van zijn chronische hartklachten.
Eenmaal gepensioneerd doet hij wat hij altijd wilde als succesvolle ‘art director’ van een top reclamebureau waarvoor hij zijn leven lang werkte: weer zwemmen in de magische oceaan van zijn vroege jeugd, vrij schilderen en er ook les in geven. Maar zoals bij veel ouderen komen herinneringen naar boven, goede en warme over de winkel van zijn geliefde ouders, maar ook slechte over zijn drie huwelijken en 3 kinderen, waarvan alleen dochter Nancy uit zijn tweede huwelijk hem nog echt aardig lijkt te vinden.
Vol details over medisch ingrijpen bij chronische hartproblemen. Qua lengte en het thema, zieker en ouder worden en doodgaan, is deze knappe, korte roman misschien geschikt voor leesclubs. Warm, diep en doorleefd boek van een grootmeester in het beschrijven van gevoelens.

Oudere man kijkt terug op zijn leven, hij beseft dat hij veel dingen beter/anders had moeten doen. Helaas, het is te laat. Nu wordt hij geconfronteerd met de aftakeling van zijn lichaam. Goed, helder taalgebruik. Invoelbaar en herkenbaar geschreven, ook al ben ik geen oude man.

Een oude man blikt terug op het leven in typische roth-stijl.

Had me er veel van voorgesteld maar dat viel erg tegen. Het geheel kwam op mij wat emotieloos over. De schrijver houdt van ellenlange zinnen en maakt dan ook graag gebruik van een enorme hoeveelheid bijzinnen waardoor je de draad kwijt raakt.

Geschreven bij Alleman

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.