Als alles is gezegd

Een prachtig boek verteld door een redelijk doorsnee man die op zijn manier heel speciaal is. Vanaf het moment dat hij gaat vertellen raakt hij je en zou je willen dat je hem kan ontmoeten. Maurice is nu oud en heft 5 keer een drankje op de vijf belangrijkste personen van zijn leven. Hij vertelt daarover aan zijn zoon Kevin, die aan de andere kant van de oceaan woont. Hij doet dat heel open en eerlijk en je blijft verder lezen. Wat een prachtig verhaal, een dat ik niet gauw ga vergeten!

Voor Harper Collins mocht ik het boek Als alles is gezegd van Anne Griffin lezen nog voordat het boek is uitgebracht.

Het verhaal gaat over de 84 jarige Maurice Hannigan die vijf drankjes aan de bar van een hotel bestelt.
Met elk drankje heft hij het glas op iemand die belangrijk voor hem is geweest.
1: zijn broer
2: zijn schoonzus
3: zijn dochter
4: zijn zoon
5: zijn vrouw
Door deze mensen, die hem inmiddels allemaal hebben verlaten, vertelt hij zijn levensverhaal, met alle spijt, ruzies,
Vreugde en liefde die erbij horen.
Maurice Hannigan heft nog vijf keer het glas op zijn leven.

Het verhaal speelt zich af in Ierland en word vertelt vanuit de hoofdpersoon die terug kijkt op zijn leven.
Bij iedere persoon krijg je steeds meer een kijkje in zijn leven.
Het is een zeer ontroerende roman geschreven door Anne Griffin, dit is haar eerste uitgebrachte boek dat meteen in
meerdere talen uit gaat komen.

Het is een prachtig verhaal dat je meteen aangrijpt, ik kon het moeilijk wegleggen omdat ik heel benieuwd was hoe
Het verhaal verder ging. Anne heeft ook een hele fijn schrijfstijl.
Ik raad dit boek ten zeerste aan, en hoop dat er nog veel boeken van Anne Griffin gaan volgen.

In ‘Als alles is gezegd’ is Maurice aan het woord. Een eenzame man van 84. Hij zit aan de bar van het lokale hotel in een stadje onder de rook van Dublin. Iedereen die hem lief is, heeft hij verloren. Zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden en zijn enige zoon woont ver weg in New York.
Maurice zit aan de bar en haalt daar herinneringen op, aan zijn leven en aan zijn jeugd. Hij bestelt in de loop van de avond vijf drankjes en brengt vijf dronken uit, op de vijf mensen die hem het meest lief zijn en zijn geweest. Hij vertelt zijn herinneringen aan Kevin, die er uiteraard niet is, maar in gedachten zit Kevin naast hem aan de bar. ‘Ik ben hier om na te denken, over alles wat ik geweest ben en alles wat ik nooit meer zal worden.’

Het leven in Ierland halverwege de vorige eeuw was hard. Ook, misschien wel vooral, voor kleine kinderen zoals Maurice in die tijd. Het lukte niet op school en Maurice heeft van jongs af gaan hard moeten werken. En met dat harde werken heeft hij wel een behoorlijk fortuin vergaard.

Je merkt aan alles dat Maurice spijt heeft van hoe hij bepaalde dingen heeft gedaan, dat hij dingen niet heeft gedaan. Maar als je goed leest, voel je zijn goede bedoelingen, snap je waarom hij zo handelde en soms niet anders kon. Op de oppervlakte lijkt Maurice een wat botte en afstandelijke man, maar hij is een man die lief heeft en heeft lief gehad, die ontzettend verliefd was op zijn Sadie en heel zorgzaam was voor zijn schoonzus Noreen. Hij is al jong zijn broer verloren en dat heeft hem getekend. Anne Griffith weet deze contrasten mooi te beschrijven met veel gevoel voor verhoudingen en emoties.

Maurice heeft een plan. Al vanaf het eerste hoofdstuk voel je dat aankomen. ‘Het viel niet mee mijn plannen voor je verborgen te houden nu je zo vaak naar huis kwam.’ In dit boek is dat niet erg. Het gaat in ‘Als alles is gezegd’ niet om hoe het afloopt, maar om het verhaal dat verteld moet worden.

‘Als alles is gezegd’ is een boek over liefde en verlies. ‘Niemand, echt niemand weet wat verlies is, tot je iemand kwijtraakt van wie je houdt.’ Maurice heeft veel verliezen geleden, dat raakt je als lezer, dat stemt melancholiek. Anne Griffith heeft een mooi en meeslepend boek geschreven, het maakt je weemoedig en bij sommige passages springen de tranen in je ogen.

Ik kreeg van HarperCollins een vooruitleesexemplaar van ‘Als alles is gezegd’ om er een review over te schrijven. Dit heeft geen invloed gehad op mijn eerlijke mening.

Voor Harper Collins mocht ik dit boek lezen en recenseren.

Het boek is geschreven vanuit de 84-jarige Maurice Hannigan. Een echte Ierse boer die nog 5 maal het glas heft op de mensen die in zijn leven op verschillende manieren belangrijk voor hem zijn geweest. Hij heft deze glazen aan de bar van het hotel waar vroeger zijn grootste vijanden woonden en werkten.

1 glas wordt geheven op zijn broer Tony die hem heeft gemaakt tot wie hij is. Tegen grote broer Tony heeft hij altijd opgekeken. Maurice denkt nog vaak aan hem terug.
1 glas op zijn dochter Molly, die hij maar 15 minuten heeft mogen zien. Na het overlijden van Molly gaat hij samen met zijn vrouw door een moeilijke tijd, maar als ze elk op hun eigen manier het verdriet een plekje hebben gegeven gaan ze door met leven.
1 glas op zijn schoonzus Nolleen. Zij is opgenomen in een tehuis en heeft een psychische aandoening. Op de een of andere manier kon Maurice geen kwaad bij haar doen.
1 glas op Kevin. Zijn zoon waarvoor hij niet de vader is geweest die hij wilde zijn. Inmiddels is hij heel trots op zijn zoon die met zijn gezin in Amerika woont en journalist is geworden.
En tot slot nog 1 glas op Sadie, zijn lieve vrouw die hem 2 jaar geleden is ontvallen. De vrouw die de wereld een stuk leuker voor hem maakte. Zij was meer dan zijn vrouw alleen.

Het eerste hoofdstuk van het boek vond ik wat onduidelijk. Het boek is in de ik-vorm is geschreven en het verhaal wordt verteld aan, naar later blijkt, zijn zoon Kevin. Dit was voor mij niet meteen duidelijk en daarom vond ik het begin wat rommelig. Maar vanaf het tweede hoofdstuk is dat over. De schrijfster heeft een fijne stijl van schrijven en door haar manier van schrijven kun je je er een goede voorstelling van maken hoe Maurice vroeger was en hoe hij op het laatst is. Aan de hand van de glazen wordt zijn leven beschreven. Op het eerste hoofdstuk na heb ik enorm genoten van dit boek en ik heb Maurice in mijn hart gesloten.

Prachtig boek! Absolute aanrader!

Wat een bijzonder verhaal.

Aan het einde van zijn leven gaat Maurice Hannigan naar de bar van een hotel.
Een plek die een grote rol in zijn leven speelde.
Door het glas te heffen op de vijf meest belangrijke mensen in zijn leven, komt zijn hele levensverhaal langs.
Met de daarbij horende gevoelens van liefde, boosheid, spijt, blijheid.

Een bijzonder verhaal, onverwacht door de verhaallijn te verdelen over vijf personen.

In het begin is het even moeilijk in het verhaal te komen, maar toen ik er eenmaal in zat wilde ik het alleen maar verder lezen.

Een meeslepend boek over het leven. Wat kan iemand wel niet meemaken in zijn leven, Je volgt de hoofdpersoon terwijl hij herinneringen ophaalt aan de 5 belangrijkste mensen in zijn leven. Het is geen zwaar boek, maar zeker wel mooi.

Nog eens ervaren hoe een roman (fictie dus) soms veel klaarder inzicht en invoelen kan geven in "la vie" en "la condition humaine" dan geleerde non fictie met veel moeilijke woorden en kunstmatige analyses. Doorheen het verhaal van Maurice Hannigan, het hele boek door aan het woord, maken we kennis met zijn familieverhaal parallel aan dat andere familieverhaal van die gehate Dollards. En ook hier, als alles is gezegd, en de verteller op de laatste pagina voor suïcide kiest, kan je er als lezer enkel het zwijgen aan toedoen. Wie ben ik om hier nog goed en kwaad, dader en slachtoffer uit elkaar te houden. Een boek waar je, als je de laatste pagina omslaat, liefst even stil blijft en nood voelt om na te denken. Zoals zo vaak in het leven als je het HELE verhaal verneemt.

Erg mooi boek. Hoewel je in eerste instantie denkt te maken te hebben met een wrede man kom je er al lezend achter dat er meer achter zit. Waarom heeft hij bepaalde beslissingen genomen? Je leest zijn verhaal aan de hand van de mensen waarvan hij houdt of heeft gehouden. En gedurende het lezen ga je deze oude man in je hart sluiten. Je krijgt meer begrip voor de dingen die hem gevormd hebben. En leeft intens mee met zijn verhaal. Mooie zinnen. Het verhaal leest makkelijk en is boeiend.

Dit is een van de mooiste boeken die ik in het afgelopen jaar heb gelezen. Het is geen zwaar verhaal, maar gewoon een heel mooi vertelde roman over Maurice, die 5 keer het glas heft op zijn leven met de 5 bijbehorende verhalen. Een echte aanrader!