Als je het licht niet kunt zien een blind meisje te midden van het geweld van de Tweede Wereldoorlog.

Geschreven bij Als je het licht niet kunt zien

Zelden een boek gelezen waarbij de Tweede Wereldoorlog zo invoelbaar werd in zo vele aspecten: oorlogsdreiging, paniek, bezetting, vlucht, kunstroof, verzet, Hitlerjugend, propaganda, drilkampen , fanatisme versus integriteit, slachting, verplaatsingen, verraad, collaboratie, verdwijning, dwangarbeid, internering, terugtrekking, ineenstorting, armoede, honger. Heftig en vaak deprimerend. En dat alles in een logisch samenhangend boekwerk, dat enerzijds de oorlog beschrijft vanuit de bezetters middels een gevoelige jonge Duitse soldaat, voorbestemd voor de mijnbouw maar die door zijn genialiteit in Duits nazi-opleidingskamp terechtkomt en anderzijds door ‘de ogen’ van een blinde Française die met haar vader, een slotenmaker uit een Parijs museum moet vluchten met een diamant van onschatbare waarde.
Het om het andere hoofdstuk beschrijven van de wederwaardigheden van de bezetter naar de bezetten stoorde mij niet, wél het bij herhaling verplaatsen van de gebeurtenissen van 7 en 8 augustus 1944 - het bombardement van St.Malo - terug in de tijd. Naar mijn gevoel doet dit afbreuk aan de opbouw van het boek. Voorts kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat de schrijver het vaak in lyrische zin te mooi heeft willen doen, hij schiet dan door in z’n taalgebruik, hetgeen de spanningsboog onnodig naar beneden trekt. Ik kan me voorstellen, dat blindheid door andere gevoeligheden wordt gecompenseerd, op een andere manier gewaar worden, maar hierbij (en bij het gebruik van passages uit 20.000 mijlen onder zee) haalt hij de vaart uit het boek en voegt het weinig toe. Het vergt dan erg veel geduld van de lezer. Jammer, want niet vaak heb ik een boek van deze omvang binnen een week uitgelezen.

Geschreven bij Als je het licht niet kunt zien

Prachtig verhaal, geschreven in taal die zo beeldend is dat je bijna ruikt, ziet en voelt wat de hoofdpersonen ervaren.
Diep menselijke en soms schokkende belevenissen tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland en Frankrijk. Twee ontroerende verhalen die elkaar langzamerhand raken en vervlochten raken. Heel aangrijpend en onweerstaanbaar meeslepend!

Een bijzonder boek waarin twee levenslijnen en twee tijdslijnen met elkaar in contact komen. Het eerste personage is dat van een Frans blind meisje en het tweede van een Duitse jongen. Beiden worden tijdens WOII gevolgd in hun doen en laten. Hun persoonlijke ontwikkeling waarin de oorlog een grote rol speelt, wordt beeldend en nauwgezet verteld. Vragen over wat te doen en hoe te reageren op verschillende situaties zijn bij beide kinderen een belangrijk gegeven. Het is een verhaal waarbij de lezer via de opgroeiende kinderen deelgenoot wordt gemaakt van de verschrikkingen van de oorlog. Deze zijn op een subtiele manier beschreven en tegelijkertijd laten ze een grote indruk achter. Ook maak je via de hoofdpersonages op een speelse manier kennis met wetenschap en techniek. Al met al een divers, indrukwekkend en gevoelig boek.

erg mooi boek, waarin verschillende verhaallijnen vloeiend in elkaar overlopen. In het begin is het even wennen omdat er heen en weer gesprongen wordt in de tijd en het verhaal steeds vanuit een ander personage wordt verteld, maar dit went snel. Het verhaal speelt zich afwisselend in Duitsland en Frankrijk af aan de vooravond van de 2e wereldoorlog en beschrijft de lotgevallen van de twee hoofdpersonen, een blind frans meisje en een duitse ss soldaat wiens levens met elkaar in aanraking komen. De overige personages worden beeldend beschreven en gaan echt leven.
Het verhaal boeit enorm en heeft veel cliffhangers. Als het erg spannend wordt, springt het verhaal over naar een ander personage en dat is soms frustrerend, maar maakt ook dat je het boek haast niet kunt wegleggen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Het boek ontroerd, onthutst en fascineert en op het eind komen alle verhaallijnen mooi bij elkaar.

De schrijnende gebeurtenissen die zowel Werner als Marie-Laure meemaakt zijn haast niet voor te stellen. De twee jonge mensen in dit verhaal imponeren en pakken je vast. Ieder op hun eigen manier, onder totaal verschillende omstandigheden. Ze moeten zien te overleven en dat houdt in dat er keuzes gemaakt moeten worden. Keuzes die ze zelf anders nooit zouden maken, die niet eens bij hen zouden opkomen. Maar in een oorlog is alles anders, dan gelden normale regels ineens niet meer, bedenken de machthebbers andere regels die hen beter uitkomen. En iedereen dient zich daar maar naar te schikken, of anders…… Die druk, die onvoorspelbare dreiging is bijzonder goed voelbaar in dit verhaal. Eigenlijk zijn het meerdere verhaallijnen die op een miraculeuze wijze allemaal iets met elkaar te maken hebben. Heel subtiel lopen de verhalen van Oom Etienne met zijn kluizenaarsgedrag, Madame Manec die voor Etienne zorgt en erg strijdvaardig blijkt, en Duitse sergeant Von Rumpel doorheen. Vooral laatstgenoemde is nogal gebrand op het doosje dat uit het museum is meegenomen.

Doerr heeft op een indringende en ontroerende wijze deze twee jonge mensen tot leven gebracht. Hun ervaringen en emoties zijn alsof ze het zelf tegen je vertellen en je maar niet kunt stoppen met luisteren, in dit geval lezen. Je wordt het verhaal ingezogen en zelfs op momenten dat het net iets te lang gaat duren, komt het niet in je op het boek weg te leggen. Het werkt haast hypnotiserend. De schrijfstijl van Doerr is helder en niets verhullend. Hij doet geen enkele moeite om het mooier te maken dan dat het is. En dat maakt het verhaal zo echt, zo authentiek. De rode draad door het verhaal is duidelijk aanwezig, uiteindelijk komt dat aan het einde van het verhaal prachtig bijeen. Niet geheel onverwacht natuurlijk maar daarom niet minder mooi. De invulling van het verhaal is behalve indrukwekkend ook leerzaam. Het kunstroven uit die tijd, het vernietigen van boeken en radio’s, alles komt aan bod. De overheersing van de Duitsers was overweldigend, het onderlinge verraad daarom zo triest. Het verhaal gaat over vriendschap, liefde, vertrouwen en doorzettingsvermogen maar ook over onmenselijk gedrag, dwang, en een allesverwoestende oorlog. Uiteindelijk is daar altijd de vraag; ‘waar kies je voor en kun je daar mee leven?’

Dit boek is echt prachtig! Het zou zomaar eens echt gebeurt kunnen zijn.
Marie- Laure wordt op een heel jonge leeftijd blind. Je volgt haar vanaf dat moment en de hele tweede wereldoorlog door. Haar vader werkt bij een museum in Parijs. Ze gaan weg uit Parijs, want haar vader moet iets van onschatbare waarde beschermen. De Zee der Vlammen! Het is een diamant met geheimzinnige krachten. Ze vinden onderdak bij een oudoom in Saint- Malo. Het dorpje ligt aan de kust en is omringt door de zee. Zijn blinde meisjes wel veilig in de oorlog?
Als haar vader spoorloos verdwijnt en de oorlog goed losbarst, voelt ze zich enorm alleen. Ze sluit de huishoudster en haar oudoom in haar hart. Het is overleven geblazen in de koude winters van de oorlog. Eten is schaars. Ondertussen is er een Nazieofficier opzoek naar de zee der vlammen. Er zijn nepexemplaren van gemaakt en over de hele wereld verspreidt. Niemand weet wie de echte bij zich heeft, zelfs de dragers niet. En hij gaat over lijken…Kunnen ze hem ontlopen?
Werner Pfennig is een wees en Duits. Hij belandt op een Nazi-school en moet meehelpen in de oorlog. Hij staat dus aan de andere kant. Hij komt ook in Saint- Malo terecht. Op een moment komen ze elkaar tegen. Wat er dan gebeurt, moet je echt zelf lezen….Spannend, ontroerend en levensecht!
Heerlijk korte hoofdstukken, leest makkelijk weg. Ik geef het boek een dikke 4,5 sterren!
Het is echt een aanrader. Hij is wel vrij dik, maar het is echt een goed boek!
Ik heb echt een traantje gelaten.. Dit boek grijpt je bij de keel (of je hart) en laat je niet meer los. Echt allemaal gaan lezen.

Laat het eerst en vooral even duidelijk zijn dat ik een enorme fan ben van oorlogsromans. Ik ben zeer gefascineerd door alles wat met oorlog te maken heeft, alsook de boeken die erover gaan. Zij het fictie of non-fictie.

Dankzij The House of Books mocht ik ambassadeur zijn van dit prachtige boek. En prachtig is het!

Anthony Doerr beschrijft in “Als je het licht niet kunt zien” op sublieme wijze wat voor effect de oorlog heeft op het alledaagse leven. Met name voor het meisje Marie-Laure en haar vader. Als sleutelbewaarder van een museum kreeg hij de zeer delicate taak om de Zee der Vlammen veilig te stellen in tijden van oorlog. Marie-Laure zelf is blind sinds haar zesde maar toch leeft zij dankzij haar vader een zo normaal mogelijk leven. Hij beschrijft in detail alles wat er rondom haar gebeurt, al laat hij voor haar bestwil sommige zaken weg, om haar niet ongerust te maken.
Ze wonen in een Parijse wijk en van deze wijk maakt Marie-Laure’s vader een uiterst gedetailleerde macquette zodat zij deze met haar vingers kan verkennen en uit het hoofd leren. Zo leert ze te navigeren in haar eigen woonplaats. Hetzelfde doet haar vader voor Saint-Malo, waar ze gaan wonen als de Duitsers Parijs innemen. Marie-Laure smeedt in Saint-Malo een unieke band met haar oudoom Etienne. Samen betreden ze verscheidene fantasiewerelden en worden hun geesten en werelden verrijkt. Marie-Laure bewijst dat blind zijn niet per sé betekent dat je niets meer kan zien. Integendeel.

Werner Pfenning groeit als wees op in Duitsland, samen met zijn zusje Jutta en nog een aantal andere kinderen. Werner vertoont een buitengewone interesse in alles wat techniek, meetkunde, wiskunde en fysica is en algauw begint hij met het repareren van radio’s die klaar zijn voor de schroothoop. Door de verhalen die hij op de radio te horen krijgt, voedt hij zijn kennis en nieuwsgierigheid en hij leert zichzelf enorm veel dingen aan.
Zijn talenten worden al snel opgemerkt en al even snel wordt hij opgeleid en getraind om naar het front te gaan.
Anthony Doerr beschrijft hier uitmuntend hoe de indoctrinatie van Duitse jongens destijds verliep.

De verhalen van Marie-Laure en Werner komen uiteindelijk samen in Saint-Malo, alsof het niets is. Terwijl er in tussentijd toch heel wat zaken gebeuren. Veel zaken waar je eigenlijk niet bij kan met je hoofd. Dat zoiets kan…

Alles wat Anthony in zijn boek beschrijft, is trouwens uiterst gedetailleerd. Het lijkt alsof je zelf toeschouwer bent in zijn verhaal en er zijn in mijn ogen maar heel weinig auteurs die dit kunnen bereiken. Ik heb genoten van elk hoofdstuk van dit boek, van elk personage, van elk gebouw en elke gebeurtenis die Anthony beschreef.

Zelf vind ik veel boeken over de tweede wereldoorlog niet fijn om te lezen. Noem me een watje, maar ik lig nachtenlang wakker van alle gruwelijke beschrijvingen, verhalen en gebeurtenissen.
Dit boek is echter goed geschreven, niet vol gruwelijke beschrijvingen en het geeft weer een andere kijk op de tweede wereld oorlog. Ik heb dit boek tijdens mijn vakantie in één ruk uitgelezen, ik was twee dagen niet te bereiken (sorry reisgenoten..). Prachtig boek, geweldig geschreven en een mooi verhaal!
Het enige minpunt vond ik dat sommige hoofdstukken wat langdradig waren.
Dit boek is zeker een aanrader!

In Parijs woont Marie Laure LeBlanc – de hoofdpersoon - samen met haar vader , Daniel LeBlanc, op loopafstand van het Natuurhistorisch Museum, waar haar vader hoofd slotenmaker en sleutelbeheerder is. Marie Laure is dan, in 1934, zes jaar.

In dat jaar , als Marie Laure pas zes jaar is , wordt ze blind , maar haar vader doet er alles aan haar een zo normaal mogelijk leven te laten leiden.

Hij maakt een maquette op maat voor haar van de omgeving, eerst in Parijs en later in St. Malo.

Marie Laure leert deze maquette uit haar hoofd en kan op die manier aan de hand van herkenningstekens haar weg naar huis terugvinden .

Het boek begint met het bombardement op Parijs, in 1944, waarna vader en dochter , die dan 16 jaar is , naar St. Malo vluchten, waar ze bij een nogal eigenaardige oudoom gaan inwonen.

Bij de vlucht krijgt de vader van de directeur van het museum een grote, blauwe diamant mee, om te bewaren. Er zijn meerdere diamanten met verschillende mensen meegegeven, waardoor niemand weet of hij de echte steen in het bezit heeft. Deze steen speelt in het verhaal een grote rol.

Een andere verhaallijn gaat over de Duitse jongen Werner Pfennig, samen met zijn zusje opgegroeid in een weeshuis. Ook Werner komt in St Malo terecht

De levens van Marie Laure en Werner – die beiden een heel andere belangstelling hebben, Marie Laure voor boeken en Werner voor de wetenschap – kruisen elkaar.

Ik vond het heel lastig het boek weg te leggen, nadat ik er eenmaal in begonnen was en heb het dan ook achter elkaar uit gelezen.

De hoofdstukken – die allemaal een titel dragen – zijn kort, waardoor het boek heel fijn en vlot leest.

Ook het verspringen in de tijd, van 1934 naar 1944 en weer terug, maakt het verhaal heel boeiend om te lezen en mede door dat verspringen verveelt het geen moment.

Het is een dik boek, meer dan 500 bladzijden, maar toch staat er geen zin teveel in en iedere zin, hoe kort ook, is het lezen meer dan waard.

De hoofdpersonen, met name Marie Laure en Werner , zijn erg goed weergegeven, ik zag ze tijdens het lezen als het ware voor me en kon me goed in hun gevoelens inleven.

De schrijfstijl vind ik erg mooi, het verhaal is heel sfeervol en boeiend geschreven.

De hoofdpersonen met hun verschillende karakters en achtergronden, de manier waarop hun levens met elkaar verweven raken, je ziet het allemaal voor je.

Een prachtig en heel mooi boek over keuzes en medemenselijkheid , dat mij nog lang zal bijblijven, voor mij 5 sterren waard!

Geschreven bij Als je het licht niet kunt zien

Een prachtig boek. Gevoelig, divers, spannend, humaan en absoluut weergaloos.
Ik heb genoten en kan het iedereen aanbevelen.