Als je iemand verliest die je niet kan verliezen novelle

Dit boekje telt slechts een honderdtal pagina’s, maar het laat zeker een indruk na. Dr. Sheila was een succesvolle chirurg, maar soms kan het behoorlijk fout gaan in het leven. Nadat ze onvergetelijke dingen heeft meegemaakt, moest ze ofwel haar carrière beëindigen, ofwel werken in een ziekenhuis dat niet zo een goede reputatie had. Toen ze voor haar eerste werkdag in het ziekenhuis, de trein nam, kwam ze een man tegen die een Palestijnse vluchteling bleek te zijn, namelijk Sulayman. Net zoals Shaila had hij ook veel meegemaakt in het verleden. Deze twee voeren diepe gesprekken tot het eindstation. Uiteindelijk kwam er een einde aan hun gesprek en ze moesten afscheid nemen van elkaar. Verder die dag werd ze opgeroepen voor een operatie, een man is neergestoken en hij is in een levensgevaarlijke situatie. Als ze aan de operatietafel verschijnt, blijkt de patiënt tot haar grote schrik Suleyman te zijn. Tijdens de operatie denkt ze aan de gesprekken die ze voerde met Suleyman. Deze is niet alleen meeslepend, maar ook emotioneel. Ze is heel nerveus, ze wil vooral dat de geschiedenis zich niet herhaalt…

Het boekje is zeer eenvoudig en vlot geschreven. Je komt nauwelijks moeilijke woorden voor, omdat één van de hoofdpersonages een Palestijnse vluchteling is en daardoor kan hij niet zo goed Nederlands spreken.

‘Is het moeilijk om de taal te leren?’
‘Nee, de taal leren is niet moeilijk. Als je tijd geeft aan moeilijk , dan wordt moeilijk gemakkelijk. Is gewoon wat ik zeg hier (wijzend naar zijn hoofd) niet kunnen zeggen hier (wijzend naar zijn mond) dat nu moeilijk is.’ (p32)

Er zitten flashbacks tussen, maar voor de rest blijft het zijn chronologische volgorde behouden.

“ En toen zag ze het gezicht weer. Zijn gezicht. Ze had het lange tijd kunnen verdringen, maar nu kreeg het duidelijke kleuren en trekken. Ze zag hem heel duidelijk, naast haar op de bank, glimlachend, kijkend naar de Leeuwenkoning.” (p49)

Tijdens het lezen kom je verschillende thema’s tegen. Enerzijds gaat het over gezondheid, racisme en vooroordelen. Ondanks de gezondheidssituatie die Sheila heeft, blijft ze verder gaan met haar leven. Dit leert je dat je niet snel moet opgeven.

“De pillen die ze had geslikt, moesten haar een paar uurtjes rust geven, maar ook zij konden de noodzaak bij Sheila om de man te redden niet verdoven.” (p27)

Anderszijds gaat het ook over de vluchtelingenproblematiek aangezien Suleyman een Palestijnse vluchteling is, vertelt hij wat hij in Palestina heeft meegemaakt.

‘ Ik leven in Gaza, in Palestina. Altijd oorlog… is een beetje zoals de leeuw in de dierentuin, hij kan bewegen maar hij is niet vrij. Als ik naar huis loop ik zie geen huis. Een bom gevallen in onze straat.’ (p83)

Ish is erin geslaagd om het verhaal te vertellen met prachtige en wijze zinnen. Sommige zinnen laten je eventjes denken over het leven. 


‘Ik vind je Nederlands prima, Sulayman. Mensen kunnen soms zo moeilijk doen als het aankomt op taal. Goed Nederlands, slecht Nederlands. Taal is belangrijk maar niet belangrijker dan de boodschap. Ik begrijp je en dat is het allerbelangrijkste. Dat we elkaar kunnen begrijpen.’ (p82)

’Alles kan toch? Als je iets heel graag wil, dan kan het.’
‘Is dat waar?’
‘Zeker. Het zit allemaal in je hoofd. Als je iets wil, moet je ervoor gaan.’ (p36)

Ik vond het boek niet echt uitstekend, maar het kan door de beugel. Ik vond het zelf zeer fijn dat hij poëtisch schreef, de wijze zinnen zijn bij mij achtergebleven. Ik raad het boek aan mensen die liever boeken met eenvoudige woordenschat lezen. Ik raad het zeker niet aan mensen die houden van complexe verhalen en aan mensen die houden van diepgang in het verhaal, want tijdens het lezen miste ik diepgang.

Het is een zeer goed boek dat goed geschreven is. Eens je het boek begint te lezen blijf je lezen en voor je het weet heb je het boek uit. Het doet je nadenken over bepaalde dingen en je leeft echt mee in het verhaal. Ik vind het een echte aanrader voor wie van een goed en niet te dik boek houdt!

Geschreven bij Als je iemand verliest die je niet kan verliezen

Al bij zijn eerste boek was ik fan van Ish. Boek twee deed er nog een schepje bovenop. Wat kan die man mooi schrijven! En deze novelle ... het plakt aan je vast. Ik koop voornamelijk ebooks, maar niet de boeken van Ish. Die verdienen het om te blinken in de boekenkast.

Een toevallige ontmoeting tussen twee onbekenden, een arts en een vluchteling, raken met elkaar aan de praat op de trein.
Twee mensen die heel wat hebben meegemaakt in hun leven en niet de nodige rust kunnen vinden die ze willen, en zonder dat ze het beseffen, elkaar helpen door naar elkaar te luisteren.

Een boek moet geen 500 pagina’s dik zijn om je tot in het diepste van je ziel te raken en je na de laatste pagina in snikken te laten uitbarsten. Ish Ait Hamou heeft dit bij mij met zijn novelle Als je iemand verliest die je niet kan verliezen teweeggebracht. Totaal van mijn melk (voor de Nederlanders: totaal van mijn theewater), heb ik dit verhaal eerst laten bezinken nadat mijn tranen opgedroogd waren en dan heb ik mijn dichtstbijzijnde familie een bericht gestuurd hoe zeer ik aangedaan was van deze novelle.

Krachtig, integer en met zinnen die bijna poëtisch aanvoelen, zet de auteur hier een verhaal neer die niemand onberoerd kan laten.

Vluchteling of niet, mensen met psychische problemen, daklozen, dokters, hulpverleners… éénieder blijft in eerste instantie nog steeds een mens. Iemand die soms nood heeft aan een luisterend oor om terug de draad van zijn of haar leven op te nemen wanneer er alleen nog een donkere tunnel lonkt.

Bedankt Ish voor dit mooie geschenk in de vorm van je novelle en de fantastische campagne die je samen met Selah Sue en anderen steunt. Dankjewel!

Toen ik de titel van het boek las vond ik het heel aantrekkelijk. Ik heb geen spijt dat ik dit boek heb gelezen. Het verhaal is meeslepend van het begin tot het einde. Het boek gaat over twee mensen, een topchirurg Sheila en een Palestijnse vreemdeling Suleyman die elkaar ontmoeten in de trein en een gesprek voeren. Het boek telt maar 100-tal pagina’s met een gemakkelijke schrijfstijl. Het is dus snel te lezen.

Het verhaal heeft me heel erg geraakt. Het leven is niet altijd even makkelijk. Soms zijn er momenten in het leven waar het minder goed gaat. Maar het belangrijkste is dat je deze momenten onder controle kan houden.

Suleyman en Sheila hebben beide veel meegemaakt in hun leven. Ondanks het feit dat ze moeilijke tijden hebben meegemaakt proberen ze recht te staan en door te leven. Sheila en Suleyman hadden het nodig om een gesprek te houden met iemand over het leven. Bij deze ontmoeting heeft de chirurg het vertrouwen in Suleyman gezien en Suleyman in die van Sheila en ze vertelden hun levensverhalen aan elkaar.

Ik vond het boek zo mooi want het heeft mij geraakt. Er passeren zoveel mensen overdag naast ons die we niet kennen. Maar als we in gesprek zouden gaan zou er veel meer uitkomen dan dat we denken. Daarom zijn Sheila en Suleyman voor mij de beste voorbeeld hiervoor. Een Suleyman of Sheila is meer dan alleen Suleyman of Sheila.

Ish is de laatste jaren één van de mensen geweest die inspireerde in mijn wijze van denken. Ik vind het een heerlijk boek om in weg te dromen daarom raad ik dit boek zeker en vast aan.

Geschreven bij Als je iemand verliest die je niet kan verliezen

Ik ben ongelofelijk blij dat ik de literaire kant van Ish Ait Hamou heb ontdekt.
Zijn schrijfstijl leest zo vlot. De verhaallijnen zijn niet bepaald spannend of indrukwekkend te noemen maar de manier waarop hij dingen beschrijft en je meetrekt in zijn verhaal is subliem. Je voelt je meteen thuis, midden tussen personages.

Wonderlijk mooi geschreven.(taalgebruik) Wat me trof in 't verhaal : Hoe iemand tot een bepaald inzicht kan komen door naar iemand zijn wijsheid te "Luisteren" en dit tot zijn eigen wijsheid, inzicht te brengen.Zo kunnen mensen elkaar helpen bij het "Zichzelf niet wel voelen". Naar mijn mening wel voor "Sterke" zielen.

Na het lezen van Cécile had ik grote verwachtingen van dit boek. Het boek is heel dun, wat de prijs wel echt duur maakt. Het verhaal zelf is een verhaal dat je ook in tijdschriften zou kunnen tegenkomen. Geen spanning voor mij.

Zeer vlotte schrijfstijl,hij brengt in dit kleine boekje veel verschillende knelpunten aan, ik heb het in een paar uren uitgelezen en aan al mijn kollega's doorgegeven, iedereen was zeer enthousiast, ik hoop dat Ish nog vele boeken zal schrijven, want zijn andere boeken zijn even goed, wat hij schrijft is realiteit, de dingen die hij beschrijft gebeuren in het leven van elke dag. Een echte aanrader!!

Eerste werkdag van Sheila zit erop: wanneer ze net naar huis wilt gaan, komt er een spoedgeval binnen. Ze herkent hem meteen: Souleyman. Ze leerde hem in de trein kennen, een leuke ontmoeting en ze wou hem zeker terug zien. Ze kennen elkaar niet, maar hebben allebei een trieste verleden gehad. Tijdens hun ontmoeting openen ze zich allebei voor elkaar. Migrant Souleyman is zijn vrouw en kinderen in de oorlog kwijtgeraakt en Sheïla is haar man kwijtgeraakt. Maar wat als Sheila nu weer iemand verliest die ze niet kan verliezen?

Ish weet voor dit boek mij weer te raken. Ongelooflijk hoe een boek van 109 pagina's zoveel diepgang en betekenis kan hebben. Heel het verhaal is realistisch opgebouwd: de gevoelens, het plot, de personages, alles gewoon. Dit maakt dat het boek zeer vlot te lezen is.

Ait Hamou laat het verhaal nogal 'open', wat het verhaal alleen nog maar spannender maakt. Deze novelle vol levenswijzen is zeker en vast een aanrader. Lezen dus!