Als je iemand verliest die je niet kan verliezen novelle

Persoonlijk vond ik het een zeer ontroerend en aangrijpend verhaal. Ik denk dat iedereen zich zou kunnen herkennen in het boek, aangezien iedereen wel eens een dierbare persoon verloren is. Ook al heb ik een voorkeur voor andere genres dan deze, was ik er van begin tot eind erg aan gehecht. Het boek leest heel vlot, niet enkel omdat er een klein aantal pagina’s zijn, maar ook door de schrijfstijl ervan. In het boek is er een grote wisselwerking tussen het ziekenhuis, waar de hoofdpersonage aan het vechten is voor zijn leven, en de trein waar hij rustig babbelt. Hierdoor wordt het verhaal van begin tot eind spannend en is er een zekere dynamiek. In het verhaal zelf komen verschillende mooie en rakende zinnen en woorden aanbod dat iedereen zou moeten lezen. Persoonlijk werd ik, na het lezen van dit boek, een beetje sprakeloos. Het is precies door al deze punten dat ik het boek een echte aanrader noem.

Toen ik de titel van het boek las, vond ik het erg aantrekkelijk. "Als je iemand verliest, moet je niet verliezen" gaat over de tragedie van een succesvolle Dr. Sheila. Op weg naar haar werk in een nieuw stadje, ontmoette ze Sulayman, een Palestijnse man. Later ontmoetten de twee elkaar weer, maar dit keer onder zware omstandigheden. Dit boek is niet alleen ontroerend, maar ook opwindend. Ish Ait Hamou staat erom bekend om te weten hoe hij moet omgaan met heftige kwesties zoals vluchtelingen, psychische stoornissen en racisme. Dit boek heeft me echt geraakt: we kennen de personages niet, maar we hebben toch het gevoel ze wel te kennen. Er zijn veel wijze zinnen in deze novelle. ‘Als je tijd geeft aan moeilijk dan wordt moeilijk gemakkelijk.’, deze zin is mij het meest gebleven, omdat ik het dagelijks toepas. Ik ontdekte toch een negatief punt aan dit boek. Ik raakte vaak in de war tijdens het lezen, omdat je na de helft van het boek geen hoofdstukken meer hebt. Je gaat van het ene onderwerp naar het andere, wat verwarring zorgt. Dit boek is een echte aanrader!

Geschreven bij Als je iemand verliest die je niet kan verliezen

Als je iemand verliest die je niet kan verliezen, Ish Ait Hamou
Sheila, een chirurg die in een professioneel ziekenhuis werkt, word verplaatst naar een klein onbekend ziekenhuis. Op weg naar haar nieuwe werk ontmoet ze Sulayman, een vluchteling die hier sinds kort woont. Ze beginnen te praten met elkaar en uiten zich volledig. Sheila moet blijven om een dringend geval te opereren, het slachtoffer werd neergestoken. Het slachtoffer blijkt Sulayman te zijn.
Ish maakt gebruik van de juiste woorden om zijn lezers te raken. Hij gebruikt diepe woorden en zinnen die ons laat nadenken. De volgende zin heb ik meerdere keren moeten lezen voordat ik het echt begreep, maar wanneer ik de betekenis uiteindelijk begreep raakte het me echt. “Als je tijd geeft aan moeilijk, dan wordt moeilijk gemakkelijk”. Hij schreef het verhaal ook met een mooie overgang tussen de ontmoeting en de operatie. Op sommige momenten versprong het verhaal van de operatie naar momenten waar ze een deel uit hun verleden vertelde. Ik was ontgoocheld op het einde, tijdens het lezen krijg je hoop, maar het eindigt met een open einde. De laatste voicemail die ze kreeg van Sulayman raakte me, maar we weten de reactie van Sheila niet.

Super boek

Toen ik de titel van het boek las vond ik het heel aantrekkelijk. Ik heb geen spijt dat ik dit boek heb gelezen. Het verhaal is meeslepend van het begin tot het einde. Het boek gaat over twee mensen, een topchirurg Sheila en een Palestijnse vreemdeling Suleyman die elkaar ontmoeten in de trein en een gesprek voeren. Het boek telt maar 100-tal pagina’s met een gemakkelijke schrijfstijl. Het is dus snel te lezen.

Het verhaal heeft me heel erg geraakt. Het leven is niet altijd even makkelijk. Soms zijn er momenten in het leven waar het minder goed gaat. Maar het belangrijkste is dat je deze momenten onder controle kan houden.

Suleyman en Sheila hebben beide veel meegemaakt in hun leven. Ondanks het feit dat ze moeilijke tijden hebben meegemaakt proberen ze recht te staan en door te leven. Sheila en Suleyman hadden het nodig om een gesprek te houden met iemand over het leven. Bij deze ontmoeting heeft de chirurg het vertrouwen in Suleyman gezien en Suleyman in die van Sheila en ze vertelden hun levensverhalen aan elkaar.

Ik vond het boek zo mooi want het heeft mij geraakt. Er passeren zoveel mensen overdag naast ons die we niet kennen. Maar als we in gesprek zouden gaan zou er veel meer uitkomen dan dat we denken. Daarom zijn Sheila en Suleyman voor mij de beste voorbeeld hiervoor. Een Suleyman of Sheila is meer dan alleen Suleyman of Sheila.

Ish is de laatste jaren één van de mensen geweest die inspireerde in mijn wijze van denken. Ik vind het een heerlijk boek om in weg te dromen daarom raad ik dit boek zeker en vast aan.

Ish Ait Hamou kan emoties prachtig verwoorden. Zeker de moeite om eens te lezen!

Echt eens lezen...mooie verwoording van de moeilijkheid om te integreren vooral al naar taalgebruik

Het is een heel goed boek en voldoet aan de beschrijvingen. Het is enorm kort en daarom perfect voor lezers die niet graag lezen. Bovendien is het een mooi en pakkend verhaal.

Het is een meeslepend verhaal, heel mooi geschreven en vlot leesbaar.

Dit boekje telt slechts een honderdtal pagina’s, maar het laat zeker een indruk na. Dr. Sheila was een succesvolle chirurg, maar soms kan het behoorlijk fout gaan in het leven. Nadat ze onvergetelijke dingen heeft meegemaakt, moest ze ofwel haar carrière beëindigen, ofwel werken in een ziekenhuis dat niet zo een goede reputatie had. Toen ze voor haar eerste werkdag in het ziekenhuis, de trein nam, kwam ze een man tegen die een Palestijnse vluchteling bleek te zijn, namelijk Sulayman. Net zoals Shaila had hij ook veel meegemaakt in het verleden. Deze twee voeren diepe gesprekken tot het eindstation. Uiteindelijk kwam er een einde aan hun gesprek en ze moesten afscheid nemen van elkaar. Verder die dag werd ze opgeroepen voor een operatie, een man is neergestoken en hij is in een levensgevaarlijke situatie. Als ze aan de operatietafel verschijnt, blijkt de patiënt tot haar grote schrik Suleyman te zijn. Tijdens de operatie denkt ze aan de gesprekken die ze voerde met Suleyman. Deze is niet alleen meeslepend, maar ook emotioneel. Ze is heel nerveus, ze wil vooral dat de geschiedenis zich niet herhaalt…

Het boekje is zeer eenvoudig en vlot geschreven. Je komt nauwelijks moeilijke woorden voor, omdat één van de hoofdpersonages een Palestijnse vluchteling is en daardoor kan hij niet zo goed Nederlands spreken.

‘Is het moeilijk om de taal te leren?’
‘Nee, de taal leren is niet moeilijk. Als je tijd geeft aan moeilijk , dan wordt moeilijk gemakkelijk. Is gewoon wat ik zeg hier (wijzend naar zijn hoofd) niet kunnen zeggen hier (wijzend naar zijn mond) dat nu moeilijk is.’ (p32)

Er zitten flashbacks tussen, maar voor de rest blijft het zijn chronologische volgorde behouden.

“ En toen zag ze het gezicht weer. Zijn gezicht. Ze had het lange tijd kunnen verdringen, maar nu kreeg het duidelijke kleuren en trekken. Ze zag hem heel duidelijk, naast haar op de bank, glimlachend, kijkend naar de Leeuwenkoning.” (p49)

Tijdens het lezen kom je verschillende thema’s tegen. Enerzijds gaat het over gezondheid, racisme en vooroordelen. Ondanks de gezondheidssituatie die Sheila heeft, blijft ze verder gaan met haar leven. Dit leert je dat je niet snel moet opgeven.

“De pillen die ze had geslikt, moesten haar een paar uurtjes rust geven, maar ook zij konden de noodzaak bij Sheila om de man te redden niet verdoven.” (p27)

Anderszijds gaat het ook over de vluchtelingenproblematiek aangezien Suleyman een Palestijnse vluchteling is, vertelt hij wat hij in Palestina heeft meegemaakt.

‘ Ik leven in Gaza, in Palestina. Altijd oorlog… is een beetje zoals de leeuw in de dierentuin, hij kan bewegen maar hij is niet vrij. Als ik naar huis loop ik zie geen huis. Een bom gevallen in onze straat.’ (p83)

Ish is erin geslaagd om het verhaal te vertellen met prachtige en wijze zinnen. Sommige zinnen laten je eventjes denken over het leven. 


‘Ik vind je Nederlands prima, Sulayman. Mensen kunnen soms zo moeilijk doen als het aankomt op taal. Goed Nederlands, slecht Nederlands. Taal is belangrijk maar niet belangrijker dan de boodschap. Ik begrijp je en dat is het allerbelangrijkste. Dat we elkaar kunnen begrijpen.’ (p82)

’Alles kan toch? Als je iets heel graag wil, dan kan het.’
‘Is dat waar?’
‘Zeker. Het zit allemaal in je hoofd. Als je iets wil, moet je ervoor gaan.’ (p36)

Ik vond het boek niet echt uitstekend, maar het kan door de beugel. Ik vond het zelf zeer fijn dat hij poëtisch schreef, de wijze zinnen zijn bij mij achtergebleven. Ik raad het boek aan mensen die liever boeken met eenvoudige woordenschat lezen. Ik raad het zeker niet aan mensen die houden van complexe verhalen en aan mensen die houden van diepgang in het verhaal, want tijdens het lezen miste ik diepgang.