Ane Cestero 1 - De dans van de tulpen Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Ane Cestero - De dans van de tulpen

Het boek brengt ons in Gernika, Spanje waar een bekende journalist op brute wijze wordt vermoord. Ane Cestero krijgt de opdracht om de leiding te geven aan een Speciale politie eenheid om een ​​seriemoordenaar op te sporen, die een rode tulp als handelsmerk heeft.

Het verhaal begint al meteen heftig. Vanaf dat moment kun je niet meer stoppen met lezen en wil je weten wat of wie er schuil, gaat achter de Tulpenmoordenaar. Je wilt weten ook weten waarom hij/zij de tulp gebruikt als handelsmerk. Samen met de auteur bewandel je de weg op zoek naar de moordenaar. Je denkt als lezer vaak het antwoordt te hebben, om er dan toch weer achter te komen dat je er naast zit. Dit blijft zo tot het einde. Het plot is dan ook enigszins verrassend.

De auteur gaat actuele onderwerpen niet uit de weg zoals : gendergeweld, mensenhandel, kindermishandeling, werkeloosheid en verslavingen. De schrijfstijl van de auteur is vlot en ook beelden. Je waant je op bepaalde momenten zeker in het mooie Spaanse landschap. Personages zijn ook goed uitgewerkt. Je leert met name de hoofdpersonage goed kennen, ook wat betreft haar verleden.

De hoofdstukken in het boek zijn niet al te lang en worden in de vorm van een datum weergegeven. Je volgt het onderzoek dus per dag. Zo nu en dan krijgen we flashbacks van de Inspecteur Ane Cestero en de Tulpenmoordenaar. Waardoor we ons een compleet beeld kunnen vormen van wat ze gemaakt heeft tot wie ze nu zijn.

Het einde van het verhaal maakt duidelijk dat we meer van inspecteur Ane Cestero en haar team in het Baskische land kunnen verwachten. Dat gaan we dus blijven volgen. Zonder twijfel een goede thriller / serie waar je verslaafd aan zult raken en die liefhebbers van het genre zeker zal bekoren.

Geschreven bij Ane Cestero - De dans van de tulpen

De auteur is begonnen met het schrijven van reisliteratuur, dat blijkt ook uit deze thriller. Zijn liefde voor maar ook zijn kennis van het mooie en schilderachtige Spaans Baskenland is heel goed merkbaar in dit boek. Boek begint al met een heftige scene, een moord, en je zit meteen in het verhaal. Ik had in het begin moeite met de vele personages en hun Spaanse namen, maar ze worden goed uitgewerkt en verder in het boek kon ik ze goed plaatsen. De hoofdstukken zijn aan de korte kant, hierdoor blijft er vaart in het verhaal en was ik altijd geneigd om nog snel even verder te lezen. De hoofpersoon inspecteur Ane Cestero is een aparte politie functionaris en met haar teamleden is het een uitzonderlijk team. Het einde van het boek laat ruimte voor een vervolg. Ik hoop dat deze ook komt, want dat zal ik zeker gaan lezen

Geschreven bij Ane Cestero - De dans van de tulpen

De Spaans-Baskische auteur Ibon Martín Álvarez studeerde journalistiek, maar vlak nadat hij deze studie beëindigde, verzamelde hij meer dan driehonderd routes in Baskenland. Deze bracht hij samen in verschillende reisgidsen, waarin hij behalve over de schoonheid van het landschap ook over de historiek en mythologie van het landschap vertelde. Zijn eerste roman El valle sin nombre, verscheen in 2013 en vervolgens publiceerde hij in vier opeenvolgende jaren de vierluik Los crímenes del faro. In september 2020 maakte hij zijn Nederlandstalige debuut met De dans van de tulpen.

Treinmachinist Santi rijdt over een van de mooiste trajecten van Baskenland. Hij geniet van de omgeving, maar plotseling ziet hij een vrouw op het spoor, vastgebonden op een stoel en een tulp in haar handen. Hij kan de trein niet meer op tijd stoppen en wanneer hij de vrouw steeds dichter nadert ziet hij dat het Natalia is, zijn eigen vrouw. Haar dood wordt live op Facebook gestreamd. Hierna volgen nog meer slachtoffers en de enige overeenkomst zijn verse tulpen. Aan inspecteur Ane Cestero en haar team de moeilijke taak om de moorden op te lossen. Vooral omdat de moordenaar hen steeds een stap voor lijkt te zijn.

Dat Martín reisgidsen geschreven heeft, staat niet alleen in zijn biografie vermeld, maar is al meteen in het eerste hoofdstuk te merken. Hij geeft namelijk een natuurgetrouwe weergave van situaties, maar bovenal van het landschap en de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Wie Baskenland kent, zal dit waarschijnlijk kunnen beamen, wie er onbekend is krijgt zonder meer een uitstekende indruk van hoe het eruit moet zien. Om dit alles te benadrukken geeft hij met regelmaat de namen van de meest kleine plaatsjes, laat hij de personages af en toe een paar Baskische woorden of uitdrukkingen zeggen en worden hun namen ook veelvuldig genoemd, ofschoon dit laatste eigenlijk een vanzelfsprekendheid is, omdat de lezer immers moet weten met wie hij te maken heeft.

Het verhaal wordt vooral vanuit het perspectief van Ane en Julia, twee leden de SEOM-eenheid (Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken) verteld, maar er zijn ook een paar hoofdstukken vanuit het oogpunt van anderen, waaronder de tulpenmoordenaar. De twee eerstgenoemden zijn twee sterke karakers die het goed met elkaar kunnen vinden en wier onderlinge interactie bijzonder krachtig is. De overige leden van SEOM doen overigens niet veel voor hen onder, maar ze komen domweg minder in beeld. Gedurende de plot leert de lezer hen allen prima kennen, zowel zakelijk als privé. Ook leert de lezer de moordenaar goed kennen, hoewel er het grootste deel van het verhaal natuurlijk geen identiteit aan hangt. Voor alle personages geldt dus dat ze erg goed zijn uitgewerkt.

De dans van de tulpen is over het algemeen geen verhaal dat het van zijn snelheid moet hebben, alleen in de ontknoping wordt deze aanzienlijk hoger. Toch neemt de spanningsboog toe naarmate de plot vordert en de speciale eenheid langzaam maar zeker enkele vorderingen maakt. De regelmatig voorkomende cliffhangers en enkele onverwachte plotwendingen zorgen ervoor dat je steeds nieuwsgieriger wordt en het is tevens onvermijdelijk dat je een vermoeden krijgt wie de moordenaar is. Martín laat de lezer echter continu twijfelen, want in de loop van het verhaal zijn er diverse individuen die daarvoor in aanmerking komen. De naam van de uiteindelijke dader hakte er behoorlijk in en was totaal niet te voorzien. Goed gedaan van de auteur om niets te laten doorschemeren en om de lezer in het onzekere te laten.

Martín heeft een fijne en toegankelijke schrijfstijl, waarbij de soms mooie zinnen en vergelijkingen eruit springen. Jammer is wel dat De dans van de tulpen een aantal storende foutjes bevat, maar die kunnen de auteur niet verweten worden, het is de vertaling die daar de veroorzaker van is. Uiteindelijk gaat het om het verhaal en daar valt weinig op aan te merken, het is immers een prima Nederlandstalig debuut.

Goed boek en goed verhaal. Helaas geen fijne vertaling