Appels vallen niet

Liane Moriarty heeft een bijzondere schrijfstijl! Ze laat de belangrijkste (hoofd)personages aan het woord, maar we krijgen ook een inkijk in het hoofd van heel wat andere mensen. Zo denken we bijvoorbeeld mee met de kapster van de vermiste persoon (Joy) en komen we te weten wat Joy haar heeft gezegd, of kruipen we in het hoofd van een serveerster die het gesprek kan volgen tussen de vier kinderen van Joy.
Die bijzondere schrijfstijl zorgt ervoor dat je alle facetten van het verhaal meekrijgt en dat je als lezer ook kan gaan puzzelen om het mysterie te ontrafelen. Dat vond ik superleuk!
MAAR: de consequentie van die schrijfstijl is dat het tempo van het verhaal erg vertraagd wordt. Het boek is 560 pagina's dik, en het verhaal zou ook in heel wat minder pagina's verteld kunnen worden, aangezien we nu ook heel veel randinformatie meekrijgen. Dit boek en de vertelstijl van Liane Moriarty moeten je dus echt liggen. Appels vallen niet is geen flitsende thriller met op elke pagina een plottwist, maar eerder een rustige thriller boordevol puzzelstukjes die je als lezer moet leggen.

Een heerlijk dikke roman over familiegeheimen, een ideaal gezin en topsport. Het verhaal komt wat traag op gang, maar de mysteries maken dat je door blijft lezen en uiteindelijk raak je als lezer meer verbonden met de personages waarna je alleen maar blij bent dat het boek meer dan 500 pagina’s dik is.

Als hun moeder verdwijnt proberen de vier volwassen kinderen met elk een eigen visie op hun jeugd, zichzelf en hun ouders, helder te krijgen of de onverwachte logee die maanden eerder bij hun ouders verscheen met de verdwijning te maken heeft of dat hun vader mogelijk de man is die ze niet kennen. Met korte stukken in het heden en terugblikken naar de periode dat de logee Savannah zich een plek in hun ouderlijk huis toe-eigende, ontvouwt zich een verhaal over gebeurtenissen in hun jeugd die een grote invloed hebben op hoe je wordt en hoe je je gedraagt. Dat vind ik het mooiste aan dit boek; de psychologische invloed van gebeurtenissen uit je jeugd, van hoe je gezien lijkt te worden, hoe je jezelf gaat zien en hoe verschillend je hier als broers en zussen uit kunt komen. Daarnaast speelt de druk van topsport binnen een gezin een grote rol. Leuk hoe soms op een spitsvondige manier tennistermen en competitiespel als element ook in het verhaal terugkomen.

De personages zijn mooi neergezet. Vooral Savannah roept veel op. Geweldig hoe ongrijpbaar zij ook voor de lezer blijft en hoe verrassend de verhaallijn rondom haar zich ontwikkelt. Ook de kinderen zelf laten ontwikkeling zien, zodanig dat de appel(s) wat dichter bij de boom lijken te vallen.

Met Appels vallen niet heeft Moriarty een goed-doordachte familieroman geschreven. Dit boek zit psychologisch goed in elkaar en de ontknoping is heel verrassend.

Met dank aan AW Bruna en Libelle voor een vooruitleesexemplaar.

Een perfect gezin. Vier kinderen. Twee ouders met een ogenschijnlijk goed huwelijk en een grote voorliefde voor tennis. Toch wordt de schijn ruw verstoord wanneer de mysterieuze Savannah onverwachts aan de deur staat. Een jaar later verdwijnt moeder - Joy Delaney - wat is er gebeurd en heeft de geheimzinnige Savannah hier iets mee te maken? Wie is deze onbekende vrouw? Waar is Joy gebleven en is alles wel zo perfect als het lijkt?
 
Appels vallen niet is een verhaal met een mysterieus tintje. In het begin moet je even inkomen in al de verschillende personages, maar dat wordt vrij snel duidelijk als je het verhaal oo volgt vanuit de verschillende leden van het gezin Delaney. Je moet wat tijd investeren in het onthouden van alle namen, maar gelukkig heb je voldoende tijd om in 550 pagina’s helemaal verknocht te raken.
 
De grimmige sfeer, het continue gevoel dat iedereen wat te verbergen heeft, verwerkt Liane Moriarty erg goed in haar schrijfstijl. Tot de laatste pagina vraag je af waar Joy is en hoe het gezin altijd de schijn ontzettend hoog heeft gehouden. Liane Moriarty legt langzaamaan de problemen van het gezin bloot en laat zien dat de bom barst na al die jaren op eieren te lopen. Pas nu alle kinderen volwassen zijn, komen er geheimen aan het licht.
 
Alle verhaallijnen zitten zo sterk in elkaar, dat ook je ook vaak verrast wordt wanneer je steeds meer en meer ontdekt over de Delaneys. Tot aan de ontknoping toe blijf je geboeid en ook het einde zal je compleet omver blazen. Een klein vreemd puntje was dat ineens in de laatste paar hoofdstukken over COVID werd gesproken.
 
Lees en ontrafel de geheimen van de disfunctionele familie Delaney. De verhaallijnen passen volmaakt in elkaar en de dreigende sfeer geeft Appels vallen niet een geheimzinnig tintje. En erg leuk: de rechten voor een verfilming zijn verkocht!

Appels vallen niet. Door: Liane Moriarty.

Bij Liane weet je wat je kan verwachten. Het knappe is dat ze het ook elke keer opnieuw waarmaakt. Haar verhalen kluisteren je aan je boek, haar personages komen op het papier tot leven en haar dialogen knetteren vol levenslust. Dat mag je ook vrij letterlijk nemen; Appels vallen niet wordt momenteel tot een serie gemaakt. Daar ben ik als fan van Big little lies (het boek én de serie) heel blij om!

In dit boek maken we kennis met de Delaneys: moeder Joy, vader Stan en hun 4 (volwassenen) kinderen. De ouders verkochten nog maar net hun eigen bedrijf (een tennisschool) om te genieten van hun oude dag tot dat Joy verdwijnt. De vraagt rijst al snel of de mysterieuze Savannah die vorig jaar bij hen op de stoep stond daar iets mee te maken heeft en of alles wel zo koek en ei was tussen Joy en Stan als het voor de buitenwereld leek.

Wat er dan volgt is een spannende afwisseling van heden en verleden, we kijken mee in het leven van elk van de kinderen, we horen het geroddel van de buren en de verhalen van bij de kapper. Elk sprankeltje informatie brengt de politie, en ons lezers, een tikkeltje dichter bij de waarheid. Of net niet? En als je denkt dat je nu wel weet wat er gebeurd is volgt er nog een mokerslag…

Moriarty heeft het talent om mensen van vlees en bloed, zinderend van woede, verlangen, wrok, spijt, angst, verliefdheid en nog zo veel meer emoties (een warboel, net als u en ik vanbinnen) in een ongelooflijk spannend verhaal neer te zetten, en dat met een super vlotte pen op het papier te krijgen. Het alledaagse leven maar dan net even anders. Hopelijk.

Eén waarschuwing: begin enkel aan dit boek als u tijd hebt om het in één ruk uit te lezen! Het is gigantisch verslavend.

Beetje spanning opgebouwd.. voor een vrij teleurstellend einde..
hm. Ik vond het eigenlijk tijdverlies.

Prachtig boek

Wat ik vooral goed vind: spannend, fantasierijk.

Snel geleverd!!

De Delaneys is een succesvolle tennisfamilie. Joy en Stan hebben net hun tennisschool verkocht en kunnen nu van hun welverdiende pensioen gaan genieten. Maar zonder hun tennisschool voelt hun leven incompleet. Gelukkig spelen ze samen nog wel tennis en winnen ze vaak, maar echt genieten van hun pensioen kunnen ze niet. Een “heerlijk dagje strand” is niks voor hen. Zelfs hun droomvakantie naar Europa, met als hoogtepunt Wimbledon, was eigenlijk een grote ramp. Daarnaast hebben hun vier volwassen kinderen het vooral erg druk met hun eigen leven. Dan op een dag is Joy plotseling verdwenen. Na een laatste appje op Valentijnsdag waarin staat dat Joy besluit “Off-grid” te gaan, verneemt niemand meer iets van haar. Haar kinderen maken zich grote zorgen en duiken in het verleden van hun ouders. Dan blijkt beetje bij beetje dat alles toch niet zo in elkaar zit zoals het op het eerste oog leek…

“Game, Set and Match, het verhaal van een tennisgezin….”

Moriarty is een succesvolle schrijfster. Ze is een meesteres in het zeer uitgebreid vertellen van vele verhaallijnen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken hebben, maar die uiteindelijk prachtig bij elkaar komen en horen. Ik heb al eerder boeken van haar gelezen en ik ben een groot fan. Ik kan erg genieten van het feit dat je in het begin geen idee hebt welke kant het verhaal op zou gaan. Je krijgt wel heel veel informatie en ze werkt de bijrollen tot in de puntjes uit. Hierdoor krijg je als lezer een breed beeld van iedereen. Opvallend in dit verhaal is de rol van Savannah. Zij is een mysterieus meisje dat plotseling bij Joy en Stan voor de deur staat. Joy ontfermt zich direct over haar en Savannah lijkt bijna op de perfecte dochter die iedere ouder zich wenst. Maar toch is er steeds dat onderbuikgevoel dat maakt dat iedereen zo zijn eigen twijfels heeft bij de verhalen van Savannah. Ze heeft een belangrijke en opmerkelijke verhaallijn, want zonder Savannah was Appels vallen niet nooit het boek geworden dat het nu is.

Het boek begint met een ijzersterke proloog, waardoor je gelijk wilt weten hoe het af zou lopen. Daarna wisselt het verhaal steeds van afgelopen september naar het heden. Zo krijg je stukje voor stukje steeds meer informatie waarmee heel langzaam de puzzel rondom de verdwijning van Joy Delaney wordt opgelost. Maar pas op, niks is wat het op het eerste moment lijkt te zijn en Moriarty weet je dan ook tot op het eind op het verkeerde been te zetten. Het is een groot psychologisch spel waar je als lezer ongemerkt onderdeel van wordt.

Appels vallen niet is een lekker dik boek. Want eenmaal begonnen leest het als een speer. Het laatste deel van het boek speelt zich in het nu af. Hierin heeft Moriarty ook de coronapandemie verwerkt. Hierdoor is het heel actueel geworden, maar of het nu ook bij het verhaal past, daar heb ik eerlijk gezegd wel mijn twijfels over. Ik kreeg dan ook een beetje het gevoel dat het boek een ander einde heeft gekregen dan in eerste instantie de bedoeling was. Ondanks dit heb ik volop genoten van het boek en kijk ik alweer uit naar Moriarty’s volgende boeken.

Kijk op boekenblog indeboekenkast.com voor nog veel meer leuke recensies.