Baby's weten wat ze willen vertrouw op de signalen van je kind.

Dit boek heeft me erg geholpen om ons kindje te begrijpen, in haar eerste weken en ook nu nog (4 maanden oud). Het belangrijkste inzicht dat Aletha Solter meegeeft: baby's weten wat ze nodig hebben, als ouder is het de kunst om je kind te verstaan en in te gaan op de behoefte die je kind uit. In het begin had ik grote moeite om de huiluurtjes van ons baby'tje te doorstaan (ook al was het maar af en toe, en heel voorspelbaar zo tussen 8 en 9 uur 's avonds). Ik vond het verschrikkelijk om haar te horen huilen, probeerde haar steeds aan te leggen voor borstvoeding (ook al had ze net gehad, het idee dat mijn kind honger had kon ik niet verdragen). Aletha Solter legt uit dat alle kindjes van tijd tot tijd ook behoefte hebben aan huilen. De eerste keer dat ik met ons kindje op een rustige plek ging zitten, haar dicht tegen me aan hield en haar een dik half uur liet uithuilen, zal ik nooit vergeten. Na dat half uur zuchtte ze en legde ze haar hoofd tegen mijn schouder. We bleven nog even zitten, ik legde haar daarna op het aankleedkussen omdat het tijd was voor een badje, en daar was een stralende glimlach te zien op haar gezichtje. Sindsdien gaat het moederschap veel meer van een leien dakje, af en toe even in mama's armen uithuilen hoort er nu bij. Ik wens andere ouders toe dat ze ook zo'n rust vinden met dit boek. Heel fijn dat hier adviezen in staan die je natuurlijke neigingen bevestigen, in plaats van meer gangbare theorieën waarbij je kinderen alleen in hun bedje moet laten huilen. Als je leert om in te zien dat afhankelijkheid bij baby's hoort en hen stimuleert in hun ontwikkeling, kun je je ook verweren tegen meer traditionele bakerpraatjes over zelfstandigheid bij jonge kindjes.

Dit boek heb ik tijdens mijn zwangerschap al aangeschaft, omdat het idee van spanning ontladen door te huilen me erg aansprak en het me ook heel logisch is de oren klonk. Mijn vriend - die erg van de wetenschap is en graag bewijs ziet - vond het allemaal maar zo-zo. Inmiddels is onze dochter echter vijf maanden en is ook hij helemaal om. Het is best een gevoelig kind, maar na een flinke huilbui valt ze altijd als een blok in slaap (zonder speen) en daarna is ze dan enorm relaxt. Heerlijk om te merken.

In het begin vond ik de huilbuien erg moeilijk, omdat ik gewoon niet goed wist of ik er wel goed aan deed om haar zo te laten huilen. Maar omdat we merkten dat het haar echt goed deed, zelfs toen ze pas een paar weken oud was, zijn we er mee doorgegaan. Gelukkig!! Nu voel ik gewoon liefde voor haar als ze zo'n huilbui heeft, en ben ik niet meer bang dat ik iets verkeerds doe.
Als onze dochter een beetje wiebelig wordt en gaat zeuren, weten we genoeg. Dan pakken we haar en gaan op 'de huilplek' zitten met haar in de armen. Zodra we geïnstalleerd zijn, zet ze het op een krijsen, waarbij ze meestal ook flink ligt te trappen en slaan. Na een poosje (soms 5 minuten, soms wel 25) zucht ze dan diep en valt meestal in slaap. De ontspanning die er dan van haar gezicht te lezen is, is prachtig. Een vriendin die laatst oppaste en die we hadden geïnstrueerd mbt het huilen, vond het van tevoren maar raar, maar was uiteindelijk ook onder de indruk. Ze zei verbaasd: 'Ik had helemaal geen medelijden met haar toen ze zo huilde!' En dat klopt ook precies, want het is juist fijn om die tranen eruit te gooien.

We merken dat onze dochter verder heel weinig huilt (behalve als ze honger heeft of met een andere aanwijsbare reden). We hoeven haar NOOIT rond te dragen, al neuriënd en wiegend om het huilen in bedwang te houden - en dat ze dan direct weer begint met huilen zodra je stopt. In plaats van eindeloos rondzeulen, laten we haar even uitrazen en daarna slaapt ze of gaat ze weer fijn liggen spelen.

In dit boek staan ook heel veel andere zaken, waarvan niet alles me evenveel aanspreekt. Het 'gezinsbed' bijvoorbeeld vind ik drie keer niks. Maar de algemene lijn van Solters verhaal vind ik heel erg goed: goed kijken en luisteren naar je kind, het zijn emoties laten uiten en het laten zien dat je altijd van hem houdt. Heel liefdevol allemaal, en respectvol naar je kind.
Geen groter contrast denkbaar met Gina Ford - door ons spottend 'de kraam-nazi' genoemd. Heel onbehoorlijk van ons natuurlijk, maar zo komt ze over met haar spastische schema's. Ons kind sliep ook al met twee, drie maanden 12 uur achter elkaar door, dus daar heb je Gina's rigide manier van doen echt niet per se voor nodig (al doet ze alsof dat wel zo is).

Kortom: erg aan te bevelen!

Na het lezen van dit boek heb in eindelijk een ritme gevonden samen met mijn baby. De meeste adviezen zijn steeds gebaseerd op een ritme forceren. Deze psychologe heeft daar een andere kijk op. Alles werd meteen veel duidelijker voor me. Nu heb ik een blije rustige baby.

Onze dochter (1jr) heeft maandenlang nachten gehuild. We probeerden haar te troosten, liedjes te zingen, te spelen, voorlezen, televisie kijken om het huilen te stoppen. Allerlei 'onderzoeken' bij doktor, KNO-arts, osteopaat en tot slot via-via dit boek gekocht.
Wat een verademing!
Uiteraard is het belangrijk om te kijken of het kindje geen medische klachten/ oorzaak heeft. Maar om daarna toe te kunnen geven aan een huilbui is een verademing. Een prachtige uitleg in het boek, prima onderbouwing, en het vormt bijna een levenswijze.

Heel blij met dit boek! De methode van het laten huilen wordt heel duidelijk uitgelegd. Mijn baby heeft genoeg kunnen ontladen. IK merkte dat wanneer ze een paar dagen jengelig was ik haar toch bij me moest nemen en laten uithuilen. Dan was ze een half uur hevig aan het huilen en daarna weer een stralend zonnetje (soms eerst een slaapje). Nu huilt ze eigenlijk nooit.
In dit boek staat het hoe en waarom over huilen en je kindje laten zijn. Ik heb er erg veel aan gehad en mijn dochtertje ook.

Hoera! Mijn leven en dat van mijn dochter zijn een stuk meer ontspannen geworden na het lezen van dit boek. Zoals in één van de andere reviews geschreven sluit het goed aan bij de manier waarop je van nature met je baby en kind om zou gaan. Het leert je natuurlijk moederschap beter toe te passen en te doceren. Als mijn dochter tegenwoordig huilt neem ik haar op schoot, denk ik wat fijn dat ze zich kan uiten en leg ik haar daarna lekker in bed. Goede therapie tegen stress, zorgen en schuldgevoelens.

Dit boek zou je eigenlijk al tijdens de zwangerschap moeten lezen. Scheelt een hoop frustratie.
Maar geeft ook een kijk op een andere manier van omgaan met je baby.

Geeft rust voor jezelf en je baby.

ik heb veel antwoorden uit het boek kunnen halen als zoekende moeder van mijn eerste kind

Waardevolle informatie voor alle ouders

Super duidelijk geschreven. Geen moeilijke taal en woorden maar voor iedereen te begrijpen. Zeer leerzaam en makelijk weg te lezen.