#backstage

Ik heb dit artikel gewonnen via de Facebookpagina van “de perfecte buren”.
Mijn verwachtingen waren niet erg hoog maar het boek heeft me echt verrast.
Ik hou van de verschillende manieren van schrijfstijl vb gewone tekst afgewisseld met berichten of brieven.
Alleen jammer dat de tijden van de whatsapp berichten niet altijd overeenkwamen met de verhaallijn.
Aangename kennismaking met dit, voor mij, nieuwe genre!

#BACKSTAGE is een Young Adult/chicklit/thriller maar is vooral doordrenkt van wellust en seks.

Ik huiverde toen ik de gedeelten las waarin duidelijk gemaakt werd wat grensoverschrijdend seksueel gedrag met een persoon kan doen, ik zat te rillen bij de gedachte dat een onbekend iemand zo obsessief is dat je niet meer veilig bent.

Maar is deze stalker ook de moordenaar van de zeven vrouwen zie zoveel overeenkomsten hebben met een van de meiden uit de band? Dat is niet direct duidelijk en rechercheur De Vries gaat op onderzoek uit.

De hoofdpersonen worden teruggeworpen op zichzelf in hun vertwijfeling en zijn bang om meer bevestigd te zien dan ze eigenlijk zouden willen. Het komt soms heel dichtbij.

#BACKSTAGE is een knap debuut van deze auteur. Het is een boek voor liefhebbers van spannende Young Adult. Ik had graag minder foutjes gezien, maar ik kan begrijpen dat de auteur op dat moment daar niet mee bezig was.
Dat gezegd hebbende, wil ik vooral aangeven dat ik heb kunnen genieten van het onderliggende verhaal en nieuwsgierig ben naar een tweede boek van Renate Smoorenburg.

Enerzijds volg je de reallifesoap van de meiden met alle gevoelens die daarbij naar boven komen. De personages zijn voldoende uitgewerkt: het populaire meisje die haar zelfvertrouwen verliest, het meisje van next door met vaderissues, het nonchalante type dat eigenlijk niet erg geïnteresseerd lijkt maar een donker verleden heeft, de lieve onnozele altijd positieve meid, die eigenlijk helemaal niet zo dom is en het verwende nest dat altijd haar zin krijgt.

Alle personages zijn uniek en hebben een ander karakter. Dat botst op alle fronten en de meiden lijken niet veel gemeen te hebben. Totdat een onbekende het leven van van een van de meiden overhoop gooit, het begint met cadeautjes en fanmail wat al snel leidt naar vreemde telefoontjes, vernederingen, vernielingen, dreigbrieven en dreigtelefoons. Zijn obsessie neemt toe, zo ver zelfs dat hij haar wil bezitten.

Anderzijds volg je het politieonderzoek, wat soms verrassende elementen oprakelt waardoor je net als de inspecteur stap voor stap dichter bij de dader komt. Af en toe krijg je een glimp van de gedachten van de dader, besef je hoe verknipt hij is.

Het boek is verre van voorspelbaar maar ook met veel humor geschreven. 
Het leest makkelijk weg en het is heel spannend. Daarnaast leef je erg mee met de hoofdpersonages. Je deelt hun angsten en al hun dromen en andere gevoelens en daardoor wordt het een interessant verhaal. Je blijft je afvragen wie de stalker is en wat hij nog meer van plan is. Doordat je ook door de ogen van de stalker meekijkt, krijgt het verhaal leuke wendingen en je krijgt fascinerende informatie over de motieven en denkwijze van de dader.  

Stom

Ik heb dit artikel gewonnen via de Facebookpagina van ‘De perfecte buren’ . Mijn verwachtingen waren niet erg hoog maar het boek heeft me echt verrast. Ik houd van de verschillende manieren van schrijfstijl vb gewonen tekst afgewisseld met berichten en brieven. Alleen jammer dat de tijden van de Whattsapp berichten niet altijd overeen kwamen met de verhaallijn. Aangename kennismaking, met dit voor mij, nieuwe genre!

Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe ik mijn mening op een juiste en correct onderbouwde manier kan geven over dit boek. Ik maak het niet vaak mee maar alles in dit boek staat mij tegen en vind ik het nogal veel vooroordelen bevatten. Alles in het verhaal draait om seks, verkrachting, geld, macht, alle mannen zijn slecht en bijna alle vrouwen gewillige vogeltjes. Voor mijn gevoel las dit verhaal als een constante herhaling van gebeurtenissen en erg eenzijdig gericht. De personages riepen bij mij ook behoorlijk wat verwarring op, qua namen maar ook qua onderlinge relaties tot elkaar. Zoals je dus leest was dit boek absoluut niet aan mij besteed. Ik heb dan ook lange tijd gewacht met mijn recensie omdat ik het heel moeilijk vind om een verhaal negatief te moeten recenseren. Ik weet namelijk hoeveel werk erin zit voor de schrijver en ik wil haar absoluut niet voor het hoofd stoten. Maar dit boek mist gewoon zoveel dat ik er weinig positiefs over kan zeggen. Toch kan ik alleen maar zeggen blijf alsjeblieft schrijven want daardoor groei je als schrijver zijnde. En laat je zeker niet door mijn mening ontmoedigen want er zijn nog zoveel meer lezers te bereiken. Ik geef dit boek 1 tot 1,5 sterren.

Smoorenburg gaat met een botte bijl door deze zogenoemde thriller heen. Haar schrijfstijl is vrij hard en grof. Er zitten elementen van spanning in maar deze worden nauwelijks opgebouwd. Gruwelijke gebeurtenissen vinden tussendoor plaats en worden emotieloos beschreven. Het gebrek aan spanning maakt dat ik de term thriller niet op zijn plaats vind.

Naast de harde beschrijvingen van misdaden die plaatsvinden, worden ook de seksscènes zeer plat beschreven. Deze komen veelvuldig voor maar helaas iedere keer op dezelfde manier waardoor het voelt alsof je een herhaling leest.
Nu ben ik niet tegen seks in een verhaal maar de manier waarop Smoorenburg het vertelt maakt mij misselijk. Het is logisch dat seks in een situatie van misbruik vreselijk is, maar werkelijk negen van de tien scènes, niet allemaal misbruiksituaties, worden op deze manier weergegeven.

Er is weinig ruimte voor personages met een goede balans. Hoewel je later iets meer leest over de achtergrond van meiden waar dit boek om draait, blijven de personages oppervlakkig met her en der extreme uitspattingen. Vooral de mannelijke personages vond ik bizar. Smoorenburg blijft gas geven waardoor er geen ruimte is voor rustpunten in het verhaal.

Dit alles zou nog aan mijn persoonlijke smaak kunnen liggen want laten we wel wezen, smaken verschillen en dat is goed! De stukjes over de insluiper zorgen nog voor enige zeldzame momenten van spanning en het idee van dit boek is niet slecht. Het is actueel en ik kan mij voorstellen dat het onderwerp (zowel het opzetten van de meidengroep, de reallifesoap als het misbruik) veel mensen aanspreekt onder andere vanwege de drang om beroemd te willen worden alsmede de #METOO-gebeurtenissen. Helaas zitten er veel spelfouten in het boek en las ik herhaaldelijk dat ‘hij keek naar haar met gespleten ogen’, ging het over ‘haar pinkroze badjas’ en werd er ‘ontkend dat ze het niet lekker vond’. Dit zijn punten die niets met smaak te maken hebben en echt voorkomen hadden kunnen worden.

De naïviteit van de meiden irriteert, net zoals het onbegrijpelijk is dat de Nachtstalker zolang niet gepakt wordt. Hij werkt niet voorzichtig en laat iedere keer sperma achter. Ook wordt de insluiper (of dit de Nachtstalker is laat ik in het midden) in de rug gestoken maar vervolgens rent deze persoon moeiteloos achter de slachtoffers aan.

Als laatste punt wil ik het gebruik van de namen benoemen. Dit was onprettig vormgegeven en voornamelijk aan het begin van het boek ingewikkeld. De meiden werden met hun echte naam geïntroduceerd, vervolgens kregen zij van manager Jay een artiestennaam maar werden beide namen nog een tijdje veelvuldig door elkaar heen gebruikt. Hierdoor was het lastig te volgen wie er bedoeld werd. De achterflap heeft mij zeker nieuwsgierig gemaakt maar helaas voldeed het boek niet aan mijn verwachtingen.

Erg leuk boek