Bastaardvlekken

Dit boek ‘Bastaardvlekken’ heeft wellicht niet de meest aansprekende en aantrekkelijke titel. Toch vind ik verder de cover wel intrigerend door het kleurgebruik, het gebergte op de achtergrond en gedaante in rode mantel. Bovendien doet de achterflaptekst vermoeden dat het om een diepgaand Fantasy verhaal gaat. Er staat zelfs dat het een psychologische fantasyroman betreft. Een sub genre waar ik nog niet eerder van gehoord had maar aangezien ik ook dol ben op psychologische thrillers lijkt dit boek wel bij me te passen. En na het gelezen te hebben kan ik ook vermelden dat mijn aanname hiervoor klopt.
“Geef die ouwe meurknol een kans. Wat kan hij nu doen, u wegsturen?”
Het taalgebruik vind ik in de eerste instantie eigenlijk verrassend gemakkelijk weglezen. Terwijl ik vooraf iets anders had verwacht, meer in de trant van het genre High Fantasy. Wel is het een verhaal om goed je gedachte bij te houden. Dit heeft vooral invloed op het politieke inzicht, het religieuze aspect van de hoofdpersonages, de diverse personages en families die een rol spelen in het gehele verhaal. De conflicten die voorkomen lijken soms wat verwarring te scheppen maar naarmate het verhaal vordert werd het mij duidelijk en genoot ik vooral van de toch wel enigszins complexiteit waarmee Daeya, het hoofdkarakter, te maken krijgt.
“Is het nooit tot je doorgedrongen dat het niet belangrijk is? Nu niet, nooit niet. Het heeft enkel de waarde die je er zelf aan geeft.”
Ik vind dit vooral een bijzonder boek. Iets wat ik zeker eerder nog niet ben tegengekomen. Ik vind het verhaal origineel bedacht. Tevens spreken de karakters mij aan en vind ik het mooi om de gedachtestromen te volgen. Het is zo menselijk om overtuigd te zijn van iets wat je denkt te weten maar dan vervolgens gedwongen worden door omstandigheden te leren dat het anders is. De persoonlijke groei krijgt op die manier ruimte. Dit benadrukt zeker het psychologische element in dit verhaal.
“In enkele, eeuwige momenten lachte hij alle lachen van zijn leven opnieuw. Oprecht, spottend, zacht, luid, de echo’s leefden nog in haar. Dood.”
Inhoudelijk verveelde het verhaal mij niet. Er gebeurd genoeg qua gesprekken, gevechten, liefde, vriendschap en nog meer om de lezer geboeid te houden. Voor zo’n lezer als ik die in gedachte alles voor haar geestesoog ziet afspelen, is er ook genoeg te vinden in dit boek wat daarbij helpt. De natuurlijk vloeiende omgevingsbeschrijving van Eva Gabriela, de schrijfster, zorgt hier wel voor.
“De hoge, smalle ramen wisselden talloze boekenkasten af die in kaarsrechte rijen naar het plafond reikten, waar hun goudgeverfde houtkrullen overgingen in steen.”
Het heeft even geduurd voordat ik dit boek, wat ik al langere tijd in mijn bezit had, oppakte om te gaan lezen. Nu ben ik blij dat ik dat alsnog gedaan heb en van het debuut van Eva Gabriela heb mogen genieten. Ik merk dat zij een ultieme passie heeft voor taal en cultuur, net als ik. Ik ben benieuwd of zij in de toekomst nieuw werk uitbrengt via Godijn Publishing want dan wil ik het graag lezen.

Bastaarsvlekken is een psychologische fantasyroman over invloed en onmacht, geloof en blindheid. Dit is een goede omschrijving voor de verhaallijn. Wanneer je van politieke intriges, machtspelletjes en fantasy houdt kan dit volledig je boek.

Het is vlot geschreven met oog voor politieke details. Machten die aan de verschillende hoven actief zijn. De overmacht van de keizer aan zijn onderdrukte rijken. Maar deze rijken komen in opstand. Daeya wordt ontvoerd en vastgehouden door de keizer zelf. Hierdoor krijgt ze ook een andere kijk op hun cultuur en de machtspositie die de nieuwe keizer bekleedt.

Bastaardvlekken is vooral een politieke, psychologische roman. Daarnaast ontdek je dat niet alles is wat het lijkt. Leuke wendingen en ontdekkingen maar het was het niet voor mij. Ik werd niet direct in het verhaal getrokken, ergens bleef er een afstand tussen de personages en mezelf.

De wereld die Gabriela neerzet is goed uitgedacht. De in eerste instantie overtuiging van Daeya dat alles beter zal worden indien hun rijk niet meer onderdrukt wordt. Maar ze ziet de positieve kanten er niet van, de bescherming die het van de andere kant met zich meebrengt. Gabriela weet je mee te nemen naar de andere kant, de kant waar je niet van overtuigd bent maar die er ook is. De struggelingen waar de nieuwe keizer mee te maken heeft, de puberteit van Ronyi en de eigenheden waar Daeya zelf mee kampt. Ook zij houdt dingen achter. En uiteindelijk is soms 1 incident dat niet de bedoeling was om een opstand uit te lokken juist hetgeen de opstand veroorzaakt.

Conclusie

Bastaardvlekken is een vlot geschreven verhaal met onverwachte wendingen. Wanneer je geniet van politieke intriges is dit zeker je ding.